คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : การต่อสู้
คิล คิล คิล
ไอ้บ้าคิล !!
ใครสั่งให้มันใจร้อนแบบนี้
เฟรินวิ่งลงบันไดไปด้านล่าง แต่ เมื่อสัมผัสถึงเสียงฝีเท้าหนัก ๆที่ตามมาก็หันควับกลับไปทันที แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนที่เธอคิดจะหันกลับไปด่าพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงชะงักเท้าไว้ ก่อนจะไปชนหญิงคนสำคัญ แล้วก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาหยุดได้ทันก่อนที่จะชนเจ้าหล่อนตก บันไดตายไปเสียก่อน
ตาย...
ถ้าเมื่อกี้เขาเบรกไม่ทัน เจ้า หล่อนคงไม่พ้นตกบันไดตายไปจริง ๆ
จะว่าไปเมื่อกี้เขาก็ไม่ได้วิ่งเร็วขนาดที่เป็นอยู่
หรือเป็นผลจากคำสาป
ชีวิตสั้นลงเพราะเส้นชะตาชีวิตถูกตัดให้สั้นลงกว่า เดิม...
“ นายทำฉันเกือบหัวใจวายตาย เมื่อกี้ เกือบชนฉันแล้วนะเนี่ย ถ้านายชนฉันคงได้ตกบันไดคอ หักตายคาป้อม”
คำว่าตายดูจะกระแทกเข้ามาที่กลางใจของคาโลเต็ม ๆ
“ ต่อไปนี้ห้ามพูดว่าตายอีกเด็จขาด” คำสั่งที่ดูแปลก ๆในความคิดของเฟริน แต่เจ้าหล่อนก็พยักหน้ารับเมื่อเห็นสายตาจริงจังของคาโล
เคร้ง
เสียงดาบดังขึ้นเตือนสติคนทั้งคู่ให้วิ่งลงบันไดต่อไป
ภาพที่ปรากฏบนนัยน์ตาคู่สวยของเฟรินทำให้เธอแทบหยุด หายใจ
นักฆ่าคนเก่งที่บัดนี้เลือดเต็มตัว นอนหอบหายใจรัวอยู่ที่พื้น ขณะที่โครงกระดูกขนาดเท่าคนกำลังขยับเคียวอันมหึมาอยู่เหนือร่างนักฆ่าแห่ง ซาเรส
“ ผ่าปฐพี!!” เสียงเรียก ดาบดังขึ้น ก่อนที่ร่างคนเรียกจะพุ่งทะยานไปรับคมเคียวก่อนที่มันจะตวัดไปที่ร่างเพื่อน
เคร้ง
เสียงกระทบกันของดาบทำให้นัยน์ตาสีม่วงของนักฆ่าเบิก กว้าง
“ แกจะมาทำไม เดี๋ยวก็ได้ตาย หรอก” คนถูกถามไม่ตอบแต่ผลักเคียวใหญ่ออกไปให้ห่าง จากตัว
“ แกก็เลยจะตายแทนฉันงั้นสิ จ้อง ตามันไปแล้วสิถึงได้สภาพเป็นอย่างนี้”
คิลเลือกที่จะเงียบ
ใช่... เขาจ้องตามีแดงเข้าไปแล้ว จึง ต้องสู้โดยปิดตา แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าไอ้ยมทูตตัวนี้ มันจะไม่มีแม้แต่เสียงขยับตัว
พื้นเริ่มเย็นเยียบ น้ำแข็งเกาะกินตามพื้นด้วยฤทธิ์พ่อมดแห่งคาโนวาล
“ วีสกาย่า” พายุ หิมะพัดวูบ น้ำแข็งค่อย ๆจับตัวบนเคียวใหญ่ของนักล่า ก่อน จะแตกออกตามอารมณ์ของผู้ร่ายเวทย์
หัวกะโหลกในผ้าคลุม แย้มรอยยิ้มอย่างน่าหวาดเสียว ก่อนจะค่อย ๆลอยตัวไปทางพ่อมดคนเก่งแห่งคาโนวาล ก่อนจะหยุดนิ่ง เมื่อห่างจากเจ้าชายคนสำคัญเพียงไม่กี่ก้าว เสียงหัวเราะที่บาดหูสร้างความกลัวให้แล่นเข้ามาปะทะเฟรินเต็ม ๆ
น่ากลัว
ความรู้สึกเดียวที่เกาะกินหัวใจไปจนหมด สิ้น
ดวงหน้าของคาโลยังนิ่งสนิท นัยน์ตาคู่สวยมองเคียวที่เหลือแต่ด้ามของผู้บุกรุกนิ่ง น้ำ แข็งเริ่มจับตัวเป็นกำแพงหนาด้านหน้า ก่อนจะเริ่ม ขยายพื้นที่ไปยังโครงกระดูกในชุดดำ แต่ยมทูตไม่รอ ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำ ร่างทั้งร่างหายไป ก่อนจะไปปรากฏอยู่ด้านหลังคาโล
เคียวที่ไม่รู้ว่าไปเอาหัวมาจากไหน เตรียมฟันเข้ากลางลำตัวของหัวหน้าป้อมอัศวิน
เคร้ง
เสียงดาบปะทะอีกครั้ง นัยน์ตา สีน้ำตาลฉายแววเอาเรื่องแต่ก็ไม่ได้มองดวงตาสีแดงของยมทูตตาแดง
