คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เจอกันอีกแล้ว
บทที่1
เจอกันอีกแล้ว
“เลิกทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายได้แล้ว” หญิงสาวมีอายุกล่าวกับลูกชาย ถึงจะเป็นแม่ลูกกันแต่หน้าตาก็ดูไม่ห่างไกลกันมาก เวลาเดินด้วยกันคนอาจเข้าใจผิดคิดว่าเป็นพี่น้อง หรือคนรักกันก็เป็นได้ กระนั้นก็มาจากเธอยอมสูญเงินกับการดูแลใบหน้าอยู่เสมอ เงินที่เสียไปนั้นเป็นตัวเลขหลายหลักเลยทีเดียว
“ชีวิตผมกำลังจะพังเพราะแม่นะครับ” ชายหนุ่มผิวเข้มเอ่ย กับผู้เป็นมารดา มีอย่างที่ไหนให้จะลูกแต่งงานกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ หน้าตาก็ไม่เคยเห็น สัดส่วนโค้งเว้า เนินนูน เท่าไหร่ก็ไม่รู้
อีกอย่างนึงสำคัญเลยคือแทคยอนคนนี้ยังสนุกกับ เนื้อนมไข่ จะไม่ยอมเอาชีวิตไปผูกติด
กับสาวนางไหนเด็ดขาด
“แค่แต่งงานชีวิตแกคงไม่พังหลอก” พังสิครับ สาวๆในคลังผมละถ้าพวกเธอรู้ว่า
ผมจะแต่งงานมีหวังได้ลุมจิกลูกแม่ตายบนปากโอ่งเป็นแน่ ดีไม่ดีอาจจะมีการตบตีเจ้าสาวเกิดขึ้นก็เป็นได้
“แต่งงานกับใครที่ไหนไม่รู้เนี่ยนะ ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ลองเข้าเลยว่าเข้ากันได้ไหม”
“ลองเข้าอะไรของแก อย่าทำให้เรื่องนี้ติดเรทเดี๋ยวโดนแบน ยังไงก็ช่าง ถ้าหนูกุ่ยกุ๋ยมาแกก็เลิกทำหน้าเหมือนอมไดโนเสาเน่าได้ล่ะ ไว้หน้าแม่บ้างเข้าใจไหม” สาวใหญ่ว่าเมื่อเห็นลูกชายทำหน้าเหมือนคนปวดท้องอึบนรถเมย์ จะอะไรนักหนาก็แค่แต่งงาน เธอเองแค่อยากให้ลูกชายมีใครดูแลเป็นตัวเป็นตนเลิกทำตัวเสเพลไปวันๆ ฟันหญิงวันล่ะครึ่งโหลเช่นนี้เกรงว่าลูกชายเธอจะไม่ได้แก่ตายและจากเธอไปเหมือนสามีเสียก่อน
“เข้าใจแบบทรมาณ ผมไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา”
“เข้าใจแบบทรมาณ ศัพแกนี่แปลกๆนะเจ้าแทค”
"ซ่าาาาาาาาาาาา" มือเล็กกวักน้ำที่เปิดเต็มแรงใส่หน้าตัวเองหวังจะได้ตาสว่างขึ้นมาระดับนึง
เพิ่งเลิกงานตอนตีสาม เที่ยงครึ่งต้องมาทำงานอีกที่นึง ทำงานแบบนี้มาหลายวันติดต่อกัน
ร่างกายมันเริ่มไม่ไหว จะวูบหลับเสียให้ได้
“แต่งงานอะไรของแม่ อยากแต่งแม่ก็แต่งเองสิ” อูยองที่ล้างหน้าอยู่ตรงอ่างล้างหน้าหันไปมองบุคคลที่เพิ่งเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา ปากหยักยังคงบ่นหมุบหมิบ คิ้วเข้มขมวดจนแทบผูกเป็นโบว์ ใบหน้าคมงอง้ำ
หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน.................................................................................................
...........................................รถนายมีประกันไหม........................................
