[ Fic Bleach ] หัวใจที่ถูกแช่แข็งของเจ้า ข้าจะละลายมันเอง..

ลำดับตอนที่ #18 : Charpter XV : The truth is revealed

3 วันผ่านมา

โซระที่เริ่มหายจากอาการบาดเจ็บ บัดนี้ก็มาทำงานอยู่ที่หน่วย2ตามเดิม แต่เธอแอบสงสัยว่า ตั้งแต่กลับมาซุยฟงก็มีท่าทางแปลกๆ เหมือนร้อนรนอะไรบางอย่าง พอถามก็รีบตอบเหมือนบ้านไฟไหม้อะไรแบบนั้น(?)

"หัวหน้าคะ เป็นอะไรไปกันแน่ ท่านโยรุอิจิมารึไง.."

ด้วยความที่อดสงสัยไม่ได้เธอจึงเอ่ยถามขึ้นกับหญิงสาวภายในห้องอีกคน พรางจิ้มพู่กันเขียนรายงานบนโต๊ะไปด้วย

"ปะ..เป็นอะไร ไม่ได้เป็นซักหน่อย.."

ผู้เป็นหัวหน้ารีบตอบอย่างละเลิกละลัก แถมทำท่าเหมือนไม่กล้าสบตาเธออีก เป็นอะไรของเขากันเนี่ย เฮ้อ แต่ถ้าไม่บอกก็ช่างเถอะ



อีกด้านนึง

ณ ที่ทำการหน่วยที่1

"วะ..ว่าไงนะคะท่านปู่!"

หญิงสาวเรือนผมสีชมพูอ่อนพริ้วไหว ในชุดยมทูตใหม่ และตำแหน่งใหม่นั่นก็คือรองหัวหน้าหน่วยที่13ทำหน้าตกใจสุดขีดเหมือนเธอยังตั้งตัวไม่ทันกับอะไรซักอย่างกับท่านปู่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอ

"ข้าหาเลิกหายามงานแต่งของเจ้าได้แล้วมิวะ แล้วทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น เจ้าจะได้มีสามีที่ดีอย่างเป็นตัวเป็นตนแล้วนะ"

จะไม่ให้ทำหน้าแบบนั้นได้ไงฟ้ะ! ไม่คิดจะถามหัวอกหลานตัวเองเลยรึไง

"เดี๋ยวสิท่านปู่ ข้าเคยบอกท่านแล้วไม่ใช่รึไงว่าข้าไม่ได้รักหัวหน้าอุคิทาเกะ คนไม่รักกันจะแต่งงานกันได้อย่างไร"

สำหรับเธอแล้ว อุคิทาเกะเป็นเพียงเพื่อนคนนึงเท่านั้น แล้วอีกอย่างเธอนั้น..มีคนที่ชอบแล้วด้วย ไหงถึงเป็นแบบนี้ซะได้ล่ะ

"ใช่แล้วครับท่านเก็นริวไซ..ข้าก็ไม่ได้รักเธอเหมือนกัน.."

"..!?"

ชายหนุ่มเรือนผมขาวที่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เสริมขึ้นกับหญิงสาว เพราะตนเองก็ไม่ได้รักเธอเหมือนกัน

"อุคิทาเกะ แล้วพ่อแม่ของเจ้าเขาจะยอมงั้นหรือ พวกเขาหมั้นหมายเจ้ากับหลานข้าไว้ตั้งแต่อย่างเด็กจะให้มายกเลิกเพราะความเอาแต่ใจของเจ้าไม่ได้หรอกนะ"

เก็นริวไซกล่าวออกมาอย่างลำบากใจ เพราะจริงๆก็ไม่ได้อยากจะฝืนใจทั้งสองคนนักหรอก แต่เพราะได้หมั้นหมายกันไว้ ถ้าทำแบบนั้นจะเป็นการหักหน้าอีกตระกูล

"ข้าจะบอกกับพวกท่านเองครับ พวกท่านต้องเข้าใจข้าแน่.."

