คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความเห็น
ช็อก
เฟรินมองเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ นัยน์ตาสีน้ำตาลมองเจ้าไปในดวงตาคู่สวยแต่ก็ไม่พบรอยล้อเล่น อารมณ์ที่กำลับบูดอยู่ ก็บูดหนักกว่าเดิม
“ หน้าฉันมันติดป้ายว่า ปวดขี้อยู่รึไง” น้ำเสียงเกือบ ๆจะตวาดทำให้หน้าขาวฉายแววงุนงง
ก๊ากก
เสียงหัวเราะที่ไม่เบาดังมาจากมุมห้อง ทำเอาเฟรินสะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันไปทางต้นกำเนิดเสียง
“ คิล ฟีลมัส” เสียงเย็นเยียบดังมาจากหัวหน้าป้อมอัศวิน “ แกเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”
เจ้าของร่างจึงปรากฏตัวออกมา นัยน์ตาสีม่วงฉายแววขบขัน
“ ท่าทางเวทย์ฉันจะก้าวหน้า ขนาด พ่อมดผู้เก่งกาจแห่งคาโนวาลยังไม่รู้ตัว”
คาโลถอนหายใจเฮือก ขณะที่เฟรินเริ่มแสดงท่าทางสนใจ
“ แกเก่งขนาดนี้แล้วก็หัดสอนกันบ้างสิ เดี๋ยว นี้ทำเป็นเงียบ”
คนที่จะกลายเป็นอาจารย์สอนหัวขโมยส่ายหน้าพัลวัน
ขืนสอนมันเขาคงไม่ต้องทำอะไรนอกจากตามแก้ปัญหาวุ่นวาย ที่จะตามมาถ้าจอมยุ่งแห่งป้องอัศวินใช้เวทย์ล่องหนเป็น
... คงมีเรื่องร้องเรียนมาให้แก้ไม่หวาดไม่ไหว
ดูเหมือนหัวหน้าป้องจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเขา เพราะ เจ้าชายคนเก่งลอบถอนหายใจ
“ ตกลงแกเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ ทันเห็นคนแถวนี้มือไว แล้วก็ปากไม่สร้างสรรค์ก็แล้วกัน” คนปากไม่สร้างสรรค์หัน ควับมาทันที สาวน้อยคนเดียวในห้องพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ ไม่รู้เป็นอะไร เห็นหน้าฉันมันก็ทักแต่ปวดขี้ ตอนแรกเราก็นึกว่ามุก ที่ไหนได้ เอาจริง”
“ ก็ปวดจริงไหมล่ะ เห็นทำหน้า นิ่วคิ้วขมวด แล้วจอจับพุงดูก็ดันป่องอีก”
ทำหน้าอย่างนั้นเพราะแกฉวยโอกาสไม่ใช่เรอะ คำพูดในใจที่เฟรินไม่ คิดจะต่อความ ขณะที่นักฆ่าแห่งซาเรสหัวเราะดังลั่น
ไอ้นี่วัน ๆก็เอาแต่หัวเราะ
ประสาท...