แว๊กกกกกกกกกกกกก เจ้าของรถคันนั้นนี่หว่า อูยองรีบก้มหน้ามุดลงกับอ่าง กลัวอีกคนจะเห็นแล้วจำตนได้
“แม่ครับ นี่แทคนะ แม่คิดจะบังคับผมรึไง ไม่รู้นิสัยลูกแม่เหรอ ผมไม่ยอมง่ายหลอกแม่ รู้จีกแทคน้อยไปซะแล้ว”แทคยอนยังไม่หยุดบ่น ยังคงพ่นสารพัดคำ บ่นระบายให้กระจกฟัง
แล้วมาบ่นอะไรตรงนี้ฟร่ะ เข้ามาในห้องน้ำไม่คิด จะเข้าไปขี้ไปเยี่ยวบ้างรึไงมายืนบ่นให้กระจกฟังอยู่ได้
ไอ้คนลำบากก็อยู่ท่านี้จนปวดคอแล้วนะ
“นี่ เป็นอะไรรึเปล่า หน้ามืดเหรอ” หน้าแกนะสิมืด จะไปไหนก็ไปไม่ต้องมายุ้งได้ไหม
“ปะเปล่า”
“เห็นอยู่ท่านั้นตั้งนานแล้วนะ เป็นอะไรรึเปล่า มีอะไรให้ช่วยไหม” แทคยอนถามอย่างป็นห่วง ตั้งแต่เข้ามา ยืนบ่นได้เกือบสิบนาที เด็กคนนั้นยังคงยืนอยู่ท่าเดิม หน้ามุดอ่างล้างหน้าเช่นเดิม หรือว่าเอ็นจะยึด
“หน้ามืดเหรอ” แทคยอนพยายามดึงตัวอีกคนขึ้นมาจากอ่าง อีกคนก็ได้แต่ขัดยืนแกะขอบอ่างไว้แน่น
จะมามีน้ำใจอะไรตอนนี้ฟร่ะ ช่วยออกไปไกลๆจะได้ไหม
“ผมไม่เป็นไร ปล่อยผมเถอะ”อูยองยังคงเกาะอ่างไว้แน่น ก้มหน้าก้มตาอยู่เช่นเดิม
“เดี๋ยวนะ ทำไมทำตัวแปลกๆ เคยเจอกันที่ไหนรึเปล่า”
“เราไม่เคยเจอกันสักหน่อย ผมไม่เคยขับจักรยานชนรถคุณเลย” หมดแล้วความพยายามทั้งหมด อุสส่าห์ยืนปวดหลังตั้งนานเพื่ออะไร โง่กว่านี้มีอีกไหม ที่ไหนรับบริจาคความโง่บ้าง เอาของผมไปสักครึ่งนึงจะได้ไหม
“อ่อ ไอ้ใบ้นี่เอง”แทคยอนทำหน้าดีใจเหมือนเจอตุ๊กตากระดาษที่ทำหายไปตอนแปดขวบ
เจอโจทย์ในเวลาแบบนี้แสดงว่าพระเจ้าไม่ได้ทรงทอดทิ้งอ๊ค จู่ๆกระประธานคนทำผิดมาให้ได้ลงโทษให้สาแกใจ
คราวที่แล้วทำแสบมากนะ ไม่ใช่สิ ทำฉันจุกมากต่างหากล่ะ
“สวัสดีครับผมสบายดี ขอตัวก่อน”
“เดี๋ยววว”
“ครับ คุณก็สบายดีใช่ไหม ไปก่อนนะครับ สวัสดี”
“จะรีบไปไหน”
“ทะ ทำงานครับ”
“จ่ายค่าเสียหายมา ค่ายาค่าโรงพยาบาลด้วย ลูกชายฉันใช้งานไม่ได้เกือบอาทิตย์”แทคยอนโวยวายเสียงดัง งานนี้ไม่ปล่อยให้หนีกลับไปง่ายๆแน่
“รถเหรอครับ”
“ไม่ใช่โว๊ยย ไอ้ที่นายกระทุ้งเข่าเข้าหาตั้งสามทีหน่ะ จุกจนระบมใช้การไม่ได้ตั้งหลายวัน จ่ายค่าเสียหายทั้งหมดมา ทั้งค่าซ่อมรถค่ายา ค่าเสียเวลา จ่ายมา” จดจำทุกลายละเอียดเลย จำได้ด้วยว่าสามทีรู้อย่างนี้ กระทุ้งให้จุกตายเสียตรงนั้นก็ดีสิ คำโบราณเขาถึงว่าตีงูต้องตีให้ตาย
“ผมมี......................” อูยองควักเงินออกจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะยื่นให้อีกคนอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ยีสิบบาททททท โอ่ว์พระเจ้า เอาตังคืนไป แล้วเตรียมตัวนอนคุกได้เลย” แทคยอนเงยหน้าคุยกัยเพดานก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหมายจะกดโทรเรียกตำรวจมาจับตัวคนทำรถเขาเป็นรอยยาว ทำร้ายร่างกาย แถมทำร้ายจิตใจด้วยการจ่ายค่าเสียหายเพียงแค่ยี่สิบบาท
“ได้โปรดอย่า ผมไม่มีเงินจริงๆ ให้ผมทำอะไรก็ได้ อย่าเอาผมเข้าคุกเลยนะผมขอร้อง” อูยองคุกเข่าอ้อนวอน เกาะขา เอาหน้าถูเข่าวิงวอนขอความเห็นใจจากชายคมเข้ม แทคยอนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะยิ้มให้อูยองประหนึ่งเป็นเทพีสัญติภาพโลก ยื่นมือแกร่งไปจับมืออีกคนแล้วออกแรงดึงให้ลุกขึ้น
