ลำดับตอนที่ #62
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : Special คิวเต้ย
Special คิวเต้ย
“อาตี๋โซ้ยตี๋ ไอ้ตี๋!!!!!!!”
“เฮ้ย โหยยยยยยป๊ามีไร ตะโกนซะเสียงดัง ถ้าป๊าเสียงกังวานขนาดนี้นะป๊าเลิกขายทองแล้วไปขายลำโพงเลยเหอะ ขี้หูเต้ยตกใจหมดรู้มั้ย หื้ออออ”เต้ยดึงแก้มป๊าจนยืด โทษฐานที่ทำให้ลูกชายสุดหล่อตกใจ อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่ตะโกนเหมือนเต้ยหูหนวก
“ก็ป๊าเรียกลื้อตั้งนาน ลื้อก็ไม่สนใจ มัวแต่ตาลอย ถ้ามีขโมยมา ป่านนี้มันคงขนทองไปหมดร้านแน่ๆ”
“โจรที่ไหนมันจะกล้าขโมยทองร้านเราป๊าป๊าเห็นมั้ยว่าวันนี้มีคนมานั่งหน้าโหดขู่โจรให้เรา….” เต้ยแกล้งเหลือบมองอาโกวกับเจ้กวางที่กำลังรื้อของฝากและด่านางเอกละครกันอย่างเมามันส์โดยมีแนวร่วมอย่างหม่าม๊าของเต้ย ปล่อยให้พี่ๆพนักงานดูแลลูกค้าที่กำลังดูสร้อยดูแหวน สบายจริงๆเลยนะเจ้าของร้านเนี้ย
“แค่โจรมันเห็นหน้ามันก็วิ่งหนีแล้ว โอ๊ยเจ้ฮ่าฮ่า” จริงๆแล้วเจ้กวางสวยแบบหมวยๆไม่ได้หน้าโหดแบบที่เต้ยแกล้งว่าหรอกทั้งโกวไก่ทั้งเจ้กวางค้อนเต้ยตาขวางเลย
“แกกล้าว่าชั้นหน้าโหดเหรอห๊ะเต้ยงั้นก็ไม่ต้องเอาเลยนาฬิกาเนี่ย” เจ้กวางโวยวายใส่เต้ยแล้วก็เอากล่องนาฬิกายี่ห้อโปรดของเต้ยกลับไปถือไว้
“อะไรเล่าเจ้เต้ยก็แค่พูดลอยๆยังไม่ได้พูดชื่อเจ้กวางเลยนะ ไหนอ่ะนาฬิกา ไหนๆ ยู้ฮู้ อยู่ไหน”เต้ยเลิกสนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว แล้วหันมาแย่งของที่อาโกวกับเจ้กวางหอบกลับมาฝากจากอังกฤษ เห็นบอกว่าไปดูลู่ทางจะขยายกิจการภัตตาคารอาหารจีน แต่เต้ยว่าสองคนนี้ไปช้อปซะมากกว่า เห็นหม่าม๊ารื้อของฝากตั้งแต่เช้ายังไม่เสร็จเลย
“สองคนนี้เล่นกันเป็นเด็กๆ พวกลื้อโตแล้วนะ” เต้ยยู่จมูกใส่ป๊า โตแล้วก็เล่นได้เหอะ แบร่
“นี่อะไรอะครับอาโกว”
“อันไหน อ๋อ…ถุงน่องของม๊าลื้อไงโซ้ยตี๋ อีฝากโกวซื้อโกวแทบจะเดินรอบอังกฤษเพื่อหาถุงน่องอันนี้เชียวนะ แต่โกวก็ซื้อมาสองคู่ สวยดี ฮ่าฮ่า”
“โห่ โกวกับหม่าม๊าเปรี้ยวโคตร ลายตาข่ายซะด้วย จะวัยรุ่นไปไหน ป๊าดูดิฮ่าๆหม่าม๊าไปรู้จักของพวกนี้ได้ไง”
“หม่าม๊าเห็นในเฟสบุ๊คไงลูก พวกดาราใส่”เป็นไงล่ะหม่าม๊าเต้ย
“นี่หม่าม๊าเล่นเฟสบุ๊คเป็นด้วยเหรอ เมื่อวานเต้ยเพิ่งสอนหม่าม๊าเปิดคอมนะ เอางี้ เดี๋ยววันนี้เต้ยจะสอนให้หากิ๊กในเฟสบุ๊คเลย”
“มากไปๆ”ป๊ารีบขัดเลยอ่ะ โด่ หวงเมียอ่ะดิ๊เต้ยรู้ทันนะ
“อาอี๊มีเฟสบุ๊คด้วยหรอคะ ชื่ออะไรคะ แอดมาหาหนูด้วยสิ” เจ้กวางตาโตถามหม่าม๊า
“แหม อี๊ก็ต้องทันสมัยทันโลกบ้างสิอากวาง เดี๋ยวเย็นๆอี๊จะให้น้องเต้ยเปิดคอมให้ แล้วเดี๋ยวแอดไปหาอากวางนะ”เจ้กวางอึ้งไปเลย รู้ซะบ้างว่าหม่าม๊าน่ะศิษย์ใคร
วันปกติครอบครัวเต้ยก็ไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้หรอก เพราะป๊าต้องเข้าบริษัท ร้านทองน่ะเป็นกิจการของหม่าม๊าแต่ป๊าเต้ยเป็นนักธุรกิจ เป็นธุรกิจของตระกูลฝั่งป๊าน่ะทำเกี่ยวกับพวกเฟรนไชส์ แล้วก็ส่งออกพวกผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูป
แต่พอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ปุ๊บไม่ว่างานนั้นมันจะสำคัญแค่ไหนป๊าก็ไม่สนใจเพราะป๊าบอกว่าป๊าให้เวลากับงานกับเงินมาห้าวันแล้ว ขออยู่กับลูกกับเมียให้เต็มที่ และตั้งแต่เต้ยจำความได้ป๊าก็เป็นแบบนี้มาเสมอ
ส่วนเต้ยถ้าเสาร์อาทิตย์ไหนไม่มีนัดซ้อมเต้นหรือไม่มีโปรแกรมตะลอนเที่ยวกับไอ้แมทเต้ยก็ต้องมานั่งเป็นนายกวักเฝ้าร้านให้หม่าม๊า ทั้งที่ก็มีพนักงานตั้งเยอะ หม่าม๊าก็ยังใช้เต้ยอีก ตอนเย็นเต้ยต้องไปซ้อมบีบอยนะ คนจะไปเต้นไม่รู้เรื่องเลยหม่าม๊าเนี่ย
“ผู้จัดการวิรัตน์บอกอั๊วว่าเฮียไม่เข้าประชุมครั้งที่แล้ว จริงเหรอเฮีย ทำไมเฮียทำตัวแบบนี้ เฮียถือหุ้นครึ่งนึงนะ” เต้ยได้ยินอาโกวบ่นๆป๊า
ป๊าเต้ยโคตรเทพโดดประชุมไปตกปลากับพ่อพี่คิวกับพวกCEO ที่เป็นเพื่อนกัน หม่าม๊าแทบคลั่งแหนะ กลายร่างเป็นไก่ ตามจิกป๊าเลย ฮ่าๆ อ้า พูดถึงพี่คิว พี่คิวๆ พี่คิวของเต้ยเต้ยจะไปหาพี่คิว ไปหาแฟนสุดที่รักของเต้ยดีกว่า คิดได้ดังนั้นเต้ยก็หอบนาฬิกาแล้วค่อยๆถอยออกจากวงสนทนาแบบเงียบๆ