"ดีเลยจูชิโร่ เจ้ารีบไปบอกเลยนะเดี๋ยวนี้เลย!! ข้าไม่อยากมีปัญหากับฮิซากิหรอกนะ.."

เมื่อชายหนุ่มว่าจบหญิงสาวก็พรวดไปเขย่าร่างเขาด้วยสีหน้าที่คาดหวังสุดๆ ช่างเป็นคู่หมั้นที่รู้ใจอะไรกันแบบนี้

"จะ..ใจเย็นๆสิมิวะ เลิกเขย่าตัวข้าก่อน"

"อะ เอ่อโทษทีๆ.."

หญิงสาวค่อยๆปล่อยชายหนุ่มพรางเกาหังแกร๊กๆแก้เก้อเล็กน้อย

"เฮ้อ..ถ้าเช่นนั้น ก็ตามใจพวกเจ้าแล้วกัน"

ชายชราผู้ทรงอำนาจก็หมดปัญญากับเจ้าศิษย์สองคนนี้เช่นกัน จึงปล่อยให้ทำตาใจอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าตระกูลของฝ่ายชายเห็นด้วยล่ะก็คงไม่มีปัญหาอะไร ไอตนก็คิดว่าเขาและเธอชอบพอกันตั้งแต่เล็กๆ เพราะสนิทสนมกันมากมาย ใครมันจะไปคิดว่าจะเป็นแค่เพื่อนกันได้

"เย้!!.."

"ดีจังเลยนะมิวะ^ ^"

ทั้งคู่ว่าพรางกระโดดกอดกันด้วยท่าทางที่ดีใจสุดๆ จนลืมไปว่ายังมีใครอีกคนอยู่ในห้อง..

เพราะความสนิทแบบนี้ไงเก็นริวไซถึงได้คิดว่าทั้งคู่ชอบพอกัน

"อะ..แฮ่ม!"

เสียงชายชราทำให้ทั้งคู่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆครายกอดกันแล้วยิ้มเจื่อนๆ

"แบบนี้ไงข้าถึงได้เข้าใจผิด= ="



อีกด้านนึง

Sora talk

เมื่อเคลียงานที่หน่วยเสร็จข้าก็ออกมาเดินเล่นข้างนอก แต่เอาจริงๆมาตามหาใครบางคนต่างหาก ก็หมู่นี้เล่นหายหน้าหายตาไปบ่อยๆเลยนี่สิ

"ไงโซระ~"

ระหว่างที่ข้ากำลังเดินกวาดตามองหาพี่จูชิโร่อยู่ภายในเซเรเทย์ ก็มีบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญและยังไม่ได้จุดธูปเรียก(?)เข้ามาทักทาย

"อิชิมารุ ไม่สิ หัวหน้าอิชิมารุเหมือนเดิมแล้วนี่"

ใช่ตั้งแต่ภารกิจจับตัวไอเซ็นเสร็จสิ้นไป เจ้านี่ก็ได้เข้ารับตำแหน่งเดิมจากตาแก่ ลูกน้องก็พากันดีใจยกใหญ่ แต่ตอนแรกก็แอบตกใจกันไปบ้าง

"จะเรียกแบบนั้นก็ได้ข้าชอบ.."

และแม่งก็ยิ้มตาปิดแบบนี้ตล๊อด ขนาดหน้านิ่งตายังปิดเลย ข้าล่ะอยากเห็นตอนเจ้านี่ลืมตาเสียจริง

แต่ทำไมถึงต้องมาชอบด้วยฟ้ะ!

"จะยิ้มอะไรนักหนาคะ ไม่เมื่อยปากเสียบ้างหรอ.."

อยากจะถามจนปากจะฉีกหลายครั้งแล้วเหมือนกันได้ถามซักที= =

"หืม เจ้าไม่ชอบหรอ.."

