Killer Girl = ธิดามัจจุราช (กันแก้ม,ริทแกรนด์)

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10

"เรียบร้อยแล้วรึ  แก้ม"

"เรียบร้อยค่ะ   นายน่าจะเห็นข่าวนะคะ"

"แต่ทุกที  เธอไม่เคยปล่อยให้ใครมาเจอซากนี่  แล้วทำไมคราวนี้ถึงเป็นข่าวไปได้"

แก้มชะงักไปนิด  ก่อนที่จะตอบด้วยเสียงปกติ

"ไม่มีอะไรค่ะ  แก้มแค่อยากให้พวกที่จ้องเล่นงานเราดูเป็นขวัญตา  ว่าธิดามัจจุราชมันเป็นยังไง"

"แน่ใจนะว่าไม่มีปัญหา"

"แน่ค่ะ  มั่นใจได้"

"ดี  ถ้าอย่างนั้นฉันวางสายก่อนละกัน  ส่วนเธอใช้ชีวิตตามปกติ  ระวังตัวด้วยก็ดี"

"ค่ะ

แก้มวางสาย  หลังจากที่โทรไปรายงานริทเมื่อครู่นี้  พอวางสายเรียบร้อยสีหน้าที่เย็นชาเมื่อกี้ดูเหมือนว่าจะมีความกังวล

เพราะว่า  มันไม่ได้เป็นอย่างที่รายงานไปบางส่วนน่ะสิ

"เจ็บใจชะมัด  เมื่อคืนไม่น่ามีคนตามมาเลย"

แก้มสบถเบาๆ








ตั้มและโดมพากันงงหนัก  หลังจากตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้  เพื่อนของตนเองกลับมีท่าทีนิ่งๆงงๆ  แต่ในรูปแบบที่แปลกกว่าเดิม  เพราะทุกทีที่เขาจะต้องมาเห็นกันนั่งเพ้อถึงแก้ม  แต่คราวนี้ประหลาดผิดคลาด

กันกลับมีที่ท่าตื่นแปลกๆ  ดวงตาฉายแววความเครียด

"เป็นอะไรวะกัน"

"ใช่  วันนี้นะ  กูเห็นมึงเป็นแบบนี้ตั้งแต่เชาแล้ว  มีอะไรหรอวะ"

แต่กันไม่ได้ตอบคำถามเพื่อน  ยังคงนิ่งอยู่ด้วยท่าทีสีหน้าเหมือนเดิม  โดมและตั้มพากันมองหน้า  
มันนิ่งแปลกๆ

"เออ  จริงสิ  เมื่อคืน กูบอกให้มึงนั่งรออยู่ตรงนั้นนี่"

"นั่นสิ   กลับมาที่เดิม  มึงก็หายไปแล้ว"

โดมและตั้มเลยเปลี่ยนเรื่อง  เพราะเมื่อคืนเขาว่าเขาให้กันรอตามตรงที่นัดหมายเพราะกันเมามายจนไม่สามารถกลับเองได้  แต่สุดท้ายอุตส่าห์ไปหาแท็กซี่มารับได้  แล้วเพื่อนตัวดีหายไปเนี่ย  หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ  มาอีกทีคือตอนเช้านี่แหละที่เพิ่่งเจอ

แต่อาการตั้งแต่เช้าที่เจอ  คือไม่ว่าจะพูดอะไรถามอะไร

กันไม่ตอบ  เอาแต่นิ่งหน้าเครียดลูกเดียว

"ไม่มีสัญญาณเลยวะ  โดม  กันมันเป็นอะไรวะ"

"มาด้วยกัน  กูจะรู้ไหม"

"ผู้หญิงคนนั้น  เป็นใครกัน"

"หือ"

โดมและตั้มหันมาพร้อมกันทันทีหลังจากที่ได้ยินประโยคแรกของวันนี้

"ใคร"

"ผู้หญิงคนนั้น  ทำไมถึงได้"

โดมึงกับคลำหัว

"เดี๋ยวๆ  กัน  มึงพูดถึงอะไรเนี่ย"

"ใช่  อะไร  ผู้หญิงคนนั้น  ใครวะ"