“ลื้อพูดไปก็เปล่าประโยชน์ เฮียลื้อน่ะเสียนิสัย ไม้แก่ๆมันดัดยาก อั๊วเหนื่อยเต็มที อาตี๋!!!นั่นลื้อจะไปไหน วันนี้ต้องไปกินข้าวกับอากงอาม่านะ”
“อ่า หม่าม๊าวันนี้เต้ยมีธุระ เดี๋ยวพรุ่งนี้เต้ยค่อยไปนะ ฝากบอกอากงกับอาม่าด้วยว่าเต้ยยังรักและคิดถึงกงกับม่าสุดหัวจายยยย เลิฟวิ่งยูทูมัชโซมัชเวอรี่มัชไรนาว อาว อาว อาว”หม่าม๊าชอบพี่เบิร์ดต้องเอาใจๆเดี๋ยวไม่ได้ออกจากบ้าน
“ไอ้ลูกคนนี้นิ ไม่เคยอยู่ติดบ้าน อั๊วต้องเอาโซ่ทองมาล่ามใช่มั้ย แล้วจะออกไปข้างนอกแต่งตัวให้มันดีๆกว่านี้ไม่ได้รึไง แล้วเพื่อนเนี่ยไปเรียนก็เจอกันทุกวันลื้อยังไม่เบื่อเพื่อนอีกเหรออาตี๋”ชุดใหญ่เลย หม่าม๊าเต้ยใจดีนะ เสียอย่างเดียวปอดใหญ่ไปนิดผิดมนุษย์เลยสามารถบ่นเต้ยได้แบบนอนสต็อป
“เต้ยไม่ได้ไปหาเพื่อน เต้ยไปหาแฟน”
“ห๊ะ นี่แกมีแฟนแล้วหรอโซ้ยตี๋ น่าสงสารแฟนแกจริงๆเลย คงจะปวดหัวรำคาญมากแน่ๆ เด็กอะไรดื้อก็ดื้อ”เจ้กวางได้ทีก็แขวะเต้ยหนอยยัยเจ้ปีศาจ ขอให้อยู่บนคานไปทั้งปีทั้งชาติเลย ฮึ๋ย
“เต้ยไม่เหมือนเจ้หนิ ยัยสาวพันปี ลงมาเดินข้างล่างบ้างนะ อยู่บนคานนานๆเดี๋ยวเหี่ยว”
“ไอ่เต้ยยยยยยยม๊า อาอี๊ ตั่วแปะดูไอ้เต้ยดิ มันว่าอั๊ว ตั่วแปะไม่ต้องปล่อยมันออกจากบ้านนะ”
“แบร่ๆ ขี้ฟ้องว่ะเต้ยจะไป เจ้ห้ามเต้ยไม่ได้หรอก”
“ลื้อไม่ต้องห่วงนะอากวาง อาตี๋มันไปไหนไม่ได้หรอก กุญแจรถอยู่กับป๊านี่”เต้ยหันควับไปมองป๊าที่ยิ้มหน้าแป้นชูกุญแจรถสี่ห่วงของเต้ยป๊าเอาไปตอนไหนวะดูเจ้กวางมันหัวเราะเยาะเต้ย อาโกวกับหม่าม๊าก็เอาแต่ส่ายหน้า ห้ามเอือมเต้ยนะ ต้องช่วยเต้ยสิ
“ป๊าเอากุญแจเต้ยมา”
“พูดเพราะๆสิแล้วป๊าจะคืนให้”
“ป๊าค้าบบบบ ขอกุญแจรถให้เต้ยนะค้าบบบบ”
“แกนี่แสนรู้อ่ะตี๋เล็ก ตั่วแปะบอกให้ทำไรก็ทำ ฮ่าๆ” เจ้กวางหัวเราะเยาะเต้ย ผู้หญิงคนนี้เป็นปีศาจชัดๆ
“เจ้เงียบไปเลย ป๊าเอากุญแจมานะ”
“ร้องไห้ให้ป๊าดูหน่อยสิ ป๊าอยากดูคนร้องไห้ พ่ออาคิวเล่าให้ป๊าฟังว่าลื้อชอบร้องไห้ใส่ลูกชายเค้า” หนอย นี่เอาเต้ยไปนินทาเหรอ ป๊าบ้า ไอ้พี่คิวบ้า
“ป๊าหยุดนะ นี่คือการปล้น เอากุญแจรถมา” เต้ยกระโดดเข้าตะลุมบอลปลุกปล้ำกับป๊าโดยมีเสียงหัวเราะของพี่ๆในร้านและเสียงด่าของหม่าม๊ากับโกวไก่
“ฮ่าๆๆ หยุดๆ อาตี๋ป๊าหายใจไม่ทัน”และในที่สุดเต้ยก็ปล้นกุญแจรถมาได้ แถมยังได้ของแถมเป็นเงินเติมน้ำมันรถ ทั้งหมดนั้นมาจากการจี้เอวป๊าฮ่าๆเต้ยปิดประเด็นด้วยการรัดพุงป๊าแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว ป๊าถึงกับหอบเลย
“เดี๋ยวๆอาตี๋ ลูกไปหาอาพี่คิวด้วยใช่มั้ย” เต้ยถึงกับชะงักแล้วเต้นเบรคแดนซ์ถอยหลังกลับมาหาหม่าม๊า
“ใช่ครับ หม่าม๊า”
“งั้นหม่าม๊าฝากของให้อีหน่อยสิ อ้อ บอกอีด้วยว่าหม่าม๊าคิดถึง ว่างๆก็มาทานข้าวที่บ้านเราบ้างนะ” เต้ยรับถุงของฝาก และหอมแก้มหม่าม๊าแรงๆ พร้อมกับขอบคุณแทนพี่คิว ก่อนจะเซย์กู๊ดบายทุกคนเพื่อไปหาแฟนสุดหล่อของเต้ย
เต้ยขอบคุณหม่าม๊าทั้งเรื่องของฝากและเรื่องที่ป๊ากับหม่าม๊าเข้าใจเต้ยกับพี่คิว เต้ยว่าพวกท่านรู้นะว่าพี่คิวกับเต้ยไม่ได้เป็นแค่เพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้องกันธรรมดา ท่านไม่ได้ห้าม แต่ก็ไม่มีใครพูดถึงหรือถามอะไร
การกระทำหลายๆอย่างของเราสองคนที่แสดงต่อกัน พวกท่านคงพอจะดูออก พี่คิวมาที่ร้านนี้บ่อยๆทั้งที่เต้ยไม่ค่อยพาใครมา ปกติถ้าเพื่อนมาเต้ยก็จะพาไปบ้านที่อยู่แถวๆบ้านเฮียพีมน่ะ
อีกอย่างเต้ยก็ไม่ค่อยไปค้างบ้านเพื่อนคนไหนถ้าไม่ใช่บ้านไอ้แมท แต่พอเต้ยคบกับพี่คิว ก็ไปค้างที่บ้านพี่คิวบ้าง ซึ่งเต้ยก็บอกตรงๆว่าไปค้างบ้านพี่คิวและทุกครั้งพี่คิวก็จะเป็นคนมารับและมาขออนุญาตป๊า
