คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2
“อึก อ้ะ อ้ะ อย่า ยะ อ้า ไม่ อย่า ชะ ช่วยด้วย ฮึก”
เช้าวันต่อมา
นภัทรร้องไห้ฟุบกับหมอนอยู่บนเตียง เรืองฤทธิ์เข้ามาในห้องพร้อมนมอุ่นๆเหมือนอย่างเคยเพื่อที่จะให้นภัทรตามปกติ แต่ก็ตกใจ เมื่อนภัทรร้องไห้อยู่บนเตียง
“กัน เป็นอะไร”
นภัทรเงยหน้าน้ำตาเต็มสองแก้มนวล โผเข้ากอดผูเป็นพี่ร้องไห้ตัวโยน
“ริท กันฝันอีกแล้ว ฮึก มันตามหลอกหลอนกันไม่หยุดเลย ฮึก ฮืออออ”
นภัทรพูดแบบนั้น แต่เรืองฤทธิ์พอจะเข้าใจ
ร่างเล็กเลยทำการหอมหน้าผาก เหมือนจะส่งความอบอุ่นให้
“กัน อย่าคิดมากนะ อดีตที่เลวร้ายอย่าเอามาคิด ทำใจให้สบายนะ กันของริท กันอย่าลืมสิ ว่าริทอยู่ตรงนี้ทั้งคน ริทจะอยู่ดูแลกันเอง ริทจะไม่ให้ใครมาทำอะไรกันอีก เชื่อใจริทนะ น้องรัก”
“ฮึก”
นภัทรยังร้องไห้ไม่หยุด เรืองฤทธิ์เอามือเล็กเรียวเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าอย่างทะนุถนอม
“อ่ะ เอางี้ เดี๋ยววันนี้ริทจะโทรไปบอกพี่รุจหัวหน้ากันให้ ว่าวันนี้กันไม่สบาย หรือกันจะลาออกก็ได้นะ ริทเลี้ยงกันได้ น้องคนเดียวเอง”
“อึก”นภัทรยังสะอื้น
“อย่าร้องนะคนดี รู้ไหมว่าริทเจ็บที่เห็นกันเป็นแบบนี้น่ะ หืม”
“อื้อ”
นภัทรรับคำในลำคอ แต่ภาพที่ถูกใครไม่รู้ยังตามหลอกหลอนนภัทรไม่จางหาย
“อ่ะ ดื่มนมนะกัน วันนี้นอนพัก หลับให้สบาย ไม่ต้องคิดมากนะคนดีของริท”
“อื้ม”
นภัทรรับดื่มนมที่เรืองฤทธิ์ป้อนให้ ก่อนที่เรืองฤทธิ์จะประคองให้ร่างสีน้ำผึ้งนอนราบไปกับเตียง ก่อนที่จะหอมหน้าผากนภัทรอีกครั้ง
เรืองฤทธิ์ยืนมองนภัทรก่อนที่จะออกไปเมื่อเห็นว่าน้องตนเองหลับไปแล้ว
แต่ถึงแม้ว่าร่างบางจะหลับ แต่ยังปรากฏน้ำตาหยุดเล็กๆอาบอยู่เนืองๆ
เรืองฤทธิ์ลงมาจากข้างบน และโทรศัพท์ไปลางานให้น้อง ที่จริงอยากจะลาออกให้ด้วยซ้ำ นภัทรคนเดียวเขาเลี้ยงดูได้ อาชีพเขาเงินมากพอที่จะดูแลนภัทรได้อย่างสบายๆ
ตืดดดดดดดดด
“หืม”
เรืองฤทธิ์กำลังทำอาหารในครัว รู้สึกว่าจะได้ยินโทรศัพท์ของตนเองเลยปิดแก๊สแล้วออกมา พอมาถึงก็เปิดโทรศัพท์ดู
“พี่โน่”
เรืองฤทธิ์รับโทรศัพท์ เมื่อเห็นรุ่นพี่ตัวเองโทรมา
“ครับพี่โน่”
“เอ่อ พรุ่งนี้ริทว่างหรือเปล่า”
เรืองฤทธิ์คิดนิดนึง ก่อนที่จะปฏิเสธไป
“ไม่ครับ ริทไม่ว่าง น้องของริทไม่ค่อยสบาย มีอะไรหรอครับ”
