คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“อ้ะ อ้า ยะ อย่า ไม่นะ ไม่นะ ฮึก ฮือ โอ้ย มะ ไม่เอา ชะช่วยด้วย”
“หึหึ”
วันรุ่งขึ้น
“กัน กันเป็นอะไร”
ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาเรืองฤทธิ์ถึงกับตกใจสุดขีดและอึ้งสุดขั้วเมื่อพบสภาพนภัทรที่เขาไม่นึกว่าจะเจอ แต่กลับเจอกับตาตรงหน้า สิ่งที่ทำให้หัวใจผู้เป็นพี่แทบสลายเมื่อมาเจอน้องชายฝาแฝดในสภาพยับเยิน
“ริท ฮึก”
นภัทรโผเข้ากอดเรืองฤทธิ์ทันที
“กันเป็นอะไร”
เรืองฤทธิ์ถามไปอย่างนั้น ทั้งที่พอจะเข้าใจอย่างดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น สภาพตามเนื้อตัวมีแต่รอยแดงช้ำจ้ำเป็นจุดๆทั่วเรือนร่าง ไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่มีคำว่าบอบช้ำ ยิ่งเห็น เรืองฤทธิ์ก็ยิ่งช็อก มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับนภัทรแบบนี้แล้วนอกจากว่า
น้องชายของเขาถูกข่มขืน โดยที่เขาไม่สามารถมาช่วยได้ทัน ไม่นึกเลยว่านภัทรจะมาถูกข่มขืนในบ้านในวันที่เขาไปอยู่ไปทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยเพียงแค่วันเดียว แค่วันเดียวที่นภัทรไม่ได้อยู่ในสายตาก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เขาไม่ให้อภัยตนเองที่ปล่อยให้นภัทรมาเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้
นภัทรร้องไห้แทบบ้า พร่ำเพ้อร้องไห้ไร้สติอย่างคนที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่เรียกว่านรกมาหยกๆ
“ฮึก ริท ช่วยกันด้วย ฮือ กันไม่เหลืออะไรแล้ว ฮึก กันกลัว”
ใบหน้าเรืองฤทธิ์เต็มไปด้วยความโกรธจัดและเคียดแค้น ดวงตาแข็งกร้าวชนิดถ้ามันสามารถลุกเป็นไฟได้มันคงลุกไปแล้ว คิ้วขมวดเข้าหากันแทบจะกลายเป็นโบว์ ฟันขาวขบกัดกรอดๆเสียงคำรามกลั้นเสียงแต่ยังรอดไรฟัน พอตัดสินใจอะไรได้ลุกพรวดทันที
“ริทจะไปแจ้งความ”
“ไม่นะ อย่า”
นภัทรร้องห้ามผวาตัวรั้งพี่ชายฝาแฝดตนเองไว้ ก่อนที่จะพร่ำเพ้อขอร้องห้ามไม่ให้เรืองฤทธิ์มี่แจ้งความ เรืองฤทธิ์มองนภัทรอย่างไม่เช้าใจนัก แต่เมื่อรับรู้เจตนาเลยไม่อยากตอกย้ำอีกฝ่ายให้เจ็บปวดจึงยอมทำตามทั้งที่อยากจะฆ่าคนที่มันบังอาจมาทำร้ายน้องชายของเขา เมื่อทำอะไรไม่ได้อย่างที่ตนเองต้องการ เขาก็ได้แต่ปลอบประโลม
“ถ้าอย่างนั้น ไม่ต้องร้องไห้นะกัน ลืมไปซะ กัน คิดซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ริทจะไม่บอกใคร ริทรักกันนะ กันเป็นน้องของริท ริทจะปกป้องกันเอง”
