Killer Girl = ธิดามัจจุราช (กันแก้ม,ริทแกรนด์)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

"ริท  ตรงนี้อธิบายให้ฟังหน่อยสิ  เราไม่เข้าใจตรงนี้เท่าไหร่อ่ะ"

"อ้อ  อืม  ตรงนี้คือ......."

ภาพสองหนุ่มสาวที่กำลังติวหนังสืออยู่กันสองคนตามประสาทั่วไปในตอนนี้อยู่ในสายตาชายหนุ่มอีกคนที่แอบมองอยู่ห่างๆ  สายตาที่มองรู้สึกเศร้าปนอิจฉานิดๆ




"กัน  มึงก็ยังตัดใจจากพี่แก้มไม่ได้จริงๆนะ"

ตั้มว่า  หลังจากที่เห็นอาการเพื่อนตนเองที่นั่งซึมมาซักพัก

โดมเองก็สมทบ

"กูเข้าใจมึงนะ  แต่บางทีบางอย่างมึงก็ควรตัดใจนะกัน"

"มึงก็รู้ว่ากูทำไม่ได้"

กันบอกเสียงอ่อนๆ  โดมกับตั้มพากันมองหน้าก่อนที่จะหันมาทางเพื่อนอีกครั้ง

"ทั้งที่รู้ก็รู้ว่าพี่แก้มกะพี่ริทเป็นแฟนกันเนี่ยนะ"

"แต่กูไม่เคยเห็นว่าเขาสองคนประกาศเป็นแฟนกันนะเว้ย"

"แต่ทั้งมหาวิทยาลัยเขาว่าสองคนนั้นคบกันนะ"

"คนอาจจะเข้าใจผิด"

"แต่วันนั้นมึงก็เห็นว่าพี่ริทกะพี่แก้มจับมือกัน"

กันนิ่ง  ใช่  เขาเคยเห็นว่ารุ่นพี่สองคนที่ว่าจับมือและท่าทีสนิทสนมกันเกินเหตุ  เรียกได้ว่าเขาเห็นแก้มที่ไหนมีริทอยู่ที่นั่น  และภาพสนิทสนมเกินเพื่อนไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่เห็น  ทุกคนต่างพากันเข้าใจว่าสองคนนี้สนิทสนมเกินเพื่อนทุกคน  ไม่ว่าจะรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง  ความจริงทั้งแก้มและริทจะไม่ได้น่าสนใจเท่าไหร่หรอก  ถ้าไม่ใช่เพราะว่าทั้งริทและแก้ม  มีชื่อเสียงด้านการเรียน  และพฤติกรรมเรียบร้อยไม่มีอื้อฉาว  จะมีก็มีเรื่องที่ริทและแก้มค่อนข้างจะเป็นตัวตลกของคนในคณะ  เพราะสองคนนี้มักจะซุ่มซ่ามและเฉิ่มต่อหน้าสายตาทุกคนเป็นประจำ  จึงไม่แปลกที่ทุกคนจะรู้จักสองคนนั้น  แต่ส่วนใหญ่รู้จักเพราะความเฉิ่มและซุ่มซ่ามชวนอายนั่นแหละ  แต่ยังดีมีเรื่องด้านการเรียน  เลยทำให้เรื่องขบขันจากสองคนนั้นเบาบางลงไปบ้าง

แต่ใช่ว่าจะหมดไป  เพราะยังไงสองคนนั้นมักซุ่มซ่ามต่อหน้าคนเป็นประจำอยู่ดี  และสิ่งที่ตามมาคือข่าวที่ว่าทั้งคู่คบกัน  เพราะเมื่อริทและแก้มทุกคนรู้จักเยอะมักจะเห็นได้ว่าไปไหนด้วยกันเสมอ  ดูสนิทสนมมากกว่าเพื่อน  จึงไม่แปลกที่ใครจะเข้าใจว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน

และนั่น  ทำให้กันรู้สึกเศร้าใจ  เพราะเขาแอบชอบแก้มนั่นเอง






"แก้ม  เดี๋ยวรอริทตรงศาลาโน่นละกัน  เดี๋ยวริทไปซื้อน้ำที่โรงอาหารก่อน"

