Killer Girl = ธิดามัจจุราช (กันแก้ม,ริทแกรนด์)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3

"เมื่อคืนเธอทำงานดีมาก  สมกับฉายามัจจุราชจริงๆ  แก้ม"

"ขอบคุณค่ะ"

แก้มตอบด้วยสีหน้าอารมณ์เรียบนิ่งไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับคำชมของชายหนุ่มแม้แต่น้อย  ริทเห็นสีหน้าหญิงสาวแล้วยิ้มเย้ยนิดๆ

"หึหึ  จะไม่ดีใจซักหน่อยหรอที่ฉันชมเธอ"

"คำชมมันไม่จำเป็นสำหรับฉันหรอกค่ะ"

ริทแค่นหัวเราะ  ก่อนที่จะลุกขึ้นคว้าผ้าขนหนูพันเอวเอาไว้  ก่อนที่จะหันมาทางคนที่นอนบนเตียง

"อาบน้ำแต่งตัวสิ  จะได้ไปเรียน  วันนี้เราสองคนยังอยู่ในฐานะนักศึกษาอยู่นะ  และที่สำคัญ  วันนี้เธอมีแสดงร้องเพลงในงานเปิดนิทรรศการคณะเราไม่ใช่หรอ"

"ค่ะ  งั้นแก้มขออาบน้ำก่อนนะคะ"

แก้มรับคำจบก่อนที่จะคว้าผ้าขนหนูพันกายก่อนที่จะเห็นริทให้เธออาบก่อนเธอจึงเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัว  ริทเหลือบมองเผยความเจ้าเล่ห์เต็มประดา

"หึหึหึ  คำชมไม่จำเป็น  เย็นชาสมกับเป็นธิดามัจจุราชจริงๆ  แต่ต่อให้เธอทำท่าเก่งขนาดไหน  เธอไม่มีวันพ้นมือฉันไปได้หรอกแก้ม"



......



"ไอกันลงมาก็ดีแล้ว  เห้ยกินข้าวก่อนเว้ยเวลาเรียนจะได้สมองโล่ง"

ชายหนุ่มหน้าตี๋วางข้าวปลาอาหารที่เขาเพิ่งทำเสร็จไว้ที่โต๊ะกินข้าวไม้ธรรมดาก่อนที่จะเรียกน้องชายที่ลงมาจากชั้นบนของบ้านพอดี

"ไม่อ่ะพี่โน่  วันนี้กันรีบ"

ผู้เป็นพี่มอง

"มึงจะรีบไปไหน กูได้ข่าวว่าวันนี้มึงมีเรียนสิบโมง  มาๆกินก่อน  มหาลัยไม่หนีมึงไปไหนหรอกน่า"

กันก็ยังส่ายหน้าอยู่ดี

"ไม่อ่ะพี่  กันรีบ"

โตโน่เท้าเอว

"เห้ย  มึงจะรีบอะไรนักหนา  กูก็มีเรียนเหมือนกันแถมตอนแปดโมงอีกต่างหากกูยังไม่รีบเลย"

"เพราะพี่โน่ชอบไปสายจนชินไง"

โตโน่หันขวับ

"ไอ้ดำ  มึงนี่จริงๆกูไม่เคยไปสายไอ้นี่ใส่ร้ายพี่มันได้  เอ้าอย่ากวนตีนมากินข้าวเลย  อุตส่าห์เข้าครัวแต่เช้าทำอาหารให้ทุกวัน"

"จะไปเป็นแม่บ้านให้ใครพี่"

"ไอนี่  กวนตีนอีกแล้ว  จะแดกมั้ย"

กันหน้างอพองลมในปาก

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่แดก"

"แต่มึงต้องแดก  เพราะกูขี้เกียจเก็บซาก  จะแดกไม่แดก  ถ้ามึงไม่แดกกูจะแดกหัวมึง"

โตโน่ทำท่าจะทุบน้องชายตัวดีให้  กันรีบถอยหนีทันที

"เออๆ  แดกก็ได้เชอะ"

"อย่ามาเชอะ  ไม่ใช่ตุ้ดทำมาเชอะเดี๋ยวเหอะกูจะถีบ"

กันหน้าเบ้

"ชิ  โหดร้ายกะผมตลอด  กินก็ได้  งั่มๆ"

