ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณกันต์กับน้องกระต่ายน้อยมีเขี้ยว
"พวกมึงตบหัวกูทำไมเนี่ย เจ็บนะไอสัส"
"อ้าวเจ็บเป็นกับเขาด้วยเร๊อะ กูนึกว่าหน้าหนาจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว"
เออ ถ้าจะว่ามาขนาดนี้ด่ากูว่าด้านไปเลยเถอะคุณเพื่อนลิส
"แม่งตบซะแรง กูเจ็บนะเว้ยถ้ารุนแรงกะกูจนกูตายขึ้นมาเมียกูจะเป็นหม้ายเอานะเว้ย"
"ก็ไม่เห็นยาก กูจะยุบรรดาเมียมึงหาผัวใหม่ไปเลย จะได้ไม่จมปรักกับผัวชั่วๆอย่างมึง"
"ด่ากูขนาดนี้เอาตีนมาลูบหน้ากูเลยก็ได้นะไอจื่อ"
"อ้าว ได้หรอ แหม เห็นขอเลยจัดให้"
"ประชด สัส"
"อ้าวหรอ นึกว่าขอจริง ว้า เสียดายจุงเบย"
จื่อวี่ทำหน้าทะเล้น สร้างความหมั่นไส้ให้กับกันต์พิมุกเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นผู้หญิงนี่ถีบไปแล้ว นี่เกรงใจเมียมันตะหากเลยไม่ทำ ป่าวหรอก ใครจะกล้ากะไอ้จื่อ เห็นมันเป็นแบบนี้นี่อดีตนักกีฬายิงปืนทีมชาติอิมพอร์ตจากไต้หวันเลยนะครับ
"จื่อ มึงจะบ้าหรอ อยู่ๆจะเอาตีนไปลูบหน้าไอกันต์"เออ ค่อยดูว่ามึงเป็นเพื่อนรักกูหน่อยไอ้แบค
"เดี๋ยวเชื้อโรคของหัวงูจะติดเท้ามึงหรอก สกปรกๆอย่าเอามาโดนตีนสะอาดๆเลย"
"อ้าว พูดแบบนี้ต่อยกันเลยมั้ยครับไอ้เตี้ย"
"เตี้ยแล้วไง อย่างน้อยก็เตี้ยที่เมียรักมากละกัน"
"เหอะ กูขอสาปแช่งให้น้องชานยอลหาผัวใหม่"
"ตายเหอะไอ้ไส้เดือน"
ว่าแล้วสองหนุ่มก็ทำท่าจะวางมวย ถ้าไม่ติดว่าพี่ใหญ่ของกลุ่มจะตะโกนห้ามทัพเสียก่อน
"พวกมึงเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ปั๊ดโธ่ เดี๋ยวกูก็แรพด่าแม่งซะเลยหรอก"
พลังเสียงอันยิ่งใหญ่ที่แหลมเปี๊ยบ (เอ้ะ มันดูยิ่งใหญ่ตรงไหนของพี่ใหญ่ของกลุ่มดังลั่นเลยทำให้สองหนุ่มเลิกกัดโดยดี เอ้ะ ไม่ใช่หมา
"เฮียจีดูไอแบคดิ มันด่าผมก่อน"
"ก็มันน่าด่านี่หว่าเฮีย นี่ผมสงสัยอยู่เลยว่านี่มันน้องชายค็อกโคไดกลับชาติมาเกิดรึเปล่ามันถึงได้เลว อัปรีย์ จัญไรได้ขนาดนี้"
"อ้าว ไอ้เหี้ยแบค เฮียจี ดูมันดิ มันด่าผมจัญไรอ่ะ"
"แต่กูว่ามึงก็จัญไรจริงๆอย่างที่ไอแบคมันบอกล่ะนะ"
"อ้าว เฮี้ย"
"เรียกเฮียกรุณาอย่าลากเสียงสูง รู้สึกว่ากูเป็นตัวกินไก่อย่างไรชอบกล เอาล่ะ ไอ้กันต์ ก็มึงมันจัญไรอย่างที่ไอแบคมันว่าจริงๆนี่หว่า"
"เฮีย ผมน้องเฮียนะ"
"ก็แค่น้อง ไม่ใช่พ่อกูกูด่าได้ จบมะ"
"แง เฮียรังแกหนู"
"น่าน พอไม่มีใครเข้าข้างวิญญาณคุณหนูแบมมี่เข้าสิงทันทีเลยนะไอ้สัส"สรแซะด้วยความหมั่นไส้เมื่อเห็นเพื่อนทำท่างอแง แหม โคตรเข้ากับสันดานมึงเลยจริงๆ
"บ้านมึงนี่นอกจากทำอสังหาริมทรัพย์สงสัยคงทำธุรกิจสวนสะตอด้วย ถึงได้ตอแหลได้โล่"นัมจุนด่าสมทบอีกที ทำให้คุณชายกันต์พิมุขค้อนขวับแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เฮียจียงอยู่ด้วยก็เลยได้แต่ชูนิ้วกลาง
"แล้ววันนี้ มึงจะไปไหนไอแบม"
"ถามได้ กูก็ไปนอนบ้านเมียน่ะสิ"กันต์พิมุขตอบจองยอน
"แล้วบ้านเมียน่ะ บ้านเมียคนไหนล่ะวะ"จองยอนถามด้วยท่าทางของขึ้นนิดๆ เออ กูรู้แล้วว่าคืนนี้มึงต้องไปนอนบ้านเมียที่ใดที่นึง ว่าแต่หลังไหนละเห้ย ไอ้นี่ต้องถามครับ เผื่อวันไหนมันโดนเมียตีหัวแตกกูจะได้ไปลากเข้าโรงพยาบาลถูก นี่หวังดีนะเนี่ย จองยอนไม่ได้แช่งนะ
"คืนนี้ ไปบ้านกระต่ายสีแดงตัวน้อยน่ะสิ ไม่ได้ไปหาหลายวันแล้ว"
"จ้า เหมือนงานเยอะจนไม่มีเวลาไปหาเมีย ที่แท้ก็นอนกกบ้านอื่นสลับไป"
"จ้ะลิส เหมือนมึงไม่เจ้าชู้เนอะ"
"อย่างน้อยเมียกูก็น้อยกว่ามึงละกันไอแบม"
"น้อยกว่ากันสามคนเนี่ยนะถุ้ย แม่ง ไม่คุยกับพวกมึงล้ะ ไปหาเมียดีกว่า"
"จ้ะ ไปเหอะ ก่อนที่สักวันจะไม่มีโอกาสไปหาเมียคนไหนเพราะโดนเมียคนใดฆ่าตายนะมึง"
"ไอ้ม่อน เออ แม่ง ปากหนอปาก กูไปล่ะสัส"
"ไปเหอะ"
ว่าแล้วคุณชายกันต์พิมุกก็เดินออกจากกลุ่มทันที ทิ้งให้บรรดาก๊วนตนเองมองตามด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ แม่ง เมียมึงจะเยอะไปไหนสัส นี่ไม่ได้อิจฉานะบอก
......................