"หรอ  งั้นแก้มไปด้วยสิ"

"แต่ว่าเราเลยโรงอาหารมาไกลแล้วนะ  ถ้าแก้มไปด้วยมันจะร้อนเปล่าๆ  ริทไปแปบเดียว  เดี๋ยวมา"

แก้มพยักหน้า

"งั้น  ก็ได้  แก้มรอตรงนั้นนะ"

"อืมๆ  ริทไปก่อนนะ"

ริทปั่นจักรยานออกไปแล้ว  ส่วนแก้มเดินตรงมาที่ศาลาที่ห่างไปอีกนิดแล้วนั่งรอ  พลางอ่านหนังสือไปด้วย

ฟิ้วววววว

"อุ้ย  รายงานเรา"

แก้มร้องอุทานเมื่อกระดาษที่เธอถืออยู่ถูกลมพัดจนหลุดมือ  แก้มเลยวิ่งตามกระดาษที่ปลิวไป

"จะปลิวไปไหน"

ฟรึ่บ

"อ้ะ"

แต่แล้ว  กระดาษที่เธอวิ่งตามเก็บตอนนี้ไปอยู่ในมือคนนึง

แล้วส่งให้หญิงสาวที่วิ่งตามมาพอดี

"อ้ะ  พี่แก้ม  ผมเก็บให้"

กันนั่นเอง  หลังจากที่เขาผ่านมาเห็นแก้มนั่งอ่านหนังสือในศาลาที่เขาเดาว่าท่าทางจะอ่านนั่งรอริทก่อนที่จะเห็นว่าแก้มวิ่งตามกระดาษเอกสารสำคัญที่มันปลิวหลุดจากมือเชาเลยอาศัยความไวของตนเองช่วยตามไปจับให้  เพราะหญิงสาวรุ่นพี่เขาใส่กระโปรงคงวิ่งตามไม่ถนัด

แก้มรับมาอย่างงงๆ  แต่ก็ยิ้มให้และขอบคุณความมีน้ำใจ

"พี่ขอบใจนะ  เอ่อ  น้อง"

"ผม  กันครับ"

"จ้ะ  พี่ขอบใจนะกัน  แต่เอ  เมื่อกี้น้องเรียกชื่อพี่  น้องรู้จักพี่ด้วยหรอ"

"ทั้งคณะคงไม่มีใครไม่รู้จักพี่แก้มหรอกครับ  คนเรียนเก่งประจำคณะแบบนี้"

"อ๋อ"

แก้มพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะยิ้มให้่อ่อนโยน  รอยยิ้มนั้นยิ่งทำให้เขารู้สึกหลงใหลรอยยิ้มอ่อนโยนของเธอ

เอี๊ยดดดด

เสียงเบรกจักรยานมาพร้อมเสียงชายหนุ่มอีกคน

"แก้มมีอะไรหรอ  เอ้ะ  น้องชายคนนี้"

"ริท  นี่น้องกันน่ะ  พอดีรายงานเราลมพัดปลิวแล้วน้องเขาวิ่งตามมาช่วยเก็บให้"

ชายหนุ่มหันมาทางกัน

"นึกว่ามีอะไร  พี่ขอบใจแทนแก้มด้วยนะ  แก้ม  ริทว่าเรากลับกันเถอะ  เย็นมากแล้ว"

"อื้ม  เอ่อ  น้องชายจ้ะ  พี่ไปก่อนขอบใจนะที่มีน้ำใจพี่ไปก่อนนะกัน"

กันพยักหน้า

"ครับ"

"แก้ม  นั่งดีหรือยัง"

"โอเคแล้ว  ไปเถอะ"

"ไปเลย"

และแล้ว  ริมกก็ออกตัวจักรยานไปโดยมีแก้มนั่งซ้อนท้าย  ภาพหญิงสาวซ้อนท้ายชายหนุ่มปั่นจักรยานไปด้วยกันมันดูน่ารักและสดใสจริงๆ

เพียงแต่มันเจ็บปวดสำหรับเขา

"พี่แก้ม"