“เปล่าหรอก พอดีพรุ่งนี้พี่จะกลับเมืองไทยน่ะ แต่ว่าพี่ไม่ได้กลับไทยนานแล้ว ลืมถนนหนทางไปหมดเลย”
“อ้าว ก็พี่โมก็ยังอยู่นี่นาพี่ ทำไมไม่ให้พี่โมไปรับล่ะ”
“คือ พี่เกรงใจเขาน่ะ”
“แล้วจะเกรงใจทำไม พี่โมน่ะ เขาเป็นแฟนพี่นะ แค่นี้เอง”
“อ้าว นี่ริทยังไม่รู้หรอ ว่าพี่กะโมน่ะ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้วนะ”
เรืองฤทธิ์สะดุดกึก
“อะไรนะ นี่พี่เลิกกับพี่โมแล้วหรอ ทำไมล่ะพี่ พี่โมออกจะน่ารัก นิสัยก็ดี แถมท่าทางคล่องแคล่ว พี่เลิกกับพี่โมทำไม”
ปลายสายเงียบไปนิดนึง
“คือพี่สองคนน่ะ ดูท่าทางจะไปด้วยกันไม่ได้ เพราะนิสัยเราไม่เหมือนกัน โมเขาไม่อยากให้พี่ดูแล เพราะเขาเข้มแข็งเกินไป”
“เหตุผลแค่นี้เนี่ยนะ พี่โน่ ทำไมล่ะ พี่ถึงปล่อยให้คนดีๆอย่างพี่โมหลุดไป อุตส่าห์เชียร์มาตั้งนาน”
“เอาเถอะ แต่ตอนนี้พี่สองคนก็ไปด้วยกันไม่ได้แล้ว เรื่องนั้นช่างเถอะ ว่าแต่ริทว่างหรือเปล่า”
เรืองฤทธิ์รู้สึกขึ้น แต่ก็ตอบไป
“ว่างก็ได้ครับ กี่โมง”
“ก็ประมาณ บ่ายสามโมง ได้เปล่า”
เรืองฤทธิ์พยักหน้ากรอกเสียงไป
“ได้ครับ เดี๋ยวริทจะไปรับเอง เดี๋ยวริทหาที่พักให้”
“ขอบใจนะริท”
“ครับ”
เรืองฤทธิ์วางสาย
“พี่โมนะพี่โม เลิกกับพี่โน่ทำไมนะ อุตส่าห์เชียร์”
ร่างเล็กรู้สึกไม่สบอารมณ์
ห้างสรรพสินค้า ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
หญิงสาวคนหนึ่งท่าทางทะมัดทะแมงนั่งดื่มกาแฟอยู่ เหมือนจะรอใครซักคน ซักครู่ คนที่เธอรอก็มาถึง
“สวัสดีครับพี่โม”
เรืองฤทธิ์ทักทายหญิงสาวทันที มองภัทรธิดาด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“ริท โทรหาพี่มีอะไรหรอ เอ้ะ ดูเหมือนโกรธใครมา มีอะไรหรอเรา”
ภัทรธิดาถามรุ่นน้องของตนเองและภาคิณอดีตคนรักเก่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“พี่โม พี่เลิกกับพี่โน่ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
เรืองฤทธิ์ถามโดยไม่อ้อมค้อม ภัทรธิดางง
“เอ่อ ก็ประมาณ ปีนึง ทำไมหรอ”
“ตั้งปีนึง แล้วทำไมผมเพิ่งรู้ล่ะ พี่โมทำไมไม่บอกผม”
“เอ้า แล้วเรื่องแค่น้ำไมพี่ต้องบอกขนาดนั้นเลยหรอ มีอะไรหรอริท”
ภัทรธิดาถาม เรืองฤทธิ์ปรับอารมณ์
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีริทเห็นว่าพี่สองคนเหมาะกันดี ริทอุตส่าห์เชียร์มาตั้งนาน”
