พ่อมดน้อยจอมซนกับพี่เลี้ยงปีศาจ(โน่กัน,ออลกัน)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3

"เมื่อกี้ว่าไงนะ"

ริทถามโดยเกาหัวทันทีเหมือนได้ยินอะไรผิดหรือ้ปล่าก่อนที่จะน้องชายที่ตัวโตกว่า(นิดๆ)อีกครั้ง

"ว่ามาอีกที   เมื่อกี้แกสองคนพูดว่าอะไรนะ"

"นายพูดก่อนสิบีหนึ่ง"แกงส้มสะกิด

"นายก็พูดสิบีสอง"ฮั่นว่า  ยังลังเลว่าใครจะพูดดีก่อนที่ฮั่นจะเสียสละในฐานะพี่  เลยให้แกงส้มพูดแทน  แกงส้มค้อนก่อนที่จะ(จำใจ)พูดเอง

"ไอโน่ครับ  เมื่อกี้พวกผมผ่านสวนมาเห็นไอโน่กะใครไม่รู้กำลังกัด  เอ้ย  ทะเลาะกันครับ"

"ตาริท  น้องเรามีปัญหากับใครในปราสาทหรือเปล่า"ผู้เป็นบิดาถาม

ริทส่ายหน้าก่อนที่จะออกความเห็น

"ผมว่าท่านพ่อกับท่านน้าอยู่นี่สนทนาร่วมไปก่อนดีกว่าครับ  เรื่องนี้ผมจัดการเอง"

ริทอาสาก่อนที่จะหายตัวไปเป็นควันสีดำ  บี้งง

"มันกัดกับใคร"


.....



"แง่ม"

รอยฟันขาวกัดเข้าจังๆตรงบริเวณหัวไหล่ทำเอาร่างสูงร้องลั่นด้วยความเจ็บ  พอดิ้นหลุดได้โตโน่รีบสะบัดตัวออกจากกันทันที

แมวดำกัดเจ็บชะมัด

กันมองไปแยกเขี้ยวไป   

"ไง  ท้าใครกัดไม่ท้า  ท้าน้องกันกัด  แฮรรรรรร  มาสิ  พ่อจะกัดให้จมเขี้ยวเล้ย"

"ว้าย  น้องกันพอแล้วลูก  เอ้ย  พอแล้วค่ะคุณหนู  โอ้ยปวดสมองไปละชั้น  น้องกันขาอย่านะคะการกัดู้อื่นเป็นสิ่งไม่ดี"

"พี่เบญอย่ามายุ่ง  ไม่งั้นกันกัดพี่อีกคนแน่"

"ว้าย  เชิญตามสบายเลยค่า"

เบญถอยทันที  เรื่องของเรื่องเมื่อกี้พยายามห้ามทัพแต่ดันโดนลูกหลงไปหลายรอบ  เลยเข็ด

โตโน่มองอย่างอาฆาต

"หนอย  แมวดำ  บังอาจกัดข้าหรอวะ  มานี่เลยนี่"

"ว้าก   ปล่อยน้องกัน"

โตโน่กระโจนเข้าไปคว้าตัวกันเข้ามาทำเอาเจ้าตัวแสบดิ้นเร่าๆ  พร้อมร้องให้ปล่ย  เบญก็กล้าๆกลัวๆทำอะไรไม่ถูก  เลยปล่อยให้กันถูกกระชากลากถูโดยฝีมือโตโน่ไป   (ไม่ใช่ไม่กล้าห้ามแต่โดนกัดไปหลายทีใครจะห้ามต่อล่ะ)  

"ปล้อยยยยย  ไอ้หน้าลิงคิงคองดองเห็บหมาปล้อยยยยย"

"ไม่ปล้อย   นายกัดฉันเจ็บหลายรอบแค้นนี้ต้องชำระเว้ยมานี่"

โตโน่เหวี่ยงกันลงไปกับพื้นก่อนที่จะขึ้นคร่อมมองไอ้เปี้ยกอย่างเข่นเขี้ยว  กันหน้าเหรอหราตาเบิกโตอ้าปากค้าง