สุดท้าย  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่  ผมได้แค่แอบรักแอบเฝ้ามองพี่มาตลอดสินะ   ตอนม.ปลายผมแอบมองพี่ยังไง  พอตามมาที่มหาวิทยาลัย  ผมก็ยังแอบมองพี่เหมือนเดิม

ทั้งที่เคยพบกันมาก่อนแท้ๆ

แต่พี่ก็จำผมไม่ได้





"รู้สึกว่าหมอนั่นจะรักเธอมานานแล้วสินะ"

เมื่อพ้นมหาวิทยาลัย  ริทเอ่ยถามแก้มทันที  แต่น้ำเสียงดูจะเย็นชาต่างจากเมื่อไม่นานนัก

"คุณก็รู้ว่าฉันไม่มีทางรักใครอยู่แล้ว"

แก้มเองก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่แพ้กัน  น้ำเสียงที่เย็นชาผิดจากน้ำเสียงอ่อนโยนที่อยู่ในมหาวิทยาลัย

"ก็ดี  หวังว่าเธอจะรู้ดีว่าเธอรักใครไม่ได้  อย่าลืมว่าเธอเป็นของใคร  และเธอเป็นใคร  จำไว้  เธออยู่กับฉัน  ห้ามรักใครเด็ดขาด"

แก้มยิ้ม

"ฉันจะเป็นของใครได้ล่ะ  ในเมื่อฉันเป็นของคุณอยู่แล้ว  ริทคุณไม่ต้องสนใจหรอกน่า"

ริทยิ้มพอใจ  ทั้งคู่ปั่นจักรยานเข้ามาในคอนโดขึ้นลิฟต์แล้วสุดท้ายเดินตรงมาหน้าห้องพักห้องนึง  แล้วทั้งคู่ก็เข้ามา  ล็อคประตูก่อนที่ริทจะเปลี่ยนจากใบหน้าใจดีอ่อนโยนและดูเฉิ่มเชย  กลายเป็นใบหน้าร้ายกาจ  รอยยิ้มกระตุกมุมปากแววตาเยือกเย็น

"ไม่สนใจได้ยังไง  เด็กนั่นมันหลงรักเธอนี่  เธอก็รู้ว่าฉันหวงแค่ไหน"

"แหม  ริท  คุณจะหวงฉันทำไมเล่า  ฉันไม่สนใจเด็กนั่นหรอกน่า  ผู้ชายไร้เดียงสาขนาดนั้นจะเหมาะกับฉันได้ยังไง  คนที่เหมาะกับฉันน่ะมีคนเดียว  ถ้าไม่ใช่คนที่อยู่ตรงหน้านี่  จริงมั้ยคะ   เจ้านายของแก้ม"

ริทกระตุกยิ้ม

"แน่นอน  และเธอก็เป็นของใครไม่ได้นอกจากผม  จำได้ก็ดี  เธอยกชีวิตให้ฉันแล้วนะแก้ม  อย่าผิดคำพูดก็แล้วกัน  ไม่อย่างนั้นรู้ใช่มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ธิดามัจจุราช"

"ค่ะ  ธิดามัจจุราชพูดคำไหนเป็นคำนั้น  สบายใจได้เลยค่ะเจ้านาย"

"ดีมาก  งั้นคืนนี้ผมจะให้รางวัลคุณนะ"

"คืนนี้ไม่ต้องทำงานหรอคะ"

"คืนนี้หรอ  ก็นี่ไง  ทำงานในสถานที่  นอกสถานที่คืนนี้ไม่ต้องพอดีมันไม่มีใครให้จัดการ  คืนนี้ทำหน้าที่ตนเองให้ดีแล้วกัน"

สิ้นคำ  สองร่างก็เหลือแต่เพียงร่างกายเปลือยเปล่าก่อนที่ทั้งสองจะนัวเนียบนเตียงอย่างร้อนแรง










.............................................

เอาแล้ว  ยังไงเนี่ย  พี่แก้มทำไมร้ายอ่ะ  สงสารน้าเนอะแบบนี้จะเป็นยังไงต่อเนี่ย  เรื่องนี้นางเอกจะร้ายนิดนึงนะคะ  แล้วจากนี้จะเป็นยังไงฝากติดตามด้วยค่ะ  เจอกันตอนหน้า  รักนะลีดเดอร์