Fanfic Baramos หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน ปีสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด

ลำดับตอนที่ #2 : ป้อมอัศวิน

แอ๊ด

ประตูเปิดขึ้นพร้อมกับการปรากฏกายของหัวหน้าป้อมคนใหม่ คาโล วาเนบลี เดอะปรินซ์ ออฟ คาโนวาล

นัยน์ตา สีฟ้าปรายมามองสมาชิกในห้องอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะประจำแล้วเริ่มลงมือขีด ๆเขียน ๆโดนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง สร้างความขัดใจให้กับผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวในห้องเป็นที่สุด

“ แกจะขยันอะไรนักหนา คาโล ที่เอดินเบิร์กไม่มีรางวัลหัวหน้าป้อมยอกเยี่ยมหรอกนะ”

นัยน์ตาสีฟ้าละสายตาจากงานก่อนเบือนมาสบสตรีช่างยั่วแห่งเดมอส

สตรี เพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้มาดของเจ้าชายผู้ไม่เคยหลุดมาดหลุดลุ่ยไม่เหลือชิ้น ดี ยังไม่นับนักฆ่าตัวแสบที่เอาแต่ยิ้มร่า รอสงครามย่อย ๆที่กำลังจะเกิดขึ้น

เจ้านี่ขอแค่สนุกก็ไม่มีขัด

ช่างเหมาะสมกับแม่ยอดยุ่งที่เขารู้สึกปวดหัวตงิด ๆเมื่อรู้ว่าเจ้าหล่อนเป็นผู้คุมกฎของป้อมอัศวิน

เพราะ แม่ผู้คุมกฎตัวดีแหกกฎตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าตัวเองเป็นผู้คุมกฎด้วยการพา รุ่นน้องไปสังสรรค์ที่จะไม่มีอะไรถ้าเจ้าหล่อนไม่ตั้งวงพนันกลางงานเลี้ยง

ตำแหน่งที่ไม่ได้มีความเข้ากันเลยกับเจ้าตัวยุ่งที่ขยันหาเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน

ตำแหน่ง ผู้คุมกฎอันศักดิ์สิทธิของป้อมอัศวินต้องมาพังพินาสเพียงเพราะชื่อ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส ปรากฏขึ้นบนใบประกาศตำแหน่ง

ป้อมอัศวินที่เคยสร้างความเกรงขามและน่าเชื่อถือกลับกลายเป็นป้อมที่ดูยังไงก็ไม่น่าเชื่อถือเมื่อมีผู้คุมกฎเป็นเจ้าหล่อน

แล้วยังมีทายาทนักฆ่าจากซาเรสเป็นผู้พิทักษ์ป้อม

อันนี้ยังไม่เท่าไหร่.. พอจะดูน่าเชื่อถือบ้าง สำหรับคนที่ไม่รู้จักยอดนักฆ่าจริง ๆ คงเห็นว่าเป็นตำแหน่งที่เหมาะสมกันดี

แต่คนที่รู้จักกันมาเกือบเจ็ดปี จะคิดว่า  ส่งป้อมอัศวินไปลงนรกหรือไง  เพราะทายาทนักฆ่ามีเจ้าหญิงตัวแสบคอยวางแผนต่าง ๆให้ 

แผนที่ไม่ช่วยอะไรนอกจากจะทำให้ป้อมล่มจมยิ่งกว่าเดิม

คิด แล้วก็อยากจะลงโทษสองคนนี้ขึ้นมาตงิด ๆ แต่ก็คิดข้อกล่าวหาไม่ถูก เพราะคนที่มีวิธีเอาตัวรอดเป็นเลิศอย่างเฟลิโอน่า เกรเดเวล หรือ เฟริน  เดอเบอโรว์ หัวขโมยแห่งบารามอส ที่ได้รับเชื้อมาเต็ม ๆ จากราชานักต้ม มาดัส เดอเบอโรว์  หาเหตุผลมาแก้ต่างให้ตัวเองกับเพื่อนซี้ได้เสมอ

แล้วอย่างนี้ใครจะไปเกรงกลัวป้อมอัศวิน

“ การจะทำอะไรไม่จำเป็นว่าจะต้องทำเพื่อผลตอบแทนเสมอไป” คำตอบที่ดูเป็นการเป็นงานจากปากเจ้าชายคาโลเป็นได้เพียงเครื่องเรียกเสียงหัวเราะให้กับแม่ยอดยุ่งเท่านั้น

“ แต่ถ้ามีผลตอบแทนมันก็ดีไม่ใช่หรือไง ”

คาโลวางปากกาลงเพราะรู้ว่าเขาคงจะไม่ได้ทำงานอย่างเป็นสุขอีกต่อไป นัยน์ตาสีฟ้าฉายแววดุเล็กน้อย  “ ตำแหน่งหัวหน้าป้อมไม่ใช่ตำแหน่งเลื่อนลอย”

เฟรินสะดุ้งน้อย ๆก่อนจะยิ้มแหย ๆเมื่อตามความคิดทัน

มันกำลังว่าตำแหน่งของเธอเป็นตำแหน่งเลื่อนลอย

“ ก็ไม่มีใครว่าอะไร” สี หน้ากะล่อนของเจ้าหล่อนทำให้เจ้าของนัยน์ตาสีม่วงกลั้นหัวเราะอย่างสุดความ สามารถ ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อได้ยินประโยคต่อไป

“ มีแต่คนเขาบอกว่าเห็นทีปีนี้ป้อมอัศวินคงจะล่ม”

นัยน์ตาสีฟ้าเย็นเยียบจนคนปากดีเสียวสันหลังวาบ แต่ปากเจ้ากรรมก็ดันไม่ยอมหยุด

“ ท่าทางว่าป้อมอัศวินที่ยิ่งใหญ่คงจะสิ้นชื่อ”