พี่คิวเป็นพวกเปิดเผยพอสมควร เต้ยเองก็ไม่อยากปิดบังอะไร แม้ว่าความรักระหว่างเต้ยกับพี่คิวสำหรับครอบครัวคนจีนอย่างเราถือว่าเคร่งครัดกับเรื่องแบบนี้มาก แต่ป๊ากับม๊าค่อนข้างจะหัวสมัยใหม่ ที่เปิดใจรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เต้ยถือว่าโชคดีกว่าหลายๆคนที่ป๊ากับม๊าเข้าใจ และเมื่อพวกท่านเอ็นดู เต้ยกับพี่คิวก็ต้องให้เกียรติพวกท่านด้วยเช่นกัน
เวลาอยู่ต่อหน้าครอบครัวเราก็ทำตัวปกติ ไม่ได้แสดงอะไรที่มันดูประเจิดประเจ้อ เราอยู่ในกาลเทศะที่เต้ยคิดว่ามันพอเหมาะนะ
ส่วนที่บ้านพี่คิว พ่อกับแม่พี่คิวก็รู้ ท่านบอกว่าจะมาขอเต้ยอย่างเป็นเรื่องเป็นราวด้วยนะ บอกว่าจะจัดให้ตามประเพณีจีนเลย แต่ใครจะไปกล้าล่ะ เต้ยก็อายเป็นนะ อิอิ
ส่วนพี่คิวก็ชอบซื้อขนมมาฝากหม่าม๊าบ่อยๆ เห็นกะล่อนแบบนี้แต่เวลาพี่คิวอยู่กับผู้ใหญ่น่ะขี้ประจบจะตายจนหม่าม๊าเต้ยหลง
ทุกวันนี้ป๊าเต้ยกับพ่อพี่คิวก็กลายเป็นเพื่อนซี้กันชวนกันโดดประชุมอย่างที่อาโกวบ่นน่ะเทพป่ะล่ะ ส่วนแม่พี่คิวกับหม่าม๊าก็ต้องผนึกกำลังตามไปจัดการ แม่พี่คิวรักเต้ยมากเลยนะ พี่คิวยังอิจฉาเลย พี่ไอเดียพี่สาวพี่คิวก็หลงเต้ยเหมือนกัน คนหล่อก็งี้แหละใครเห็นก็รักก็หลง จริงมั้ยพี่คิว…ของน้องเต้ย^^
……………………………
เต้ยจอดรถไว้หน้าบ้านพี่คิวเพราะขี้เกียจเอาเข้ามาเดี๋ยวก็ต้องออกไปข้างนอก ก็วันนี้น่ะเต้ยจะชวนพี่คิวไปดูหนังแหละครับ
แต่ทำไมบ้านเงียบจัง บ้านเฮียแทนก็เงียบ รถเฮียแทนก็ไม่อยู่สงสัยคงออกไปข้างนอกกัน ปกติบ้านนี้ต้องเปิดเพลงลั่นบ้านและมีเสียงเท่ๆของพี่คิวตะโกนร้องตาม แบบนี้สงสัยพี่คิวยังไม่ตื่นแน่เลย พี่คิวน่ะชอบตื่นสาย บางทีก็เกือบๆบ่ายแหนะ
เต้ยรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน อ๊ะ อาจจะมีคนสงสัยว่าทำไมเต้ยถึงเข้ามาในบ้านพี่คิวได้ ทั่นทั่นแท่นนนนก็เพราะว่าเต้ยมีกุญแจบ้านพี่คิวไงล่ะครับ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ม้า ถ้าเต้ยไม่มีกุญแจบ้านแฟนสิแปลก :P
เต้ยค่อยๆย่องเข้าห้องนอน พี่คิวไม่ค่อยล็อคห้องหรอกแต่ถึงล็อกเต้ยก็เข้ามาได้อยู่ดี อิอิ พี่คิวกำลังนอนหลับสบายบุ่ยๆ มีเสียงหายใจเบาๆ พี่คิวใส่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามเน่าๆ ชุดโปรดเลยนะชุดนี้ เวลาที่เต้ยมาค้างก็ชอบแย่งพี่คิวใส่เพราะผ้ามันนิ่มดีใส่สบาย
“พี่คิว!!!!!” เต้ยกระโดดทับคนที่นอนหลับลึก พี่คิวสะดุ้งตื่นมานิ่วหน้าหรี่ตามองเต้ยก่อนจะผลักเต้ยลงนอนและกอดไว้แน่นแถมยังก่ายแขนก่ายขาอย่างกับเต้ยเป็นหมอนข้างพี่คิวส่งเสียงอู้อี้งัวเงียถามว่ามาตั้งแต่เมื่อไร
“เต้ยมาตั้งนานแล้ว พี่คิวอ่า ตื่นนนนนน ตื่นๆๆๆๆๆ เต้ยหิวข้าว พาเต้ยไปกินข้าวหน่อยน๊า”เต้ยกอดตอบพี่คิวและแอบหอมแก้มด้วย
“อืมมม กูง่วง”
“พี่คิวแต่เต้ยหิวข้าวนิ ตื่นๆนะ เต้ยอยากดูหนังด้วย ตอนเย็นต้องซ้อมเต้นอีกเดี๋ยวเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ” แต่พี่คิวมันก็ไม่สนใจใยดีเต้ยเลยซักนิด มันยังหลับต่อ โว้ย!!! คนอุตส่าห์มาหานะจะเอาแต่นอนไม่สนใจเต้ยเลยใช่มั้ย
“พี่คิววววววว”เต้ยเขย่าตัว เขย่าแขนพี่คิวแรงๆ พี่คิวส่งเสียงฟึดฟัด แล้วผลักเต้ยออกก่อนจะตะแคงหันไปนอนอีกทาง อะไรกัน ทำไมไม่สนใจเต้ยอ่ะ เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไง
แต่เอ…. เมื่อคืนเต้ยชวนพี่คิวคุยโทรศัพท์ยันตีสามนี่หว่า แล้วจะทำไมล่ะ ในเมื่อเต้ยยังตื่นได้ พี่คิวก็ต้องตื่นสิ เห็นการนอนสำคัญกว่าเต้ยหรอ ไม่ได้นะ เต้ยต้องสำคัญที่สุดสำหรับพี่คิว
“พี่คิว พี่คิว พี่คิว พี่คิว”
“พี่คิวจะนอน เต้ยอย่ากวนนะ”ถ้าพี่คิวพูดเพราะๆแสดงว่าพี่คิวใกล้จะหมดความอดทน นั่นก็แสดงว่าเต้ยใกล้จะได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเช่นกัน หึ
“ตื่นนนนนน”
“โอยยยย เงียบๆได้มั้ยห๊ะกูขอร้อง” พี่คิวมันพลิกตัวหนี เอาผ้าห่มขึ้นคลุมหัวและเอาหมอนมาปิดหู แต่คิดเหรอว่าจะหนีเต้ยพ้น
“พี่คิววววววววววววววววววววตื่นนนนนนน”
“โว้ยยยยยยยยยยยยยย รำคาญโว้ยยยยยยยยยยยยยย” และในที่สุดพี่คิวก็ยอมตื่นแล้ว เต้ยส่งยิ้มให้คนที่ดีดตัวขึ้นมานั่งหัวฟู หน้ายุ่ง พี่คิวขยี้หัวตัวเอง เท้าแขนและจ้องหน้าเต้ย