"นายจะทำอะไรน้องกัน"

"กัดนายกลับไง  ได้ทีละไอตัวแสบ  นายกัดหัวไหล่ฉัน  ฉันจะกัดไหล่นายคืนว้อย"

"ว้าก  ไม่เอา  พี่เบญช่วยด้วย"

เบญได้ยินก็

"ช่วยไม่ไหวแล้วค่าคุณหนู  เบญเจ็บตัวไปหมดแล้ว"

ทางด้านคู่กัด

"อย่ากัดน้องกันนะ"

"จะกัดมีไรมั้ย  หนอยกัดมาได้นะไอตัวแสบ  จะกัดให้แหลกเลย"

สิ้นคำโตโน่ก็โน้มหน้าลงไปอย่างเร็วแล้วจัดการกัดไหล่ทำเอาร่างบางร้องลั่น 

กันดิ้นพล่านจนได้จังหวะผลักโตโน่ลุดแล้วคร่อมบ้าง

"หนอย  กัดมาได้ะทีนี้น้องกันไม่ยอมหรอก  กัดตอบ"

กันพยายามโน้มหน้าไปกัดโตโน่คืน  โตโน่รีบรั้งไม่ให้กันกัดได้ง่ายๆ  กันพยายามโน้มหน้าโตโน่ก็ดันสุดชีวิต  อาศียทีกันเผลอเลยพลิกตัวมาอยู่ข้างบน  กลายเป็นว่าต่างฝ่ายต่างพลิกไปมา

จังหวะหนึ่ง  โตโน่ขึ้นคร่อมกันอีกครั้ง

"หึ  เสร็จล่ะทีนี้"

"ย้าก"

เป็นอีกครั้งที่โตโน่พยายามกัดไหล่กันแต่กันยังดันหน้าอีกฝ่ายได้อยู่  แต่จากการที่ทะเลาะมานานจนร่างบางเริ่มล้า  แขนเลยเผลอหมดแรง  แต่ทีนี้เกิดสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเป็น

กันที่หมดแรงเลยเผลอปล่อยแขนส่งผลที่โตโน่ที่ดันหน้ามาเต็มที่เสียหลังโดยไม่ได้ตั้งใจ

เลย

จุ๊บ

"อุ๊บ"

ปากโตโน่ชนกับปากกันเข้าจังๆ  กันเบิกตาโพลงอึ้งในขณะที่โตโน่เกิดอาการ

"เห้ย"

แต่ว่ายังไม่มีเหตุการณ์อะไรต่อจากนี้  เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของร่างที่เพิ่งปรากฎมาออกมา  โผล่เห็นภาพปุ้บก็อึ้งปั้บ

"เห้ย  ไอโน่"

ริทอึ้ง  เขาจับจุดที่น้องชายอยู่ได้เลนมาปรากฎตรงนี้  แต่ไม่นึกเลยว่าการจับจุดน้องชายได้จะมาทำให้เขาเจอภาพนี้จัง

"เห้ย  เห้ย"

มีอีกสองเสียงตามมาพร้อมกับร่างของฮั่นและแกงส้มที่ตามพี่ชายมาติดๆก่อนที่จะเห็นว่าน้องชายคร่อมใครก็ไม่รู้อยู่

โตโน่เงยหน้ามอง  ก่อนที่จะเห็นพี่ชายตัวเตี้ยกว่ามองด้วยความตกใจ

"พะ  พี่ริท"

ส่วนอีกคนที่ยังค้างเติ่งที่ยังอยู่ใต้ร่างโตโน่ที่ยังไม่ได้ผละออกจากตนเองรู้สึกตัว  ผลักโตโน่ให้หลุดจากตนเองแล้วหันมาจนพบว่าริทยืนหน้าทมึนอยู่  กันเกากัวแกรก

"อะไรอ่ะ  งง"





ต่อมา  ห้องโถงใหญ่ของปราสาทโลหิต

"ฮือๆๆ  แม่แก้ม  นายหน้าลิงมันรังแกกัน  ฮือๆๆๆ"

เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังตลอดเวลาท่ามกลางทุกคนที่อยู่ในพื้นที่นี้  ร่างบางร้องไห้เต็มที่เรียกความสงสารของทุกคน  

ยกเว้นคนนึงล่ะที่ไม่สงสารด้วย  แถมหมั่นไส้อีกต่างหาก

"ใครกันแน่ที่รังแก  ตอแหล"

"แม่แก้มๆ  ฮือๆๆ  เห็นมั้ยว่าหน้าลิงมันว่ากันด้วย  ฮือๆๆๆ"

ริทตวัดสายตามาทางน้องชายคนเล็กที่ตัวใหญ้ใหญ่

"ไอโน่  น้องกันวันแรกมึงก็รังแกเขาแล้วหรอวะ"

โตโน่ตาโต

"รังแกอะไร  พี่ริทฟังโน่บ้างดิ่  มันต่างหากที่ก่อเรื่อง  มาถึงวันแรกก็ทำลายคิตตี้โน่เลย  แถมยังว่าโน่หน้าลิงอีกต่างหาก"

"ก็นายว่าเราว่าแมวดำก่อนอ่ะ"

"ก็นายทำลายข้างของสุดโปรดของเราก่อน"

"ก็นายว่าเราก่อน"

"นายนั่นแหละ"

"นายนั่นแหละ"

"นายนั่นแหละ"

"เงียบ"

เสียงตวาดทรงพลังดังลั่นปราสาท  ทำเอาทั้งสองคนหุบปากสนิททันใดก่อนที่จะหันมาทางต้นเสียง

"แม่อาร์"เสียงโตโน่เรียกผู้เป็นมารดาของตนเอง(เดี๋ยวนะ  เมื่อกี้ใครเป็นแม่นะ)

"เออ  กูเอง  ไอโตโน่  น้องมาวันแรกมึงก็รังแกเขาแล้ว  ไอริทมันบอกกูหมดแล้วว่าเห็นมึงจูบน้องกัน"

"แม่อาร์  จูบอะไร  ผมไม่ได้จูบ"

"อย่ามาเถียง  พี่มึงรายงานแล้ว  หนอย  ไอลูกไม่รักดี  แม่สั่งแม่สอนว่ายังไงว่าต่อให้เราเป็นปีศาจเราจะต้องจิตใจงดงามเข้าไว้"

อาร์เทศนาลูกชายเป็นชุดก่อนที่บี้ผู้เป็นสามี(เอ้ะ  ใครผัวใครเมียนะ  เมื่อกี้)

"อาร์  ใจเย็นก่อน"

"เงียบไปเลยไอบี้  มึงห้ามพูดอะไรเรื่องนั้น  เรื่องนี้กูอุตส่าห์ยอมเป็นเมียให้อย่าเสือกบ่น"

อาร์ตวาด  บี้ได้แต่จ้ารับคำ  

ฮั่นกับแกงหันหน้าคุยกัน

"ตกลงพ่อเรากลัวเมียใช่มั้ยบีหนึ่ง"

"นายก็เห็นอยู่นี่ว่าพ่อบี้กลัวแม่อาร์ขนาดไหน  นายน่าจะเข้าใจนะบีสอง"

สนได้แต่กุมขมับ  งานกล้วยหอมจอมซนก็มา

"พี่น้องกูประหลาดทั้งนั้น"

อาร์หันมาทางโตโน่ต่อ

"ขอโทษน้องเดี๋ยวนี้"

"ไม่"โตโน่เสียงแข็ง  พร้อมสะบัดหน้าเชิ่ดใส่  อาร์ตาเขียวปั๊ด

"ไอโน่"

"ไม่  แม่อาร์ไม่เข้าใจโน่"

"ขอโทษน้อง"

"ไม่"

"งั้น  ไอบี้  โทษฐานที่ลูกมึงที่เกิดจากน้ำเชื้อมึงดื้อ  คืนนี้มึงต้องเป็นเมียกู"