โตโน่มองน้องชายตัวแสบแล้วขำ  สงสัยมันจะรีบจริงๆก็เล่นตักจ้วงเอาจ้วงเอาขนาดนั้นรีบตักข้าวยัดเข้าปากราวกับไปอดอยากมาจากไหน  ทั้งที่เขามั่นใจนะว่าเขาขุนไอ้แสบตัวนี้ดี  กินเป็นเด็กๆไปได้

แล้วแบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะมาสนใจว้า  ชอบทำตัวเป็นเด็กขนาดนี้

"อิ่มแระ  ไปก่อนนะพี่โน่  ไปล่ะ"

สิ้นคำ  กันก็รีบเผ่นจากบ้านไปคว้าจักรยานปั่นๆไปทันที  โตโน่ถึงกับมองค้อนตาม

"โอ้โห  เจริญล่ะพ่อคุณ  ดูมันแดกเสร็จให้พี่ชายล้างให้  คนเรียนสิบโมงทิ้งให้คนเรียนแปดโมงล้างจาน  แหม  น้องกูนี่มันจริงๆเห็นแล้วอยากถีบ  ว่าแต่กี่โมงหว่า  ตายห่าเจ็ดโมงครึ่ง  แว้ก  ไม่ล้งไม่ล้างเย็นค่อยมาจัดการล่ะวะ  สายแล้วกู"




......



"แฮ่กๆ"

โอยกว่าจะถึง  ปั่นซะขาจะหัก

กันนึกในใจก่อนที่จะจอดจักรยานพร้อมล็อกล้อและล็อกที่เอาไว้ เนื่องจากว่าในมหาวิทยาลัยจักรยานเป็นอะไรที่หาง่ายกว่าชาวบ้าน  เขาเลยต้องหาที่จอดที่มีเหล็กราวสามารถล็อกกับจักรยานสีฟ้าของเขาได้

"หวังว่าจะทันนะ"

กันนึกในใจ  ที่จริงวันนี้เขามีเรียนตั้งสิบโมงแต่ตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงพอดีเป๊ะ  ความจริงวันนี้เขาไม่จำเป็นต้องรีบขนาดนั้น

แต่วันนี้ที่เขารีบมา


"งานนิทรรศการศิลปะและดนตรีไทย  คณะนิเทศศาสตร์"

วันนี้ที่คณะเขามีนิทรรศการงานแสดงเกี่ยวกับศิลปะและดนตรีไทยที่รุ่นพี่ปีสี่เป็นคนจัดทำขึ้น  จริงๆเดิมทีเขาก็ชอบนะเรื่องศิลปะความเป็นไทย  แต่นั่นมันไม่ใช่สาเหตุที่เขารีบมาขนาดนี้  ส่วนสาเหตุที่ทำให้เขารีบแทบเป็นแทบตายขนาดนี้ก็เพราะว่า

ตารางนิทรรศการ

เวลา 08.30  การแสดงเปิดนิทรรศการ  การแสดงเพลงลาวดวงเดือน  โดยคณะดนตรีไทยจากนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์  เอกนาฎศิลป์ดนตรีไทย  ขับร้องเพลงโดย  นางสาววิชญาณี  เปียกลิ่น


ใช่  วันนี้พี่แก้มของเขาแสดงร้องเพลงลาวดวงเดือน  นั่นแหละสาเหตุที่เขารีบมาขนาดนี้

"เข้าไปในงานเลยดีกว่า"





หญิงสาวยืนอยู่หน้ากระจกในชุดนักศึกษาธรรมดาทั่วไปเพียงแต่วันนี้แต่งเรียบร้อยกว่าทุกวัน  กระโปรงนักศึกษาทรงเอยาวเลยเข่าถึงน่องเกล้าผมมวยท้ายทอยตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวจัดทรงผมเงาวับ  ใบหน้าแต่งเครื่องสำอางค์นิดๆเพื่อให้ดูเรียบร้อยและสง่าขึ้นตามฐานะนักศึกษา

"แก้ม  เธอได้เวลาโชว์แล้วนะ"

วิวเพื่อนในคณะเดียวกันและห่้องเดียวกับเธอเข้ามาตาม  หญิงสาวหันไปทางเพื่อนที่เข้ามา

"อืม  เราพร้อมแล้วล่ะ"

"วันนี้เธอดูสง่านะเนี่ย"