“มองเต้ยทำไม ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำซี้ อ้า หรือจะมอร์นิ่งคิสกันก่อน ก็ได้นะ มาๆจุ๊บๆๆๆๆ”เต้ยขยับเข้าไปใกล้ๆพี่คิวแต่กลับถูกผลักหัวจนหน้าหงาย
“จุ๊บเหี้ยไร กูยังไม่แปรงฟัน มึงมาทำไมแต่เช้าเนี่ยฮ้าวววว พ่อเป็นนกแก้วนกขุนทองรึไงวะ”พี่คิวถามเต้ยซะตาหวาน ไม่ได้หวานเพราะซึ้งอะไรหรอก แต่คงเพราะหาวน้ำตาเลยคลอ
“ป๊าเป็นคน นกขุนทองที่ไหนจะปั้มลูกได้หล่อขนาดนี้”
“ฮึ” พี่คิวเหยียดยิ้ม มองหน้าเต้ยเหมือน นี่เหรอหล่อ เต้ยหล่อนะเว้ย เป็นเดือนศิลปกรรมนะอย่าลืมๆ
“พี่คิวไปอาบน้ำได้แล้ว เต้ยหิวข้าววววววววว”เต้ยปีนขึ้นไปนั่งทับบนตัวพี่คิว เต้ยน่ะชอบนอนบนตัวพี่คิว ถ้าพี่คิวนอนคว่ำเต้ยก็นั่งทับ แล้วพี่คิวมันชอบด่าเพราะมันหนัก
“เออๆ แล้วทำไมไม่แดกมาจากบ้าน ฮึ ไอ้ดื้อ” พี่คิวดึงจมูกเต้ยเบาๆก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำไป เต้ยก็นอนกลิ้งบนเตียงรออืมมมม เล่นเกมส์รอดีกว่า พี่คิวอาบน้ำไม่นานก็จริงนะแต่แต่งตัวโคตรๆนาน
เต้ยเลยเปิดคอมพี่คิวเล่นเกมส์ซะหน่อย แต่พอมันโหลดหน้าเดสก์ทอปขึ้นมาเต้ยก็กลายเป็นคนบ้าที่ยิ้มให้คอม เต้ยไม่ได้ยิ้มเพราะโฟลเดอร์งานรกๆแทบล้นจอของพี่คิว แต่เต้ยยิ้มเพราะวอลเปเปอร์นั่นต่างหาก เพราะเป็นรูปเต้ย รูปของเต้ยเลยนะ คราวก่อนพี่คิวยังใช้รูปนางแบบปฏิทินเบียร์อยู่เลย
รูปนี้เต้ยเคยอัพลงเฟสบุ๊คแล้วพี่คิวมันก็เข้าไปเม้นว่า หน้าเวียงจันทร์ ทั้งที่คนอื่นเค้าชมว่าหล่อ มีสาวกดไลค์ตั้งเกือบร้อยคนเลยด้วย แล้วดูดิ หึหึ พี่คิวเอารูปไปแต่งแล้วเขียนใต้รูปว่า แฟนกู
กว่าเต้ยจะได้เล่นเกมส์เต้ยก็ยิ้มจนเมื่อยแก้ม พี่คิวเนี่ยน่ารักที่สุดเลยน้า
“เต้ยทำไร มานี่ดิ”
“เต้ยเล่นเกมส์อยู่ ฮุ” เต้ยกำลังมันส์กับเกมส์เลยไม่สนใจพี่คิว เต้ยรัวเม้าท์อย่างบ้าคลั่ง อ๊ากกกก สะใจๆตาย ตายให้หมดไอ้พวกแมลงยักษ์
“เต้ย”
“อื้อ อะไร”เต้ยหันไปมองพี่คิวแล้วรีบหันมาหาเกมส์ต่อ คนกำลังอินจะเรียกทำไมก็ไม่รู้ เต้ยเห็นแว่บๆว่าพี่คิวเหมือนจะแต่งตัวเกือบเสร็จแล้ว แต่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ
“อย่าให้กูต้องพูดซ้ำอีกนะ เรียกน่ะให้ได้ยินบ้าง มานี่” ฮึ่ย ทำไมต้องดุเต้ยด้วย สุดท้ายเต้ยก็ต้องเดินไปหาพี่คิว
“เรียกเต้ยทำไม”
“ติดกระดุมเสื้อให้หน่อย”ชริส์เรื่องแค่นี้ทำเองไม่ได้รึไง เต้ยยู่จมูกใส่พี่คิวก่อนจะลงมือติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ แต่ติดไปได้สามเม็ดก็รู้สึกเหมือนพี่คิวมันจ้องเต้ย พอเงยหน้าดู ก็ใช่จริงๆ พี่คิวกำลังอมยิ้มจ้องหน้าเต้ยแบบไม่กระพริบตาเลย ถ้าจ้องกันขนาดนี้เต้ยก็เกร็งนะ เขินด้วย
“พี่คิวมองไร”
“มองหน้ามึง”
“แล้วมองทำไมล่ะ” พี่คิวไม่ตอบแต่แสยะยิ้มก่อนจะก้มลงจูบเต้ย มือของเต้ยยังวางทาบบนอกพี่คิวส่วนมือพี่คิวก็รั้งเอวเต้ยให้เข้ามาชิดกัน
“หื้อออ พี่คิว มันเป็นรอยนะ”พี่คิวจูบจนพอใจก็ลากจมูกมาคลอเคลียที่คอเต้ยจนเต้ยทำตัวไม่ถูกแล้วพี่คิวมันก็ดูดคอเต้ยด้วย เจ็บขนาดนี้ต้องเป็นรอยแน่ๆ
“ก็เป็นดิ กูตั้งใจให้มันเป็น เมื่อกี้มึงยังบอกกูให้จุ๊บๆอยู่เลย แล้วไอ้พวกเสื้อคอปาดๆคอกว้างๆนี่อย่าใส่มาให้กูเห็นอีกนะ เดี๋ยวกูเอาไปเผาไฟแม่งให้หมด”พี่คิวจัดเสื้อให้เต้ยและจุ๊บเต้ยเบาๆก่อนจะเดินไปแต่งตัวเอง
“ก็เต้ยชอบแบบนี้ พี่คิวอ่ะ เป็นรอยเลย เดี๋ยวหม่าม๊าก็เห็นหรอก”
“เห็นก็บอกไปสิว่ากูเป็นคนทำ แม่ยายกูแนว เข้าใจอยู่แล้ว”
“งั้นให้เต้ยทำให้พี่คิวบ้างนะ นะๆ”
“หึ”พี่คิวหันมายิ้มให้เต้ยที่เกาะแขนพี่คิวอยู่ และเต้ยก็ได้ในสิ่งที่ต้องการ^^
เต้ยกับพี่คิวมาถึงเซ็นทรัลลาดพร้าวก็เกือบบ่าย พี่คิวก็บ่นๆว่าดูหนังที่ไหนมันก็เหมือนกัน ทำไมต้องถ่อมาถึงเซ็นลาดฯ เค้าโชว์เชิดสิงโตในโรงหนังหรือแจกพันธุ์มะละกอรึไง บลาๆๆๆๆ ก็เต้ยอยากมาดูที่นี่อ่ะเต้ยเบื่อที่เดิมๆ
