[ Fic Bleach ] หัวใจที่ถูกแช่แข็งของเจ้า ข้าจะละลายมันเอง..

ลำดับตอนที่ #14 : Charpter Special : Harusame

กาลครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วในค่ำคืนแห่งรัตติกาล ปฐมบทแห่งการนองเลือดครั้งใหญ่..

ดาบฟันวิญญาณนั้นจะเลือกผู้ถือครองเองโดยดูจากความเหมาะสมนั้น

แต่ดาบฟันวิญญาณเล่มนึง นามของมันคือ 'ฮารุซาเมะ' ดาบสีดำทมิธที่แผ่ถึงพลังอันดำมืดและชั่วร้าย ซึ่งเลื่องลือเล่าขานกันว่าดาบเล่มนี้ เป็นดาบที่มาจากนรก เพราะไม่ว่าผู้ใดที่ต้องการจะเป็นเจ้าของ ก็ไม่อาจจะถือครองและรอดไปอย่างมีชีวิตได้ อีกทั้งคำร่ำลือว่าถูกเพลิงสีดำครอบคลุมร่างจนเป็นผุยผง

ของที่มันโปรดปรานที่สุดคือโลหิตของยมทูต โดยเฉพาะยมทูตที่พยายามจะถือครองมัน

แต่ทว่ามีอยู่วันนึง..


"โซระเจ้าบ้าไปแล้วหรือไง ดาบฟันวิญญาณเล่มนี้มัน.."

มิวะกล่าวขึ้นด้วยท่าทีตกใจสุดขีดที่น้องสาวของตนคิดจะครอบครองดาบเล่มนี้ทั้งที่เล่มอื่นดีๆก็มีเยอะแยะแท้ๆ

"มันคร่าชีวิตยมทูตไปเยอะแล้วนะพี่มิวะ ข้าจะหยุดมันเอง.."

ร่างบางว่าพรางสาวเท้าเข้าไปใกล้ดาบทมิธที่ปักอยู่ที่ทรณีผืนนี้อย่างไม่เกรงกลัว

"เดี๋ยวก่อนโซระ!!"

"ไม่ต้องกังวล..ข้าจะไม่ตาย"

โซระหันมามองผู้เป็นพี่สาวพรางยิ้มบางๆเพื่อให้เธอครายกังวล และแน่นอนว่าตนจะไม่ยอมตายเพราะดาบชั่วร้ายเล่มนี้เป็นแน่ ก่อนเธอจะค่อยๆหยื่นมือเข้าไปแตะด้ามมันอย่างเชื่องช้า

'เจ้าคิดจะครอบครองข้าอีกคนงั้นหรือ..'

เมื่อมือบางได้สัมผัสกับดาบเล่มนั้น เสียงทุ้มก็ดังขึ้นเข้าโสดประสาทของตน ดวงตากลมหลับตาลงเพื่อจะสื่อสารตอบกับดาบฟันวิญญาณเล่มนี้

'อย่าได้เข้าใจผิดไป ข้ามิได้อยากจะครอบครองเจ้าใจจะขาด แต่เพราะเจ้าคร่าชีวิตยมทูตไปหลายตนแล้วต่างหาก ข้าจะปล่อยให้เจ้าอยู่แบบนี้ได้อย่างไร..'

'ข้าฆ่างั้นหรอ เจ้าผิดแล้วแม่หนู..'

ฮารุซาเมะปฏิเสธด้วยน้ำเสียงขบขัน และมันก็ไม่น่าจะใช่เรื่องโกหกเพราะเขามีเหตุผลที่จะปฏิเสธเสียเมื่อไหร่กัน

'ทุกคนที่อยากครอบครองข้า ข้าก็แค่ลองให้ใช้พลังไปส่วนนึงเพียงเท่านั้น แต่ร่างของยมทูตพวกนั้นรับแรงดันวิญญาณขนาดนี้ไม่ได้ ชะตากรรมจึงเป็นแบบนั้น'

'แรงดันวิญญาณ พลังส่วนนึง?'

'การจะถือครองข้าแต่รับพลังส่วนนี้ไม่ได้ ก็ไม่สามารถถือครองและทำพันธสัญญาแห่งเลือดกับข้าได้..'