ว่าจบเขาก็ทำหน้าหงอยๆเหมือนจิ้งจอกน้อยน่ารักน่าเอ็นดู(?) เดี๋ยว!! ไม่มีใครน่าเอ็นดูกว่าพี่จูชิโร่ทั้งน้าน!!

"หน้าแบบนั้นมันอะไรคะ วันนี้กินอะไรผิดไปกันแน่ เป็นอะไรกันไปหมดเลยเนี่ยยย.."

ตั้งแต่หัวหน้าซุยฟงแล้ว เป็นบ้าเป็นบออะไรก็ไม่รู้ หรือจะมีความลับอะไรปิดเราอยู่กันแน่ แต่ก็ช่างเถอะ พอมาเจ้างูจิ้งจอกนี่จู่ๆก็ทำหน้าตาละห้อยใส่พิลึกคนจริงๆ เอ๊ะ..ไม่ใช่คนนี่ยมทูต(?)

"เห..เจ้าต่างหากไม่เป็นอะไรเลยหรอ หรือว่าเจ้ายังไม่รู้.."

หัวหน้าอิชิมารุเลิกคิ้วอย่างสงสัยเหมือนกับนึกว่าข้าจะเป็นอะไรซักอย่าง แต่ก็ปกติดีนี่จะให้ข้าเป็นอะไรเล่า

"รู้อะไรคะ.."

"เรื่องที่อุคิทาเกะ..จะแต่งงานน่ะ"

"..!!"

วิญญาณข้าแถบหลุดไปทันที จะแต่งงานงั้นหรอ คนบ้า! ยังไม่ได้มาขอข้าเป็นทางการเลยไม่ใช่รึไง ไปบอกใครเขาทั่วกันล่ะเนี่ยบ้าที่สุดเลย แต่ถึงอย่างนั้น ข้าต้องเป็นอะไรล่ะ ต้องดีใจรั่วออกนอกหน้าเลยรึไงกัน- -

"ท่านไปฟังที่ไหนมา แล้วท่านรู้เรื่องของข้ากับพี่จูชิโร่ด้วยหรอ.."

ข้าใช้สรรพนามว่าท่านเพราะให้เกียรติที่เขาเป็นหัวหน้า ถึงจะไม่น่าพูดกับคนแบบเขาเท่าไหร่ก็เถอะ

"ข้าว่าเจ้ากำลังเข้าใจผิดนะโซระ...เรื่องของเจ้ากับอุคิทาเกะข้ารู้มาตั้งนานแล้ว"

"เข้าใจผิด เข้าใจผิดอะไร.."

ข้าเริ่มไม่แน่ใจขึ้นมาหน่อยๆ เพราะรอยยิ้มของเขามันเริ่มดูไม่น่าไว้ใจซักเท่าไหร่เลย

"อุคิทาเกะ..ไม่ได้จะแต่งกับเจ้า"

"..!?"

นะ..นี่ข้าฟังผิดไปรึเปล่า หรือเจ้างูจิ้งจอกนี่กำลังหลอกข้ากัน แต่ทำไมต้องทำแบบนั้นกันล่ะ

"เจ้าคงยังไม่เชื่อ ถ้าอย่างนั้นเจ้าดูนู้นสิ.."

ข้าหันไปตามนิ้วที่ชี้บอกทางของเจ้างูจิ้งจอก แต่ภาพที่เห็นนั้น..

"เป็นยังไง กระหนุ้งกระหนิ้งกันน่าดูเลยสิใช่มั้ยล่ะ ^ ^"

อย่างที่เจ้าจิ้งจอกบอก สิ่งที่ข้าเห็นในตอนนี้คือ พี่มิวะที่กำลัง...กอดคอพี่จูชิโร่อยู่ และพูดคุยกันด้วยสีหน้าที่เหมือนจะมีความสุขกันสุดๆ..ทั้งหัวเราะ..ทั้งยิ้ม แล้วก็ต้องใบหน้ากัน แต่มันต้องไม่ใช่สิ เขาอาจจะแค่สนิทกันก็ได้นี่ ไม่จริงหรอก..