แก้มยิ้มหวานให้  ก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะเล็กๆพองาม




"ต่อไปนี้  ถึงเวลาการแสดงเปิดนิทรรศการศิลปะและดนตรีไทยที่ทุกคนรอคอย  ขอเชิญทุกท่านโปรดรับชมการบรรเลงเพลงลาวดวงเดือนโดยคณะดนไทยจากน้องๆนักศึกษาเอกนาฎศิลป์ดนตรีไทยชั้นปีที่สี่  และขับขานเพลงโดย  นางสาววิชญาณี  เปียกลิ่น  นักศึกษาปีที่สี่  ณบัดนี้  ขอเชิญทุกท่าน  รับชมและรับฟังได้เลยครับ

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงปรบมือดังลั่นหอประชุมใหญ่ของคณะก่อนที่นาทีต่อมาเสียงเพลงได้เริ่มบรรเลงขึ้นอย่างไพเราะจับใจ

กันทั้งยิ้มและปรบมืออย่างดีใจจนออกนอกหน้าและตื่นเต้น  และเวลาที่กันรอคอยมากๆก็มาถึง  แสงสีขาวส่องไปยังร่างของรุ่นพี่สาวที่เขาหลงรัก  พร้อมกับเสียงที่หวานกินใจดังออกมา

"โอ้ละหนอออออออ  เอ้ออออ  เออออออ  ดวงเดือนนน  เอ่อ  เอยยยยย  พี่มามาเว้าอือ  รักเจ้าสาวเอ้ออ  คำดวงงงงงง"

ช่างเพราะพริ้งอะไรขนาดนี้  กันคิดและตั้งใจฟังและมองรุ่นพี่สาวที่ยืนสง่าบนเวที

"โอ้ว่าดึกแล้วหนอออออ  พี่ขอออ เอ้อ  ลาล่วงงงงง  อกพี่เป็นห่วงงง  รัก  เจ้าดวง  เดือนน  เอ้อเอออออออ  ขอลาแล้ว  เจ้าแก้มโกสุมม  เอิง เออ  เอ่อ  เอ้ยยยย  เอิง  เออ  เอิง เอยยยยยยย"

พี่แก้ม  วันนี้พี่สวยมาก  ช่างงดงามและสง่าอะไรขนาดนี้

ดวงตาคมจดจ้องแต่หญิงสาวรุ่นพี่ที่ขับขานเพลงได้อย่างไพเราะสะกดใจคนทั้งงาน  บวกกับดนตรีที่บรรเลงได้อย่างนุ่มนวลลึกซึ้งยิ่งตรึงตราใจราวกับอยู่ในสวรรค์ชั้นวิมานที่มีนางฟ้ามาบรรเลงเปล่งเสียงเพลงมาให้ฟังให้

ใช่  นางฟ้า  ไม่ผิดหรอก  เพราะวันนี้แก้มไม่ต่างจากนางฟ้าจริงๆ  วันนี้อยู่ในชุดนักศึกษา  แต่ว่าการแสดงกิริยาที่แก้มแสดงออกมาในวันนี้  กันรู้สึกได้ว่ามีนางฟ้ามาขับขานเพลงให้เขาได้ฟังจริงๆ

แต่ว่าความสุขจากเสียงเพลงย่อมมีสิ้นสุด

"มันชั่งหวานเสนาะหวานเพราะกระไรเลย บ่แม้นทรามเชยเราละเหนอออออออออ"

สิ้นสุดบทเพลงสุดท้าย  พลันเสียงปรบมือดังลั่นหอประชุมทำเอาคนบรรเลงดีใจกันใหญ่ที่ทุกคนชอบขนาดนี้  แก้มยิ้มให้กับทุกคนก่อนที่ไหว้ขอบคุณแสดงถึงว่าการแสดงครั้งนี้จบแล้ว  และกันก็เห็นหญิงสาวลงจากเวที

"พี่แก้ม"



.....