เรืองฤทธิ์จัดการเช็ดเนื้อตัวของนภัทรเพื่อให้อีกฝ่ายสบายตัว ก่อนที่จะคอยดูแลอีกฝ่ายจนกระทั่งหลับไป
“ริทจะดูแลกันเอง”นั่นคือคำที่เรืองฤทธิ์พูดราวกับสัญญาว่าจะไม่ไปไหน นภัทรคือน้องของเขาที่เขารัก รักมาก
จะไม่ให้ใครมาทำร้ายกันอีก
6 ปีต่อมา
“กันจะแต่งงานเมื่อไหร่ลูก”
วรินรัตน์ผู้เป็นแม่ของฝาแฝดได้ถามลูกชายคนเล็กขณะกำลังทานอาหารเย็นอยู่
“เดือนหน้าครับแม่”
นภัทรตอบมารดาไปด้วยรอยยิ้ม แต่แววตายังเศร้าหมองอยู่
“เป็นอะไรหรอกัน”
เรืองฤทธิ์ถาม เพราะเห็นแววตาของนภัทรที่แสดงออกมา
นภัทรเงยหน้ามองผู้เป็นพี่
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไรเสียหน่อย”
“กัน ริทรู้นะว่ากันคิดอะไร ริทบอกแล้วใช่มั้ยว่ามันผ่านไปแล้ว ไม่ต้องไปจดจำ”
“แต่กันกลัวนะริท ริทก็รู้ว่าทำไม”
“แต่พี่อาร์เขารักกันนะ กันควรอยู่กับปัจจุบันสิ”
นภัทรมองหน้าเรืองฤทธิ์ สีหน้าไม่สบายใจนัก
“ริทก็รู้ว่าเพราะอะไร เพราะพี่อาร์รักกันไง และพี่อาร์ก็เป็นคนดีเกินกว่าจะมารักกับคนมีประวัติอย่างกัน”
“กลัวเขายอมรับไม่ได้หรอกัน กัน อดีตที่ผ่านมากันน่าจะปล่อยวางนะ เรื่องที่แล้วๆก็ช่างมันสิ”
“ริท ไม่เอาลูก กันน้องเรายิ่งเครียดอยู่นะ”
วรินรัตน์เตือนลูกชายอีกคน
“ก็ริทเป็นห่วงกันนี่นาแม่ ไอ้ที่ผ่านมาก็ปล่อยไปเถอะ ริทเองก็ห่วงน้องเหมือนกันนะ”
วรินรัตน์ส่ายหน้า
“พอแล้วเรา ยิ่งพูดยิ่งตอกย้ำ กัน แม่ว่าพี่เขารับได้นะลูก แม่มองดูก็รู้ว่าอาร์รักเรานะ รักมากซะด้วย แม่ว่าเราปล่อยใจให้สบายเถอะนะ แม่เชื่อว่าอาร์รักกันแน่นอน พี่เขาพิสูจน์ให้ลูกเห็นแล้วไม่ใช่หรอว่าเขารักลูกมากแค่ไหน”
นภัทรพยักหน้าช้าๆ เรืองฤทธิ์เลยกุมมือนภัทรพลางให้กำลังใจ
“กัน ลืมไปเถอะนะ อยู่กับปัจจุบัน ถ้ากันรักพี่อาร์ฟังริท กันจะต้องไม่เอาตัวเองไปจมปลักกับอดีต ถ้ากันยังทำแบบนี้ กันกำลังจะทำให้พี่อาร์เขาไม่สบายใจ ที่เขาทำยังไงกันก็ยังไม่ยอมหลุดจากความเจ็บปวดในอดีตที่ผ่านมา และกำลังจะทำให้ริทเสียใจเพราะริทดูแลกันไม่ดี”
นภัทรมองหน้าเรืองฤทธิ์ ก่อนที่จะพยักหน้าอย่างช้าๆ
“อื้อ กันจะพยายาม”
“ต้องให้ได้อย่างนี้สิ แบบนี้ริทค่อยสบายใจหน่อย”
“อื้ม ริทชอบพูดแบบนี้ทุกทีเลย ชิ”
“เฮ้อ แบบนี้สิ ค่อยชื้นใจหน่อย ใช่มั้ยครับแม่”
“นั่นสิริท กัน ชีวิตต้องเดินหน้านะลูกเชื่อแม่สิ กันจะต้องพบเจอแต่เรื่องดีๆ แม่เป็นกำลังใจให้กันนะลูก”
“ครับแม่”
