ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ช่วยด้วยครับ ผมหลงรักคุณหมอหมา #ชดคลรมม #270215

    ลำดับตอนที่ #3 : chapter 2

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.พ. 58


    Chapter 2

              ตึ๊งงง

    ตึก ตึก ตึก

    “หึ หนึ่ง สอง สาม” ฉันใช้มือข้างซ้ายที่ถือกระเป๋าเงินปิดหูข้างซ้าย ส่วนมืออีกข้างที่มีโทรศัพท์รุ่นยาวบางปิดหูอีกข้าง เตรียมฟังเสียงแว๊ดๆของเพื่อนสนิท...

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    “ยัยบ้า แกไปไหนมาย่ะ นี่แกรู้มั้ยฉันไปหาแกที่ห้องนะฉันก็ดันไปเจอน้องแก !! แล้วยังไงอีกน่ะหรอฉันเข้ามาก็มาเจอกับอีหมานรกที่ไหนก็ไม่รู้มานอนอยู่บนโต๊ะของฉัน !!

    “อืมๆๆๆๆ”

    “แกจะต้องจัดการและอธิบายมาให้หมด !!

    “ฮ่าๆ โอเคๆ ฉันจะจัดการให้เรียนน้องหมานะ ส่วนเรื่องห้อง หึ แกลืมไรไปป่าวว่าฉันย้ายมาซื้อบ้านอยู่แล้ว “

    “.....” แดกจุดไปเลยสิเพื่อน

    “เห้อ แกนี่น้า.....”

     

     

     

     

     

     

     

    ตึ๊งงงง

              “สวัสดีค่ะ คลินิกโลลี้เพ็ทยินดีต้อนรับค่ะ” เสียงหวานใสของพนักงานต้อนรับที่เคาว์เตอร์บ่งบอกถึงว่ามีลูกค้ามาเยือน

    “น้องชื่อไรคะ....ชื่อน่ารักจังเลย” คุยกับลูกค้าแบบนี้อีกละ เมื่อไหร่จะได้ทำงานละเนี่ยยยยยย คุญอยู่นั่น 555555555555555555555

    “อ่ะ... หมอจีนคะ เชิญทางนี้หน่อยค่ะ”

    “อ๋อได้จ้ะ สักครู่น่ะ” หยิบเสื้อคลุมสีขาวสะอาดแขนยาวปิดมาถึงช่วงข้อมือ ชายผ้ายาวลงมาถึงกลางน่อง นำปากกาเสียบไว้ในช่องกระเป๋าเล็กๆข้างอก นำโทรศัพท์รุ่นยาวบางใส่ไว้ที่กระเป๋าข้างเอว

     

     

    “สวัสดีค่ะ น้องกระต่ายชื่อไรเอ่ยยย” ทักทายด้วยความเป็นมิตรกับสัตว์โลก นำมือซ้ายลูบหัวของเจ้ากระต่ายน้องขนสีเทาไปมา ใช้นิ้วชี้เกาๆหูของมันไปมา

    “ฮ่าๆ ชื่อบันนี่ค้าบบบ” เด็กชายตัวน้อยบอกชื่อกระต่ายเสียงดังฟังชัด

    “จ้า มาหาพี่หมอวันนี้มีอะไรป่าวครับ คนเก่ง”  ลูบหัวเด็กชายเบาๆ

    “ป่าวฮะ คือม่าม๊ากับปะป๋าเขาไม่ให้เลี้ยงบันนี่แล้ว...”

    “......”

    “ผม...ไม่รู้จะเอาบันนี่ไปไว้ที่ไหนดี..ฮึก...”

    “.....”

    “เลี้ยงที่บ้านก็ไม่ได้..เอาไปให้คนอื่นเลี้ยงก็ไม่ได้..”

    “.....”
    “พี่หมอ..เลี้ยงมันไว้นะครับ...”

    “......ฮะ?”

    “ได้โปรด..เถอะ..ฮึก..นะครับ” เห้อออทำไงดีละ

    “ได้สิครับ พี่จะเลี้ยงมันไว้ที่นี่เลิกเรียนแล้วชิโน่มาหามันได้นะครับ” ลูบหัวเด็กน้อยตรงน่าเบาๆ

    “จริงนะ จริงนะครับ ชิโน่มาเล่นกับบันนี่ได้หรอ”

    “อื้ม ได้สิจ้ะก็ของชิโน่นี่หน่า” ส่งยิ้มหวานให้เด็กชายตรงน่า

    “งั้นฝากด้วยนะฮะ” ยื่นแขนไปรับเจ้ากระต่ายตัวโตขนปุยน่าสนสารมาจากมือของเด็กตรงน่า

    “จ้ะ”

    “ชิโน่ไปนะครับ”

    “จ้า โชคดีนะ” โบกมือให้เด็กน้อยไปมา

     

     

     

     

    “เห้อ เอาไงดีละหื้มมม บันนี่หรอ..”

     

     

     

     

     

     

     

    “จีนนี่ๆๆๆ !!!

    ปึ้งๆๆๆ ปังๆๆๆ

    “อะไรวะ...”

    แอดด....

    “มีอะระ....!!

    ฟึ่บบบ

    “ยะยะแย่แล้วจีน....”

    “อะไรของแก?”

    “น้อง...น้องชิโน่..ที่เจ้คุยด้วยเมื่อเกี้ย...น้องเขา..”

    “.....”

    “ตายตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแล้วนะเจ้..”

    !!!!!

    “......”

    “เดี๋ยวๆๆ ไอบ้า จะจะจะตายได้ไง ยะยะยังคุยกับฉันอยู่ !!

    “ผีหลอกเจ้แล้ว”

     

     

     

     

     

     

     

    ......ชิบ.......

    .....หาย.......

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×