พ่อมดน้อยจอมซนกับพี่เลี้ยงปีศาจ(โน่กัน,ออลกัน)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

"ม่ายอาวววว  กานไม่อาบน้ำ"

"ว้าย  ไม่ได้นะคะคุณหนู  คุณหนูไม่ได้อาบน้ำมาสิบหกวันแล้วนะคะ  ได้เวลาอาบน้ำแล้วนะคะคุณหนู"

"ไม่เอาพี่แกรนด์  กันไม่อยากอาบน้ำ  เมื่อกี้กันไปวิ่งผ่านฝนวิเศษมาแล้วกันอาบน้ำแล้ว  ไม่ต้องมาอาบให้กัน"

กรรมล่ะ  กูอยากจะบ้าตายตั้งแต่เกิดมาเป็นแม่มดแล้วรับจ๊อบ(เออ  เพิ่งรู้ว่าแม่มดมีรับจ๊อบด้วย)คอยดูแลบรรดาคุณหนูพ่อมดแม่มดทั้งหลาย  คอยทำงานมาก็หลายที่หลายตน  แต่เพิ่งเคยเจอคุณหนูที่โคตรซกมกที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา  พ่อมดชอบเล่นน้ำแต่ไม่ยอมอาบน้ำอุตส่าห์ยอมให้ถึงครึ่งเดือนแล้ว  ไม่อาบอีกคราวนี้ไม่ยอมแล้วเฟ้ย  เด็กสิบขวบพอเข้าใจ แต่นี่ก็ปาไปยี่สิบแล้ว  พ่อมดอะไรซกมกที่สุดเลย

"พี่ฐิ  พี่ดักทางนั้น  เดี๋ยวแกรนด์คอยดักทางนี้"

"ได้เลย"

สองสาวพากันวางแผนเพื่อจะจับคุณหนูของบ้านอาบน้ำให้ได้ตามคำสั่งนายท่านรุจและนายหญิงแก้มที่มีบัญชาการจับคุณหนูของบ้านอาบให้ได้ก่อนที่จะเน่าไปกว่านี้

"คุณหนูขา  มาให้พี่ฐิไปกับพี่ฐิตามไปอาบน้ำซะดีๆ"

"ไม่  กันไม่ไปพี่ฐิใจร้าย  สวยแต่รูปแต่ใจร้ายที่สุด  กันไม่ไป  กันสะอาดอยู่แล้ว"สะอาดบ้านแกเด้ะ

"ไม่ได้ค่ะ  เป็นคำสั่งของนายท่านทั้งสอง  ต้องพาคุณหนูไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้"

"กันไม่ไป"

"ต้องไปค่ะคุณหนู"

"ไม่เอา  กันจะเล่นตุ๊กตาหมี"

"อาบน้ำก่อนแล้วค่อยเล่นสิคะ"

"ไม่  กันจะเล่นตอนนี้"ฐิสาคิดในใจนี่พ่อมดอายุยี่สิบกว่่าแน่หรอวะ

เอาวะ  ไม้ตายละกัน

"คุณหนูมานี่เลย"

"พี่ฐิพี่แกรนด์  ปล่อยกานนนนนน"

กันร้องลั่นเสียงหลงเมื่อถูกพี่เลี้ยงสาวหุ่นดีแต่แรงควายฉุดแขนลากไปคนละข้างแล้วลากหมายจะพาไปอาบน้ำ  ทำเอาตัวแสบดิ้นตายสิทีนี้

"มากับพี่ๆเถอะนะคะ"

"ไม่ไป"

"ยังไงก็ต้องไปค่ะ"

"ตกลงจะพากะันไปให้ได้"

"ใช่"สองสาวสามัคคี

"อ้ะ  กันไปก็ได้ปล่อยกันลงได้แล้ว"

"ตกลงคุณหนูจะไปกับพวกเราแล้วนะคะ"

"อื้อ  พี่ฐิพี่แกรนด์ปล่อยกันได้แล้ว  กันเจ็บแขน"