แต่ทำไมมันรู้สึก..เจ็บแบบนี้ล่ะ

"ไร้สาระ เขาแค่สนิทกัน.."

"แน่นอนเขาสนิทกัน เพราะเขาเป็นคู่หมั้นกันยังไงล่ะ.."

เจ้างูจิ้งจอกว่าพรางหันไปมองภาพนั้นเช่นกันด้วยรอยยิ้มตามแบบของเขา

คะ..คู่หมั้นงั้นหรอ ตอนไหนล่ะไม่เห็นจะรู้เลย..

"แล้วท่านรู้ได้ยังไงกัน ทั้งที่ข้ายังไม่รู้เลยแท้ๆ.."

"ก็หัวหน้ามิวะเคยบอกข้าไว้นี่น่า^ ^ ว่าเธอกับอุคิทาเกะ ถูกหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่ยังเด็กแล้ว"

"พะ..พี่มิวะบอกงั้นหรอ"

แล้วทำไมไม่บอกข้าเลยล่ะ ทั้งที่ข้าเป็นน้องแท้ๆ ทำไมข้าถึงมารู้อะไรทีหลังแบบนี้ ทั้งที่ตอนนี้ ข้ากับ..พี่จูชิโร่..

เอ๊ะ..แต่ มันก็ไม่แปลกหรอกนะ ถ้าพี่จูชิโร่จะชอบเธอ ก็เขาสองคนก็..สนิทกันไม่แพ้ข้านี่นะ

แถมพี่มิวะ ยังเพรียบพร้อมไปกว่าข้าซะทุกอย่าง ทั้งฉลาด ทั้งสวยทั้งเก่ง จนข้าไม่อาจที่จะเทียบเขาได้เลย ถึงภายนอกจะดูเป็นพี่สาวที่แสนธรรมดาก็เถอะ

นั่นสินะ ถ้าอย่างนั้นเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาระหว่างข้ากับพี่จูชิโร่มันก็แค่เรื่องโกหกหรือฝันไปสินะ คนอย่างเขาจะมารักผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างข้าได้ยังไง คงจะพูดเพราะความสงสาร หรืออาจจะไม่พูดในฐานะคนที่รักกันก็ได้ ข้าคิดมากไปเองสินะ

กะ..กลั้นน้ำตาไม่อยู่จนได้สิ

"อืม แลดูข้านี่โง่เขลาจริงเลยเนอะ หัวหน้าอิชิมารุ.."

ข้าว่าพรางก้มหน้าเพื่อบดบังน้ำตาที่มันไหลออกมาโดยที่สุดจะกลั้น มันเจ็บปวด ทำไมมันเจ็บปวดแบบนี้นะ

"ให้ข้าช่วยปลอบใจมั้ย.."

เขาพูดด้วยความที่ยังยิ้มอยู่แบบนั้น จริงใจซะเหลือเกินพ่อคุณ เหมือนจะเย้ยมากกว่ามั้งให้ตายสิฆ่าได้มั้ย

"ช่วยไปไกลๆจะดีกว่า- -"

"นี่ ข้าพูดจริงนะ.."

ว่าจับเขาก็จดึงแขนข้าให้หันไปหาเขาทั้งที่เมื่อครู่ยืนหันหลังให้อยู่..

ข้าชะงักไปเล็กน้อยเพราเขา..ลืมตาขึ้นมาถึงจะเพียงน้อยนิด แต่เผยให้เห็นนัยตาสีครามคู่สวยของเขา ที่ให้ความรู้สึกต่างจากเมื่อครู่

ฝ่ามือใหญ่ของเขาเลื่อนขึ้นเกลี่ยน้ำตาให้ข้าอย่างนุ่มนวล การกระทำแบบนี้ข้าฝันไปรึเปล่าเนี่ย คนอย่างเขาปลอบคนเป็นด้วยรึไง

"ข้าไม่ชอบเวลาที่เจ้าร้องให้ แต่ข้าชอบเวลาที่เจ้าทำตัวอวดดีมากกว่านะโซระ"

มันคำด่าหรอคำชมกันฟ้ะ!

