ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
ใบหน้าสวยหวานที่อยู่ในรอบรูปสี่เหลี่ยมบนาั้หน้าโลสีทอเ่นส่า ประับประา้วยอไม้สีาวบริสุทธิ์ ใบหน้าหวานที่ยิ้มส่มาให้เา ยิ่เห็นเบียิ่เ็บปว
านวิวาห์ระหว่าเาับแฟนสาว ลายเป็นานศพัอำลารั้สุท้ายที่เ้าสาวะปราบนโล่อนที่ะาไปลอาล
"บี มึอย่าเสียใไปเลยนะ ถ้านายอนรู้ว่านายเอาแ่ร้อไห้เสียใับาราไปอเธอวิานายอนะไม่สบสุนะ"
แบมแบมว่า เบีน้ำาลอ
"นายอน นายอนทิู้ไปแล้วว่ะแบม ฮึ ฮือ"
เบีร้อไห้โผเ้าบบนบ่าเพื่อน เบียัทำใไม่ไ้ับารเสียีวิะทันหันอนรั พลาโทษนเอที่เลือสวนสาธาระเป็นสถานที่ัานแ่าน ไม่อย่านั้นนายอนไม่้อมาายเพราะถููั หาัในโรแรมีๆั้แ่แร ไม่เป็นแบบนี้
ผู้ายเสียีวิาารถููเห่าที่หลเ้ามาในาน นี่ือสำนวนสรุปสาเหุารายอนายอน ที่เ้าหน้าที่ไ้แ้เามา
"ทำใีๆบี ถือะว่านายอนหมรรมแล้ว เธอไปสบายแล้ว นายน่ะ้อเิน่อไปนะ ูว่านายอนอาูนายอยู่็ไ้ ลอิิมึถ้านายอนเห็นมึในสภาพนี้ นายอนะเสียใ สู้ๆนะเพื่อน สู้เพื่อนายอน เธอะไ้หมห่วนายไ"
แบมแบมลูบหลัเบีอยู่อย่านั้น ผ่านไปหลายนาทีทีเียวว่าที่เบีะีึ้น ร่าโปร่พยายามเ็น้ำาพยายามปรับอารม์ให้ีึ้น พอีึ้นบ้าเบี็ามแบมแบมไปนั่เ้าอี้เพื่อฟัพระสว่อไป ไม่นานนั เสียพระ็ั้อัวานึ้อในศาลา ทุนใใ่อไว้อาลัยับาราไปอนายอน
"หลับให้สบายนะ ที่รัอบี บีะไม่มีวันลืมนายอน บีรันายอน บีสัาว่าบีะูแลนเอ หลับให้สบาย อย่าห่วบีเลยนะ"
เบีมอรูปหน้าานศพอนรั้วยวามอาวร์ น้ำายัลอเบ้าลอเวลาแม้ว่าะีึ้นาารปลอบโยนอเพื่อน็าม
ภาพใบหน้าามที่ลอน้ำาลอเวลาอเบีนั้น ไ้ปราในสายาทุนที่มาร่วมาน ทุนสสารายหนุ่มไม่น้อย ำลัะเริ่ม้นีวิใหม่รอบรัวใหม่แท้ๆ แ่้อมาานศพเ้าสาวแทน น่าสสารนั
โยเพาะ นนนึที่มอทุาริริยาอเบีมานานแล้ว วาที่เศร้าสลอเบีอยู่ในสายาอเาลอเวลาั้แ่แรเห็น ายหนุ่มไ้แ่สสารับใ รู้สึไม่อบแววาเศร้าสลนั่นเลย
"เป็นอะไรวะมึ ูเห็นมึมอุเบีนานแล้ว เป็นอะไรวะ"
"ูสสารุบี ุบีเสียใมา ูิแ เห็นแล้วแบบุแทนพูไม่ออ แววาุบีไม่เหมาะับน้ำาเลย ูสสารุบีว่ะ"
ายหนุ่มพยัหน้าเห็น้วย
"ริว่ะ เห็นแล้ว็เศร้าแทนไม่ไ้ แ่มัน็แน่อยู่หรอ นรััวเอายทั้น เป็นูถ้าแฟนูเป็นอะไรึ้นมา ไม่้อถึั้นายแบบแฟนุเบีหรอ แ่ป่วยนิหน่อยใู็วูบแล้ว เห้อ เวรรรมริๆ ำลัะมีวามสุแล้วเียว แฟนันมาโนูัายะไ้"
ายหนุ่มฟัเพื่อนนเอไป็ไ้แ่สะท้านวูบไหวในอไป สายามยัับ้อไปยัร่าโปร่ที่มีน้ำาลอเบ้าลอไม่มีละสายาไปที่อื่น ในใไ้แ่ิสสาร เป็นห่วร่าโปร่เหลือเิน ไม่รู้ว่าทำไมถึรู้สึเ็บปวแบบนี้เวลาเห็นวาเศร้าบนใบหน้าอิ่มเอมนั่น
รู้สึอยาปลอบประโลม อยาอให้ำลัในว่าใบหน้าอิ่มนั้นะลับมาสใสอย่าที่เาเยเห็นเหมือนเิม
ุบี ลับมาเป็นเหมือนเิมไวๆนะรับ ผมอยาใหุ้ยิ้มเหมือนเิมไวๆแบบที่ผมเยเห็นุยิ้มนะรับ
........................................................
เี๋ยวมา่อรับผม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น