ภัทรธิดาหัวเราะทันทีที่ได้ยินเหตุผล
“แหม เรานี่ก็นะ อะไรจะตัวชงขนาดนั้น น่า คือ พี่รู้สึกแค่ว่าเราสองคนมันเหมาะกับการเป็นเพื่อนมากกว่าน่ะ พี่ว่าพี่เข้มแข็งมากไป โน่เค้าก็ดูน่าจะไปปกป้องคนอื่นที่ไม่ใช่พี่นะ เพราะพี่น่ะ น่าจะเหมาะกับการปกป้องคนอื่นมากกว่า”
ภัทรธิดาพูดตามทัศนคติตนเอง เมื่อก่อนที่คบภาคิณเป็นเพราะเรืองฤทธิ์เชียร์ให้จนลองคบกันดู ตอนแรกก็เหมือนจะไปได้ดี แต่พอมาคิดดู ภัทรธิดาคิดว่าตนเองไม่น่าจะเหมาะกับภาคิณ ยิ่งผ่านไปเท่าไหร่ก็รู้สึกว่ายังกะเพื่อน ก็เลยตัดสินใจหยุดกับความเป็นแฟนกัน เปลี่ยนมาเป็นแฟนแทน
“พี่โม ไม่ลองคบพี่โน่อีกครั้งล่ะครับ บางทีอาจจะเข้ากันก็ได้”
ภัทรธิดาส่ายหน้าทันที
“เฮ้ย ไม่ดีกว่า พี่ไม่ชอบอ่ะ อีกอย่างตอนนี้พี่ก็มีแฟนด้วย พี่คิดว่าคนนี้แหละเหมาะกับพี่แล้ว ริท ถ้าริทเห็นนะ ริทจะรู้เลยว่าคนนี้น่ารัก แล้วพี่ก็รักเขามากเสียด้วย”
ภัทรธิดาเอารูปแฟนคนปัจจุบันให้เรืองฤทธิ์ดู ก่อนที่เรืองฤทธิ์ตกใจ
“นี่มัน ผู้หญิงนี่นาพี่”
ภัทรธิดายักไหล่
“อื้อ ก็ใช่นะสิ คนนี้น่ารักสุดๆเลย พี่ว่าคนนี้แหละใช่ นี่ น้องฐิสา จำได้หรือเปล่า ที่เป็นน้องรหัสไอ้พอร์ชมันน่ะ พี่เจอน้องเขาหลังจากที่เลิกกะโน่มัน พี่รู้สึกได้เลยว่านี่คือคนที่ใช่”
เรืองฤทธิ์อึ้ง
“นี่พี่โม เป็น”
ภัทรธิดาพยักหน้า
“อือ อย่างที่บอก พี่เหมาะกับการปกป้องคนอื่น มากกว่าให้ใครปกป้อง พี่ถึงบอกไง ว่าพี่กับโน่ คงไปด้วยกันไม่ได้น่ะ ริทคงไม่ผิดหวังนะ”
เรืองฤทธิ์ถอนหายใจ
“ใครว่า ผิดหวังมากเลยล่ะพี่ ริทอุตส่าห์เห็นว่าพี่สองคนดูน่ารักเข้ากันดี ใครมาเจอแบบนี้ ไม่ตกใจก็แปลกล่ะครับ”
เรืองฤทธิ์ยิ้มให้ ภัทรธิดาตบบ่า
“เออน่า คนเราน่ะ ลองไม่ใช่คู่กันแล้วก็ไม่ใช่อยู่ดี พี่กะไอ้โน่มันเข้ากันไม่ได้ มันเหมาะกับการเป็นเพื่อนมากกว่า ริทเข้าใจนะ”
“ครับ ริทเข้าใจ”
เรืองฤทธิ์ยิ้มให้ ภัทรธิดาลโล่งอก
“เฮ้อ ค่อยยังชั่ว งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ เดี๋ยวมื้อนี้ พี่เลี้ยงเอง”
ภัทรธิดาเอามือตบโต๊ะ ก่อนที่จะเรียกเด็กมารับออเดอร์ เรืองฤทธิ์สีหน้าร่าเริงขึ้น
แต่ที่จริงเขาไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น
“เอ่อ พี่โมครับ พรุ่งนี้พี่โน่จะกลับไทยประมาณบ่ายสาม พี่โมไปเป้นเพื่อนริทได้ไหมครับ”