พูดจบ  อาร์ทำหน้าทำตาหื่นๆใส่บี้ผู้เป็นสามี  บี้สะดุ้งโหยง

"อาร์ๆ  ใจเย็น  เรื่องนี้เค้าเป็นสามีอาร์นะ"

"เป็นสามีแล้วทำลูกไม่ได้เรื่อง  เดี๋ยวกูทำลูกใหม่  ลูกมึงมันดื้อ"

"อาร์  จะบ้าเร๊อะ  ไอโน่  มึงขอโทษน้องกันเลยนะ  ก่อนที่พ่อจะเป็นเมียแม่คืนนี้"

"ไม่  พ่อจะเป็นเมียแม่ของเรื่องของพ่อ  ผมไม่เกี่ยว"

โตโน่ยังดื้อดึง  จนบี้ที่เห็นสายตาเมียอีกรอบเลยงัดไม้ตาย

"เมิงขอโทษเพื่อพ่อเลยนะไอโน่  ถ้าเมิงยอมขอโทษ  พ่อจะ  อ้อ   ซื้อคิตตี้ทั้งโลกมนุษย์มาให้เลย"

"จริงนะพ่อ  พูดแล้วห้ามคืนคำ  น้องกันครับพี่โน่คนเดิมเพิ่มเติมน่ารักคนนี้ขอโทษด้วยนะครับ"

โตโน่ขอโทษกันทันที  ทำเอาอาร์ที่ทำหน้าทำตาหื่นใส่บี้กลายเป็นสายตาหวานแหววต่อ  บี้โล่งอกที่คืนนี้กูไม่ต้องกลับใจไปเป็นเคะแล้ว  เรื่องนี้อุตส่าห์ได้เป็นสามีแล้ว  ค่อยยังชั่วหน่อย(ไรท์ตอนแต่งนี่เอาอะไรคิด//รีดเดอร์  -------  ไม่มีอะไร  บางทีเราต้องเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้าง//ไรท์)

รุจถอนหายใจ  เพราะที่จริงยังไงเรื่องนี้ตัวแสบของเขาเป็นฝ่ายผิด

"บี้  อาร์  เราขอโทษนะที่ลูกเราเอาแต่ใจไปหน่อย"

"ไม่เป็นไรหรอก  เรื่องนี้ยังไงตาโน่ก็ผิดเพราะไปรังแกแขก  ดังนั้นมันสมควรขอโทษแล้ว  น้องกัน  พี่เขาขอโทษแล้วให้อภัยพี่เขานะครับ"

อาร์บอกกันที่ยืนแป้นแล้นอารมณ์ดีเพราะมีคนถือท้าย  

"ไม่เป็นไรครับป้าอาร์  น้องกันไม่ถือสาลิงครับ"

โตโน่ได้แต่แยกเขี้ยวแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้  เพราะสายตาดุๆจากอาร์ตวัดมาทางเขาสุดท้ายในใจเขาก็ได้แต่  ฝากไว้ก่อนเถอะ

ริทที่เงียบอยู่ตั้งนาน

"เอาล่ะ  ตอนนี้ในเมื่อไม่มีอะไร  พ่อบี้ครับ  ตกลงเดี๋ยวผมจะพาน้องกันไปที่ห้องที่ผมสั่งพ่อบ้านแคนจัดไว้นะครับ"

สิ้นคำพูดของริท  ทำเอาโตโน่หันขวับ

"เดี๋ยวนะพี่ริท  ห้องพักอะไร"

ริทหันมาทางน้องชายก่อนที่จะตอบคำถาม

"เพราะต่อไปนี้  น้องกันจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะแขกของคฤหาสน์โลหิต"

"อะไรนะ"

โตโน่ร้องเสียงหลง  ก่อนที่จะหันไปทางไอ้ตัวแสบอีกที  แล้วเห็นเจ้าแมวดำมันแลบลิ้นใส่

หนอย

"ไม่ได้นะ  ผมไม่ยอมให้ไอ้แมวดำมาอยู่ที่ปราสาทนี่เด็ดขาด"

ริทมอง

"ทำไม  น้องกันเป็นแขกของคนที่นี่และมาอยู่ภายใต้การดูแลของพี่  นายมีสิทธิอะไรมาขวาง"

