พ่อมดน้อยจอมซนกับพี่เลี้ยงปีศาจ(โน่กัน,ออลกัน)

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2

"ยินดีเลยครับแก้ม  ต่อให้หนูกันจะซนแค่ไหนแต่ว่าสำหรับพวกเราไม่มีปัญหา"

"จริงหรอคะพี่บี้  แต่จะว่าไปแก้มก็เกรงใจนะคะ  เพราะลูกของแก้มก็ซนเกิน  เนี่ย  ล่าสุดเล่นเผาผมพี่เลี้ยง  แก้มล่ะกลุ้มใจจริงๆถึงได้คิดว่าที่นี่น่าจะปราบเจ้ากันได้อยู่"

แก้มมาคฤหาสน์โลหิตเพื่อมาคุยเรื่องที่จะพากันมาอยู่ในความดูแลของคนที่นี่  ที่นี่คือปราสาทเจ้าปีศาจ   ซึ่งวันนี้แก้มมากับรุจและพากันมาด้วย  แต่ตอนนี้รุจไปคุยกับอาร์ซึ่งเป็นเพื่อนเก่ามาก่อนก่อนที่จะมาเป็นภรรยาบี้(?)ตามประสา  ส่วนธุระแก้มเป็นฝ่ายพูดเจรจาเพราะแก้มสนิทกับบี้เพราะเป็เพื่อนต่างรุ่นมาก่อน

"ได้สิ  ไม่มีปัญหา  โดยเฉพาะเจ้าริทใช่ไหม"

คนถูกพาดพิงยิ้ม

"ได้ครับ  ผมจะดูแลน้องกันเอง   คุณน้าเชื่อใจผมได้เลยครับ"

แก้มยิ้มอย่างสบายใจ

"ถ้างั้นน้าตาน้องกันด้วยนะ"

"ครับ"

บี้ยิ้มที่ลูกชายคนโตแต่เตี้ยกว่าลูกคนอื่นทำดี

"ริท  ว่าแต่น้องๆแกยังไม่มาอีกหรอ"

"เดี๋ยวก็มามั้งท่านพ่อ  ว่าแต่คุณน้าครับ  น้องกันล่ะครับ"




.........



"โห  ปราสาทอะไรเนี่ย  นี่น่ะหรอปราสาทพวกปีศาจ  ว้าวคิตตี้เต็มเลยอ่ะพี่เบญ"

เสียงหวานจ้อยๆดังขึ้นระหว่างที่เจ้าตัวกำลังวิ่งเล่นตามสวนโดยมีเบญแม่มดผู้ติดตามราชินีแก้มคอยมาดูแลชั่วคราว  เจ้าตัวแสบวิ่งกระโดดไปมาอย่างร่าเริงแจ่มใสเพราะปราสาทที่นี่มีแต่อะไรๆน่ารักมากกว่าน่ากลัว

น่ารักมั้ยล่ะ  หุ่นคิตตี้เต็มสวนปีศาจเลย

เบญมองแอบขำในตัวนี่ปราสาทโลหิตหรอเนี่ย  ทำไมมุ้งมิ้งจัง

"ว้าว  ตัวนั้นน่ารักจัง"

สิ้นคำ  กันก็วิ่งเข้าไปกอดหุ่นคิตตี้ที่ดูเหมือนว่าตัวนี้เจ้าตัวจะชอบใจวิ่งเข้าไปกอดทันที  กอดไม่ส่ามีปีนเล่นอีกตังหาก  ทำเอาแม่มดผู้ติดตามกุมขมับ

"คุณหนูระวังค่า"เบญได้แต่ร้องเตือน  แต่ฟังที่ไหนน่ะนั่น

พ่อมดอายุยี่สิบสาบาน  ตรูนึกว่าสองขวบ

"พี่เบญ  มาขี่หัวคิตตี้กานนนน"

"ม่ายดีกว่าค่ะ  เบญปีนไม่เป็น"เป็น  แต่กูไม่ทำอะไรปญอ  แน่นอน

"เย่ๆ  คิตตี้คิตตี้ไปเลย  วิ่งไปเลยวิ่งตะลุยข้าศึกเย้"เข้าใจอะไรผิดป่าว  คิตตี้  ไม่ใช่ม้ารบนะเฟ้ย

