Killer Girl = ธิดามัจจุราช (กันแก้ม,ริทแกรนด์)

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6

หลังจากที่ริทเดินทางไปเชียงใหม่ตามนัดหมาย  แก้มจึงไปไหนมาไหนคนเดียว

"อ้าวแก้ม  ริทไปไหนล่ะ"

"อ้อ  พอดีริทไปต่างจังหวัดน่ะ"

บี้พยักหน้าเข้าใจ

"มิน่า  ถึงได้ปล่อยแก้มไว้คนเดียว"

"นั่นสิ  ทุกทีที่ไหนมีแก้มที่ต้องต้องมีริทนะเนี่ย  ไปไหนมาไหนตัวคติดยังกะตังเม"

"ใช่  เพราะริทมันไม่อยู่นี่เอง  ไม่งั้นแก้มคงไมาไปไหนมาไหนคนเดียวหรอก"

เสียงบรรดาเพื่อนๆหญิงสาวพากันแซวกะให้หญิงสาวอายเขินบ้าง  ซึ่งแก้มก็แค่หัวเราะขำไปปเท่านั้น




"ได้ข่าวว่าพักนี้พี่แก้มไปไหนมาไหนคนเดียว  พี่ริทไม่อยู่ได้ยินรุ่นพี่พูดว่าพี่ริทไปต่างจังหวัดเลยปล่อยให้พี่แก้มอยู่คนเดียว"

ตั้มเล่าให้โดมและกันฟังหลังจากที่ไปรู้เรื่องของแก้มมา

"มิน่า  พักนี้พี่แก้มไปไหนมาไหนคนเดียวไม่มีพี่ริทไปไหนมาไหนด้วย  ทุกทีสองคนนั้นไปด้วยกัน  ถึงว่าสิพักนี้ทำไมเห็นพี่แก้มคนเดียว  เพราะแบบนี้นี่เอง"

โดมว่า  ก่อนที่จะหันมาทางกัน

"กัน"

"มีอะไรวะ"

"ช่วงนี้พี่ริทไม่อยู่  ไม่ลองหาโอกาสใกล้ชิดพี่แก้มล่ะ"

กันหน้าหมองลง  ก่อนที่จะตอบ

"ไม่ว่ะ  เออ  กูไปห้องสมุดก่อนนะ"

กันว่าก่อนที่จะลุกไปดื้อๆทำเอาสองสหายพากันงง

"ไปห้องสมุด  ไปทำไม"





กันเดินเข้ามาในห้องสมุดมาหาอะไรอ่านคนเดียวเงียบไ  แต่ที่จริงเขาไม่ได้มาหาอะไรอ่านเป็นกิจจะลักษณะหรอก  แค่ทำอะไรไม่ให้เวลามันเสียเปล่าเท่านั้นเอง

อีกอย่าง

เขาอยากใช้เวล่ให้เสียไปโดยที่ไม่นึกถึงแก้มมากนัก  ทั้งที่ยากหากจะทำแบบนั้น

"พี่แก้ม"

ภาพในวันที่ริทกะแก้มกอดกันกลางห้องสมุด  มันเป็นภาพที่ติดตาและบาดใจพอนึกมันออกมาทีไร  หัวใจของเขาแทบจะแหลกไม่มีชิ้นดี

"พี่แก้ม  ผมจะมีสิทธิได้รักพี่บ้างไหม"




"ได้ข่าวว่านางนั่นอยู่คนเดียว"

"หาทางจัดการมันซะ"




วันต่อมา  ณ  มหาวิทยาลัย

"แก้ม  พรุ่งนี้เราไปอ่านหนังสือที่บ้านบี้กันไหม"

ฮั่นชวน  ซึ่งวิวก็ออกตัวถามอีกคน

"นั่นสิ  พรุ่งนี้เราไปอ่านหนังสือด้วยกันที่บ้านฮั่นไหม"

"ไปกับพวกเราสิ  พวกเราสองคนไอบี้ไอวิวไอฮั่นเหงาจะตาย"

แก้มส่ายหน้า

"ไม่ดีกว่า  วันนี้รู้สึกปวดหัวอยากพักผ่อนมากกว่า"

"อ่้าว  เฮ้อ  อีกแล้ว  ถามจริงนี่พวกเราจะชวนวกนายสองคนไปด้วยได้ไหม  ไม่ว่าจะทั้งริทและแก้มเลย  ชวนไปไหนบอกอย่างเดียวว่าไม่ไปตลอด  อ้ะๆ  คราวหลังจะชวนอีกทีละกัน  เห็นว่าท่าทางวันนี้สีหน้าเธอไม่ค่อยจะดี"

วิวบ่น  บี้หันมาทางแก้ม

"นั่นสิ  เป็นอะไรมากหรือเปล่า"