“ตกลงว่ามึงจะกินอะไรครับคุณเต้ยครับ นี่พากูเดินวนไปวนมาหลายรอบแล้วนะ ทีตอนอยู่บ้านล่ะหิวจนแทบจะลงแดงตาย”ก็คนมันคิดไม่ออกนี่ หิวก็จริง แต่เอาเข้าจริงๆเต้ยก็ไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี เลยควงพี่คิวเดินร่อนไปร่อนมาอวดคนอื่นเล่นๆ
“อ้าพี่คิวๆ เต้ยคิดออกแล้ว เต้ยอยากกินอาหารเวียดนาม”
“……………..…….” พี่คิวก็มองหน้าเต้ยพลางดึงแขนออกจากมือเต้ย แล้วยัดเงินห้าร้อยใส่มือก่อนจะจับไหล่เต้ยทั้งสองข้างให้หันกลับไปทางประตู
“มึงเห็นประตูมั้ยเต้ย มึงเดินออกไปนะแล้วไปเรียกแท็กซี่ บอกเค้าว่าจะไปหมอชิตแล้วมึงก็ขึ้นรถกรุงเทพ-หนองคายไปแดกแหนมเนืองให้หนำใจเลยนะ ไป๊”
“พี่คิวก็ไปกับเต้ยสิ ไปดูหลินปิงด้วย”
“หลินปิงพ่องอยู่หนองคาย” พี่คิวส่ายหน้า ก่อนจะกอดคอเต้ยเข้าฟูจิ สุดท้ายก็จบลงที่อาหารญี่ปุ่น เบื่อๆๆๆๆๆแต่ถ้าบ่นอีกคราวนี้พี่คิวมันคงลากเต้ยกลับบ้านแน่ๆระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ ก็มีสาวๆกลุ่มนึงเดินเข้ามา น่ารักทั้งกลุ่มเลย และเหมือนเค้าจะรู้ตัวว่ามีคนมอง เลยหันมาแล้วยิ้มให้เต้ยด้วย
“เอ้า มอง มอง มึงไม่เดินไปขอปี้แม่งเลยล่ะ”
“เต้ยไม่เหมือนพี่คิวนะ ดูเสร็จแล้วต้องคลำด้วย” พี่คิวกำลังจะกลายร่าง ตาแดงๆเหมือนจะปล่อยแสงมาฆ่าเต้ย ทั้งที่โทรศัพท์พี่คิวร้องลั่นร้านว่ามีสายเข้าพี่คิวยังไม่รับเลย เอาแต่จ้องเต้ยอย่างเดียว
ที่บอกว่าผู้ชายเจ้าชู้ขี้หึงนี่จริงมากๆเลย พี่คิวมันเคยทำอะไรไว้ ก็กลัวว่าเต้ยจะทำ อย่างโทรศัพท์นี่พี่คิวก็เอาไปเช็คตลอด แต่พี่คิวไม่รู้หรอกว่าเต้ยก็แค่แกล้งมองให้พี่คิวหึงไปงั้นเอง ฮี่ฮี่ พี่คิวชี้หน้าเต้ยก่อนจะรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล…… เออ กูอยู่เซ็นลาดกำลังจะแดกข้าว……..อืมกับไอ้เต้ย…….. มาดูหนัง…..… หนังหน้าอย่างมึงมั้งแคระ เออๆมึงก็ลงเส้นไปก่อน เดี๋ยวเย็นๆกูไปหา…….… ว่าแต่มึงอยู่ส่วนไหนของแผนที่โลกวะ…….. อ๋ออยู่บ้านเหรอ กูก็นึกว่าอยู่ในกรงทอง หึหึ……. พ่อมึงแหละตาย เออ แค่นี้นะ”
“เฮียพีมเหรอพี่คิว”
“อืม วันนี้เต้ยจะไปซ้อมเต้นตอนไหน”
“ก็เวลาเดิม เย็นๆ ทำไมอ่ะ พี่คิวจะไม่ไปรอเต้ยหรอ”
“วันนี้คงไม่ได้อยู่รอเพราะพี่จะไปแก้งานกับไอ้พีม แต่จะไปส่ง แล้วเดี๋ยวจะมารับ”
“อ่าฮะ งั้นเอาหนมเค้กร้านพี่พีมมาฝากเต้ยด้วยนะ”
“อืม เดี๋ยวซื้อไปให้หม่าม๊าด้วย แลกกับของที่เอามาฝาก”
“พี่คิวนี่เป็นสุดยอดลูกเขยกตัญญูเลย น่ารัก”
“หึหึ ฟังดูหดหู๊หดหู่เนอะ มานั่งฝั่งนี้มา พี่ไม่มีที่วางแขน” เต้ยรีบย้ายมานั่งข้างๆพี่คิวตามคำสั่งเพื่อให้พี่คิวได้มีที่วางแขนบนไหล่เต้ย และแลกกับการที่เต้ยไม่ต้องตักอาหารเอง ^^
กินข้าวดูหนังเสร็จพี่คิวก็เอากีต้าร์ไปเปลี่ยนสาย คงนึกขึ้นได้ว่าเอากีต้าร์ติดรถมาด้วย ปกติเต้ยก็เห็นพี่คิวเปลี่ยนสายเองนะ คราวนี้คงขี้เกียจทำละมั้ง
ระหว่างที่นั่งรอก็ไม่มีไรทำ พี่คิวมันนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ เต้ยก็เล่นโทรศัพท์ของตัวเอง กำลังอัพรูปที่ถ่ายคู่กันกับพี่คิวในห้องน้ำตอนที่ออกจากโรงหนัง ลงเฟสแล้วก็แท็กไปให้พี่คิวพร้อมกับข้อความว่า
“รักคนข้างหลัง^^”
เพราะเป็นรูปที่พี่คิวยืนซ้อนหลังเต้ย แล้วซบไหล่ทำเหมือนจะหอมแก้ม เพื่อนเต้ยมันเคยถามว่าทำไมเต้ยกล้าอัพรูปที่ถ่ายคู่พี่คิวลงเฟส ไม่กลัวคนอื่นรู้แล้วจะว่าเหรอ เต้ยไม่กลัวหรอกใครจะรู้จะว่ายังไงก็ช่าง ในเมื่อป๊ากับหม่าม๊าเต้ยยังไม่ว่าอะไร แล้วทำไมเต้ยต้องแคร์คนอื่น จริงป่ะ
แต่ที่น่าตกใจคือพี่คิวกับเต้ยมีแฟนคลับด้วยนะในเฟสบุ๊คอ่ะ เค้าเรียกว่าอะไรนะ สาววายเหรอ น่าจะใช่นะเต้ยก็ไม่แน่ใจ พี่ๆเค้าน่ารักดี ชอบมากรี๊ดในwallเต้ยฮ่าๆ แล้วก็มาอวยพร คอยให้กำลังใจ ถามไถ่ด้วย เต้ยเคยเล่าให้พี่คิวฟัง พี่คิวมันบอกว่า สาววายคืออะไร สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ใหม่เหรอ ฮา
หลังจากที่เต้ยแชร์รูปไปได้ซักพักก็ได้ยินเสียงพี่คิวมันหัวเราะ เต้ยเลยยื่นหน้าไปดู เห็นพี่คิวกำลังเปิดเฟสบุ๊คพี่คิวยักคิ้วให้เต้ย และไม่ถึงนาทีก็มีเม้นตอบกลับมาว่า