"แก  วันนี้แกร้องเพลงเพราะมากเลยอ่ะ  โห  ตั้งแต่เกิดมานะ  ไม่เคยฟังลาวดวงเดือนที่ไหนเพราะขนาดนี้"

"ใช่  ถ้าวันนี้ไม่ได้แก้มนะ  เพลงลาวดวงเดือนคงไม่เกินกว่าคำว่าสมบูรณ์แบบขนาดนี้หรอก"

แก้มหัวเราะ  ก่อนที่จะตอบเพื่อนๆ

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก"

"แหมแก  อย่าถ่อมตัวเลย  วิวว่านะ  แกร้องเพราะจริงๆ  นี่หลับตาฟังนึกว่านางฟ้าจากสวรรค์มาร้องให้ฟังนะเนี่ย"

"จริงแก้ม  เราเห็นด้วยเลยนะ  วันนี้เธอไม่ต่างจากนางฟ้าจริงๆ   นี่ใส่ชุดนักศึกษานะ  ถ้าชุดไทยอื้อหือ"

"บี้  นายก็ว่าเกินไป"

"แต่แก้มร้องเพราะจริงๆนะ"

ริทเดินมาจากทางด้านหลังพร้อมกับเสียงของเจ้าตัว  แก้มหันไปมองก่อนที่จะยิ้มให้

"ริท"

ริทยิ้มให้อย่างสดใส

"อ้ะ  นี่กุหลาบ  ริทอุตส่าห์รีบไปซื้อมาแสดงความยินดีเลยน้า"

ริทว่าพลางยื่นดอกกุหลาบสีขาวให้แก้มรับด้วยความดีใจ  ความหวานจากทั้งคู่ที่ใครๆได้เห็นต่างพากันล้อและอิจฉาใหญ่

"โอ้ยนี่นาย  ริท  นายน่ะ  ถึงนายจะชอบทำให้พวกเราขำได้ตลอดแต่แกก็ดีตรงนี้  ชอบเอาใจแก้มโอ้ยชั้นอิจฉา"

"วิว  บิดตัวซะขนาดนี้เธอเป็นลูกกลอนหรอ"

"ไอ้บี้แกนี่ปากหมา"

"แต่ฮั่นเห็นด้วยยังนึกอยู่ว่าวิวนี่คนหรือมอเตอร์ไซค์บิดได้ดีเหลือเกิน"

"แต่แกได้โดนมอเตอร์ตีนหรอกไอ้ฮั่น"

แก้มหัวเราะเมื่อเห็นบรรดาเพื่อนๆหัวเราะกัน  ก่อนที่จะหันมาทางริท

"ริท  แก้มว่าเราไปกันเถอะ  วันนี้แก้มไม่มีเรียนด้วย  แสดงเสร็จแก้มอยากกลับเลย"

ริทพยักหน้ายิ้มสดใส

"ได้สิ  เดี๋ยวริทไปส่งนะ"

"อื้ม  ทุกคน แก้มไปก่อนนะ"

"ตามสบาย  อย่าหวานมากนักล่ะ ไม่งั้นเวลาฮั่นทำกับข้าว  จะไปเอาที่ริทและแก้มแทน"

"ฮั่น  นายนี่  ริทไปกันเถอะ"

"โอ้ยๆ  เขินๆ  ฮ่าๆๆ"

แก้มยิ้มอายริทหัวเราะก่อนที่ทั้งคู่จะพากันออกจากห้องหลังเวทีโดยมีทุกคนมองล้อเลียนและขวยเขิน




"รอริทอยู่ตรงนี้ก่อนนะ  เดี๋ยวริทมา"

"อื้ม"

แก้มตอบรับคำก่อนที่ริทจะเดินจากไปให้แก้มรอเขาตรงหน้าคณะ  หญิงสาวเลยเดินมานั่งตรงเก้าอี้ไม้ข้างๆตึก

"พี่แก้มครับ"

"หือ"

แก้มหันมาทางเสียงก่อนที่จะพบว่าข้างๆเบี่ยงหน้านิดๆจะพบว่ากันยืนอยู่

"เอ้ะ  น้อง  อ้อ  กันใช่มั้ยที่วันนั้น"

"ครับพี่แก้ม  กันเองครับ"

"อืม  กันนี่เอง  ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าจ้ะ"

กันยิ้มก้มหน้าทั้งประหม่าและเขิน

ก่อนที่

"นี่ครับ  ดอกกุหลาบ  ผมให้พี่แก้มครับ"

"เอ้ะ"แก้มงง

"ก็ผมเอามาให้พี่แก้ม  วันนี้พี่ร้องเพราะมากเลยครับผมเลยอยากเอาดอกไม้มาให้เป็นของตอบแทนเล็กๆที่พี่แก้มร้องเพลงเพราะขนาดนี้  นี่ครับ"

