คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : การต่อสู้2
เฟรินเรียกคทาเข้ามาในมือก่อนจะเริ่ม ร่ายเวทย์ ลูกแก้วที่ปลายคทาส่องสว่าง เรียกสายตาทั้งหมดให้หันมามองคนร่ายเวทย์
คาโลกุมขมับ
ใครให้มันเที่ยวร่ายเวทย์มั่วซั่วในเวลาสิ่วหน้าขวางแบบ นี้
แล้วนี่มันจะร่ายเวทย์อะไร
คงไม่คิดจะย้อนเวลาเจ้าหัวกะโหลกนี่ให้กลายเป็นปีศาจเบ บี๋หรอกนะ
ควันบาง ๆปรากฏขึ้นรอบตัวของนักเวทย์แห่งเดมอส ก่อนจะเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆไม่มีที่สิ้นสุด
ยมทูตตาแดงลอยเข้ามายังคนร่ายเวทย์ทันทีที่ควันปรากฏ แต่กำแพงน้ำแข็งเลื่อนเข้ามาบังไว้ ในขณะที่คนสร้างน้ำแข็งขยับตัวเข้ามาบังร่างบางเอาไว้
เคียวใหญ่ตวัดไปที่กำแพงน้ำแข็ง น้ำ แข็งหนาแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
“ วีสกาย่า” พายุหิมะอีกลูกพัดเข้ามา แล้วตรงมายังร่างที่มีแต่กระดูก ยมทูตตาแดงคำรามในลำคอ ก่อนจะชี้นิ้วไปยังพายุหิมะ
พายุหิมะหายไปต่อหน้าต่อตาชาวป้อมอัศวิน พายุหิมะที่ไม่เคยมีคนทำลายได้มาก่อนถูกทำลายลงง่าย ๆเพียงแค่ชี้นิ้ว
โครงกระดูกในชุดดำลอยเข้ามาใกล้กว่าเดิม แต่แล้วสัมผัสหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่คอที่เป็นกระดูกของมัน ก่อน ที่กระแสไฟฟ้าหลายหมื่นโวลต์จะถูกปล่อยออกมา
ชุดดำเกิดประกายไฟ ก่อนจะค่อย ๆหลุดลุ่ยไม่เป็นชิ้น เหลือแต่โครงกระดูกเปล่า ๆกับเคียวหนึ่งเล่ม
เป็นไปไม่ได้
เสียงตะโกนก้องในใจของคิล
ไม่เคยมีใครรอดจากกระแสไฟฟ้าของเขา
แล้วเจ้ากระดูกนี่มันอะไร
เพราะมันเป็นกระดูกมันเลยไม่เป็นอะไรอย่างนั้นหรือ
หรือว่าเขาเหนื่อยเกินไปกระแสๆฟฟ้าจึงไม่แรง
แต่แล้วร่าวของเขาก็ถูกเหวี่ยงลงไปที่พื้น ก่อนที่นัยน์ตาสีแดงจะมาปรากฏอยู่ตรงหน้า
นักฆ่ากระอักเลือดออกมาเป็นลิ่ม ลมหายใจเริ่มแผ่วลง
ความลังเลปรากฏชัดบนนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวย นี่เขาควรจะทำอย่างไรดี
ถ้าเข้าไปช่วยคิล เจ้าโครง กระดูกนั่นจะหันมาเล่นงานหญิงสาวด้านหลังเขา
แต่ถ้าไม่ช่วย ทายาทนักฆ่าก็คง ...ไม่รอด
“ ยืนบื้ออยู่ทำไมคาโล แกไปช่วย คิลเดี๋ยวนี้” เสียงจากเฟรินดังขึ้น ตามด้วยมือหนัก ๆที่ผลักเข้าที่กลางหลัง “ ถ้ามันเป็นอะไรไป ฉันจะจัดการแกเป็นคนต่อไป”
คำพูดที่เริ่มแสดงอาการเกรี้ยวกราดทำให้คาโลขยับตัวไป ที่เพื่อนสนิททันที ก่อนจะเริ่มลงมือรักษา
“ ใครรักษาเป็นไปช่วยคิล” เสียงนิ่งที่แฝงไปด้วยอารมณ์กรุ่น ก่อนจะตะคอกเมื่อ เห็นว่าไม่มีใครขยับตัว “ เดี๋ยวนี้!!!”
เท่านั้นล่ะ โร เซวาเรส ก็พุ่งไปยังร่างนักฆ่าที่นอนจมกองเลือดทันที
ควันบาง ๆข้าง ๆตัวเฟรินที่บัดนี้มีขนาดใหญ่พอ ๆกับตัวเธอเริ่มขยับ “ ไป!!”