กันหันมาทางเพื่อนเล็กน้อย  ก่อนที่จะตอบ

"ได้ฟังข่าวไหม  เมื่อเช้า"

กันถาม  สองสหายเลยนึก

"เอ  รู้สึกว่าเมื่อเช้ามีข่าวคนตายนี่แหละมั้ง"

"ผู้ชายสองคนใช่ไหม"

"เออ  ใช่ๆ  แต่กูได้ฟังผ่านๆมาเท่านั้นเอง"

"คือ  ข่าวเมื่อเช้า  ที่ว่าพบศพคนตายเป็นผู้ชายสองคน  ถ้าตรงกะที่แกได้ยินมา  นั่นแหละ  คนที่พบ คือกูเอง"

"เห้ย"

"คือ"



หลังจากที่เขาได้เห็นอะไรผิดปกติตรงมุมมืดที่นึง  ด้วยความรู้สึกบางอย่างปลุกให้เขาตามไป  แต่  สุดท้ายก็ไม่เจอ

"ไปไหนแล้วนะ  เมื่อกี้เหมือนเราเห็นคนเดินมาแถวนี้นี่หว่า"

กันพมพำ  ถึงแม้ว่าจะเมาบ้างก็ตามแต่ทว่าเขากลับมั่นใจแน่ๆว่าเขาเห็น แต่มันเป็นอะไรไม่รู้เพราะแบบนี้เขาจึงตามมา  แต่กลับไม่เห็นอะไรเสียแล้ว  ตอนแรกก็กะว่าจะกลับ  แต่

"อ้ากกกก"

"เห้ย"

ทันทีที่ได้ยินเสียงเขารีบตามเสียงไปทันที  ก่อนที่

"อ้ะ"

ภาพที่เขาเห็น  คือเงาดำของใครคนนึงยืนจังก้าในมุมืดของตึกร้าง  ความมืดมิดแต่ไม่ได้ปิดบังอะไรพอ   มีแต่เงาลางๆ  แต่ลักษณะที่สัมผัสได้

เงานั่น  เป็นผู้หญิง  

ผู้หญิงแน่ๆ ดูจากทรงเงา  แล้วการเคลื่อนไหวต่อมานั่นทำให้มีเสียงร้องโหยหวน  ทันทีที่ได้ยินกันร้องออกไปสุดเสียง

"นั่น  อะไรนะ"

พร้อมกับก้าวเท้าออกไป  แต่เงานั่นกลับหนีหายไปแล้วเขาวิ่งตามไม่ทันเพราะรวดเร็วมากๆ  สุดท้ายสิ่งที่เขาได้พบคือ  ศพผู้ชายสองคนหลังจากที่เอาไฟโทรศัพท์ส่องดู  จากนั้นเขาก็โทรศัพท์ไปแจ้งตำรวจ  กว่าจะได้กลับบ้านปาไปตีสองเพราะตำรวจสอบสวนเขาอยู่นานทีเดียว

"ที่แท้  ที่มึงหายไปคือ"

"ใช่  อย่างที่กูเล่านั่นแหละ"

"โห  น่ากลัวว่ะ  นี่ถ้าเป็นฆาตกรรม  ไอกัน  มึงเดินเข้าไปส่งเดี๋ยวก็โดนหางเลขไปด้วยหรอก"

"นั่น  ขนาดเมาก็ยังซ่าได้อีกนะ"

"ก็กูอยากรู้นี่หว่า"

"ระวังความเดือดร้อนจะมาเพราะของอยากรู้ของมึงนะกัน"

"ใช่"

กันส่ายหน้า

"ไม่  ไม่กลัวหรอกของแบบนี้  เพียงแต่  บางอย่างก็ไม่เข้าใจ"

"อะไรวะ"

"ก็กูเกิดมา  ไม่เคยเจออะไรแบบนี้นี่หว่า  ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้โหดเหี้ยมอำมหิต  กูอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"

"อยากรู้  เดี๋ยวก็เดือดร้อนหรอก"

"นั่นดิ  หาเรื่อง"

กันไม่สนใจ  ก่อนที่จะนั่งคิดต่อไป  การสนทนาระหว่างสามหนุ่ม  มีใครบางคนมาได้ยินเข้าพอดี