"เอ่อ"

"รับดอกไม้จากผมด้วยครับ"

แก้มยิ้ม  มองรุ่นน้องอย่างเอ็นดู

"ขอบใจจ้ะกัน  พี่ก็ร้องได้แค่นี้แหละ  ไม่ได้เพราะอะไรมากเสียหน่อย"

"แต่พี่แก้มร้องเพลงเพราะจริงๆนะครับ  กัน  เอ่อ  กันนึกว่านางฟ้าที่ไหนมาร้องให้ฟังอีก"

"กันนี่ก็แอบปากหวานใช้ได้นะเรา  แต่ก็ขอบใจสำหรับคำชมนะ  พี่เองก็หวังว่าโอกาสหน้าพี่จะมีโอกาสได้ฟังกันร้องเพลงให้พี่ฟังบ้างนะ"

แก้มบอกกับกันด้วยโทนเสียงธรรมดา  แต่กลับทำให้กันตาโต

"พี่แก้มจะฟังกันหรอครับ"

"ก็ใช่น่ะสิ  ถ้ามีโอกาสที่กันจะร้องเพลงให้พี่ฟังนะ"

กันรู้สึกลิงโลดใจ

"ถ้าพี่แก้มอยากฟังจริงๆ  กันจะหาโอกาสมาชวนพี่แก้มไปฟังกันร้องเพลงให้ได้เลยครับ"

"พี่จะรอนะ"

"มีอะไรหรอแก้ม  โอ้ย"

อยู่ๆริทก็เดินเข้ามาแต่ไม่วายที่มีความซุ่มซ่ามตามมาด้วยด้วยการที่เขาเผลอเดินสะดุดจนเกือบล้ม  แก้มรีบหันไปดูทันที

"ริทอ้ะ  ริทจะรีบเดินมาทำไมยิ่งซุ่มซ่ามอยู่"

"ก็ริทเป็นห่วงนี่นาแถมคิดถึงแก้มด้วยนี่"

"บ้า"แก้มว่าชายหนุ่มทันที

"อ้าว  กัน"

กันถึงกับสะดุ้ง  รีบไหว้ริททันที

"สะ  สวัสดีครับ  พี่ริท"

"มีอะไรหรอ  ท่าทางคุยสนุกเชียว"

"เอ่อ  คือ"

"อ้อ ไม่มีอะไรหรอก  น้องกันเขามาชื่นชมที่แก้มร้องเพลงลาวดวงเดือนในวันนี้น่ะ  ริท   แก้มหิวข้าวแล้วไปหาอะไรกินเถอะ"

"อ้อ  หรอ  อืมได้สิ  งั้นร้านข้าวมันไก่ร้านเดิมละกัน  อ้อ  กัน  พี่สองคนไปก่อนนะแล้วมีอะไรก็ค่อยว่ากันนะ  แก้ม  ริทว่าเราไปกันเถอะ"

"อื้ม  กันไปล่ะนะ"

"ครับ"

แก้มเดินคู่ไปกับริทจากตรงนั้นไปทันที  แต่ดูเหมือนว่าแก้มจะไม่ระวังเลยเผลอปล่อยให้ดอกไม้ที่กันให้หลุดจากมือ  มิหนำซ้ำดูเหมือนว่าริทจะเหยียบเข้าโดยไม่ทันได้เห็น  กันถึงกับตัวชาเลยทีเดียว

พี่แก้ม  

ดอกกุหลาบที่เขาอุตส่าห์รีบปั่นไปร้านดอกไม้ฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยเลือกซื้อกุหลาบที่สวยที่สุดและราคาดีที่สุดตั้งใจจะมอบให้รุ่นพี่อันเป็นที่รัก  แต่สุดท้าย  ดอกกุหลาบที่ตั้งใจเอามาให้กลับมีสภาพยับเยิน  กินก้มคุกเข่าหยิบกุหลาบขึ้นมาใช้มือประคอง  ชายหนุ่มแทบพูดไม่ออก  รู้สึกมีอะไรมาจุกที่ลำคอ

"พะ  พี่แก้ม"

กันถึงกับน้ำตาร่วง  เขาคิดว่าแก้มไม่ได้ตั้งใจน่าจะเป็นเพราะเผลอไม่ทันระวัง  แต่เขารู้สึกถูกเหยียบย่ำหัวใจเหลือเกิน