ภัทรธิดาพยักหน้า
“ได้สิ เพื่อนกันนี่นา บ่ายสามใช่ไหม โอเค พรุ่งนี้เจอกัน”
“ครับ”
ทั้งสองคนพากันทานข้าวกัน ต่างคนต่างพากันคุยสนุกสนาน
จนมาเรื่อง
“เอ่อ จริงสิ ว่าแต่กันน้องเราน่ะ เป็นยังไงบ้าง”
“ก็เรื่อยๆนะครับ”
ภัทรธิดาถอนหายใจ
“อืม ก็คงอย่างนั้นนะ แต่พี่ก็สงสารเหมือนกัน ไม่น่าเลย ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวกันนะ กี่คนๆ มามีอันเป็นไป ไม่ว่าสน บี้ ไอซ์ เก่ง อาร์ แต่ละคนคนดีทั้งนั้น เฮ้อ ไม่น่าเลย พี่ไม่นึกนะว่ากันจะดวงแรง เป็นคนกินคู่แบบนี้ ที่จริงพี่ไม่ได้เชื่อนะ แต่เห็นแบบนี้อดไม่ได้เหมือนกัน”
“ปัง”
เรืองฤทธิ์ได้ยินแบบนั้นไม่พอใจขึ้นมาทันที พร้อมตบโต๊ะด้วยความไม่พอใจ ทำเอาภัทรธิดาตกใจ
“พี่โม อย่าพูดถึงกันแบบนี้ ริทไม่ชอบ กันไม่ใช่คนกินผัว”
ภัทรธิดาอึ้ง
“เอ่อ พี่ขอโทษ ขอโทษนะ ปากพี่มันพล่อยเอง ลืมไป พี่ขอโทษ”
เรืองฤทธิ์สงบลง เมื่อเห็นว่าภัทรธิดาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
“ครับ ขอโทษครับ พอดีริททนไม่ได้ที่ได้ยินคนพูดว่ากันเสียๆหายๆแบบนี้ ขอโทษนะครับ แต่ผมขอร้อง อย่าพูดถึงกันแบบนี้อีกนะครับ”
ภัทรธิดาเข้าใจ รู้ดีว่าเรืองฤทธิ์รัก ห่วง และหวงฝาแฝดตนเองแค่ไหน
“จ้ะ พี่ขอโทษ พี่จะไม่พูดอีก ขอโทษจริงๆ”
เรืองฤทธิ์พยักหน้า ก่อนที่จะทานข้าวต่อไป
“เอ่อ ริทออกมานานแล้วครับ ขอริทกลับก่อนนะครับ กันอยู่คนเดียว ไปก่อนนะครับ”
“อืม”
ภัทรธิดามองตามเรืองฤทธิ์ไปส่ายหน้าน้อยๆ
“เฮ้อ ริทเอ้ย ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ นายยังหรักและห่วงน้องเหมือนเดิม ถ้าริทเป็นน้องชายเราบ้างก็ดีนะสิ คนรักพี่รักน้องแบบนี้หายาก แต่ทีเรา แม่ง พี่น้องเราแต่ละคนมองหน้ายังไม่มองกันเล้ย วันๆ หาเรื่องจะกัดเราอยู่เนี่ยละ ดีนะขู่ไว้ ถ้าหาเรื่องเราเมื่อไหร่ พ่อจะชก เอ้ย เอ่อ แม่จะชกให้ หนอย”
ภัทรธิดาเข่นเคี้ยวเมื่อนึกถึงพี่น้องตนเองแต่ละคน ที่หน้าแทบไม่อยากจะมองกันจนเผลอลืมตัวว่าตนเองเป็นผู้หญิง
ตื้ดดดดดด
ภัทรธิดารับโทรศัพท์ เสียงอ่อนลงทันทีเมื่อรู้ว่าใครโทรมา
“น้องฐิสาหรอจ้ะ แหม พี่คิดถึงเราจังเลย อยู่ที่ไหนเนี่ย บ้านหรอ งั้นเราไปดูหนังกันมั้ย ไปกับพี่นะ เดี๋ยวพี่ไปรับ จ้าๆ รอพี่ที่บ้านนะ”