"เพราะผมเองก็เป็นเจ้าของที่นี่เหมือนกัน  ดังนั้นผมมีสิทธิที่จะให้ใครมาอยู่หรือไปจากที่นี่ได้  แล้วผมไม่ต้องการให้นายแมวดำนี่มาอยู่ที่นี่  เกิดมันทำหุ่นคิตตี้ผมพังอีกรอบจะทำไง"

บี้และอาร์กุมขมับ  ริทตาถมึงทึง

"แกก็ใช้พลังของแกสิวะ  เป็นปีศาจซะเปล่าแค่ของที่ทำมาจากน้ำมือมนุษย์พังก็ใช้พลังทำให้เหมือนเดิมก็สิ้นเรื่อง"

"แต่ยังไงผมก็ไม่ยอม  นายแมวดำตัวนี้จะอยู่ที่นี่ไม่ได้"

"แต่นาย"

"พอได้แล้วสองพี่น้อง"

บี้เอ่ยขัดจังหวะ  โตโน่หันมามองผู้เป็นบิดา

"ท่านพ่อ  ผมไม่ยอมนะ"

"ไม่ยอมแล้วเรามีสิทธิอะไรไปขวางพี่เขา  พี่เขาเขามีสิทธิในเรื่องนี้  การที่เขาจะรับน้องกันมาดูแลมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกและไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะมาขัดขวาง"

"มี  เพราะ"

"ไอ้บี้  ถ้ามึงจัดการเรื่องนี้ไม่ได้คืนนี้มึงเป็นเมียกู"

อาร์ว่า  ทำเอาบี้สะดุ้งโหยงกลัวคำขู่ของราชินีปีศาจ(ไหวมั้ยคะพี่บี้)เลยนึกอะไรออกมาได้

"โตโน่  เจ้าจงฟังให้ดี  เจ้าไม่มีสิทธิมาขวางเรื่องนี้  เพราะคนที่ดูแลน้องกันคือเจ้าริทพี่ชายแก  แกไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง"

"แต่ว่า"

"ถ้าเรื่องมาก  ข้าจะให้พี่ริทเอาความสูงของเขาคืนจากแก"

โตโน่อ้าปากค้าง  ริทมองท้าทายน้องชาย

"ว่าไง  จะยอมดีๆหรือคืนความสูงมาให้พี่"

โตโน่ได้แต่เงียบไม่กล้าพูด  พลางมองอีกคนที่ทำหน้าทำตาล้อเลียนเขาตลอดเวลา

หนอย  ไอ้แมวดำ  แล้วเจอกัน  ฮึ่ม







....................................

จบไปอีกหนึ่งตอน  แต่งไปก็นึกไปว่าทำไมอะไรจะยำเละได้แบบนี้  เป็นฟิคเปื่อยแห่งปีหาสาระดีไม่เจอ  แต่งไม่ดีตรงไหนขออภัยนะคะ   เพราะมันออกจากแหวกแนวแปลกๆไปหน่อย  ขอสารภาพว่าแอบนึกเหมือนกันว่าพระเอกเราจะบ๊องแบ๊วไปมั้ย  แต่พอมาดูพี่โน่ปัจจุบันเออ  ไม่หรอก  เพราะพี่แกเดี๋ยวนี้เริ่มจะแบ๊วแข่งกะน้องกัน(ได้ข่าวว่าเขาอายุมากกว่า)มีริทคนเดียวในตอนนี้ที่มาดแมน  เรื่องเลยเป็นแบบนี้แหละ555555  จริงๆส่วนตัวเมย์ชอบริทกันนะ  โน่กันก็โอเค  แต่ถ้าให้แต่งโน่ริทกันริท  อันนี้ไม่ไหวเลย  แต่งไม่ออก5555  ยังไงข้าพเจ้าก็ขอฝากติดตามต่อไปนะคะ  แม้ว่าเรื่องมันออกจะออกมะเลไป  55555แต่ก็รักนักอ่านทุกคนนะค้า