“แรดนักนะมึง หึหึ”เต้ยเลยอัพอีกรูปเป็นรูปที่เต้ยแอบถ่ายพี่คิวตอนล้างมือพร้อมกับโพสข้อความติดไปว่า
“แฟนใครอ่ะ หล่อจังเลย จีบได้ป่ะคับ”พี่คิวหันมามองเต้ยแล้วหัวเราะ และก็มีเม้นกลับมา
“ไม่ได้ แฟนกูหวง”
“ว๊า มีแฟนแระ เด๋วนี้คนโสดมะค่อยมีเรย”
“มึงพิมพ์ภาษาเหี้ยไรมาเนี่ย ประเทศชาติจะวิบัติชิบหายเพราะแม่งใช้ภาษาไทยผิดๆเพี้ยนๆนี่แหละ”คราวนี้พี่คิวไม่เม้น แต่มันด่าเต้ยออกอากาศเลย พี่เจ้าของร้านที่นั่งเปลี่ยนสายกีต้าร์ถึงกับงง ฮี่ฮี่เต้ยก็เม้นต่อ
“ใจร้าย”
“ร้ายแล้วรักมั้ย”
“ร้ากกกกกกค้าบบบบบบบบ รักพี่คิวเท่าดาวพฤหัสเลย”
“ทำไมต้องดาวพฤหัสวะ”
“ก็มันใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะจักรวาลไง”
“ท่าทางจะอาการหนักว่ะ” เป็นเม้นจากเฮียภูมิ
“อย่าว่าแฟนกู แฟนกูไม่ค่อยเต็ม ฮ่าๆ”
“โป้งเฮียภูมิ โป้งพี่คิว ง้อเค้าๆ”
“กรี๊ดดดดดด น่ารักมากค่ะน้องเต้ย หล่อทั้งคู่เลย” เป็นเม้นจากพวกพี่ๆสาววาย ฮ่าๆ
“ขอบคุณคับ เขิลๆ”
“สงสารห้องน้ำ แหยะๆ” ไอ้แมทชั่วมันว่าเต้ย
“คนอวดผี” อันนี้เฮียปันมาเม้น
“ค_ย” ทั้งที่เต้ยเพิ่งอัพรูปลงแต่เม้นก็พุ่งเร็วมาก แต่ส่วนมากจะเป็นเม้นที่เฮียปันกับพี่คิวด่ากัน -_-
………………………………
“พี่คิวๆ พี่คิวค้าบบบ เราจะไปไหนกันต่อ” เต้ยจับมือพี่คิวแกว่งไปมาระหว่างเดินไปที่จอดรถ
“ไปส่งมึงซ้อมเต้นไง”
“แต่ยังไม่ถึงเวลานัดเลยนะ เต้ยไม่อยากไปรอ เต้ยอยากอยู่กับพี่คิว” พี่คิวหัวเราะก่อนจะกระชับมือเต้ยและสายกระเป๋ากีต้าร์ที่สะพายอยู่บนไหล่
“งั้นไปร้านพี่โอ้มั้ย”เต้ยยิ้มให้พี่คิว เพราะคำตอบพี่คิวโดนใจเต้ยสุดๆ
“ไปๆๆๆ ไปกินนมปั่นกับพี่ดินสอ” พี่คิวขยี้หัวเต้ยจนยุ่งก่อนจะเอากีต้าร์ไปไว้เบาะหลังแล้วเราก็ไปร้านพี่โอ้กัน
วันไหนที่เต้ยกับพี่คิวว่างๆและไม่รู้ว่าจะไปไหน ร้านพี่โอ้มักเป็นที่ที่เราเลือกเสมอ บางครั้งก็ไปนั่งแช่เป็นวันๆ บางทีพี่คิวก็เอางานมาวาดด้วย เต้ยก็คอยช่วยแต่พี่คิวชอบบอกว่าเต้ยเป็นตัวกวน T^T เต้ยน่ะรู้สึกดีทุกครั้งที่กลับมาที่นี่ ยิ่งได้มากับพี่คิวในฐานะคนรัก เต้ยก็โคตรมีความสุขเลยเพราะที่นี่คือที่แห่งความทรงจำของเรา
“อ้าว แขกประจำมาแล้ว น้องคิวน้องเต้ยโหวันนี้หล่อมาทั้งคู่เลย ไปไหนกันมาเนี่ย”
“หวัดดีครับพี่โบว์ พี่คิวพาเต้ยไปดูหนังมาพี่คิวกอดเต้ยในโรงหนังด้วย อิจฉามั้ย แล้วพี่โอ้ล่ะครับ”
“จ้า อิจฉาๆ อย่างคิวน่ะขอแค่ได้เดินผ่านพี่ก็ปลื้มแล้ว ถ้าได้กอดคงเพ้อเป็นปีๆ พี่โอ้ไปส่งแฟนค่ะ ปล่อยพี่ดูร้านคนเดียวเลยเนี่ย คงซักพักน่ะถึงจะกลับ”
“บ๊ะ บ๊ะ เอาสาวมาคั่วถึงร้านเลย แรงว่ะพี่เรา” พี่คิวแซวพี่ชายเค้าให้น้องสาวเค้าฟัง
“คนนี้เด็ดสะระตี่มากคิว พี่แทบเป็นลม ชีใส่กระโปรงสั้นมาก เสื้อนี่นะคว้านลงไปแทบเห็นจุก”
“ฮ่าๆๆจริงดิพี่โบว์ พี่โอ้นี่มีของดีไม่แบ่งน้องว่ะ”
“แบ่งไร”
“โอ๊ย เจ็บนะเต้ย มึงตีกูทำไมเนี่ย”ยังจะมาถามอีก ก็พี่คิวอ่ะจะไปขอแบ่งอะไรกับพี่โอ้ล่ะ
“ฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งมาฆ่ากันในร้านพี่นะ เดี๋ยวลูกค้าพี่ตกใจ ไปนั่งกันได้แล้ว โต๊ะเดิมว่างเสมอจ๊ะหนุ่มๆ ไวท์ช็อคโกแลตเค้ก แล้วก็นมปั่นสองเหมือนเดิมใช่มะ”
“ครับ ของเต้ยราดน้ำผึ้งเยอะๆนะ”
“จ้า รอสักครู่นะคะ”
เต้ยแลบลิ้นใส่พี่คิวที่เอาแต่หัวเราะและเดินตามหลังเต้ยมานั่งโต๊ะติดกระจกตัวเดิม พี่คิวลูบหัวเต้ยก่อนจะนั่งลงตรงข้าม นั่นถือเป็นการง้อของพี่คิว และแค่นี้เต้ยก็หายแล้ว อิอิ
พี่คิวเอากีต้าร์ขึ้นมาดีดคงจะลองสายที่เพิ่งเปลี่ยนมาละมั้ง เวลาที่พี่คิวเล่นกีต้าร์ หรือเวลาที่กำลังจ้องวาดรูปนะ พี่คิวของเต้ยน่ะเท่สุดๆ มีเสน่ห์มากๆเลย
“พี่คิว พี่คิวว่าเรารักกันง่ายไปมั้ย แค่คุยผ่านโพสท์อิทก็รักกันแล้วอ่ะ” พี่คิวเงยหน้าจากกีต้าร์แล้วขมวดคิ้วใส่เต้ยที่นั่งเท้าคางรอคำตอบ
“มึงอยากได้ยากๆเหรอ ทำไมไม่บอกล่ะกูจะได้เขียนตารางธาตุกับสูตรฟิสิกส์ให้ด้วย”