ควันบางจึงได้กลายเป็นตัวคนพร้อมอาวุธ ตรงเข้าไปยังยมทูตผู้คร่าชีวิตเพื่อนรัก ดาบในมือรวดเร็ว รุนแรง จนเคียวของปีศาจหลุดกระเด็นจากมือไป ควันบางส่วนแยก ออกมาจากร่างนักรบควัน ก่อนจะตรงไปยังเคียว แล้ววนรอบเคียว ก่อนที่เคียวทั้งอันจะหายวับไปทันที
ยมทูตตาแดงที่บัดนี้เหลือเพียงกระดูกเปล่า ๆ ใช้แขนตัวเองแทนเคียว แต่สู้ได้ไม่นานแขนข้างนั้นก็หลุดออกมา ควันที่เคยวนรอบเคียวก็ไปทำหน้าที่เดิม คือวนรอบแขน เมื่อหยุดหมุนแขนที่เป็นกระดูกก็หายวับไป
เจ้าของมือเล็กที่ข้างหนึ่งต้องบังคับนักรบควัน ส่วนอีกข้างก็ต้องบังคับควันส่วนย่อยที่คอยทำลายชิ้นส่วนที่หลุดออกมาเริ่ม ร่ายมนต์อีกครั้ง
อากาศกลับกลายเป็นมือครึ้ม ก่อนที่สาบฟ้าจะฟาดเปรี้ยงมาที่ส่วนขาของโครงกระดูกเต็ม ๆ ขา ซ้ายหลุดออกไป และหายไปด้วยฝีมือของควันมรณะ
“ ปีศาจ” น้ำเสียงที่แสดงถึงความกลัวของเจ้าโครงกระดูกที่ยังต้องหลบดาบควันไปมา “ เจ้ามันปีศาจ”
“ ถ้าฉันเป็นปีศาจ แกที่ฆ่าคนไป ทั่วมันจะเรียกว่าอะไร”
“ โชคชะตาเป็นคนกำหนดเอง ชะตา ของพวกท่านมันถึงฆาตแล้วจริง ๆ” น้ำเสียงคล้ายจะวิงวอน
“ อย่ามาพล่ามเรื่องโชคชะตางี่เง่าที่นี่ ชีวิตของฉันไม่จำเป็นที่จะต้องให้ใครมาลิขิตว่าจะเป็นอย่างไร โชคชะตาไม่ได้กำหนดทุกอย่างในชีวิต ชีวิตเป็นของใคร คนนั้นก็กำหนดเอง คนที่นั่งรอแต่โชคชะตามีแต่คนโง่ที่ไม่เคารพตัวเองเท่านั้น” เสียงตวาดของคนที่ถูก ‘ปีศาจ’ประณาม ว่าเป็น ‘ปีศาจ’ ทำให้ เพื่อนหลาย ๆคนสะดุ้ง
“ แต่ข้าทำตามหน้าที่ โชคชะตาเป็นคนกำหนดเองว่าใครถึงฆาตแล้ว”
“ แล้วที่แกเที่ยวเอาตาแดง ๆไปจ้องคนอื่นไปทั่วมันเป็นหน้าที่หรือไง การที่ฉัน คิล หรือกัสโดนแกจ้องนี่มันเป็นโชคชะตาตรงไหนกัน”
“ ตรงที่โชคชะตากำหนดให้เจ้ามองไปยังหน้าต่าง กำหนดให้เพื่อนของเจ้าเกิดเห็นข้า แล้วตามลงมาสู้เพื่อช่วยเจ้า กำหนดให้นักดาบคนนั้นเอาดาบมาฟันหัวข้า เห็นไหมว่าทุกอย่างเป็นไปตามฟ้าลิขิต” เสียงจากยมทูตสร้างอารมณ์โกรธให้กับผู้คุมกฎสาวอีกครั้ง
“ ทุกอย่างเป็นไปตาม ‘ตัวลิขิต’ ฉันจะฝืนชะตาชีวิตให้แกดู จะได้รู้กันว่า เฟลิโอน่า เกรเดเวล คนนี้ไม่เคยยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต และจะไม่แพ้โชคชะตา”
สิ้นคำสายฟ้าก็ฟาดลงมาอีกเปรี้ยง ขาอีกข้างของมันจึงหักลง แต่ตัวที่เหลือก็ยังลอยอยู่ได้ นักรบควันเริ่มตวัดดาบแรงขึ้น เที่ยวนี้หัวกะโหลกหลุดออกมา
กระดูกที่เหลือเพียงแค่ตัวยังสู้ต่อไปได้ราวปาฏิหาริย์
ดาบในมือนักรบควันหายไป เหลือเพียงมือเปล่าที่บัดนี้จับกระดูกส่วนตัวเอาไว้แน่น ก่อนจะปล่อยลงไปในวงล้อควันที่รออยู่แล้ว กระดูกทุก ส่วนจึงหายไปทันที
ความคิดเห็น