ภัทรธิดายิ้มแฉ่งเมื่อคนรักที่ตรงอุดมคติตนเองโทรมา
“เฮ้อ น้องฐิสาน่ารักขนาดนี้ จะให้เรากลับไปคบกุ๊ยหน้าลิง เห่ย พอดี ฟ้าผ่าตาย คนนึงก็กุ๊ย เราก็ดิบ คิดแล้วก็ขนลุก เฮ้อ”
ภัทรธิดาบ่นอุบ ก่อนที่จะนึกถึงภาคิณ ที่ตนเองเคยหลงไปลองคบกัน
“เอ จะว่าไป ป่านนี้ไอ้โน่มันพบคนที่มันรักหรือยังน้า เราแซงหน้าไปแล้ว หึหึ”
“ริท ริทกลับมาแล้วหรอ”
นภัทรถามเรืองฤทธิ์ทันทีที่เห็นแฝดพี่ตนเองกลับข้ามา เรืองฤทธิ์ยิ้มทันทีที่เห็นหน้านภัทร
“กลับมาแล้วล่ะ นี่อารมณ์ดีขึ้นแล้วหรอ เอ้ะ แต่งตัวแบบนี้ จะไปไหนหรอ”
เรืองฤทธิ์ถาม เมื่อเห็นนภัทรแต่งตัวทำท่าจะออกไปข้างนอก
“เอ่อ กันคิดถึงพี่อาร์ ตั้งแต่งานศพพี่อาร์ กันยังไม่ไปไหว้กระดูกพี่เขาเลย”
นภัทรนึกถึงอาณัตพลก็ร้องไห้ปริ่มๆ เรืองฤทธืเข้ามากอด
“อย่าคิดมากนะกัน”
“ริท ไปเป็นเพื่อนกันนะ”
เรืองฤทธิ์พยักหน้า
“ได้สิ เพื่อความสบายใจ”
ที่วัด
นภัทรนั่งอยู่หน้ากระดูกคนรักอย่างอาณัตพล มองอดีตคนรักที่ตอนนี้กลายเป็นกระดูกเถ้าธุลีไปแล้ว
“ฮึก พี่อาร์ ถ้าพี่ไม่ได้มาเจอกัน พี่คงไม่เป็นยังงี้ ฮึก พี่อาร์ครับ”
นภัทรร้องไห้ด้วยความเสียใจ เรืองฤทธิ์ได้แต่ยืนมองอย่างเงียบๆ
“กัน”
เรืองฤทธืแตะบ่านภัทร ก่อนที่จะนั่งขนาบข้าง
“พี่อาร์ครับ พี่ไม่ต้องห่วงกันนะครับ ริทจะดูแลกันให้พี่เอง น้องของกันทั้งคน หลับให้สบายนะครับ”
เรืองฤทธิ์พูดหน้ารูป ก่อนที่จะหันมาทางนภัทร
และจะเดินกลับ
“พี่กัน พี่มาที่นี่ทำไม”
เสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมาทันที ทำให้นภัทรและเรืองฤทธิ์หันไปมอง
เห็นจียอน น้องสาวแท้ๆของอาณัตพลที่ถือพวงมาลัย คงจะมาไหว้พี่ชาย แต่ตอนนี้จียอนมองนภัทรราวกับจะกินเลือดเนื้อ
“พี่กันมาทำไม จียอนสั่งแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่ห้ามมาที่นี่”
จียอนถามเสียงไม่พอใจมาก
“คือพี่คิดถึง พี่อาร์”
“คนกาลกิณีอย่างพี่กัน มีสิทธิ์คิดถึงด้วยหรอ ยังมีหน้ามาคิดถึงหรอพี่กัน”
นภัทรเริ่มน้ำตาคลอ
“แต่พี่คิดถึงพี่อาร์จริงๆ”
“หน้าด้าน”
เพียะ
มือเรียวสะบัดฟาดไปบนหน้านภัทรทันทีจนร่างบางหัน เรืองฤทธิ์ขึ้นเสียงกับจียอนทันที
“จียอน เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ กันไม่ผิด”
จียอนตัดพ้อ