“ แล้วนี่แกมาซุ่มอยู่นี่ทำไมเนี่ย อย่า บอกนะว่าเกิดพิศวาสห้องหัวหน้าป้อม” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ทำหน้าปุเลี่ยน ๆ “ อย่าเลย สงสารเรนอน”
โครม
คนจินตนาการเป็นเลิศถูกถีบโครมด้วยฝีมือคนพิสวาสห้องหัว หน้าป้อม นัยน์ตาสีฟ้าปรายมามองส่อแววดุ
“ การรังแกผู้หญิงไม่ใช่วิสัยของบุรุษ” เสียงดุที่ไม่ได้จริงจังเพราะคนดุกำลังกลั้นหัวเราะจนใบหน้าแดงก่ำ
“ ผู้หญิงปากหมาขนาดนี้โดนซะบ้างจะได้จำ”
คนปากหมายิ้มอย่างไม่สำนึกอะไร “ ฉันพูดจริงนี่หว่า ถีบมาได้ อย่าลืมว่าฉันเป็นสาวน้อยที่แสนอ่อนแอบอบ บาง น่าทะนุถนอม
อ่อนแอ บอบบาง น่าทะนุถนอม
พระเจ้า
ถ้าผู้หญิงอย่างมันอ่อนแอ แล้วที่เหลือมันจะเรียกว่าอะไร
“ ใครเขาก็รู้กันว่า เจ้าหญิงแห่งบารามอสออกจะเรียบร้อย น่ารัก อ่อนหวานขนาดไหน”
เรียบร้อย น่ารัก อ่อนหวาน จะอ้วก
นี่มันไปได้ยินมาจากไหน ใครที่ มีตาแย่ขนาดนั้น
“ ขนาดลาเวนกับโกโดมยังบอก”
ลาเวน ชมัคเกอร์ นักดาบอันดับ หนึ่งของบารามอส
โกโดม โคมุส คนแคระเขากวางที่ เป็นถึงพ่อมดอันดับหนึ่งแห่งเดมอส
สององครักษ์ของเจ้าหญิงปากหาเรื่องนี่เองที่ทำให้เจ้า หล่อนคิดว่าคนอื่นมองตัวเองว่าเป็นอย่างนั้น
“ ท่านพ่อก็บอกนะว่าฉันเป็นคนเรียบร้อย”
แหงล่ะ เรียบร้อยในสายตาปีศาจ
ท่านเจ้าปีศาจเอวิเดส มีลูกสาวแค่คนเดียวจะชมก็ไม่แปลกอะไร
“ แล้ว...”
“ พอ ๆ ๆ ฉันรู้แล้วว่านายเป็น เจ้าหญิงที่แสนจะอ่อนแอ บอบบาง น่ารัก อ่อนหวาน แล้ว ก็เรียบร้อยราวกับผ้าผับไว้” ทายาทนักฆ่าพูดขัด
“ แล้วก็ขยุ่มข้างใน” คำพูดจากเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาล ทำให้คนที่ถูกหาว่าเรียบร้อยแต่เปลือกที่ถึงแม้เปลือกก็ยังหาความเรียบร้อย ไม่เจอหันมาแยกเขี้ยวใส่
“ เปลี่ยนเรื่อง ๆ” คนที่ชักเริ่มจนมุมพูด “ มาคิดกันดีกว่าว่าไอ้คู่หมั้นของฉันมันจะเป็นตัวอะไร หยุด เลยคาโล นายไม่ต้องผลิตความเย็นตอนนี้ เมื่อกี้ก็ทำฉันซะเกือบแข็งตาย”
คนชอบผลิตความเย็นชะงัก
“ ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่” คำแก้ตัวขุ่นๆจากปากคาโลทำให้เฟรินแยกเขี้ยวงุด
“ เออแกไม่ได้ทำอะไรซักอย่างฉันผิดคนเดียวจบ” เฟรินเริ่มพูดเสียงจริงจัง “ มาต่อเรื่องไอ้คู่หมั้นปัญญาอ่อนนั่นดีกว่า”
เพื่อนทั้งสองคนขยับเข้ามาใกล้
“ ฉันว่าหน้าตามันต้องประหลาดอย่างแกว่า” คิลเสนอความคิดเห็นเป็นคนแรก
“ แต่ไม่แน่อาจจะเป็นคนปกติก็ได้” น้ำเสียงแบ่งรับแบ่งสู้จากเจ้าชายคาโล
“ หาคนปกติในเดมอสยากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทร” เสียงแย้งจากคิล นัยน์ตาสีม่วงบ่งบอกความขบขัน
“ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มี” คำให้เหตุผลจากคาโล
“ แต่ฉันว่าคู่หมั้นนายต้องเป็นตัวโคมุสแบบเจ้าคนแคระเขากวางนั่นแน่ๆ”
คนที่จะได้คู่หมั้นเป็นตัวโคมุสสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหัน ไปทางคนช่างคิด
“ ทำไมจู่ ๆแกเกิดอยากให้คู่หมั้นฉันเป็นตัวโคมุสได้ละเนี่ย”
“ ก็เห็นพ่อแกชอบโคมุสอย่างกับอะไรดีท่านอาจจะอยากได้ลูกเขยเป็นคนแคระเขากวาง ท่าทางน่ารักก็ได้” คนปากพล่อยกลายเป็นใบ้ชั่วขณะ
“ ก็เป็นไปได้ขนาดองครักษ์ของเจ้าหญิงยังเป็นตัวโคมุส ราชบุตรเขยจะเป็นโคมุสก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร” คนฟังกลืนน้ำลายอึกใหญ่
แปลกตรงที่โคมุสอย่างโกโดมนี่สูงกว่ามือเธออยู่ไม่กี่ นิ้ว
แล้วถ้าราชบุตรเขยตัวแค่นั้นจริงๆ
ไม่อยากจะคิด...