“ฉันมีอะไรให้เธอทำแน่ ตามฉันมา แล้วอย่าทำมันพัง ไม่งั้นละก็.....คุก” พยางค์สุดท้ายทำเอาคนตัวเล็ก
ขนลุกซู่ ไอ้หมอนี้จะให้เราไปทำอะไร แต่จะเป็นอะไรก็ต้องยอมทำละ ไม่อยากติดคุกนี่
ถ้ามันจะให้ขึ้นไปขัดหลังคาก็คงต้องทำตามที่มันต้องการ
แทคยอนดึงข้อมืออีกคนให้เดินตามเขามายังห้องอาหาร ซึ่งตอนนี้แขกของเขามาแล้ว คนที่แม่หาให้หน้าตาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่ติกตรงที่ผมไม่อยากผูกมัดกับใคร
“Hello”แทคยอนเอ่ยทักครอบครัวของเจ้าสาวในอนาคตที่แม่หาให้ เนื่องจากเขาเป็นคนจีนจึงต้องสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเริ่มพูดอะไร แทคยอนรีบพูดตัดหน้าก่อน
"We will talk about our marriage."(เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องงานแต่งของเรา)
“............................................”อีกฝ่ายตั้งใจฟัง อูยองเองก็ตั้งใจฟัง พูดอะไรของมันว่ะหน่ะ พ่นภาษาอังกฤษกันไฟแล่บคิดว่าคนที่โดดเรียนคาบอังกฤษเกือบทุกคาบจะฟังรู้เรื่องไหม ฟังออกแค่สวัสดี
"I'd say anything please."(ผมขอพูดอะไรหน่อย)
“.....................................................”อูยองมองอีกคนพ่นภาษาอังกฤษอย่างทึ่งๆ เก่งภาษาอังกฤษนี่หว่า จากที่เห็นถามหาประกันจากรถจักรยานไม่คิดว่าจะฉลาดขนาดนี้นะเนี่ย มันพูดว่าอะไรหว่า หรือมันจะฟ้องเรื่องที่ผมทำร้ายร่างกาย ต้องใช่แน่ๆ เรื่องแค่นี้ต้องฟ้องแม่ด้วยรึไงกันห๊ะ
"This man is my wife."(ผู้ชายคนนี้คือภรรยาผม)
“พรวดดดดดดดดดดดดดดด”ผู้เป็นแม่ของแทคยอน พ่นไวด์องุ่นที่เพิ่งกระดกเข้าไปออกมาแทบจะทันที
โดยมีทิศทางการตกกระทบคือ พ่อของเจ้าสาวที่เธอเลือกเป็นลูกสะใภ้ ของเหลวสีแดงอมม่วงไหลลงมาจากกลางกระหน่อม กระหน่อมมันวาวที่ตอนแรกมีผมปิดอยู่ถึงจะเพียงไม่กี่สิบเส้นแต่ก็ยังพอปิดบังหัวล้านแสนเวิ้งว้างไกลสุดลูกหูลูกตานี้ได้บ้างแต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว บาโค๊ดที่อุจส่านั่งทำหลายชั่วโมง แค่โดนไวด์ กลับหนีหายไปจากกลางหัวเสียสิ้น
“ตั้งแต่เมื่อไหร่” ผู้เป็นมารดาแผดเสียงดัง โมโหจนลืมเป็นห่วงไหมทองคำที่เพิ่งใบร้อยมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
อูยองสะดุ้งกับการระเบิดเสียงของคุณนายพ่นไวด์ ผมเห็นท่าพ่นไวด์เธอ เธอเก่งมาก ออกมาได้ทั้งทางปากแล้วก็จมูกในเวลาเดียวกัน ผมว่าเธอต้องเคยเป็นนักแสดงมายากลเป็นแน่แท้ แต่ไอ้ลูกชายเธอนั่น ว่าแล้วเชียวไอ้หมอนี่ต้องฟ้องแม่เรื่องที่เราทำร้ายร่างกาย
“เมื่อเดือนก่อนครัย ผมขอโทษ”
“มันเป็นไปได้ยังไงห๊ะ” เธอยังคงตวาดกลับมาเสียงดัง ท่าทางเธอจะโกรธมากที่ทำร้ายลูกแหง่ของเธอ
“ผมผิดเองครับ ผมเป็นคนทำทั้งหมด ผมทำเขาจุกจนไปไหนไม่ได้หลายวันผมผิดไปแล้ว”
“โอ๊ย ลมจะจับ” ดูเหมือนว่าบทสนทนาเมื่อครู่คู่สนทนาไม่ได้เข้าใจเรื่องเดียวกัน ผู้เป็นมารดาแทคยอนถึงกับกุมท้ายทอยตัวเอง เด็กคนนี้เป็นคนทำ จัดการจนเจ้าแทคจุกลุกไปไหนไม่ได้หลายวัน น่าตาซื่อใสๆแบบนี้มันไม่น่าเชื่อว่า................