"เย่ๆ  ฮี้กับๆ"นั่น  เอาเข้าไป

แต่แล้วเพราะเจ้าตัวเล่นโยกโน่นนี่เกินไปหน่อย  ทำให้หุ่นคิตตี้ขยับเขยื้อน

จน

โครม

"แง  เจ็บ  ฮือ"

หุ่นคิตตี้ที่โยกไปมา  เนื่งจากมันเป็นของเมืองมนุษย์ทำให้มันเป็นของธรรมดาเมื้อเสียสมดุลจึงล้มคว่ำ  กันที่ไม่ทันตั้งตีวเลยร่วงลงมาด้วยสุดท้ายหน้ากะตัวกระแทกพื้นคะมเลยทีเดียว  เบญต้งรีบประคอง

"แง  เจ็บ"

"ไม่เป็นไรนะคะคุณหนู"

"ฮือ"

"เห้ย คิตตี้"

อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น  ทำเอาตัวแสบที่กำลังร้องไห้หันไปมองก่อนที่จะพบเจ้าของเสียงมา

"คิตตี้  ฮือ คิตตี้ลูกพ่อ  ใครทำร้ายคิตตี้ผม"

โตโน่ถึงกับร้องไห้เมื่อเห็นคิตตี้สุดที่รักล้มกลิ้งไม่เป็นท่า  อง  แขนมันหักด้วย  ร้องไห้กอดมันใหญ่

ก่อนที่โตโน่จะหันไปทางอีกคนที่เขาพอจะเดาได้ว่าต้องเป็นฝีมือเจ้านี่แน่นอน

"นะ  นายใช่ไหม  ทำหุ่นคิตตี้เราหัก  ฮือ"

โตโน่ร้องไห้สะอึกสะอื้นชนิดไม่เข้ากับตัว(?)  พลางชี้นิ้วมาทางกัน

"ฮือ  กันป่าวนะ"เจ้าตัวแสบปฎิเสธทั้งที่น้ำตายังอยู่

"ฮือ  อะฮึกๆ  นายรู้ไหมคิตตี้ตัวนี้แพงมากเลยนะ  ฮือ  นายมาทำคิตตี้เราทำไม"

โตโน่โกรธไปร้องไห้ไป(ท่าทางไม่เต็ม)  ชี้หน้าต่อว่ายิ่งทำให้กันรู้สึกผิดอีก

"ฮือ  เขาขอโทษ  กันไม่ได้ตั้งใจ"

โตโน่ยิ่งร้องไห้ไปอีก  แง  เขาเสียได้คิตตี้

"คิตตี้จ๋า  โน่ขอโทษที่ดูแลไม่ดี   คิตตี้จ๋าชาติหน้ามีจริงค่อยมาเป็นคิตตี้ของโน่นะ  ฮือ  แล้วอย่าให้แมวดำมาทำร้ายอีกนะ  ฮือๆๆๆ"

แมวดำ  ปี้ดเลยงานนี้น้องกันปี้ดเลย

"นี่  กล้าดียังไงมาว่าน้องกันดำนะ  ฮือๆๆๆ"โกรธไปร้องไห้ไป  เบญถึงกะงง   ไม่ใช่เพิ่งงงนะ  งงนานละ  คือ  จะแข่งกันร้องไห้ใช่ไหม  ทำอะไรไม่ถูกเลย  เกิดมาเพิ่งเห็นผู้ชายสองคนแข่งร้องไห้

เพราะคิตตี้(?)

"ก็นายดำจริงๆนี่  ฮือ  ดำตัวไม่ว่าใจยังดำอีก  ฮือๆๆ"

"ฮือ  ทำไมต้องว่าน้องกันดำด้วย  น้องกันไม่ชอบ  ฮือๆๆ  ว่าเค้าทำไมทีตัวเองหน้าเหมือนลิงเค้ายังไม่ว่าเลย  ฮือๆๆๆ"

เบญที่ฟังอ้าปากค้าง  เดี๋ยวนะนี่คือไม่ด่า

แต่ขณะที่แม่มดสาวอึ้ง  แต่ปีศาจอีกตนถึงกับปี๊ดอีกคน

ว่ากูหน้าลิง

"นี่นายกล้าดียังไงมาว่าเราหน้าลิงห้ะ  ไอ้แมวดำ"

เริ่มมีสงครามเกิดขึ้น

"ก็นายหน้าลิงจริงๆนี่  ทีนายยังว่าเราแมวดำลย"

