Killer Girl = ธิดามัจจุราช (กันแก้ม,ริทแกรนด์)

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8

สายตากลมสดใสกลางใบหน้าที่มีทั้งความคมแอบหวานในตัวทอดสายตาจ้องมองไปยังร่างอรชรที่นั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะที่อยู่ห่างเขาไปหลายเมตรอยู่  ปากหนายิ้มอย่างมีความหวังเต็มที่

อย่างที่เขาตั้งใจนั่นแหละว่าวันนี้เขาจะสารภาพรักกับรุ่นพี่สาวที่เขาหลงรักมานานแสนนานให้ได้  ไม่ว่าสิ่งที่จะได้รับกลับมามันจะเป็นยังไงก็ตาม

แต่วันนี้เขาจะสารภาพรักหญิงสาวให้ได้  คิดได้ดังนั้น  ดวงตาคมก้มมองดอกไม้ที่ถืออยู่ในมือครั้งนึง  มือที่ถือด้วยความมั่นใจและความรักอย่างเต็มเปี่ยม  สูดลมหายใจอีกครั้งก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปหาทันที

เมื่อเดินมาถึงตรงที่หญิงสาวนั่งแล้ว  กันก็เอ่ยขึ้นมาจนแก้มเงยหน้ามองเล็กน้อย

แก้มมองด้วยความงุนงง  วันนี้รุ่นน้อเธอมาทำอะไร

"กัน  กันเองหรอ  พี่ก็นึกว่าใครมายืนหน่าพี่"

กันยิ้มแฉ่ง

"พี่แก้มครับ"

กันเอ่ยมาแค่นั้น  ยิ่งทำให้แก้มงงหนักเข้าไปใหญ่  

"กัน  มีอะไรหรือเปล่า  เอ้ะ  มีดอกไม้มาด้วย  เอามาให้ใครหรือจ้ะ"

แก้มพูดเท่านั้นกันก็ยื่นดอกไม้ให้ตรงหน้าทันที  

"ผมเอามาให้พี่แก้มครับ"

"ห้ะ  เอ่อ"

แก้มถึงกับงงและอึ้ง  ก่อนที่จะเห็นว่ากันยื่นดอกไม้มาให้เธอจริงๆ  หญิงสาวคิดอยู่นานว่าจะรับดีไม่รับดี  แต่สุดท้ายก็รับเพราะเห็นว่ากันตั้งใจเอามาให้เธอจริๆเลยรับเอาไว้  แม้ว่าจะยังงงก็ตาม

ก่อนที่จะถามด้วยความสงสัย

"กัน  ดอกไม้นี่เอามาให้พี่นี่  ให้พี่ทำไมจ้ะ"

กันยังนิ่งเพราะเขินอายอยู่นาน  จนสุดท้ายเขาก็พูดออกไปด้วยความมั่นใจว่า

"พี่แก้มครับ  คือ"

ตื้ดดดดดดด

โทรศัพท์ดังขึ้น  ก่อนที่เจ้าของจะรับสาย

"ฮัลโหล  ว่าไงวิว  อ้อ  รายงานหรอได้ๆ  กันจ้ะ  วันนี้พี่ต้องขอตัวไปทำรายงานก่อนแล้วล่ะ  มีอะไรไว้คุยกันวันหลังนะ  จ้ะๆวิว  โอเคจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"

"เอ่อ  พี่แก้มครับ  คือ"

กันร้องท้วงแต่แก้มกลับเดินอ้าวไปโน่นไม่มีทีท่าว่าจะสนใจกันแม้แต่นิดเดียว  ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างยาว  สุดท้าย  ก็ไม่ได้สารภาพรักอีกจนได้  ทั้งที่อุตส่าห์หวังให้วันเกิดเขาช่วยให้เขาสมหวังแท้ๆ

แต่แล้วก็  แห้ว  เหมือนเดิม

"เมื่อไหร่จะได้สารภาพรักพี่แก้มซักทีเนี่ย"

ทางด้านแก้ม

"เฮ้อ  ดีนะที่วิวโทรมาพอดี  ไม่งั้นเราคงต้องทำลายน้ำใจกันแน่เลย  กันพี่ขอโทษนะ"



...........