นภัทรพยักหน้าหลังจากที่ทั้งผู้เป็นมารดาและพี่ชายตนเองให้กำลังใจเต็มที่ อย่างน้อยชีวิตของเขายังมีเรื่องดีๆเข้ามาบ้าง อย่างน้อยๆสุดคือเกิดมามีแม่และพี่ชายคอยอยู่เคียงข้าง
แบบนี้ อะไรๆมันคงจะดีขึ้นนะ
วันต่อมา
“อ้าวพี่อาร์ สวัสดีครับ”
เรืองฤทธิ์ทักทายผู้เป็นพี่เขยในอนาคตด้วยสายตาเฉยๆ ก่อนที่จะพูดกับร่างสูงต่อ
“กัน อยู่ข้างในน่ะครับ พี่เข้าไปหาสิ”
“ขอบใจนะริท งั้นพี่ขอเข้าไปหากันก่อนนะ”
“เชิญครับ”
อาณัตพลยิ้มสดใจจริงใจมาให้เรืองฤทธิ์ ก่อนที่จะเข้าไปนภัทรคนรักที่กำลังจะมาเป็นภรรยาในอนาคต ส่วนเรืองฤทธิ์ก็มองตามอาณัตพลซักครู่นึง ก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปทำธุระของตนเอง
“โอ้ะ”
นภัทรตกใจสะดุ้ง เมื่อรู้สึกเหมือนใครมาปิดตา ก่อนที่จะได้ยินเสียงที่ทำให้เขายิ้มได้
“ทายซิ ใครเอ่ย”
อาณัตพลหยอกคนรัก ก่อนที่นภัทรพยายามแกะมือของอาณัตพลออก
“พี่อาร์ ปล่อยกันนะ”
นภัทรร้องโวยวายทันทีที่อาณัตพลเอามือที่ปิดตาทำให้ตกใจ อาณัตพลหัวเราะที่แกล้งนภัทรได้จึงเอามือออกแต่เปลี่ยนมากอดร่างบางหลวมๆแทน แถมหอมแก้มตามประสาคนแอบฉวยโอกาสนิดๆ
“ก็พี่คิดถึงกันนี่นา รู้หรือเปล่าว่าพี่น่ะ รอวันที่จะเข้าหอกับกันไม่ไหวแล้วนะที่รัก”
“พี่อาร์ก็ เดือนหน้าก็แต่งแล้วทำมาอดใจรอไม่ไหว นี่ปล่อยกันนะ”
“ไม่ปล่อยหรอกน่า”
“พี่อาร์ อุ๊บ”
นภัทรถูกกลืนคำพูดด้วยริมฝีปากหนาของคนตัวใหญ่ ก่อนที่อาณัตพลจะใช้ลิ้นแทรกเข้าไปชิมความหวานหอมของร่างบาง จนนภัทรเริ่มหายใจไม่ออก
“อื้อ ไม่เอา”
นภัทรเริ่มท้วงเพราะเริ่มหมดอากาศหายใจ อาณัตพค่อยๆผละออกมาอย่างเสียดาย
แต่ต่อมาก็รู้สึกใจหาย เมื่อนภัทรทำท่าจะร้องไห้
“กัน เป็นอะไร บอกพี่ไม่สิ”
นภัทรเริ่มน้ำตาคลอ
“พี่อาร์ ไม่รังเกียจกันหรอ ฮึก พี่อาร์ก็รู้ว่า”
นภัทรจะพูดต่อ แต่ถูกอาณัตพลจูบเสียก่อน ราวกับเป็นการหยุดไม่ให้พูด
“กัน พี่ไม่สนหรอกว่ากันจะเจออะไรมาบ้าง แต่ขอให้รู้ว่าพี่รักกัน พี่จะขอดูแลกันต่อจากนี้ไปเอง”
“พี่อาร์”
“กัน พี่ไม่สนว่าใครจะว่ากันยังไง หรือมีอดีตอะไรมา พี่ไม่สน เพราะพี่รักกันที่จิตใจกัน ขอแค่กันรักพี่ก็พอ พี่ขอแค่นั้นเอง”
“พี่อาร์ ฮึก”
ร่างบางโผเข้ากอดอาณัตพล ซึ่งอาณัตพลก็กอดนภัทรด้วยความรัก ทั้งสองกอดกันอยู่นาน
“เอ่อ กัน เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะมารับกันไปที่เวดดิ้งนะ เตรียมตัวให้พร้อมนะคนดี เดี๋ยววันนี้พี่ขอไปหาคุณแม่พี่ก่อน”
นภัทรยิ้มให้
“ครับพี่อาร์”
อาณัตพลหอมแก้มลาคนรักอย่างทะนุถนอมแล้วผละออกเพื่อที่จะไปทำธรุที่เขาว่า พอจะพ้นตัวบ้านมาก็ ประจวบกับที่เรืองฤทธิ์กลับเข้ามาพอดี