'พันธสัญญาแห่งเลือด ไม่เห็นรู้เลยว่าดาบฟันวิญญาณต้องทำพันธสัญญาแบบนั้นด้วย'

โซระเอ่ยตามที่ตนได้เรียนรู้มาจากโรงเรียนยมทูต ซึ่งไม่เคยได้รับรู้ถึงพันธสัญญาที่ฮารุซาเมะดาบฟันวิญญาณเล่มนี้ได้กล่าวเสียเลย

'ข้ามิใช่ได้ดาบธรรมดาที่แค่ยอมรับเจ้าแล้วนำไปถือครองเลยได้แบบนั้น จะพูดอีกอย่างก็คือข้ามิใช่ดาบฟันวิญญาณของยมทูต..แต่เป็นดาบฟันวิญญาณที่มาจากนรกต่างหาก'

'เอ๊ะ..ถ้าเช่นนั้นที่เขาลือกันมันก็เรื่องจริงน่ะสิ'

'ถ้าเจ้ารู้เช่นนั้นแล้ว ยังจะยอมรับพลังของข้าไม่ มันอาจจะทำให้ร่างกายเจ้าไหม้เป็นผุยผงแบบที่ผ่านมาก็เป็นได้'

'อ่า ไม่มีปัญหา..'

โซระเอ่ยตอบอย่างไม่ลังเล ซึ่งก็สร้างความแปลกใจให้กับฮารุซาเมะเล็กน้อย ว่าหญิงสาวยมทูตตนนี้ ไม่มีความเกรงกลัวนั้นเลยแม้แต่น้อย ไม่เหมือนกับยมทูตต่างๆที่ผ่านมา

'งั้นก็จงรับไป พลังของข้า..'


'พรึบ!'

"โซระ!!"

มิวะเรียกหญิงสาวด้วยความตื่นตระหนกขึ้นทันทีที่เปลวเพลิงสีดำเริ่มครอบคลุมไปทั่วร่างกายของหญิงสาว แต่ไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้

Sora talk

อึก..ร้อน ร้อนเหมือนโดนเผาเลย..

'โอ้ ไม่เบานี่แม่หนู ที่ร่างกายยังคงรูปร่างเดิมได้อยู่'

เพลิงดำที่ครอบคลุมตัวข้าค่อยๆปรับสภาพเข้ามาในร่างกายคล้ายจะหลอมรวมเข้ากับร่างกายของข้า ซึ่งมันสร้างความทรมาณมิใช่น้อย

"อ๊า!"

ข้าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จนโลหิตปริ่มออกมาจากนัยตาของข้าราวกับหยาดน้ำตาสีแดง


จนเวลาผ่านมาความเจ็บปวดภายในร่างกายเริ่มจะชินชาและจางลง เหมือนจะเริ่มชินกับความร้อนระอุดั่งไฟเผานี่ไปเสียแล้ว

'แม่หนู..เจ้ามีชื่อว่าอะไร'

ฮารุซาเมะดาบฟันวิญญาณถามขึ้นภายในโสดประสาทของข้าอีกครั้ง

'ยะ..ยามาโมโตะ โซระ'

ด้วยความที่ทนความเจ็บปวดมาอยู่นาน ร่างกายข้าจึงล้าจนแถบไร้เรี่ยวแรง

'เจ้าทนได้ดีมาก ร่างกายของเจ้าสามารถปรับสภาพกับไฟของข้าได้ สมกับเป็นหลานของเก็นริวไซจริงๆ..'

เดี๋ยวนะ รู้จักท่านปู่ของข้าได้ยังไงกัน

'รู้จักตาแก่นั่นด้วยหรอ..'

'ฮ่าๆๆ เจ้านี่ช่างกล้า เรียกเก็นริวไซแบบนั้น ถูกใจข้าจริงๆเชียว'

หลังจากที่ข้าว่าจบ ฮารุซาเมะก็หัวเราะชอบใจราวกับเป็นเรื่องตลก

'พร้อมจะทำสัญญากับข้ารึยัง..'

เจ้านั่นว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น เหมือนต้องการถามข้าด้วยความแน่ใจหรือดูความพร้อมในตัวของข้านั่นเอง

'อ่า เริ่มได้เลย'

ข้าตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นอย่างไม่ลังเล

'ถ้าเช่นนั้น เจ้าจงนำคมดาบของเจ้ากรีดที่ฝ่ามือตนเองให้โลหิตไหลรินเข้าภายในคมดาบของข้า..'

นี่จะไม่ได้หลอกข้ากินเลือดใช่มั้ยเนี่ย- -

ถึงจะคิดไปเช่นนั้น ข้าก็ทำตามอย่างช่วยไม่ได้ ก็มาถึงขนาดนี้แล้วคงจะไม่มีเวลาลังเล ข้าดึงคมดาบฮารุซาเมะที่ปักอยู่ที่พื้นออกมาพรางค่อยๆนำคมดาบนั้นกรีดที่ฝ่ามือของตนเป็นทางยาว โลหิตค่อยๆเปอะและซึมเข้าไปในคมดาบ พรางเปล่งแสงสีดำออกมา พร้อมกับฝักดาบที่ปรากฎขึ้น

'พันธสัญญาเสร็จสิ้น ข้าเป็นของเจ้าแล้ว ยามาโมโตะโซระ..'