"พี่แก้ม"

เอาเถอะน่ากัน  พี่แก้มเขาไม่ได้ตั้งใจคนเรามันเป็นแบบนี้ได้  อย่าท้อสิ  นายรักพี่แก้มไม่ใช่หรอ

กันมาคิดถึงตรงนี้ก่อนที่จะพยายามยิ้มและปลอบใจตนเอง  และลุกขึ้นมองไปทางหญิงสาวที่เดินควงคู่ชายหนุ่มรุ่นพี่ไป

"แต่ผมยังรักพี่แก้มอยู่นะครับ"




.....



"สงสารเด็กคนนั้นหรือไง  ทำไมเธอไม่เก็บหมอนั่นอุตส่าห์ตั้งใจเอามาให้"ริทถาม  หลังจากที่กลับถึงคอนโดแล้ว

แก้มตีหน้านิ่งตอบ

"ไม่ดีกว่าค่ะ  เด็กคนนั้นจะได้ตัดใจจากฉันเลย  บอกตรงๆฉันไม่อยากให้เด็กคนนั้นมาทำแบบนี้  เห็นแล้วรู้สึกสงสาร  เด็กคนนั้นไม่ควรมายุ่งกับฉันด้วยซ้ำ  ไร้เดียงสาเกินไป ไม่คุ่ควรกับคนอย่างฉัน ให้เขาไปเจอผู้หญิงที่สมกันกับเขาดีกว่าค่ะ  อย่ามายุ่งกับฉันเลย  น่ารำคาญออก"

ริทชอบใจ  ก่อนที่จะลูบหน้าแก้มเบาๆแต่แววตาแฝงความปรารถนาร้อนแรง

"หึหึหึ  ดี  เย็นชาแบบนี้สมกับเป็นนักฆ่าจริงๆ  ดีมาก  ฉันชอบ  ตอนแรกว่าคืนนี่้มีงานให้ทำ  แต่ยังไม่ต้อง  วันนี้ฉันขอตอบแทนความซื่อสัตย์ของเธอละกัน"

สิ้นคำ  ริทก็เข้ามาประกบจูบก่อนที่จะบดขยี้ใช้ลิ้นควานกวาดต้อนความหวานในปากของแก้มอย่างหื่นกระหายแล้วผละออกซุกไซร้ลำคอ  แก้มปล่อยให้ริททำตามใจชอบเอียงคอให้ริทซุกไซร้ได้เต็มที่สองมือกอดคอแน่น  ปล่อยให้ริทพรมจูบลูบคลึงตามสัดส่วนของร่างกายโดยไม่มีขัดขืนซักนิดเดียว  ไม่นานนักร่างกายหญิงสาวก็เปลือยเปล่าก่อนที่จะถูกผลักลงบนเตียงตามด้วยริทที่ขึ้นคร่อมร่างอย่างรวดเร็วและซุกไซร้ซอกคอหญิงสาวต่ออย่างเมามันส์  แก้มก็ปล่อยให้ตนเองโดยริทจัดการอย่างไม่ขัดยืนเพราะเธอยกเรือนร่างงดงามให้ริทครอบครองไปตั้งนานแล้ว

ในขณะที่ริทกำลังสนุกกับส่วนหน้าอกของเธอ  แก้มก็คิดในใจไป

กัน  คนอย่างเธอมันไร้เดียงสาเกินกว่าจะมายุ่งกับคนสกปรกอย่างฉัน  คนอย่างเธออย่ามายุ่งกับพี่เลยคนอย่างพี่ไม่มีอะไรที่เธอควรมาสนใจด้วยซ้ำ  อย่ารักพี่เลยนะ

"คิดอะไรหรอ  หืม"

ริทถามไปพลางพรมจูบไป

แก้มหันมาสนใจคนที่กำลังเล้าโลมเธอทันที

"ไม่มีอะไรค่ะ  แค่คิดอะไรสนุกๆเท่านั้นเอง"

"ถ้างั้น  มาสนุกกับฉันต่อนะ"

"ค่ะ  อ้าสสส์"






..................................................................


โอ้ย  ยิ่งเขียนยิ่งสงสารน้า  เจ้ใจร้ายเย็นชาไปไหม