“ไม่ผิดหรอคะพี่ริท ไม่ใช่มันหรอที่ทำให้พี่อาร์ต้องตาย พี่ชายจียอนทั้งคนนะพี่ริท ฮึก ที่ต้องมาตายเพระไอ้คนกินผัวอย่างมัน ฮึก”
จียอนร้องไห้ นึกถึงพี่ชายทีไรน้ำตาไหลพราก เธอนึกโทษนภัทรที่เป็นสาเหตุให้อาณัตพลต้องมาตาย ถ้าอาณัตพลไม่รั้นจะแต่งงานกับนภัทร พี่ชายคนเดียวของเธอที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เด็กคงไม่เป็นแบบนี้
“จะบ้าหรอจียอน คนกินผัวไม่มีจริงหรอกนะ เลิกงมงายได้แล้ว”
“ตอนแรกจียอนก็ไม่เชื่อ แต่พี่ริทไม่แหกตาดูหรอ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฮึก คนรักมันกี่คนแล้วที่ต้องมาตายเพราะมันไม่ใช่หรอ ฮึก มันเป็นคนกินผัว ตัวซวย ดวงกาลกิณี ได้ข่าวว่าก่อนคบพี่อาร์ มันทำคนรักมันตายมาถึงสี่คนแล้วไม่ใช่หรอ พี่กัน จำไว้อย่ามาเหยียบที่นี่อีก เพราะจียอนไม่อยากให้ตัวซวยอย่างพี่กันต้องมาเปื้อนกระดูกพี่อาร์ “
“ไร้สาระนะจียอน”
“ใช่สิพี่ริท พี่ไม่ได้สูญเสียคนที่พี่รักนี่ ไม่เหมือนจียอนหรอก จียอนรักพี่อาร์ พี่ชายคนเดียวที่เป็นทั้งพ่อและแม่จียอน แต่ต้องมาตายเพราะมัน มันคือตัวซวย ออกไปนะ ฮึก ออกไป ไอ้คนกินผัว ฮึก ออกไป๊”
จียอนไล่ตะเพิดทั้งน้ำตา นภัทรที่เจ็บปวดอยู่แล้วเจ็บหนักขึ้นไปอีก ร้องไห้อาบแก้มไม่หยุด
เรืองฤทธิ์ประคองนภัทรออกไปทันที
“กลับเถอะกัน ในเมื่อเขาไม่ต้อนรับเราก็ไป อย่าไปคิดมาก ไป กลับกันเถอะ”
เรืองฤทธิ์หันมามองจียอนด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไหร่นัก แต่ก็พานภัทรออกไปจากสายตาเหยียดหยามของน้องสาวอาณัตพลออกไปทันที
จียอนมองทั้งคู่ด้วยสายตาปวดร้าว
“ฮึก ทำไมพี่อาร์ต้องมารักคนอย่างพี่กันด้วย ฮึก ฉันเกลียดแก แกมันตัวซวย ฮึก แกทำให้พี่ชายฉันต้องตาย ชาตินี้ฉันจะไม่มีวันอภัยให้แก ฮึก”
จียอนทรุดลงไปร้องไห้ กว่าจะทำใจเรื่องพี่ชายตนเองได้ใช้เวลาหลายเดือน วันนี้พอจะมาหาพี่ชายที่วัดก็มาเจอสาเหตุที่ทำให้อาณัตพลตาย เธอไม่ได้เกลียดนภัทร แต่เหตุการณ์มันบังคับ ใครกันจะมาทนความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียคนที่ตนเองรักได้
ยิ่งเป็นคนที่เลี้ยงดูเธอตั้งแต่เด็ก เธอยิ่งรับไม่ได้
“พี่อาร์ จียอนคิดถึงพี่ ฮืออออออ พี่อาร์ ไม่มีพี่แล้วจียอนจะอยู่ไปเพื่อใคร ฮือออ”
“ฮึก”
นภัทรสะอึกสะอื้นตั้งแต่เจอจียอน เรืองฤทธิ์ต้องคอยประคอง พอมาถึงบ้าน เรืองฤทธิ์พานภัทรนั่งที่โซฟาทันที