“หื้อออ พี่คิวอ่ะไม่ใช่แบบนั้น เต้ยหมายความว่า เราไม่เคยเจอกัน ไม่ได้ไปเดทกัน แต่ทำไมเราผูกพันกันขนาดนั้น พี่คิวว่าบนโลกนี้จะมีความรักของคู่ไหนที่เกิดขึ้นแบบปาฏิหาริย์อย่างเราบ้างป่ะ”
“ปาฏิหาริย์เลยเหรอ หึหึ อืมมม…..ก็คงมีล่ะมั้ง ก็ความรักน่ะมีหลายแบบ ความมหัศจรรย์ของมันก็คือเราไม่รู้ว่ามันจะมาตอนไหน จะเกิดขึ้นแบบใด และกับใคร”
“เหมือนไกรทองกับชาละวัน พระอภัยมณีกับนางเงือกเนอะพี่คิวเนอะ”
“……….ฮ่าๆนี่คืออุปมาของน้องเต้ยใช่มั้ยครับ แล้วไกรทองมีเมียชื่อชาละวันด้วยเหรอวะ ฮ่าๆๆ” พี่คิวขำก๊ากเลย แล้วเต้ยพูดผิดตรงไหน เต้ยเคยอ่านพวกนิตยาสารอ่ะ ประสบการณ์ความรักที่ซึ้งๆ เรื่องที่ไม่น่าเชื่อแต่มันก็เกิดขึ้นจริง แล้วพระอภัยมณีตลกตรงไหน แต่เห็นพี่คิวขำเต้ยก็เลยขำตาม
“อะแฮ่ม นมปั่นกับเค้กได้แล้วค่า โห คิว เอากีต้าร์มาเล่นด้วยเหรอ”
“ครับ เพิ่งเปลี่ยนสายน่ะพี่โบว์”
“มิน่า สาวๆในร้านถึงได้มองมาทางโต๊ะนี้ น้องเต้ยระวังนะเดี๋ยวถูกฉกไป”
“ไม่ต้องห่วงครับ พี่คิวของเต้ยใครก็แตะไม่ได้”
“ฮ่าฮ่าๆเด็กของคิวนี่เด็ดจกว่าเด็กพี่โอ้อีก งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ต้องการอะไรเพิ่มเรียกได้นะจ๊ะ”
“ครับพี่โบว์สุดสวย”พี่โบว์กลับไปที่เคาน์เตอร์เต้ยก็ชวนพี่คิวกินเค้กที่พี่คิวไม่ชอบ ฮี่ฮี่
“พี่คิวกินเค้กเร็ว เต้ยป้อน”
“ฮื่อ ไม่ชอบมันเลี่ยน”
“ฮื้อออ นะๆๆ เต้ยป้อนๆ อ้ามมม”
“มึงนี่นะ” ถึงจะบอกว่าไม่ชอบไม่กิน แต่เต้ยก็ทำให้พี่คิวกินได้ ฮ่าฮ่า ก็มันอร่อยนิเต้ยเลยอยากให้พี่คิวกินด้วยกัน
“เต้ย เหนื่อยมั้ยที่รักคนอย่างกู ที่ทำเพื่อกูมาตลอดมึงเหนื่อยรึเปล่า”อยู่ๆพี่คิวก็ถามอะไรแปลกๆ เต้ยคาบช้อนงงเลย
“เห๋?ไม่เหนื่อยนิ เหนื่อยทำไมอ่ะ ถึงพี่คิวจะดีกว่านี้หรือจะชั่ว จะเลว จะเหี้ยกว่านี้ แต่ถ้ายังเป็นพี่คิวเต้ยก็ยังรัก ฮ่าๆๆ ทำไมหน้าอย่างนั้น”
“กูจะพยายามคิดว่ามึงไม่ได้ด่ากูแล้วกันนะ”
“ฮ่าๆ พี่คิวอ่ะ โอ๋ๆๆๆ แล้วพี่คิวล่ะเหนื่อยมั้ยที่รักเต้ย ไม่เสียดายใช่มั้ยที่ไม่เลือกคนอื่นที่เค้าดีกว่าเต้ย” พี่คิวยิ้มขำๆและโน้มตัวมาดึงแก้มเต้ย
“ทำไมคิดแบบนั้น กูไม่เสียดายคนดีๆหรอก เพราะความรักดื้อๆซนๆอย่างมึงก็ดีที่สุดสำหรับกูแล้ว”
“^__^ความรักหล่อๆอย่างพี่คิวก็ดีที่สุดสำหรับเต้ยเหมือนกัน”พี่คิวหัวเราะและยกแก้วนมปั่นขึ้นไปดูด
“เต้ย ฟังเพลงมั้ย”
“ฟังๆ พี่คิวจะร้องให้เต้ยเหรอ”
“อืม หึหึ ไม่ต้องตั้งใจขนาดนั้นก็ได้กูไม่ได้จะติวข้อสอบให้มึงนะ”
พี่คิวเริ่มเกากีต้าร์และร้องเบาๆ เต้ยเห็นสาวๆโต๊ะข้างๆบิดๆเขินๆ ข่วนกันสนุกสนานเลย เสียงของพี่คิวนุ่มมากๆเลย เต้ยเอาหลอดคนๆนมปั่นแก้เขิน แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้หรอก เพราะแค่เงยหน้าสบตากับพี่คิว เต้ยก็สั่นแล้ว
บนโลกนี้ มีคนเป็นล้านคน
ทุกคนมีเป็นล้านใจ ฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็แค่คนหนึ่ง
โลกเราดูช่างกว้างใหญ่
ท้องฟ้าดูช่างกว้างไกล เธอแปลกใจบ้างไหม
ทุกคนมีเป็นล้านใจ ฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็แค่คนหนึ่ง
โลกเราดูช่างกว้างใหญ่
ท้องฟ้าดูช่างกว้างไกล เธอแปลกใจบ้างไหม
มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ
มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป
การที่เรานั้นได้พบกันที่บนโลกนี้
ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้...
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ
คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ
ฉัน..ฮืมม...คือเรื่องมหัศจรรย์
วันที่ฉันนั้นได้บอกรักเธอ
เหมือนฉันนั้นได้เจอทุกสิ่ง เหมือนฉันได้พบความจริงในหัวใจ
ฉันจะยืนอยู่ข้างเธอ นับตั้งแต่บัดนี้ไป
และจะไม่ไปไหน
มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ
มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป
การที่เรานั้นได้พบกันที่บนโลกนี้
ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้...
