ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พ่อมดน้อยจอมซนกับพี่เลี้ยงปีศาจ(โน่กัน,ออลกัน)

    ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 211
      2
      8 ต.ค. 59





    "หนูไม่ย้อมมมมมมม"

    โตโน่วีดร้องอย่างไม่พอใจ  หลังจากที่รับรู้แล้วว่าไอ้แมวดำที่เข้ามาทำลายคิตตี้สุดรักสุดหวงของเขาเสียพังยับเยิน(ได้ข่าวว่าตัวเดียว)  ปีศาจแอ๊บแบ๊วอย่างเขายอมไม่ได้ที่จะให้เจ้าดำนั่นมาอยู่ปราสาทโลหิต(ที่สภาพตอนนี้ไม่สมชื่อเลยจริงๆ)

    ซีดีและกั้งผู้เป็นพี่เลี้ยงและยังเป็นลูกสมุนของโตโน่(ใครนะพี่เลี้ยง)พากันมองหน้าประมาณว่าทำหน้าให้มันเข้ากับหนังหน้าได้ไหมลูกพี่ก่อนที่จะหันมาปราม

    "ใจเย็นๆครับ  ท่านโน่(นาทีนี้กั้งอยากตบปากตนเองมากที่เรียกว่าท่าน  ก็ดูทำตัว)  บางทีเด็กคนนั้นอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้นะครับ"

    "ใช่แล้วท่าน  บางทีเด็กคนนั้นอาจจะมาเป็นเพื่อนที่ดีของท่านโตโน่(ซีดีก็อยากตบปากตนเองเหมือนกัน)ก็ได้นะครับ"

    โตโน่หันขวับ

    "ไม่จริงพี่กั้ง  พี่ซีดี(เรียกไงนะเมื่อกี้)  ไอ้แมวดำไม่มีทางเป็นเพื่อนที่ดีของโน่ได้หรอก(เรียกตัวเองซะแบ๊วเชียวพ่อคุณ)  ไอ้ดำนั่นมันแสบจะตาย  โน่ไม่มีวันนับมันเป็นเพื่อนหรอก"

    กั้งและซีดีถอนหายใจ  แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ  โตโน่กอดอกตั้งหน้ามั่น

    "คอยดูนะ  จะใช้พลังของเราแกล้งแมวดำนั่นให้ออกจากที่นี่ให้ได้คอยดู"

    โตโน่ว่าอย่างมั่นใจก่อนที่จะหันไปดูการ์ตูนบาร์บี้(คิตตี้ยังแบ๊วไม่พอใช่ไหมพี่)ต่อ  กั้งและซีดีมองหน้ากัน

    ประมาณว่า  เลิกดูการ์ตูนแบ๊วก่อนค่อยคิดชั่วร้ายจะดีกว่ามั้ง





    ................



    "ที่นี่หรอครับ  ห้องของกัน"

    "ครับ  ที่นี่ละครับ  ห้องของน้องกัน  ที่พี่ได้จัดเอาไว้"

    "โห  ห้องนี้ค่อยดูเป็นปราสาทปีศาจหน่อย  ตั้งแต่กันเข้ามาที่นี่นะ  ยังหาความเป็นปีศาจของปราสาทไม่เจอ  กันเจอแต่คิตตี้"

    ริทได้ฟังดังนั้นถึงกับถอนหายใจ  มันก็สมควรแล้วล่ะ   ที่กันจะคิดแบบนั้น อย่าว่าแต่กันเลย  แม้แต่เขาก็เอือม  ก็น้องชายคนเล็กสุดน่ารัก(ตรงไหน)มันเล่นบ้าคิตตี้เกินเยียวยา  แต่ช่างเถอะ

    "ถ้าน้องกันอยากได้อะไรก็บอกแม่บ้านเกรซละกัน   ส่วนพี่ไปก่อนนะ"

    "ครับ  พี่ริท"

    ริทออกมาจากห้องของกันก่อนที่จะปล่อยให้ประตูปิดของมันเอง  พลางได้แต่คิด

    "เฮ้อ  ดูท่าทางงานนี้กูปวดหัวแน่"






    "พี่เบญๆ  ดูดิ  ทั้งปราสาทนะ  มีแต่คิตตี้ๆ  ถามจริงเหอะ  ที่นี่เป็นปราสาทโลหิตจริงหรอ  กันดูยังไง๊ยังไงก็ไม่เห็นน่ากลัวซักนิด  มีแต่น่ารัก  ไหนท่านพ่อท่านแม่บอกว่าที่นี่เป็นปราสาทโลหิตมีแต่ปีศาจดุๆ  แต่เท่าที่กันเข้ามา  ไม่เห็นจะมีปีศาจดุอย่างที่ท่านแม่ว่าเลย"

    ร่างสีน้ำผึ้งว่า  พลางมองออกนอกหน้าต่างดูสวนรอบๆปราสาท  สายตากลมโตเห็นแต่ความเป็นคิตตี้เต็มไปหมดจนกันรู้สึกว่าที่นี่น่าสนุกมากกว่าน่ากลัวอย่างที่บิดามารดาของเขาบอก  เบญฟังแล้วก็ตอบคุณหนูของตนเอง