“จะกลับแล้วหรือครับพี่อาร์”
อาณัตพลพยักหน้าเมื่อพี่ชายภรรยาในอนาคตถามาแบบนั้น
“อืม พี่ขอตัวก่อน จะไปคุยกับแม่พี่เรื่องงานแต่งน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะมารับกันไปสตูดิโอ พี่ไปก่อนนะ”
“ครับ โชคดีนะพี่”
“อืม”
อาณัตพลยิ้มให้ เรืองฤทธิ์มองตามอาณัตพลจนพ้นรัศมีการมองเห็น ก่อนที่จะไปหานภัทร ที่นั่งอยู่ในสวน
“กัน ไงเรา กำลังจะแต่งงานกับพี่อาร์อีกไม่นานแล้วตื่นเต้นมั้ย”
เรืองฤทธิ์ถามแฝดน้องยิ้มๆ
“ตื่นเต้นสิ อย่างน้อยกันก็ได้แต่งงานกับคนที่กันรัก และรักกัน พี่อาร์ดีกับกันมาก กันตั้งใจจะเป็นภรรยาที่ดีของพี่อาร์”
เรืองฤทธิ์ยิ้ม
“ดีแล้วล่ะ ถ้ากันกำลังจะมีความสุขแบบนี้ ริทก็สบายใจเพราะน้องชายริทกำลังจะมีความสุขจริงๆเสียที รู้มั้ยว่าริทเจ็บปวดแค่ไหน เวลาที่เห็นกันร้องไห้ตลอดเวลา”
นภัทรพยักหน้า รู้สึกอบอุ่นจริงๆยามที่อยู่กับเรืองฤทธิ์ พี่ชายคนนี้ดูแลเขาเคียงข้างเขาเสมอ ไม่ว่าตนเองจะเจออะไรก็ตาม
“ริท กันโชคดีจริงๆที่มีริทอยู่เคียงข้างกันมาตลอด ขอบคุณนะพี่ชายของกัน ที่ไม่เคยทอดทิ้งกันไปไหน”
“อ้าว ก็กันเป็นแฝดริทนี่ ไม่ดูแลกันแล้วจะให้ไปดูแลแมวที่ไหน แค่เสือตัวน้อยตัวนี้ก็เหนื่อยแย่แล้ว”
เรืองฤทธิ์ยีหัวนภัทรเล่น นภัทรหน้าเบ้
“ริทอ่ะ กันโตแล้วนะ”
“หรอจ้ะ แต่เห็นงอแงทุกวันอ่ะนะ โตแล้ว เอาเถอะ ขอให้มีความสุขนะ กัน ถ้ากันเสียใจวันไหน กลับมานะ ริทจะดูแลกันเอง”
“อื้อ ขอบคุณนะ พี่ชายแสนดี”
นภัทรกอดเรืองฤทธิ์ด้วยท่าทีราวกับแมวที่ออดอ้อนเจ้านาย ก่อนที่เรืองฤทธิ์จะลูบหัวนภัทรด้วยความรักที่ยากเกินกว่าใครจะมาทำลายได้
ตืดดดดดดดด
เสียงโทรศัพท์ ทำให้นภัทรต้องรับมันเพื่อที่จะรับสาย โดยมีเรืองฤทธิ์มองอยู่
“ฮัลโหล สวัสดีครับ เอ่อ แอป มีอะไรหรอ”
นภัทรฟังปลายสายซักครู่ ก่อนที่จะแข็งตัวไปชั่วขณะ ปล่อยมือถือร่วงจนเรืองฤทธิ์ต้องถามเพราะแปลกใจที่จู่ๆ นภัทรก็ชะงักค้างราวกับรับรู้อะไรซักอย่าง
ที่ไม่ใช่เรื่องดี
“กัน เป็นอะไร”
“พะ พี่อาร์ ฮึก มะ ไม่จริง”
นภัทรเริ่มสั่น เสียงสั่นระริกใบหน้าซีดลงยิ่งทำให้เรืองฤทธิ์ใจคอไม่ดี
“กัน เป็นอะไร”
เรืองฤทธิ์ถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน
“ฮืออออออ”
อยู่ๆนภัทรก็ปล่อยโฮ ก่อนที่จะทรงตัวไม่อยู่จนเรืองฤทธิ์ต้องรับร่างสีน้ำผึ้งที่กำลังจะล้มลงไป
“เกิดอะไรขึ้นกัน”
“ฮึก ริท พะ พี่อาร์ ฮืออออ”
“ทำไม”