บ้านหลังเล็กน่ารักหลังหนึ่งนอกเมือง
มือเรียวเล็กกำลังใจจดใจจ่อกับการถักไหมพรมอย่างเพลิดเพลิน วันนี้อากาศเย็นสบายสายลมอ่อนๆพัดผ่านรู้สึกสบายใจเหลือกิน ร่างเล็กเลยมานั่งทำงานอดิเรกเบาๆอย่า่งอารมณ์ดี
"อุ๊ย"
แต่ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อจู่ๆก็มีคนมาโอบกอดทางด้านหลังโดยไม่ทันระวังตั้งตัว
"มานั่งถักไหมพรมตรงนี้เองรึครับ มาร์ค"
"พี่แบม งื้อ มาร์คตกใจหมด"
"ขวัญอ่อนจังเลยนะที่รัก"
"ก็พี่แบมมาเงียบๆแบบนี้ใครบ้างล่ะจะไม่ตกใจ ชิ งอนแล้ว"
ใบหน้าหวานเง้างอน แต่แล้วไม่กี่นาทีก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจเมื่อบางอย่างอยู่ตรงหน้าในมือหนา
"อย่างอนเลยนะครับมาร์ค นี่ครับ สุขสันต์วันครบรอบสามปีที่เราคบกันนะครับ"
กันต์พิมุขเปิดกล่องสีแดงกำมะหยี่ เปิดเผยแหวนเพชรเม็ดโตวงงามน้ำดี เท่าที่ประเมินวงนี้คงไม่ต่ำกว่าหกหลักแน่ๆ
มาร์คหน้าแดง แต่เลยก็หันมาต่อว่า
"ขอบคุณครับพี่แบม แต่มาร์คว่ามันแพงไปรึเปล่า ที่จริงไม่เห็นต้องซื้อของพวกนี้เลยนี่นา แค่พี่กันต์จำได้ว่าวันนี้วันอะไร มาร์คก็ดีใจแล้ว"
ร่างบางก้มหน้างุดด้วยความขัดแขนเมื่อนึกถึงตรงนี้ สร้างความเอ็นดูแก่ร่างสูงมากมาย
กันต์พิมุขได้แต่ยิ้มดีใจก่อนที่จะเนียนกอดคนตัวเล็กอย่างเต็มรัก
แต่ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
"มาร์คนึกว่าพี่แบมจะลืมแล้วเสียอีกเพราะเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาหามาร์คเลย"
ว่าแล้ว มาร์คก็ทำท่างอน ทำเอาคนตัวสูงต้องรีบโอ๋ทันที
เพื่อความปลอดภัยตนเอง
"ก็ พี่งานยุ่งนี่จ้ะ ช่วงนี้ประชุมกับลูกค้าตลอดแทบจะไม่มีเวลาเลย ที่จริงวันนี้พี่ก็ติดงาน แต่พี่จำได้ว่าวันนี้วันสำคัญของสองเราไง พี่เลยรีบเคลียร์งานมาหามาร์คเลยนะ อย่างอนน้า มายเดียร์"
พอได้ยินประโยคนี้ร่างบางได้แต่อายเขินม้วนต้วนหนักเข้าไปใหญ่ กันต์พิมุกรีบเนียนกอดร่างเล็กให้จมในอ้อมกอดตนเอง แอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่คราวนี้เขาตอแหลเอ้ยแถได้เนียนอีกครั้งพลางยิ้มกริ่มที่คนตัวเล็กท่าทางจะเชื่อแฮะ
เมียใครว้า น่ารักจัง
"มาร์คครับ"
"ครับ พี่แบม"
มาร์คเงยหน้ามามองคนรักเต็มตา ส่วนกันต์พิมุกก็จ้องหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาเจ้าเล่ห์สื่อความหมาย
"คืนนี้ ออนท็อปให้พี่นะที่รัก"
"พี่แบม"
มาร์คเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยความตกใจ พร้อมกับสีหน้าตึงทันทีทำเอาคนตัวสูงใจแป้ว
"พี่แบม"
"จ๋ามาร์ค"
เสียงสั่นล่ะทีนี้นายกันต์พิมุกต์
แต่ต่อมา ทันทีที่ได้ยินจบประโยคสีหน้าก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน ยิ้มกว้างเชียวนะนายแบมแบม
"ถึงเช้าไหมครับ"
...................................................
มาต่อแล้วครับ รู้สึกแอบตัน แฮ่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น