    "ก็เห็นว่า  ท่านโตโน่ลูกชายคนเล็กของปราสาทท่านชอบคิตตี่้  เลยตกแต่งปราสาทอย่างที่เบญและคุณหนูเห็นนะค่ะ"

    กันนึก

    "อ้อ  นายปีศาจหน้าลิงนั่นน่ะหรอ  นายนั่นปีศาจแน่หรอ  ไม่เห็นน่ากลัวซักนิด  กันว่านะ  นายนั่นน่ะควรไปเรียนความเป็นปีศาจมาใหม่  เป็นแบบนี้ใครเขาจะกลัว  กันยังไม่กลัวเล้ย  น่าเอามาลูบหัว  โยนกระดูกให้คาบมากกว่า"

    เบญนึก  นั่นมันหมาไหม

    "พี่เบญ  กันอยากกินไอติม  ที่นี่มันจะมีไอติมไหมอ่ะ"

    ก็ว่าแต่เขาว่าหาความเป็นปีศาจไม่เจอ  นี่ก็พอกัน  ยังไม่ทันไร  ร้องกินไอติมแล้ว  นี่กูเป็นพี่เลี้ยงพ่อมดหรือเด็กหกขวบวะเนี่ย

    "เดี๋ยวเบญจะลองไปถามแม่บ้านให้นะคะ"

    หญิงสาวว่าก่อนที่จะหายตัวไปโดยใช้เวทย์มนตร์  ส่วนกันก็นั่งเล่นอยู่แต่ในห้อง





    "ปราสาทปีศาจจะมีไอติมไหมละนี่  ไม่ใช่เมืองเวทย์มนตร์เสียหน่อย"

    เบญบ่นอุบ  ก่อนที่คิดว่าจะไปตามหาแม่บ้านที่ไหน  พลางถามคนที่ผ่านไปมาดู

    "เอ่อ  แม่บ้านเกรซอยู่ไหนคะ"

    "ไม่ทราบครับ  ผมเป็นทหารครับ"

    ไม่ได้ถามว่าเป็นอะไรเสียหน่อย  แต่ช่างเถอะ  ก่อนที่จะถามหาแม่บ้านต่อไป  ก่อนที่จะเจอหญิงสาวคนนึง

    "ขอโทษนะคะ  แม่บ้านเกรซอยู่ไหนหรอคะ"

    "แม่บ้านเกรซ  อ้อ  ฉันเองค่ะ  มีอะไรรึเปล่าคะ"

    "พอดี  คุณหนูกันเธออยากกินไอติมน่ะค่ะ  ไม่ทราบว่าที่นี่พอมีไอติมไหมคะ"

    แม่บ้านเกรซมอง  

    "คุณหนูกัน  อ้อ  คงจะเป็นคุณหนูกันที่ท่านแม่มดแก้มฝากดูแลใช่ไหมคะ  ขอโทษนะคะที่นี่ไม่มีใครกินไอติมหรอกค่ะ"

    เบญนึกก็แน่ล่ะ  ใครมันจะกินไอติม

    "ถ้าจะมีก็มีเพียงท่านโตโน่ท่านนั้นที่โปรดปรานไอติม  ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาทาน  เดี๋ยวยังไงเอาไอติมของท่านโตโน่ไปก่อนนะคะ"

    "มันจะดีหรอคะ"เบญนึก  จะเกิดสงครามไอติมไหมนี่

    "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  กว่าท่านโตโน่จะทานคงอีกตอนเย็น  นี่เพิ่งจะบ่ายเอง  ยังไงก็เอาไปให้คุณหนูกันก่อนก็ได้ค่ะ"

    "ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณค่ะ"

    เกรซนำไอติมมาเป็นถ้วยยกให้เบญก่อนที่เบญจะนำไปให้กันที่นอนรอที่ห้องนอน  ส่วนแม่บ้านเกรซก็ทำงานต่อไป   แต่ด้วยอยู่ๆมีเกิดต้องการเลือดกะทันหัน  เธอจึงกะว่าจะไปหาเลือดมาดื่มก่อนค่อยมาเตรียมไอติมให้เจ้านาย  ในครัวเลยไม่มีใครอยู่

    "วันนี้อยากกินไอติมเร็วจังแฮะ"

    แต่แล้ว  อยู่ๆโตโน่ก็เดินเข้ามาในครัวพร้อมสมุนกั้งและซีดีด้วยอารมณ์ดีเพราะจะได้ทานของโปรด  ร่างสูงเดินเข้ามาเปิดตู้เย็น(ปราสาทที่นี่เหมือนครื่องอำนวยความสะดวกแบบมนุษย์บางอย่างน่ะ///มีงี้ด้วย-รีดเดอร์)

    "ไอติมอยู่ไหนน้า"

    โตโน่ว่าพลาหาไอติม  ส่วนกั้งและซีดีก็ยืนรอเจ้านายต่อไป  แต่แล้วก็สะดุ้งสุดตัว  เมื่อโตโน่ตะโกนลั่นว่า

    "ไอติมทำไมไม่มี  ใครเอาไอติมของเราไป"







    ..................................................

    แบ๊วทั้งทีก็ให้มันสุดฤทธิ์ไปเลยเนอะ  ขอโทษที่มาช้าครับผม
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×