แก้มส่ายหน้าอีกครั้ง

"แค่ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ  พรุ่งนี้เจอกันนะ  วันนี้ขอตัวก่อนละกัน"

"อืม  พรุ่งนี้เจอกัน"

เพื่อนๆพากันลาก่อนที่จะปล่อยให้แก้มแยกตัวออกไป  แก้มยิ้มอย่างสดใสให้เพื่อนพอทุกคนไปหมดหญิงสาวก็ทำหน้าเฉยๆ  หันหลังเดินไปทางออกของมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะขึ้นรถเมล์ประจำทาง  ซึ่งต้องเดินอีกไกลกว่าจะเดินไปถึงทางออก

บรืนนนนน

"หือ"

หญิงสาวรู้สึกแปลกๆหันขวับมาตามความรู้สึก

บรืนนนนนนน

และแล้ว ภาพที่เธอเห็นเป็นรถยนต์คันนึงที่กำลังขับมาทางเธอและพุ่งเข้ามาทางเธอที่กำลังเดินตามถนนอย่างรวดเร็ว  รถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูงพุ่งมาางเธอ

บรืนนนนนนนน

แก้มตาแข็งไปเลยทีเดียวนิ่งไม่ขยับ

ดวงตากลมโตไม่กระพริบ

บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

"พี่แก้ม"

"กรี๊ดดดดดด"

บรืนนนนนนนนนนนต
ุ
ตุ้บ


ร่างสองร่างได้ล้มลงสนามหญ้าข้างถนนจากการที่ชายหนุ่มคนนึงพุ่งตัวมาจากไหนไม่ทราบมาคว้าตัวเธอเพื่อที่จะพาเธอหลบรถยนต์คันที่พุ่งมาทางเธอ  ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่ารถกำลังจะชนแก้มน่าเลยพุ่งตัวคว้าเธอหลบจนล้มไปกองข้างทางให้พ้นระยะชนของรถคันนั้นอย่างหวุดหวิด  และชายคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร

กันนั่นเอง

แก้มกรีดร้องล้มลงไปโดยมีกันล้มตามติด  กลิ้งกลุกๆพ้นถนนออกไปกลิ้งบนสนามหญ้า

"หึ"

แก้มสะบัดตัวออกจากกันทันทีที่ได้สติและลุกนั่ง  หันไปทางรถยนต์คันนั้นคันที่จะมาชนเธอก่อนที่จะพบว่ารถคันนั้นขับไกลไปแล้ว

"พี่แก้ม  พี่เป็นอะไรหรือเปล่า"

กันร้องถามด้วยความเป็นห่วงทันที  เพราะแรงล้มค่อนข้างแรงไม่ใช่น้อยไม่รู้ว่าหญิงสาวรุ่นพี่บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า

เสียงของกันทำให้แก้มหันไป

"พี่ไม่เป็นอะไร  แล้วกันล่ะ"

กันยิ้ม

"กันไม่เป็นอะไรครับพี่แก้ม  ว่าแต่เกือบไปแล้วเชียว"

แก้มไม่ได้พูดอะไรหันไปทางรถคันนั้นทีนึงก่อนที่จะหันมาทางกันอีกที

"ยังไงก็  พี่ต้อขอบใจกันนะที่ช่วย"

กันยิ้มอ่อนให้

"ไม่เป็นไรครับ  แค่พี่แก้มปลอดภัยกันก็ดีใจแล้ว"

"ขอบใจนะ"

แก้มว่าพลางยิ้มละมุนให้เล็กๆ  จะว่าไปรู้สึกดีไม่น้อยที่มีคนห่วงแบบนี้  แต่ช่างเถอะ  ลุกก่อนดีกว่า

"โอ้ย"

"พี่แก้มระวัง"

กันตกใจเมื่อเห็นแก้มที่ลุกแล้วจะยืนเต็มที่แต่จู่ๆแก้มก็ร้องลั่นพร้อมกับทรุดตัวจะล้มอีกครั้ง  พอดีที่กันลุกขึ้นมาก่อนแก้มอีกทำให้สามารถรับและประคองไม่ให้แก้มล้มอีกครั้งได้พอดี  ทำให้ตอนนี้  

แก้ม  อยู่ในอ้อมกอดของกัน

"อ้ะ"

"พี่แก้ม"

เป็นจังหวะที่ช่างเหมาะเจาะดีจริงๆ  เพราะทั้งคู่กำลังจะหันไปมองอีกฝ่ายจึงทำให้สองสายตาประสบพอเหมาะ  ดวงตากลมของทั้งคู่จ้องสายตากันและกันอย่างบังเอิญ

แต่อึ้งเพราะดวงตาของทั้งคู่ได้สะกดเอาไว้ซึ่งกันและกัน

ในจังหวะที่ทั้งคู่กำลังอึ้ง

เพื่อนของกันเดินมาบริเวณที่พอจะเห็นทั้งคู่พอดี

"ไอ้โดมมึงเห็นอย่างที่กูเห็นมั้ยวะ"