"สวัสดีค่ะคุณอาริท"

แกรนด์ยกมือไหว้ชายหนุ่ม  ก่อนที่คนถูกไหว้จะรับ

"อืม  หลานสาวเราโตแล้ว  น่ารักดีนะเรา"

ริทชมตามมารยาท  แต่แอบทำให้แกรนด์อดเขินไม่ได้  สนหัวเราะก่อนที่จะแซวลูกสาวสมทบ

"น่ารักอะไรล่ะริท  หลานนายยังกะลิงทะโมน  เห็นแบบนี้นี่ชอบหนีไปปีนต้นไม้นะนั่น"

"คุณพ่ออ้ะ  ว่าแกรนด์อีกแล้ว"

เด็กสาวทำหน้างอง้ำ  สนหัวเราะกับท่าทางงอนๆชองลูกสาวส่วนริทมองภาพสองพ่อลูกด้วยแววตาเรียบๆ  ไม่มีความรู้สึกะไรได้แต่มองสองพ่อลูกพลางๆจนสนเอ่ยกับลูกสาวตนเองว่า

"เอาล่ะ  ที่พ่อให้เราออกมาแค่ให้มารู้จักกับอาริทเท่านั้น  แกรนด์กลับไปทำการบ้านเถอะลูก"

"ค่ะ  คุณพ่อ"

แกรนด์วิ่งออกไปทันทีสนมองตามด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะหันมาทางริท

"ไง  หลานสาวนายน่ารักมั้ยล่ะ"

"ก็น่ารักดี  แต่ช่างเถอะ  เมื่อกี้ที่นายบอกว่ามีเรื่อจะขอร้องฉันนี่อะไร"

พอมาถึงตรงนี้สนหน้านิ่งลง

"เกี่ยวกับลูกสาวฉันนี่แหละ"

"ลูกสาวนาย"

"คือ  นายออกไปคุยกับฉันข้างนอกจะดีกว่า"

ริทรู้สึกได้ทันทีว่าสนมีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ในใจ  และเมื่อเห็นแววตาของเพื่อนตนเขาจึงพยักหน้า

ในใจคิดว่าสนมีอะไรบางอย่าง

"อืม  ออกไปคุยกันข้างนอกก็ดีเหมือนกัน"

ว่าแล้ว  สองหนุ่มใหญ่ก็เดินออกไปข้างนอกทันที  ภาพการกระทำกิริยาของสองหนุ่มอยู่ในสายตาเด็กสาวอย่างแกรนด์ตลอด

"คุณหนูคะ"

"คะพี่แจ่ม"แกรนด์หันไปทางสาวใช้ที่เป็นพี่เลี้ยงเธอด้วย

"คุณหนูมองเพื่อนคุณผู้ชายมีอะไรหรือเปล่าคะ"

แกรนด์ส่ายหน้า

"เปล่าหรอกค่ะ  แค่ไม่คิดว่าเพื่อนคุณพ่อจะดูเป็นหนุ่มออกกึ่งวัยรุ่นขนาดนี้  แต่กลับรู้สึกว่าเขาน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้น่ะค่ะ"

"คุณริทเธอเป็นคนแบบนี้แหละ  หน้าตาดูเหมืนจะใจดีแต่กลับนิ่งเงียบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว  คุณริทเธอเลยดูน่าเกรงขามไป  คุณแกรนด์ไม่ต้องสนใจหรอกนะคะ  จริงๆคุณริทเธอไม่ได้น่ากบัวอย่างที่คิดหรอกค่ะ  แจ่มเองเคยเห็นคุณริทมาตั้งแต่ตอนที่คุณริทและคุณสนยังวัยรุ่น  ตอนนั้นแจ่มยังเด็กอยู่เลลยยังจำได้ว่าคุณริทเธอใจดีเคยให้ขนมแจ่มบ่อยเหมือนกัน"

"คนที่มีท่าทางน่ากลัวแปลกๆแบบนั้นใจดีด้วยหรอคะ"

"ค่ะ  ถึงคุณริทแกจะดูน่ากลัวไปบ้างๆแต่ลึกๆแกเป็นคนใจดีค่ะ  แค่"

"แค่อะไรหรือคะ"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณหนู  เอ้ะ  คุณหนูได้เวลาทำการบ้านแล้วนะคะ  เดี๋ยวลืมทำการบ้านจนไม่ได้ส่งคุณครู  เดี๋ยวคุณหนูจะโดนทำโทษนะคะ"

"อ้ะ  จริงด้วยสิ  งั้นแกรนด์ไปทำการบ้านก่อนนะคะ"

เด็กสาวรีบวิ่งเข้าห้องทำเอาสาวใช้พี่เลี้ยงหัวเราะออกมาเบาๆ

"เฮ้อ  คุณหนู"




...............



