คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำโปรย
13/12/14
ตามตะวัน
-รีวิวม่อนแจ่ม ม่อนอิงดาว ทริปพึ่งพิงแอบอิงใจ-
-สอบถามครับ เส้นทางขึ้นดอยอ่างขางโหดไหมครับถ้าเทียบกับอินทนนท์พอดีจะขับรถไปเองครับ-
-ปายช่วงนี้คนจะเยอะไหมคะ-
-ไปเจียงฮายกั๋นเจ้าแบกเป้ขึ้นภูชี้ฟ้ากับหญิงเดี่ยวถึกๆค่ะ”
ห้องมืดสลัวมีเพียงแสงไฟจากหน้าจอแท็ปเล็ตที่ยังส่องสว่าง ชายหนุ่มสวมกางเกงนอนตัวเดียวกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง สายตาจับจ้องเพียงหน้าจอ นิ้วมือยังกดเลื่อนดูกระทู้ต่างๆในเวปบอร์ดยอดนิยม หากมีข้อมูลไหนที่เขาสนใจเขาจะหยุดอ่านนานหน่อยแต่ถ้าอันไหนไม่เข้าตาก็แค่กวาดมองผ่านๆ
เกือบชั่วโมงแล้วที่เขายังอยู่ท่าเดิมใช้สายตาในที่มืดแม้จะรู้ว่ามันส่งผลเสียต่อดวงตามากแค่ไหน เขาก็เป็นแบบนี้เสมอนั่นแหละ รู้ว่าไม่ดีแต่ก็ไม่เคยเสียใจที่ยังทำ
ห้องตกอยู่ในความมืดเมื่อเจ้าเครื่องมือสี่เหลี่ยมนั่นถูกโยนลงบนเตียง พร้อมๆกับที่เขาไถลลงนอน ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้จนสายตาเขาเริ่มคุ้นเคย มันปรับตัวเองจนสามารถมองเห็นเพดานสีขาวลางๆ นอกจากเสียงเครื่องปรับอากาศยังมีเสียงถอนหายใจของเขาที่ทำให้ห้องมันไม่เงียบจนเกินไปนัก
เขายกศีรษะขึ้นหนุนแขนข้างหนึ่ง สายตามองตรงไปที่กระเป๋าเป้ใบใหญ่ตรงปลายเตียง เขานึกขันที่จัดเตรียมของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยทั้งๆที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปที่ไหน น่าตลกดีไหม
ชายหนุ่มควานหาโทรศัพท์มือถือที่อยู่ไม่ไกลจากแท็ปเล็ต กดปุ่มตรงกลาง แล้วห้องก็สว่างไสวขึ้นอีกครั้ง
20:18
เขาเปิดไฟเปิดตู้เสื้อผ้าเขาคว้าเสื้อยืดสีเทากางเกงยีนส์ตัวเก่ง เปลี่ยนเสื้อผ้าคว้าแจ็คเก็ตมาสวม และเหวี่ยงเป้ขึ้นสะพายบนไหล่ ยัดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง เขาพยายามนึกว่าต้องเอาอะไรไปอีกไหม ก่อนที่สายตาจะสะดุดกับเครื่องชาร์ตแบตเตอรี่สำรอง แต่พอจะจับยัดลงกระเป๋าเขาก็สะดุดอีกครั้ง ช่างมันเถอะมันจะหมดก็ช่างมันเล่นได้แค่ไหนก็แค่นั้น เขาไม่ได้ต้องการจะไปเพื่อเล่นโทรศัพท์อยู่แล้ว
ตัดสินใจโยนเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมสีขาวส่งๆลงบนเตียง มองกวาดรอบห้องนอนอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่าได้ทุกอย่างครบแล้ว แต่ก็นั่นแหละในเวลาแบบนี้ความคิดที่ว่าเขาลืมอะไรสักอย่างมันต้องเกิดขึ้นทุกครั้งที่จะเดินทาง เขาบอกตัวเองอีกครั้งว่าช่างมันเถอะ กล้องโปรตัวโปรดคือสิ่งสำคัญที่สุดที่เขาจะไม่มีทางลืมเด็ดขาด มันคือสิ่งสุดท้ายที่เขาหยิบติดมือมา
แล้วห้องก็มืดมิดลงอีกครั้ง
<<<<<<<<<<
แวะมาคุยกัน : มีเรื่องราวอยากจะพูดคุยกับคนอ่านที่รักมากมายจนไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ดีใจที่ตัวเองกลับมาได้ และ “คิดถึง” เสมอนะคะ
ความคิดเห็น