“ที่ไหนกัน มันที่ไหน”
“ข้างทางครับ ผมทำรถเขาเป็นรอย”ไหมที่ร้อยอยู่ในผิวหนังด้านในใบหน้าแทบขาดผึ่ง โอ๊ยฉันจะบ้าตาย เด็กสมัยนี้มีอะไรกันข้างทาง รถเป็นรอยแสดงว่ารุนแรงแสดงว่าทำนอกรถ แล้วทำกันข้างทาง อะไรจะรีบร้อนกันขนาดนั้นแค่ไปโรงแรมไปกันไม่ได้เหรอ รอกันไม่ได้เลยรึไง
“ยังไงฉันก็รับไม่ได้น่ะ ฉันอยากอุ้มหลานฉันไม่เอาแบบนี้”
“ก็ผมเอาไปแล้วนี่ครับแม่ เอาไปแล้ว ถ้าท้องได้แม่คงได้อุ้มหลานสองโหลแล้วล่ะ” แทคยอนสะใจที่สามารถหักหน้าผู้เป็นแม่ได้
“อะไรคือมีลูกไม่ได้” อูยองงุนงงกับบทสนทนาของแม่ลูกคู่นี้ หรือว่าไอ้หมอนี่จะโดนเข่าแล้วเป็นหมัน
“ผมรู้สึกผิดถ้าหากว่าทำให้เขามีลูกไม่ได้”
“โอ๊ยยย ฉันจะเป็นลม จะไปไหนกันก็ไป เห็นหน้าเธอสองคนแล้วฉันหัวใจจะวาย”
“ถามจริง เธอฟังภาษาอังกฤษออกไหม” แทคยอนกระซิบถามคนที่ยืนข้างๆ
“แน่นอนว่า.................ไม่”ขอตอบอย่างหน้าด้านๆเลยแล้วกัน ท่องa-zได้นี่ก็บุญหัวแล้ว
“รีบพาเมียแกออกไปได้แล้ว”
“เมีย..............” อูยองไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็โดนมือใหญ่ปิดปากสนิท
“ไม่ต้องโมโหนะ ยังไงผมก็ไม่แต่งกับคนอื่นหลอก ไปคุยกันข้างนอกดีกว่า” แทคยอนรีบลากอีกคนออกมาจากตรงนั้นทั้นที
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“ฉันโกหกว่าเธอเป็นเมียฉัน” อูยองอึ้งอ้าปากจนน้ำลายแทบยืด เมียงั้นเหรอ แล้วที่เราบอกไปว่าเราเป็นคนทำเองทั้งหมด หมดกันความบริสุทธิผุดผ่องที่เคยสั่งสมมานาน ทุกคนเข้าใจผมไปถึงขั้นไหนแล้ว
“ผมจะไปบอกทุกคนว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด” คนตัวเล็กเดินจ้ำอ้าวประหนึ่งรีบไปตามควายที่หายจากคอกจะให้แม่ของแทคยอนเข้าใจว่าตนเองเป็นเด็กแบบนั้นได้ยังไงกัน
“คุก” อูยองแบรกแทบจะทันที แค่ได้ยินคำว่าคุกก็ขนลุกสู่เส้นประสาทสั่งการหยุดงานลาพักร้อนชั่วคราว
“อะไรนะ”
“ไหนบอกว่าจะทำทุกอย่างไง ถ้าไม่ทำก็คุก”แทคยอนขู่ ตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่า มีโอกาศกดขี่ข่มเหงได้ตามสะดวกจะใช้งานยิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ยเลยคอยดูโทษฐานทำให้ของกลางใช้งานไม่ได้เกือบอาทิตย์ อาทิตย์นั้นเป็นอาทิตย์ที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต แถมไม่ได้จัดนางแบบที่บินตรงมาจากยุโรปอีก อุสส่าห์รอแรมเดือน
“อะไอ้...................”คนตัวเล็กหมายจะพ่นคนด่าที่เรียบรองไว้ในสมองทั้งหมดสิบสองบรรทัดครึ่ง เอาให้คนโดนด่ามึนลืมบ้านเลขที่ไปเลยแต่ก็.....