"ได้ค่ะ  ถ้าคุณหนูยอมดีๆ  อันที่จริงคุณหนูน่าจะยอมไปตั้งแต่แรก"

สองสาวบ่นอุบอิบก่อนที่จะยอมปล่อยให้กันเดินตามไปอาบน้ำเอง  เพราะเจ้าตัวยอมไปกับพวกเธอแล้ว

แต่หารู้ไม่ว่าไม่ทันความแสบของกัน

"พี่ฐิ  พี่แกรนด์"

"คะคุณหนู"

"ก่อนที่จะกันจะไปอาบน้ำ  กันขออะไรอย่างได้ป้ะ"

สองสาวมองหน้ากันอย่าง งงๆ  แต่ก็พยักหน้ารับ

"ได้ค่ะ  คุณหนูว่าแต่คุณหนูมีอะไรหรอคะ"

กันยิ้ม

ก่อนที่จะตอบว่า

"ก่อนอาบน้ำกันขอเผาผมพี่ทั้งสองก่อนนะครับ"

สิ้นคำพ่อมดแสบอย่างกัน  ทันใดก็เกิดเปลวไฟลุกไหม้ผมของแกรนด์และฐิสาทันที  ทำเอาสองสาวถึงกับร้องกรี๊ดลั่นบ้านพร้อมไปหาอะไรก็ได้มาดับไฟเวทย?มนตร์ที่กำลังเผาผมเธอตอนนี้

และไฟที่ว่ามันมาจาก

"ฮ่าๆสมน้ำหน้าเล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะกัน  อิอิ"






"เอาเถอะฉันเห็นใจพวกเธอ  ฉันอนุญาตให้ออกได้"

"ขอบคุณค่ะ"

แม่มดสองสาวพากันยกมือไหว้ก่อนที่จะหายตัวไปเพื่อทำการฟื้นฟูผมที่ไหม้จากการที่โดนคุณหนูของบ้านสุดแสบเสกมนตร์ให้เป็นเผลวไฟมาเผาผมเธอเฉย  ดีนะที่พกน้ำมนตราธาราดับไฟมาไม่งั้นหัวไหม้ทั้งหัวแน่

"พี่รุจคะ  นี่เราเปลี่ยนแม่บ้านมากี่คนแล้ว  แต่ก็ทนความแสบของลูกเราไม่ได้เลย

ผู้เป็นแม่บ่น  มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เธอได้แต่เจ็บใจและเซ็งแต่ทำไงก็นั่นมันลูกเธอทำอะไรได้ที่ไหน   อุตส่าห์หาพี่เลี้ยงมาให้แต่สุดท้ายก็แกล้งพี่ๆแม่บ้านไว้เพียบ  จนไม่มีใครสามารถทนได้ซักคน  

ก็แสบขนาดไหนล่ะ  ถึงขนาดเปลี่ยนพี่เลี้ยงมาคนที่166แล้ว

รุจถึงกับกุมขมับที่ไม่สามารถหาพี่เลี้ยงลูกชายได้เสียที

แต่แล้ว

"พี่ว่าพี่นึกออกแล้วล่ะแก้ม"

ชายหนุ่มโพล่งออกมาทันที  ทำเอาแก้มอยากรู้ใจจะขาดด้วย

"ที่ไหนล่ะคะ"แก้มถาม  ก่อนที่รุจจะยิ้ม

ก่อนที่

"เห็นทีจะต้องพากันไปคฤหาสถ์โลหิต  ฝากตระกูลมิตรสหายของเราอีกที  รับรองว่าไม่มีใครทำอะไรหลานหนูได้

"คฤหาสถ์โลหิต"

รุจมองคู่ชีวิตก่อนที่จะพูดต่อไป

"ก็ในเมื่อไม่มีแม่มดคนไหนดูแลไม่ได้  ต้องพึ่งคนในตระกูลนั้นแล้วล่ะ"




...........................................

มาแบบมั่ว  ง่วงมาก