แต่ถึงอย่างนั้น ทำไมข้าถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปกันนะ เฮ้อ อ่อนแออีกแล้วหรอโซระ..

End of sora lectrure


เวลาผ่านจนถึงตอนเย็น

ณ ร้านเหล้าในโซลโซไซตี้ ซึ่งลูกค้าก็เจ้าเดิมขาประจำ มัตสึโมโต้รันงินคุนั่นเอง คงจะแอบอู้งานแล้วมันกินเหมือนเคย แถมยังมีหัวหน้าหน่วยที่8 ร่วมด้วยอีก

"เฮ้ๆ วานเน้ข้าจาชนะท่านห้ายด้าย~ หัวหน้าเคียวราคุ เอิ๊ก~"

รินงิคุว่าพรางเลอออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำด้วยพิษแอลกฮอล์

"แหมๆ หน้าเจ้าแดงแล้วนารันงิคุจัง เอิ๊ก~"

ซึ่งก็ท่าทางไม่ต่างจากเคียวราคุเท่าไหร่ พรางรินเหล้าใส่แก้วตนด้วยใบหน้าที่สุขใจสุดๆ คงเพราะในที่สุดก็มีเพื่อนดื่มซักทีสิไม่ว่า

"ท่านก็เหมือนกันแหละน่าาา~ โชนนแก้ววว~"

ว่าจบทั้งคู่ก็ชนแก้วกันแล้วยกขึ้นดื่มอย่างเมามันส์ ทั้งที่ตอนนี้ก็หมดไป5-6ซึ่งขวดก็วางเรียงรายกันอยู่ใต้โต๊ะ

"นี่ ข้าดื่มด้วยคนสิ.."

หญิงสาวผู้มาเยือนใหม่เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ราวกับจิตหลุดออกจากร่งไปแล้วยังไงอย่างนั้น ทำเอาทั้งคู่ที่หันมาเห็นตกใจจนแทบหงายหลังไปกัยโต๊ะ เพราะไม่คิดว่าเธอคนนี้จะมาขอร่วมดื่มกับตน

"ซะ..โซระ/โซระจัง.."

ทั้งคู่เรียกชื่อหญิงสาวเป็นเสียงเดียวกันด้วยสีหน้าที่ยังทึ่งตะลึงไม่หาย คงจะหูฝาดไป หูฝาดไปแน่ๆ

แต่เหมือนสิ่งที่ทั้งคู่คิดจะไม่ใช่ เมื่อเธอเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วย

มือบางลากแก้วที่ว่างเข้ามาหาตัวแล้วรินเหล้าใส่เข้าไปแล้วยกขึ้นดื่มโดยไม่สนใจทั้งสองคนว่าตอนนี้ทำหน้าเหวอกันขนาดไหน แทบจะสร่างเมาในพริบตาก็ว่าได้

"ไม่ไหวๆ..เป็นอะไรไปเนี่ยโซระ เจ้าโอเครรึเปล่า"

เคียวราคุว่าขึ้นกับหญิงสาวที่พึ่งยกแก้วเหล้าดื่มด้วยสีหน้าที่นิ่งจนเหมือนไร้วิญญาณด้วยสีหน้ากังวล

"พี่น่ะ..ไม่ต้องมาพูดเลยพี่ชุนซุย พี่ก็รู้ใช่ม้าย! เรื่องที่พี่จูชิโร่จะแต่งงานน่ะหา!!"

'เพล้ง!'