"จ้ะๆเลยเพื่อน"

ทั้งกันและแก้มค้างท่านั้นอยู่นาน  จนทั้งคู่ได้สติผละออกจากกันทันที

"เอ่อ  ผม"

"ขอบใจนะ  ที่ช่วยพี่อีกรอบ แต่ว่าพี่คงต้องกลับบ้านก่อนลล่ะ  ขอบใจที่ช่วยพี่อีกครั้ง  ขอตัวก่อนนะ"

แก้มบอกลาโดยที่หน้าขึ้นสีไม่รู้ตัวและมีท่าทีเขินนิดๆ  ท่าทางของหญิงสาวอยู่ในสายตาของกันตลอดพอหญิงสาวเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วกันได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว

ตั้งแต่เขาเฝ้ามองรุ่นพี่มา  วันนี้แหละ  ที่เขาได้กอดแก้มทำเอาชายหนุ่มเขินอย่างช่วยไม่ได้

"อะแอ้ม  ฟินล่ะสิไอกัน"

ตั้มและโดมเดินเข้ามาหาพร้อมออกตัวแซว  ทำเอากันเขินหนักกว่าเดิมอีก

"พวกมึงอย่าแซวดิวะ  กูเขินนะเว้ย"

"อั่นแน่มีเขิน  เห้ยวันนี้พวกเราไปดีกว่า  ให้ไอกันเขินคนเดียว"

"ไปนะเว้ย  ฮ่าๆๆๆ"

"ไอ้ตั้มไอ้โดม"

กันจะร้องท้วงเพื่อน

แต่ไปซะละ

ไอเพื่อนเวร  แซวทำไมทั้งที่รู้  แค่นี้กูก็เขินจะแย่  

กันยิ้ม  ก่อนที่จะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้

มันเลยทำให้เขามีความสุขจริง

"มีความสุขจัง  วันนี้ได้กอดพี่แก้มด้วย  แค่นี้ก็ไม่ขออะไรมากแล้วล่ะ"





ทางด้านนึง

"แม่งเอ้ย  จะสำเร็จอยู่แล้ว  ไม่น่ามีมารมาขวางเลย"




แก้มกลับเข้ามาในคอนโดเข้าห้องก่อนที่จะวางกระเป๋าตนเอง  แล้วเดินมาทิ้งตัวลงที่นอน

"หึ"

แก้มนึกถึงรถคันนั้นที่พุ่งมาทางเธอ  

เธอนิ่งในตอนนั้น  แต่ที่นิ่งไม่ใช่ตกใจ  

แต่เธอใช้สายตาอันคมเฉียบจ้องมงไปในรถผ่านกระจก  ว่าใครที่อยู่ในรถ

"หึหึหึ  คิดจะชนฉันสินะ  แต่เมื่อแกทำให้ฉันตายไม่ได้  งั้นแกก็เตรียมตัวตาย"

แก้มนึกในใจ  คิดแค้นพวกที่คิดตื้นๆจะมาเอาชีวิตเธอ  แต่ยาก  เธอไม่มีวันตาย่ายๆตามความต้องการของพวกมันหรอก  ต่อให้วันนี้ไม่มีคนมาช่วยพวกมันก็ไม่มีทางทำอะไรเธอได้

กัน.....

จริงสิ

แก้มมานึกถึงตรงนี้ทำเอาหญิงสาวอดยิ้มไม่ได้  กันแอบรักเธอมานานหลายปีจนวันนี้ก็ไม่ยอมหยุดรักเธอทั้งที่รู้ว่าเธอกับริทเป็นอฟนกัน  แต่สุดท้ายพอเธอจะมีอุบัติเหตุกันกลัเข้ามาช่วยโดยไม่ได้คิดถึงความปลอดภัยของตนเอง  มานึกถึงตรงนี้แก้มรู้สึกซาบซึ้งใจนัก

"ขอบใจนะกัน"






.........


ตัวอย่างตอนต่อไป


      "พวกแกไม่มีทางจัดการฉันได้  ถึงเวลาตายของแกแล้ว"

      "พี่แก้ม  ผมขอสารภาพ  ว่าผมรักพี่"

      "กัน  พี่ขอโทษนะ  เรื่องของเราไม่มีวันเป็นไปได้"


......................................................................


มาต่อแล้ว  ตอนหน้าพระเอกมีดราม่า  เฮ้อ น่าสงสารจัง  ขอโทษนะคะที่หายไป  พอดีช่วงนี้งานหนักค่ะ  ที่จริงวันนี้ก็หนักแต่เห็นว่าหลายวนแล้วเลยมาอัพแต่งต่อ  ยังไงฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ  ตอนนี้เสร็จตอนตีหนึ่งกว่าพอดี