“กัน อย่าคิดมากนะ”
“ฮึก ใช่ริท จียอนพูดถูก ถ้าพี่อาร์ไม่มาเจอกัน พี่อาร์ก็ต้องไม่ตาย กันมันตัวซวยจริงๆ ฮือออออ”
“ไม่นะกัน จียอนแค่เสียใจที่พี่อาร์ตาย เลยพาลก็เท่านั้น”
“ไม่จริงนะริท กันสิ ตัวซวย ใครต่อใครมาตายเพราะกัน ฮึก กันมันตัวซวย กาลกิณีอย่างที่จียอนว่า กันมันคนกินผัวจริงๆ ฮึก”
เรืองฤทธิ์ส่ายหน้า ต้องลูบหัวพลางปลอบใจ
“อย่าเก็บมาคิดมากเลยนะ กันไม่ผิด คนพวกนั้นเขาถึงคราวตายเอง ไม่ใช่เพราะกันหรอกนะ เอายังงี้ เดี๋ยวกันรอริทตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวริทไปเอานมมาให้”
เรืองฤทธิ์จะลุกขึ้น แต่นภัทรดึงผู้เป็นพี่ไว้
“ริท อยู่กับกันก่อนนะ กันไม่มีใครแล้ว ฮึก”
เรืองฤทธิ์ถอนหายใจ
“ก็ได้ งั้นร้องไห้ซะให้พอนะ ริทจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป ไม่มีใครรักกัน ก็ขอให้รู้ว่าริทนี่แหละที่รักกัน ริทจะดูแลกันเองนะ”
“ฮึก อื้อ”
นภัทรร้องไห้จะหลับไป เรืองฤทธิ์จึงอุ้มนภัทรขึ้นไปบนห้องนอนทันทีเพื่อที่จะให้นภัทรได้หลับสบาย
...................................................................................................................................................
อัพแล้วจ้า เอ่อ เข้าใจคำว่าคนกินผัวมั้ย เดี๋ยวขออธิบายนะ เผื่อใครไม่เข้าใจจะสรุปให้ฟังคร่าวๆ
คนกินคู่ ดวงกินผัวกินเมีย คือคนไม่ว่าหญิงชาย จะมีบางคนที่มีดวงแรง พอคบหรือครองรักกับใครแล้ว จะทำให้คนๆนั้นแพ้ภัย หรือมีเรื่องไม่ดีตลอดเวลา หรือเป็นอะไรไปถึงขึ้นเสียชีวิต คือคนที่ทำให้คนรักของตนเองมีอันเป็นไปไม่ว่าขั้นไหนก็ตามจะเรียกว่าคนที่มีดวงกินคู่กินผัวกินเมีย เรื่องนี้ชื่อเรื่องจะแรงมาก ฟังดูอาจจะน่ากลัว แต่อยากให้อ่านกัน เพราะเรื่องนี้ถ้าอ่านดีๆ จะรู้ว่ามีสอนอะไรบ้าง เรื่องนี้ค่อนข้างดราม่า อ้อ ส่วนใครที่กำลังสงสัยว่าใครข่มขืนนภัทร ไรท์จะบอกว่าตามอ่านกันเอาเอง จบ แต่ขอบอกว่า ไม่ใช่พี่โน่ค่ะ เพราะเรื่องนี้พี่แกเป็นคนดีและจะมาสมานใจพี่กัน อ้ะ แต่ก็ไม่แน่(อะไรของมึงเนี่ย สับสนแล้วมึง) ไรท์ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ว่าในใจไรท์มีแล้ว ตามลุ้นกันนะคะ ตัวละครสำคัญจะเพิ่มขึ้นมาทีละน้อย ไม่ได้มีสี่คนแรกที่ขึ้นเรื่อง
ความคิดเห็น