เสียงแก้วแตกคามือบางด้วยรังสีอำมหิตที่แผ่พุ่งออกมาอย่างเจ็บใจจากโซระ ทำให้ผู้ร่วมโต๊ะทั้งคู่หน้าซีดไปทันที

"อะ..เอ๋ หัวหน้าอุคิทาเกะจะแต่งงานหรอคะ"

รันงิคุที่เหมือนจะยังไม่รู้เรื่องหันไปถามเคียวราคุอย่างงุนงง

"เอ่อคือว่า.."

"ใช่แล้วล่ะ..รันงิคุ เขากำลังจะแต่งงานกับพี่สาวข้า แล้วยัยพี่สาวก็ไม่บอกอะไรข้าเลยรวมถึงพี่ชุนซุยด้วย! ข้ากลายเป็นคนโง่ไปแล้วเนี่ย.."

ขณะที่เคียวราคุจะพูด เธอก็กลับตอบออกไปแทนด้วยโทนเสียงที่ต่ำสุดๆ พรางมองไปที่เคียวราคุด้วยสีหน้าที่เริ่มแดงก่ำจากแอกฮอล์อย่างคาดโทษ แล้วยกขวดเหล้าขึ้นมาดื่มอย่างเอาเป็นเอาตาย..

เคียวราคุที่รู้ว่าฤทธิ์เดชเธอตอนแตะเหล้านั้นเป็นยังไงถึงกับนั่งยิ้มเจื่อนๆและหน้าซีดเป็นไก่ต้มไปแล้ว..

"อะ..เอ่อ โซระเจ้าใจเย็นๆก่อนนะ จะ..เจ้าวางเหล้าลงก่อนเถอะ.."

"ฮ่าๆๆๆ อารายกานนพี่ชุนซุย~ คิดว่าข้าคนนี้คออ่อนรึงายย...หุบปากแล้วสำนึกผิดไปซะ"

โซระเอ่ยออกมาด้วยเสียงยานๆเพราะเริ่มมึนเมาขึ้นพร้อมกับประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น และนี่เองก็เป็นเหตุผลที่เธอไม่อยากจะแตะมัน เพราะถ้าแตะเมือไหร่ ทั้งคำพูดอารมณ์ของเธอจะถูกปลดปล่อยออกมาและไม่สามารถควบคุมตนเองได้

"ซะ..โซระ เจ้าใจเย็นๆก่อนนะ ข้าว่าเพลาๆหน่อยเถอะ.."

รันงิคุที่เห็นดังนั้นจึงช่วยห้ามทัพอีกแรง และตนคิดว่าจะไม่มีวันชวยเธอแตะเหล้าอีกเป็นครั้งที่สองแน่

"อะไร๊ ก็ใจเย็นอยู่นี่งายยรันงิคุ ข้าไม่ได้เมาซักหน่อยยย เอิ๊ก.."

ยังกล้าพูดอีกนะ!

รองหัวหน้าอกโตคิดพรางหมดแทบหมดปัญญา ทั้งที่รู้แบบนี้ทำไมเธอถึงมาดื่มกันล่ะ

"โซระจังช่วยฟังข้าก่อนสิ ข้าผิดไปแล้วยกโทษให้ด้วยTT"

เคียวราคุแทบจะก้มไปขอร้องเลยทีเดียว ที่หญิงสาวมีท่าทางอันแสนเกรี๊ยวกราดนั่น

และระหว่างนั้นเอง..

"โซระจัง..เจ้าทำอะไรอยู่น่ะ"

"ยะ..ยัยโซระ วางขวดเหล้าลงเดี๋ยวนี้เลยนะ.."

บุคคลที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้นางฟ้ากลายร่างเป็นนางมาร(?)ก็ปรากฎตัวขึ้น

====================

Writer talk

จ้า..ที่บอกว่าดราม่า มันก็จะดราม่ารั่วๆหน่อยเป็นสีสัน ช่วงนี้ไรต์อัพช้าหน่อยน้าเนื่องจากเปิดเทอมแล้วงานเยอะมาก จากที่ได้แจ้งไป อย่าพึ่งลืมกันล่ะ ฝากติดตามและคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันต่อไปด้วยนะครับ ♡