“ถ้าด่าก็คุก”
อูยองง้างหมัดตั้งแต่กรุงศรีอยุธยามาหมายจะชกลงบนปากหยักสวยของคนตัวสูงให้ได้เลือดเสียหน่อย
“ชกฉันก็คุก”
“ฮึ่ม”อูยองได้แต่ลดแขนลงอย่างข่มใจ
“เอาเบอร์โทรศัพท์มา จะได้เรียกใช้งานได้ ช้ากิน45นาทีก็คุก”
“ผมไม่ใช่พิซซ่านะ”อูยองไม่พอใจ ทำไมต้องทำเหมือนเขาเป็นสินค้าเดลิเวอรี่ ส่งภายในสี่สิบห้านาที สั่งออนไลด์มีโปรโมชั่นพิเศษ
“ไม่สนเอาเบอร์มา”
“0840000.........”
“ให้มั่วก็คุกนะ”แทคยอนเอ่ยดัก เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์จะตายไปโดนหลอกไปครั้งนึงแล้ว
จะไม่ยอมให้มีครั้งที่สองเด็ดขาด จะขอฉลองความคลาดด้วยการร้องเพลงสักกะเพลง
ข้าเจ้าบ่อเจื้อแฮมแล้ว จะแต่งกับแม้ว ไปอยู่ป๋ายดอย กลับบเข้าเรื่องกันเถอะครับ
ออกนอกเรื่องไปอีกโลกเป็นที่เรียบร้อย
“ฮึ่ม”อูยองได้แต่ขบกรามกำหมัดแน่น หากความกวนตีนมีสิบระดับ ไอ้นี่คงอยู่ละดับสิบแปดแอดว๊านทะลุไปอยู่อีกมิตินึงเป็นที่เรียบร้อย
“เอาโทรศัพท์มา อย่าช้า โทรศัพฉันกดโทรออก191ด่วน จิ้มปุ๊บติกปั๊บ”
“รุ่นนี้ไม่ได้สูญพันธุ์ไปกับไดโนเสายุคดึกดำบรรหลอกเหรอ ฉันขอซื้อต่อได้ไหม
หมาในซอยเข้าบ้านชอบไล่ตามรถเหลือเกิน จะเอาปาให้หัวแตกเลยคอยดูสิ
เธอแบกไอ้นี่มาทำงานทุกวันเลยเหรอ นี่ก็น่าจะสามกิโลครึ่งได้”หน้าอูยองเริ่มขึ้นสี ไม่ได้เขิลอายแต่อย่างใดหากแต่เป็นอารมณ์โกรธล้วนๆ สิ่งที่ควรสูญพันธุ์ไปกับไดโนเสาคือนายต่างหากล่ะ คนรวยนี่ชอบ เห็นคนอื่นเป็นตัวตลกรึไง
“สนุกปากพอรึยังล่ะไอ้รวย เสร็จแล้วก็เอาคืนมา”
“เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป ยังคุยกันไม่จบ แล้วชื่ออะไรว่ะหน่ะ...........” แทคยอนตะโกนไล่หลังคนที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า งานนี้เห็นทีจะสนุกแฮะได้เด็กคนนั้นมาเป็นไม้กันหมาก็ดีเหมือนกันแม่จะได้เลิกหาคู่มาให้สักที
แทคยอนกดบันทึกเบอร์อีกคนลงในมือถือ ในเมื่อไม่รู้จักชื่อ ก็บันทึกเป็นชื่อนี้แล้วกัน.........................
.............................ใบ้.............................................
มาต่ออีกตอนแล้ว คอมเม้นพลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ปล.ภาษาอังกฤษอาจจะดวกไป ต้องขออภัยหากคนที่เก่งภาษามาเห็นอาจจะสะดุดเนื่องจากไม่เก่งจริงๆ55555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ น่ารัก ขอบจุ๊บบบบทีนึง =3=
ความคิดเห็น