"สุดท้ายก็ไม่ได้สารภาพรักพี่แก้มตามเคยสินะ  เฮ้อ  กัน  นี่ขนาดยังไม่ได้พูดอะไรแววอกหักมึงก็ล้มแก้วแล้วนา  กูว่ามึงตัดใจก็ดีนะ"

ตั้มว่า  โดมเองก็เห็นด้วย

แต่กันกลับยังยืนยันคำเดิม  ทั้งที่เพื่อนก็เตือนแล้วเตือนอีก

"ไม่  อย่างน้อยพี่แก้มก็ยังไม่ได้ปฏิเสธนี่หว่า  วันนี้ไม่ได้สารภาพรักไม่เป็นไร  คราวหน้าก็ยังดี  ยังมีหวังละน่า"

"มึงนี่ก็หน้าด้านได้โล่จริงๆ"

โดมว่า  แต่หาได้ทำให้กันสนใจไม่  ยังคงวาดฝันว่าจะได้สารภาพรักแก้มต่อ  แอบหวังให้แก้มรับรักเขาด้วย

ท่าทางการกระทำของกัน  บังเอิญอยู่ในสายตาของใครคนนึงมาตลอด



................

"แก้ม  แก  ฉันว่าถ้าแกไม่ได้รักน้องกันฉันว่าแกบอกไปตรงๆดีกว่ามั้ย  ได้ยินป้ะที่ฮั่นมันบอกอ่ะ  ว่าน้องกันรุ่นน้องที่ตามหลงรักแกมาเท่าไหร่ยังไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ  ฉันว่าแกเลิกหาทางเลี่ยงเปลี่ยนเป็นบอกไปตรงๆดีกว่าไหม  บอกตรงๆนะวิวสงสารน้องกันอ่ะ"

"ใช่แก้ม  ฮั่นยังสงสารเลย  น้องมันก็รักเธอจริงๆ  ทั้งที่รู้ว่าเธอเป็นแฟนไอริทแท้ๆ  ตราบใดที่เธอยังไม่กล้าบอกกันไปตรงๆ  กันจะยิ่งเจ็บปวดเพิ่มไปอีกเพราะความหวังที่เพิ่มขึ้นทุกวันว่าเธอจะยอมรักน้องเขาซักทีนะ"

วิวและฮั่นเตือนเพื่อนสาว  หลังจากที่บี้ได้ไปได้ยินสิ่งที่กันพูดกับเพื่อนๆเลยเอามาเล่าให้ฟัง  วิวและฮั่นเลยคิดว่าหากแก้มไท่ได้รักกันไม่มีความคิดที่จะยอมรับรักที่กันพยายามให้เธอมาก็ควรที่จะบอกไปตรงๆ  แก้มทำหน้าอึดอัด

"เรากลัวทำลายน้ำใจน้องกันนี่นา"

"แต่บี้ว่าถ้าแก้มไม่พูดกันมันจะเจ็บปวดมากกว่าเดิมนะ"

"ใช่"

ทุกคนเห็นด้วยพร้อมกัน  แก้มเลยยิ่งรู้สึกอีดอัดเพิ่มขึ้นไปอีก  

จริงๆก็อยากบอกตรงๆ  แต่ก็ไม่อยากทำลายน้ำใจ  เธอสงสารกันนี่นา

กัน  เมื่อไหร่เราจะตัดใจจากพี่ได้ซักที  ยังไงก็ตามความรักที่กันให้พี่มันไม่มีทางเป็นไปได้  ตัดใจจากพี่เสียทีเหอะ



.....................

ตัวอย่างตอนต่อไป

เธอดีเกินไปกัน  เกินกว่าที่จะมารักผู้หญิงโหดเหี้ยมอย่างพี่  พี่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอ

นายเป็นอะไร  มีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า  สน

ตราบใดที่พี่แก้มยังไม่ปฏิเสธ  เราจะยังมีความหวังต่อไป  ยังไงเราก็รักพี่แก้มอยู่ดี

อ้ากกกกกกกกกกก

โดม  ตั้ม  รู้มั้ยว่าเมื่อคืนกูก็เจออะไร  กูเจอผู้หญิงคนนึงสวมเสื้อผ้ามิดชิดสีดำแม่งใจดำอำมหิตฆ่าคนได้โหดเหี้ยมมาก  ไม่นึกเลยว่าจะมีผู้หญิงใจคอโหดเหี้ยมขนาดนี้  กูอยากรู้นักว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะเป็นใคร  

เพราะแบบนี้ไง  พี่ถึงไม่อยากให้เรามารักพี่



..................................................................


เรื่องนี้จะค่อยเป็นค่อยไปนะคะ  มันมีหลายอย่างที่ให้เขียนอยุ่  โปรดรอนิดนึงนะคะ