“ แกอย่ายุ่งกับคนที่ไม่เกี่ยว แกอยากจัดการก็จัดการฉันคนเดียว” เสียง เครียดจัดดังจากปากของผู้คุมกฎสาวแห่งป้อมอัศวิน “ อย่ายุ่งกับมัน”
เคียวใหญ่เริ่มปะทะกับดาบใหญ่ ความเร็วที่แทบจะมองไม่ทันทำให้เพื่อนร่วมป้อมที่เพิ่ง วิ่งลงมาถึงพากันตาค้าง ในขณะที่คาโลเริ่มหงุดหงิด
ตัวเองจะตายอยู่รอมร่อยังจะเอาแต่ห่วง คนอื่นอยู่ได้
ถึงเมื่อกี้เจ้าหล่อนจะไม่ได้เข้ามา ขวางเคียวไว้เขาก็ไม่โดนเคียวนั่นฟันกลางตัวแน่ ๆ ใน เมื่อกำแพงน้ำแข็งเคลื่อนตัวมาด้านหลังเขาแล้ว
ยุ่งไม่เข้าเรื่อง
เคร้ง
เสียงปะทะที่เที่ยวนี้ดังขึ้นกว่าเดิม แสดงถึงพลังรุนแรงที่ปล่อยออกมาจากเคียวเล่มยักษ์ ดาบใหญ่และเคียวดันกันอยู่กลางอากาศ ดันกันไปมา
ที่มองยังไงเฟรินก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ
มองหน้าคู่ต่อสู้ไม่ได้
ไหนจะแรงอีก แรงผู้หญิงหรือจะ สู้แรงยมทูตปีศาจได้
แต่ภาพที่เห็นกลับเป็นดาบใหญ่เป็นฝ่ายดันเคียวจนจะ ประชิดร่างโครงกระดูก เสียงหัวเราะที่ฟังดูโหยหวน ดังมาจากปากของยมทูตก่อนที่มันจะดันดาบออกไป แล้วลอยขึ้นไปบนฟ้า
“ คิดจะหนีรึไง แกมันขี้ขลาด” ร่างผอมของยมทูตหยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมายังเด็กสาวที่มองด้วยสายตาวาวโรจน์
“ ข้าไม่เคยขี้ขลาด” เสียงแหบแห้งที่ฟังดูน่าขนลุก ก่อนที่โครงกระดูกลอยได้จะตกลงมาอย่างรวดเร็ว พร้อมเสียงหัวเราะแหลมแสบแก้วหูของมัน คราวนี้เป้าหมายเป็นนักฆ่าที่ยืนหายใจรวยริน
“ คิลระวัง!” เสียงตะโกนดังลั่นจากเฟริน ในขณะที่โรพุ่งตัวเข้าไปผลักนักฆ่าหนุ่มที่แทบไม่มีแรง ยืน
ฮ่าฮ่าฮ่า
เสียงหัวเราะแสบแก้วหูดังขึ้นอีกครั้งจากยมทูตตาแดงที่ บัดนี้ยืนเผชิญหน้ากับขอทานกิตติมศักดิแห่งทริสทอร์ที่บัดนี้ยืนขวางร่าง อ่อนแรงของนักฆ่าแห่งซาเรสไว้
เคียวใหญ่เลื่อนลงมากลางหัวด้วยความรวดเร็ว โรกระโดดวูบก่อนจะเตะคนที่เพิ่งตั้งหลักได้ให้ไปไกล ๆ จนทายาทนักฆ่าสบถเบา ๆ
เคียวใหญ่ขยับเข้ามาอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่จะฟันร่างบางของเด็กหนุ่ม ร่างนั้น ก็ไปโผล่ด้านหลัง แล้วแตะเข้าเต็มท้อง มือที่ว่าง เปล่าจู่ ๆก็มีเปลวไฟลุกพรึบแล้วหายไปปรากฏอยู่ที่ชายผ้าของยมทูต
แต่ปีศาจร่างกระดูกเพียงแค่สะบัดมือเปลวไฟที่ลุกลามมา เรื่อย ๆก็หายไป โดยไม่มีแม้แต่รอยไหม้
ซอร์โร วันวิล พุ่งไปด้านหลัง ของปีศาจ ก่อนจะวาดดาบลงไปกลางหลังของมัน
ฟันไม่เข้า!
ดาบที่แข็งแกร่งของยอดนักรบซอร์โรฟันเจ้าปีศาจโครง กระดูกนี่ไม่เข้า
ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องทำใจเชื่อ
มือที่มีแต่กระดูกของมันปัดร่างยอดนักรบจนกระเด็นไปคนละ ทาง
กัส โทนีย่าจึงพุ่งเข้าไปแล้วฟันเข้าที่กลางหัว
ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เจ้าโครงกระดูกไม่แสดงอาการใด ๆ ทั้งสิ้น นอกจากรอยยิ้มกว้าง แล้วนัยน์ตาสีแดงก็ เริ่มฉายแสงจ้า ส่งผลให้กัสเผลอตัวมองนัยน์ตาคู่ นั้นเข้า
“ อย่ามองมัน” เฟรินตะโกนก้อง
นี่เพราะเธอเพื่อนสองคนจึงโดนตัดเส้นชีวิต
ถ้าไม่ชนะ เธอ คิล แล้วก็กัส จะได้ตายไปพร้อม ๆกันแน่
แล้วใครจะไปยอมแพ้ง่าย ๆ
ดาบใช้ไม่ได้ก็ใช้เวทย์สู้สิ
ความคิดเห็น