“แอปน้องสาวพี่อาร์โทรมาบอกว่า พี่อาร์ ฮือออ พี่อาร์ตายแล้ว พี่อาร์ถูกรถชน ฮือ พี่อาร์ตายแล้ว อึก”
สิ้นคำพูด นภัทรก็ล้มลงหมดสติไปทันที เรืองฤทธิ์ตกใจมากรีบรองรับปรคองไม่ใช่นภัทรกองไปกับพื้น
“กัน อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ กัน ฟื้นมาสิ”
แต่นภัทรก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมาตามที่ผู้พี่เรียกร้อง เรืองฤทธิ์ได้แต่สงสารนภัทรจับใจแต่ก็ทำได้แค่เพียงประคองนภัทรมาที่โซฟาเพื่อปฐมพยาบาล ใบหน้าของเขาบ่งบอกอย่างดีว่าซีเรียสมาก เมื่อต้องมาเห็นสภาพนภัทรเป็นแบบนี้
อีกครั้งแล้ว นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว มันเกิดขึ้นกับนภัทรอีกแล้ว
ครั้งที่ห้าแล้วสินะ คนรักของนภัทร งานแต่งจะจัดภายในเดือนหน้าแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น
คนรักของนภัทรต้องมีอันเป็นไป ครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เป็นแบบนี้ เมื่อไหร่น้องชายของเขาจะต้องไม่พบเจอแต่เรื่องบ้าๆพวกนี้ซักที
หลายวันต่อมา
“กัน กินข้าวหน่อยสิ”
เรืองฤทธิ์เอาข้าวต้มหมูมาให้นภัทร ที่ตอนนี้นั่งเหม่ออยู่ที่หน้าต่าง
แต่นภัทรกลับนิ่งไม่ไหวติง มีเพียงการส่ายหน้าช้าๆบ่งบอกว่าไม่ต้องการกินมัน
“กันกินไม่ลงหรอกริท”
“ไม่เอาน่ากัน นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วนะ อย่าทำอย่างนี้สิกัน ทำแบบนี้พี่อาร์ไปสบายได้ยังไง”
“แล้วริทจะให้กันทำยังไง ฮือ ทำไมริท กันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกแล้ว ก่อนหน้านั้นกว่ากันจะทำใจยอกรับความรักครั้งใหม่ได้ รู้ไหมริทว่ากันขยะแขยงตัวเองมากแค่ไหน ทำไมริท พี่อาร์เป็นคนดี ทำไมกันต้องเสียคนดีๆไปอีก ฮึก ริท รู้ไหมว่ากันเสียใจแค่ไหน ที่คนดีๆที่กันรักและรักกันต้องมาตายอีกเพราะตัวซวยอย่างกัน”
“กัน อย่าคิดมาก ก็แค่เรื่องบังเอิญ บางทีความบังเอิญมันเกิดขึ้นได้นะ กันไม่ใช่ตัวซวย”
“ไม่ใช่หรอ แล้วพี่สนล่ะ พอจะแต่งงานกับพี่สน พี่สนก็ตกตึกตาย กว่ากันจะทำใจได้ ฮึก จนพี่บี้เข้ามาในชีวิต แต่พอจะแต่งงานกับพี่บี้ พี่บี้ก็จมน้ำตายอีก ริทก็บอกว่าขอให้กันทำใจ แต่รู้มั้ยว่ามันเจ็บเหลือเกิน จนมาเจอไอซ์ กว่ากันจะทำใจเริ่มต้นใหม่ จะแต่งงานด้วยกันอีก ไอซ์ก็ฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคออีก แล้วมาพี่เก่งอีกคน พี่เก่งก็มาตกเขาตายตอนไปเที่ยวด้วยกัน ริทรู้มั้ยกันเจ็บจนไม่อยากจะรักใครอีกแล้ว แต่สุดท้าย