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ
คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ
ฉัน..ฮืมม...คือเรื่องมหัศจรรย์
เพลงที่พี่คิวร้องให้เต้ยเหมือนจะตอบคำถามเรื่องราวต่างๆระหว่างเราว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องมหัศจรรย์เต้ยไม่เคยเสียดายหรือเสียใจเลยนะที่ได้ทำเพื่อความรักของเต้ย สิ่งที่เต้ยได้ทำมาทั้งหมดเต้ยว่ามันคุ้มมากๆ เต้ยดีใจที่วันนั้นกล้าบอกรักพี่คิว ดีใจที่ได้ทำตามคำแนะนำของพวกเฮีย ^^
เต้ยอยากให้ทุกคนทำตามหัวใจแบบที่เต้ยทำ ไม่ต้องกลัวผิดหวัง ไม่ต้องแคร์ผลที่จะตามมา แค่บอกออกไปบอกไปเลย บอกคนที่คุณแอบชอบแอบรัก แค่ได้ทำตามหัวใจซักครั้งเหมือนที่ศาสดาสตีฟจ็อบของเต้ยบอกไว้ไงว่าThere is no reason not to follow your heart เต้ยเอาใจช่วยทุกคนนะครับ
“พี่คิวก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ของเต้ยเหมือนกันนะ งั้นเรามาเล่นอะไรหนุกๆป่ะ”
“อะไร”ใบหน้าที่มีรอยยิ้มของพี่คิวเปลี่ยนเป็นความสงสัยไม่ไว้ใจขึ้นมาทันที ที่ได้ยินไอเดียดีๆของเต้ย
“นี่ไง เราจะไม่พูดกัน แต่จะเขียนโพสท์อิทคุยกันเวลามาร้านพี่โอ้ดีมั้ยครับพี่คิว”
“เพื่อ?”
“ก็เต้ยอยากรำลึกถึงวันเก่าๆของเราอ่ะ”
“แล้วถ้ากูไม่เล่นล่ะ”
“เต้ยก็จะไม่พอใจ แล้วจากนั้นเต้ยก็จะงอน แล้วเต้ยก็จะไม่พูดกับพี่คิว แล้ว…..”
“พอๆ เอาโพสท์อิทมา” เย้ๆ พี่คิวยอมเล่นกับเต้ยด้วย พี่คิววางกีต้าร์ แล้วก็ถอนหายใจซะดัง ฮ่าฮ่า ถึงพี่คิวจะชอบว่าเต้ยแต่พี่คิวก็ตามใจเต้ยอยู่ดี
“เริ่มเลยนะ นี่ๆเต้ยเตรียมโพสท์อิทมาด้วยสองสี สีฟ้าของเต้ย สีเขียวของพี่คิว”
“นี่มึงวางแผนมาล่วงหน้าใช่มั้ยเต้ย”
“ใครบอก เต้ยก็พกโพสท์อิทติดกระเป๋าตลอด เอานะ เริ่มนะ”
เต้ยเริ่มเขียนและแปะโพสท์อิทแผ่นแรกที่กระจกฝั่งพี่คิว พี่คิวถึงกับหลุดหัวเราะ แล้วหันมามาองหน้าเต้ยพลางส่ายหน้าเพราะคำว่า
“พี่คิวหล่อจัง:D”
“อยากได้อะไรอีกล่ะ”พี่คิวก็ตอบกลับมาและแปะไว้ที่หน้าผากเต้ยอ๊ากก เต้ยไม่ใช่ผีจีนนะ
“อยากได้พี่คิว”
“รออีกปีนึงนะ กูจะจัดเต็มให้เลย”
“ทำไมปีนึงอ่ะ ต้องสองปีสิ ไหนบอกว่ารอเรียนจบก่อนไง”
“ก็ถูกแล้วไง อีกปีเดียวกูก็จบแล้ว”
“อ้าววว ที่พูดว่าเรียนจบหมายถึงพี่คิวหรอ ขี้โกงอ่ะ ต้องให้เต้ยเรียนจบสิ”
“หึหึ ตอนที่กูบอกทำไมมึงไม่ถามให้ดีๆล่ะครับน้องเต้ย”เต้ยจ้องหน้าพี่คิวอยากตะโกนด่านัก แต่พี่คิวกลับชี้ใส่โพสท์อิทและทำท่ารูดซิบปาก ฮึ๋ย แต่…เต้ยก็ชอบนะ ฮ่าๆ
“ก็ดีเหมือนกัน พี่คิวจะได้กอดเต้ยเร็วๆ”พอเต้ยแปะแล้วพี่คิวอ่านเสร็จก็ถึงกับชะงัก แล้วจ้องหน้าเต้ยเขม็งเลย
“ทะลึ่งๆ กูไม่ใช่พระถังซัมจั๋งนะ ตบะกูแตกเป็น”
“ทะลึ่งๆ กูไม่ใช่พระถังซัมจั๋งนะ ตบะกูแตกเป็น”
“ฮ่าฮ่า แต่ยังไงเต้ยก็ขอบคุณนะ ขอบคุณพี่คิวที่อดทนเพื่อเต้ย” คนที่เดินผ่านหน้าร้านหรือคนที่นั่งอยู่ในร้านถ้ามองเข้ามา อาจจะคิดว่าเราสองคนบ้าก็ได้ที่เขียนอะไรส่งไปมาแล้วก็ยิ้มก็หัวเราะให้กัน
โพสท์อิทแผ่นสุดท้ายที่เต้ยแปะไว้ข้างแก้วนมปั่นของพี่คิว เต้ยเขียนเป็นคำถามและเป็นตัวย่อแต่มันก็ทำให้พี่คิวยิ้ม และทำให้เต้ยมีความสุขที่เห็นพี่คิวตอบกลับมา
“ร ต ป ?”
“ร ม”
………………………..
- ขอโทษที่มาช้าคร๊า คิวเต้ยเล่นเอาตาลต้องพักจิบน้ำกับพารา ตอนแรกกะจะให้คิวเล่า แต่ตาลเข้าไม่ถึงความอินดี้ติสท์แตกของมัน เลยเอาน้องเต้ยมาเล่า แต่มันก็ไม่ต่างกันเลย ที่มาช้าเพราะว่ามันปั่นไม่ออก ฮา ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ เปิด word มาเพื่อนั่งจ้องตากันเล่นๆ พยายามอย่างที่สุดแล้วก็ได้เท่านี้ หวังว่าจะถูกใจแม่ยกคิวเต้ยนะจ๊ะ
- บ้านตาลน้ำไม่ท่วมนะคะ ใครมาแช่งว่าเค้าขนของ กร้ากกก ไม่ท่วมจ้าตาลหนีน้ำทัน ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วง แต่มหาลัยท่วมอ่ะ เลื่อนเปิดเทอม เลื่อนอัพนิยายสนองนโยบายรัฐ กรั่กๆ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ น้ำมาก็คิดซะว่าเดี๋ยวมันก็ไป สู้สู้ๆนะคะ อดใจรออีกซักนิด เดี๋ยวตอนหน้าหนุ่มๆจะไปช่วยกรอกทราย แต่ใครจะไปบ้าง ไปเขตไหนคงต้องรอติดตาม รักทุกคนเสมอ จุ๊บๆๆ
- และต้องขอบคุณคนอ่านทุกคนสำหรับการกดโหวตในเด็กดี การโหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดในเล้าเป็ด ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น