ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
สีเงินวาวเปล่งประกายจากโลหะยาวคมกริบและเงาวับ. ตวัดใส่สิ่งหนึ่ง
"อ้ากกกกกกกก"
เสียงร้องโหยหวนดังยาวนานและค่อยเงียบลงไปพร้อมกับร่างไร้วิญญาณที่ล้มทรุดกองกับพื้น. เลือดแดงฉานไหลทะลักเจิ่งนอง. บริเวณรอบยังปรากฎคราบเลือดที่สาดกระเซ็น
และปรากฎหยดเลือดจากปลายดาบที่เพิ่งใช้งานไปเมื่อกี้นี่เอง
มันดูน่ากลัวสำหรับคนทั่วไป
แต่ยกเว้นผู้หญิงคนนี้.
ธิดามัจจุราช.........
...............................
มหาวิทยาลัยชื่อดังระดับต้นๆของประเทศไทย
คณะนิเทศศาสตร์. หน้าอาคารGGRG
เอี๊ยดดดดด
เสียงเบรกจักรยานญี่ปุ่นเก่าๆก่อนที่จักรยานคันนั้นจะหยุดตรงที่สำหรับจอดจักรยานของนักศึกษา
"ถึงซักที. แก้ม. ริทว่าเราสองคนรีบขึ้นไปเรียนกันเถอะ. อีกไม่กี่นาทีจะได้เวลาแล้ว"
"อื้ม. งั้นแก้มว่าเรารีบไปกันเถอะ. ไม่งั้นอาจารย์พัชว่าแน่เลย"
"ไปเถอะ"
"ไปริท"
"โอ้ย"
อยู่ๆชาบหนุ่มรูปร่างแข็งแรงสมส่วนตามมาตรฐานชายไทยเกิดสะดุดขาตนเองจนล้มเพราะรุบร้อนจนไม่ระวังตัว. ทำให้หญิงสาวร่างสีน้ำผึ้งที่เดินตามมาชนจนล้มไปอีกคน. ทำให้ทั้งสองอยู่ในสภาพล้มลุกคลุกคลาน. สร้างความขบขันให้กับนักศึกษาที่ผ่านไปมาแถวนั้น
"ฮ่าๆ. พวกเราดูนั่นเว้ย. สองเฉิ่มเบ๊อะมันจับกบกันวะ"
"จริงว่ะ. ดูดิ. อย่างว่าละคนนึงก็ยัยป้า. อีกคนก็เซ่อซ่าเหมาะกันดีว่ะ. คู่นี้"
"ฮ่าๆๆๆ"
คำถากถางทำเอาหญิงสาวก้มหน้างุดด้วยความอาย. ก่อนที่รีบดึงเพื่อนหนุ่มที่ทำท่างงงวยรีบไปจากตรงนั้น. ก่อนที่จะมีใครมาเห็นสภาพน่าขันมากกว่านี้
แค่นี้เธอและเพื่อนหนุ่มก็เป็นตัวตลกแทบจะประจำคณะอยู่แล้ว
"เมื่อเช้านะเว้ยแม่งโคตรสงสารพี่ริทกะพี่แก้มเลยว่ะ. ล้มระเนระนาดกองกับพื้นมีแต่คนหัวเราะ"
"เกิดอะไรขึ้น. ทำไมพี่ริทกะพี่แก้มเป็นแบบนั้นล่ะ"
โดมถาม. ก่อนที่ตั้มจะหันมาตอบเพื่อนสนิท
"จะอะไรล่ะ สองคนนั้นมัวแต่รีบไปเรียนตามเวลาแล้วทีนี้พี่ริทจอมซุ่มซ่ามสะดุดเข้า. เลยทำให้พี่แก้มล้มไปอีกคน. เฮ้อแบบ. เออพี่แก้มน่าจะหาแฟนที่ดูน่าจะปกป้องชาวบ้านได้. แต่ดันไปได้แฟนที่ซุ่มซ่าม. เอ๋อ. บ้าเรียนแบบพี่ริท. เนิร์ดขนาดนั้นซุ่มซ่ามตลอดเวลาจะปกป้องผู้หญิงได้ไง"
"พี่ริทแค่ซุ่มซ่ามปกตินั่นแหละมึง. พี่เขาเรียนเก่งออก. แต่จะว่าไป. พี่ริทกะพี่แก้มเหมาะดีนะถึงจะดูแตกต่างเรื่องรูปหน้าตาไปหน่อน. แต่ก็เด็กเรียนทั้งคู่. ก็เหมาะกันดีนะ"
โดมว่า. ตั้มได้ฟังแล้วถอนหายใจก่อนที่จะอ่านหนังสือต่อ. โดยที่ไม่ได้เอะใจเพื่อนสนิทอีกคนที่เหม่อตั้งแต่คำว่าพี่ริทพี่แก้มเหมาะสมกันดีนะ. เด็กเรียนทั้งคู่
..พี่แก้ม........
"กัน. มึงเป็นอะไรวะ. อยู่ๆก็เหม่อ"
ตั้มถาม. ทำเอากันที่กำลังคิดอะไรเพลินๆสะดุ้งจนได้สติก่อนที่ปฏิเสธ
"ไม่มีอะไร. คิดอะไรเพลินๆเฉยๆ. มึงอย่าสนใจกูเลย"
โดมมอง. เห็นสายตากันก็พอจะเข้าใจ
"กัน. แอบคิดถึงพี่แก้มล่ะสิ. กัน. กูว่านะ. ผู้หญิงอย่างพี่แก้มเขาไม่เหมาะกับมึงหรอก. สวยแบบบ้านๆแบบนั้นแถมยังมีแฟนที่เลือกได้เหมาะดีแบบนี้. คุณชายอย่างมึงหาสวยกว่านี้สบายอยู่แล้ว"
กันไม่ได้พูดอะไรปล่อยให้โดมพูดจนคนบ่นเงียบไปเองแล้วเขายังรู้สึกคิดถึงอีกคนอยู่เลย
พี่แก้ม. อยากเห็นหน้าพี่แก้มบ่อยๆทุกวันจัง
.............
อยากแต่งคู่นี้สายออกดาร์กนิดๆหวังว่าจะชอบนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น