เบญอ้าปากค้างอีก  เมื่อกี้มันยังร้องไห้กันอยู่เลย   ตามอารมณ์ไม่ทันแล้วบัวลอย

"ก็นายเหมือนแมวดำนี่หว่า  หน้าเหมือนแมวตัวก็ดำไม่เรียกว่าแมวดำเรียกว่าอะไรวะ วดำไม่พอใจดำทำคิตตี้เราพังอีก  ฮือ  คิตตี่ลูกพ่อ"

"ก็คิตตี้นายยืนไม่มั่นคงเอง"นั่น   ทำเอายังไปโทษของไม่มีชีวิตอีก

"นายกล้าว่าคิตตี้เราหรอ  กล้าดียังไงห้ะ  กรรรรส์"โตโน่เริ่มฉุน  เริ่มมีการขู่(?)

"กล้าเดะ  เพราะมันนั่นแหละทำให้เราเจ็บตัวทำให้นายดุเรา  เกิดมาเราไม่เคยโดนดุ   แต่มันทำให้เราโดนนายดุ  กรรรรรรส์"มีขู่ตอบ

"อย่ามาว่าคิตตี้  คิตตี้เป็นคนดี"โตโน่เริ่มแยกเขี้ยว

"แต่คิตตี้กะโปโลของนายนายทำให้เราโดนดุ"ไม่ยอมอีก  แยกเขี้ยวตอบ

"ว่าคิตตี้ข้า  แน่จริงมากัดกะข้าเลยดีกว่ามา"โตโน่ท้ากันทันที  แน่นอนว่าคนเปลี่ยนอารมณ์เร็วมีหรือไม่รับคำท้า

"ได้เลย  รู้จักน้องกันแชมป์กัดแหลกร้อยไป"

"งั้นเข้ามาเลยมะ  ตาย"

"ได้เลย  ย้าก  แง่ม"

และแล้ว  ทั้งโตโน่และกันก็เริ่มสงครามปะทะด้วยการกัดกัน(?)ทันที   ทั้งคู่พากันไล่งับโดยไม่มีใครยอมใคร  เบญได้สติรีบห้ามทันที  

"แง่ม กรรรรรส์"

"คุณหนูกันขา  คุณหน้าลิงขา  อย่ากัด  เอ้ย  อย่าทะเลาะกัน  ว้าย  ใครกัดนิ้วชั้น"

เบญห้ามไปเจ็บตัวไป  เพราะเผลอโดนลูกหลงไปด้วยแต่ยังไม่ยอมแพ้พยายามห้ามทั้งาองหยุดกัด  เอ้ยทะเลาะให้ได้

เสียงโหวกเหวกโวยวายทำให้คนที่ผ่านมาได้ยินเลยเข้ามาดู  ก่อนที่จะเห็นเหตุการณ์


"พี่ฮั่น  นั่น"

"แกง  พี่ว่าเรารีบไปรายงานท่านพ่อเถอะ  ไป"

และแล้วทั้งสองก็รีบไปจากตรงนั้นทันที  ในขณะที่ยังมีเสียงเบญพยายามห้ามอยู่

"พอแล้วค่า"




ณ  ห้องโถงของปีศาจ  ที่ยังมีบี้   แก้ม  ริท  กำลังคุยกัน  โดยมีริทยืนฟัง

"ป่านนี้พี่รุจกับอาร์คงกำลังคุยอยู่นะ  ตามประสาเพื่อรกัน"

"คงเพราะไม่ได้เจอกันนานน่ะค่ะ"

"ท่านพ่อๆแน่แล้ว"

อยู่ๆมีเสียงสองเสียงประสานขึ้นดังเจ้ามาทำเอาริทฉุนแทนบิดาที่ทันทีที่จำได้ว่าเสียงใครก็หันไปดุ

"ฮั่น  แกงส้ม  เสียมารยาทออกไปก่อน"

ริทตวาดก่อนที่บี้จะหันไปปรามลูกชายที่ท่าทีดุเกินไป

"ไม่เป็นไรเจ้าริท  ว่าแต่มีอะไรเราสองคนวิ่งหน้าตาตื่นเชียว"

บี้ถาม  ฮั่นและแกงส้มพากันหอบพอหอบจนพอใจ(?)รายงานทันที

"ท่านพ่อ  ไอโน่มันกัดกับใครก็ไม่รู้ครับ"

"ห้ะ"





........................

มาต่อแล้วจ้า