“ ง่า...ฉันว่าไม่น่าจะใช่นา ลอง คิดใหม่ดีกว่ามั้ย” คิลกลั้นหัวเราะกับท่าทางของเพื่อนสาวที่เคยปากเก่ง
“ คนแคระจากหุบเขาหัวกะโหลก” คำพูดมาจากเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลทำเอา เฟรินขน ลุกซุ่ ก่อนกล่าวค้าน
“ ไม่ไหวๆ ขืนคนแคระกินคนนั่นเป็นราชบุตรเขย ฉันคงได้เป็นผีตั้งแต่วันแรก”
“ ทำไมล่ะ”
คำถามซื่อๆจากคิล ฟีลมัส นักฆ่า ผู้อ่อนต่อโลกกายนอกในความคิดของเฟริน
“ แกนี่ซื่อหรือโง่กันแน่เนี่ย นั่น มันคนแคระกินคนนะโว้ยไม่ใช่คนแคระในสโนไวท์ ชื่อก็ บอกอยู่ว่ากินคน มันคงงาบหัวฉันตั้งแต่เจอกันครั้ง แรก แค่คิดก็สยอง” ว่าแล้วคนที่เกือบจะกลายเป็นคู่หมั้นของคนแคระจากหุบเขาหัวกะโหลกก็ทำหน้า สยองเกล้า แต่นักฆ่าที่เพิ่งถูกหาว่าโง่กลับส่ายหน้าพัลวัน
“ แกไม่ได้เป็นผีหรอกฉันว่าเจ้าคนแคระนั่นคงได้ดับคาเอดินเบิร์กด้วยฝีมือคน แถวนี้ก่อนที่มันจะงาบหัวแก”
นัยน์ตาสีฟ้าตวัดมาทันที
“ คาโนวาลไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องช่วยเจ้าหญิงแห่งบารามอส” เฟรินเบ้หน้าอย่างเซ็งๆ คิลมองเพื่อนสองคนแล้วถอนหายใจ
ปากแข็งทั้งคู่แล้วมันจะไปกันรอดยังไง
คู่รักที่ดูไม่ได้เข้ากันเลยซักนิดในสายตาของคิลจ้อง หน้ากันนิ่ง คนหนึ่งไม่สบอารมณ์ส่วนอีกคนก็นิ่งอ่าน ความคิดไม่ออก
“ ยักษ์ไซครอปฟ์เป็นไง” คิลพูดทำลายบรรยากาศ เฟรินละความสนใจมาจากคนที่จ้องหน้าตัวเอง
“ จะเป็นไงล่ะฉันก็คงโดนฉีกเนื้อกินตั้งแต่วันแรก” ว่าแล้วก็เหล่ไปยังคนที่นั่งเงียบอยู่ไม่ไกล “อย่าง ว่าเจ้าหญิงแห่งบารามอสมันไม่มีค่าพอจะให้ใครบางคนมาปกป้องล่ะน้า”
คำยั่วไม่ได้ทำให้คนถูกพาดพิงมีปฏิกิริยาอะไรหน้าที่ เฉยอยู่เป็นนิจยังคงนิ่งสนิท จนคิลเริ่มปวดหัวตุบๆเป็นครั้งแรก
คู่รักที่ดูยังไงก็ปวดประสาท
ความคิดเห็น