พี่อาร์ ที่พิสูจน์ทุกอย่างว่าเขารักกันจริงยอมรับกันในทุกเรื่องจนกันรักเขาหมดใจ พอจะมีความหวัง แล้วเป็นไง สุดท้ายพี่อาร์ก็มาประสบอุบัติเหตุตายอีก ตอนนี้ทุกคนตราหน้ากันว่ายังไงรู้มั้ยริท เขาหาว่ากันเป็นตัวซวย เป็นคนกินผัว เป็นเสนียดจัญไร กันไม่อยากรักใครอีกแล้ว ฮือ กันไม่ต้องการให้ใครมาตายเพราะกันอีก ฮือออ กันอยากตาย”
นภัทรร้องไห้โฮ เรืองฤทธิ์ไม่พอใจที่นภัทรพูดออกมาแบบนั้น
“ไม่นะกัน กัน ลืมไปแล้วหรอว่ามีริททั้งคน ถ้ากันไม่คิดจะรักใครก็อย่าคิดอะไรตื้นๆแบบนี้”
“ไม่ให้กันคิดได้ยังไง ก็ในเมื่อกันเป็นคนกินผัว ริทไม่มาเป็นกันไม่รู้หรอก”
“กัน แต่ริทเป็นแฝดพี่ของกันนะ กันรู้สึกยังไงริทเข้าใจดี แต่คนเราต้องรู้จักเดินหน้า อย่าจมปลักในอดีตสิ ริทรักกันนะ ริทขอให้กันอย่าคิดมากได้ไหม”
“หรอ ริทไม่ให้กันคิดมากหรอ ฮึก ริทไม่ให้กันคิดได้ยังไง ริทก็เห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น กันเป็นคนกินผัว กันเป็นตัวซวย กันทำให้ทุกคนต้องตายเพราะตัวจัญไรอย่างกัน”
“กัน ริทบอกแล้วไง ว่ากันไม่ใช่คนกินผัว ไม่ใช่ตัวซวย”
“แต่”
เรืองฤทธิ์เริ่มขึ้นเสียง
“กัน ฟังริทนะ ไม่ว่าใครจะว่ายังไงกันอย่าไปสน ขอให้รู้ไว้อย่างเดียวว่ากันไม่ใช่ตัวซวย อย่าคิดแบบนี้อีกริทไม่ชอบ”
“ฮึก”
นภัทรไม่พูดอะไรเอาแต่ร้องไห้ เรืองฤทธิ์เลยเข้าไปกอดนภัทรพลางลูบหัวให้หวังให้นภัทรผ่อนคลายลง
“ลืมไปซะ อดีตที่ไม่น่าจดจำ มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ริทอยู่นี่ทั้งคน จำไว้นะกัน ริทอยู่เคียงข้างกันเสมอ ริทรักกันนะ เมื่อกันไม่มีใครริทจะดูแลกันเอง”
“ฮึก”นภัทรยังสะอื้น
“จำไว้นะ ริทจะอยู่ตรงนี้อยู่เคียงข้างวันที่กันไม่มีใคร ขอให้รู้ว่าพี่คนนี้อยู่กับกันตลอดไป ทำใจให้สบายนะ น้องพี่”
เรืองฤทธิ์กอดนภัทรอยู่อย่างนั้น จนนภัทรหลับคาวงแขนที่เป็นพึ่งสำหรับนภัทรทุกครั้งยามที่นภัทรต้องการ และในตอนนี้ก็เช่นกัน เรืองฤทธิ์ยังคงปกป้องน้องชายเสมอ ถ้าจะพลาดก็คือวันนั้นวันเดียว
แต่วันนี้เขาจะไม่ให้ใครมาทำร้ายน้องชายของเขาได้อีก นภัทรจะอยู่ในความดูแลของเขาคนเดียว
.....................................................................................................................................................................
คิดถึงเรื่องนี้มั้ยครับพี่น้อง เอามาลงในนี้นะครับ เชิญอ่านตามอัธยาศัลติชมกันตามสบาย แต่ไม่เอาคำหยาบคาย โอเคเนอะ
ความคิดเห็น