ตอนเย็น



"เฮ้อ  รายงานอาจารย์กว่าจะเสร็จ"

"นั่นดิ  บี้ล่ะเมื้อยเมื่อย"

"วิวก็ล้าไปหมดเลยล่ะ"

แก้มมองเพื่อนทั้งสามคน  ก่อนที่จะเดินไปเอาขนมมาเลี้ยงเพื่อนๆ

"นี่ๆ  อย่าบ่นเลย  เราซื้อขนมเรียบร้อยแล้ว  กินดิ่  จะได้ไม่บ่น"

"แหม  แก้มเธอนี่เพื่อนเลิฟที่สุดเลย"

วิวว่าก่อนที่จะคว้าขนมรวมทั้งบี้และฮั่นก็พากันหยิบกันคนละห่อสองห่อ  ก่อนที่วิวจะพูด

"เออนี่  น้องกันที่ชอบแกน่ะ  เล่าอะไรให้เพื่อนๆฟังไม่รู้  น่ากลัวอ่ะ"

"อะไรหรอวิว"บี้ถาม

"ก็อะไรอีกล่ะ  น้องกันพูดว่าไปเจอผู้หญิงที่ไหนไม่รู้  ฆ่าคนตายตั้งสองคน  หึ้ย  น่ากลัว"

แก้มหูผึ่งแต่ไม่ได้พูดอะไร  แต่คนอื่นถามแทน

"คนตาย"

"ก็ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องข่าวเมื่อเช้า  คล้ายๆน้องกันเล่าว่าตนเองเป็นคนเจอนะ  แล้วบอกว่าผู้หญิงอะไรไม่รู้  น่ากลัวที่สุด"

"หือ  ฟังๆดูเป็นเราก็กลัว  ถ้าคนฆ่าศพที่ว่าเมื่อเช้านั่นจริงก็โหดเหี้ยมน่ากลัวอย่างที่น้องกันบอกนี่แหละ  เป็นไรยังกลัวเลย"

"ใช่"

ทั้งสามคนพากันคุยโดยไม่ได้ดูท่าทีเพื่อนอีกคนเลยมัวแต่พากันคุยเพลิน  แก้มที่เงียบอยู่นานเลยลุกขึ้น

"รายงานเสร็จแล้ว  เรากลับบ้านก่อนนะ"

"กลับแล้วหรอ"

"อื้ม  เราอยากกลับไปอ่านหนังสือน่ะ  พรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนน"

"ถ้างั้น  เจอกันพรุ่งี้นะแก้ม"

"อืม"

แก้มรับคำ  ก่อนที่จะเดินแยกตัวกับเพื่อนเพื่อที่จะกลับบ้านอย่างที่ตนบอกเพื่อนเอาไว้  แก้มเดินทางกลับมาถึงคอนโด  พอเข้าห้ง  ท่าทีเปลี่ยนไปทันที

"ที่แท้  เธอเป็นคนเจอเองหรอ  กัน"

แก้มนึกถึงคำพูดของเพื่อน

"ผู้หญิงอะไรไม่รู้ โหดเหี้ยมที่สุด"

"ถ้าเป็นแบบที่น้องกันว่า  เป็นเราก็กลัวเหมือนกันแหละ"

นั่นสินะ  ใครบ้างที่ไม่กลัว

"เพราะเธอกับพี่  มันแตกต่างกันมาก  เธออย่ามายุ่งกับผู้หญิงอย่างพี่หรอกเพราะแบบนี้ไง  พี่ถึงไม่อยากให้เรา  มารักพี่"









............

ตัวอย่างตอนรวมต่อไป

"พี่แก้ม  พี่เป็นอะไรไปครับ"

"ต่อไปนี้  ที่นี่คือบ้านของเธอ  เธออยู่ในฐานะคนในปกครองของฉัน"



........................................................




ขอโทษนะคะที่หายไปนาน  คือมันเริ่มเขียนไม่ค่อยออก  เลยค่อยเป็นค่อยไป  จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะคะ  เมย์เองก็ค่อนข้างยุ่งเอาการ  จะพยายามมาอัพนะคะ  ทุกๆเรื่องด้วยไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม  เป็นกำลังใจให้เมย์ด้วยนะคะ