ข้านำคมดาบมาเสียบใส่ฝักดาบที่ปรากฎ ก่อนจะเหน็บมันไว้ที่เอว เป็นอันจบภารกิจการถือครอง

'พลังของข้า เจ้าอาจจะยังไม่สามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่ สิ่งที่เจ้าใช้ได้มีเพียงเปลวไฟธรรมดาเพียงเท่านั้น เจ้ายังไม่สามารถใช้เปลวไฟรัตติกาลได้ จนกว่าจะฝึกจนสมบูรณ์..'

คงจะหมายถึงเพลิงดำที่ครอบคลุมร่างข้าเมื่อครู่แน่ๆ

'นานแค่ไหน..'

'ไม่อาจกำหนดได้..แต่ถ้ามันฉุกเฉินจริงๆก็ใช้ข้าสิ..'

'ข้าก็ต้องใช้เจ้าอยู่แล้วไม่ใช่รึไง= ='

เจ้านี่พิลึกดาบ(?)

'ไม่ใช่แบบนั้น ข้าเป็นดาบฟันวิญญาณแบบพิเศษที่สามารถสิงสู่ร่างของเจ้านายได้..'

ห้ะ..จะบ้ารึไง ใครจะถูกหลอกให้ยึดครองร่างกันย้ะ!

'เจ้าคิดจะครองร่างข้าด้วยล่ะสิไม่ว่า..'

'ทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก เพราะเจ้ากับข้าได้ทำพันธสัญญาแห่งเลือดกันแล้ว ถ้าข้าทรยศเจ้า วิญญาณข้าคงต้องแตกสลาย'

'จริงอ่ะ..'

ข้าถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ดาบฟันวิญญาณอาจจะเจ้าเล่ห์ก็เป็นได้ใครจะไปเชื่อ

'จะเชื่อไม่เชื่อมันแล้วแต่เจ้า ข้าเพียงแค่บอกวิธีให้เจ้าเท่านั้น..'

'เหอะ ยมทูตอย่างข้าไม่ต้องพึ่งวิญญาณของเจ้าก็ชนะอยู่แล้วล่ะน่า!'

'อวดดีเหมือนเก็นริวไซไม่มีผิด..'

จากนั้นบทสนทนาระหว่างข้ากับดาบฟันวิญญาณก็จบลง

"ซะ..โซระ เจ้าทำได้งั้นหรอ"

พี่มิวะวิ่งพรวดเข้ามาหาข้าด้วยสีหน้าที่ยังกังวลเล็กน้อย

"อ่า..ทำได้แล้วล่ะ ยุ่งยากชะมัด"

ยุ่งยากโครตยุ่งยากเลย ไม่เห็นดาบฟันวิญญาณอื่นจะมีพันธสัญญาแห่งลงแห่งเลือดไรนี่เลย แลดูข้ามีพลังอำนาจมืดเหมือนในหนังแอคชั่นแฟนตาซีอะไรแบบนั้นเลย แต่ก็นะก็เป็นดาบที่มาจากนรกนี่

"ยัยบ้าเอ้ยเป็นห่วงแถบแย่ เจ้านี่มันบ้าบิ่นเกินไปแล้วนะ.."

"ก็อาจารย์เป็นคนเสนอเลยนี่น่า.."

อาจารย์ที่ข้าหมายถึงนั่นก็คือ อีตาหัวหน้าบ้าระห่ำซาราคิ เค็มปาจินั่นเอง ถึงตอนนี้จะยังไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นอาจารย์ แต่ข้าก็ยังเคารพเขาอยู่ดี

"เฮ้อ มันก็บ้าทั้งศิษย์ทั้งอาจารย์นั่นแหละ กลับโซลโซไซตี้ได้แล้วร้อนจะแย่.."

"เจ้าค่าคุณพี่ขี้บ่น.."

หลังจากนั้นข้าก็เดินทางกลับโซลโซไซตี้ทางประตูผ่านโลก ไปพร้อมๆกับดาบใหม่คู่ใจของข้า ฮารุซาเมะเล่มนี้มาจนถึงปัจจุบัน

====================

Writer talk

จบกันไปแล้วกับตอนพิเศษ ซึ่งจะอธิบายถึงที่มาของดาบฟันวิญญาณของโซระ จะได้ไม่งงกันในตอนต่อไปของเนื้อหาหลักฝากติดตามและคอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ ♡