[ Fic Bleach ] หัวใจที่ถูกแช่แข็งของเจ้า ข้าจะละลายมันเอง..

ลำดับตอนที่ #13 : Charpter XII : Confessions of a Hinamori

"น่าสนใจอะไรของเจ้า.."

ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วชอบพูดจาแปลกๆวิกล ไอสนใจสนใจเนี่ยมันอะไรกันล่ะ

หญิงสาวค่อยๆลอยตัวลงจากฟ้าอย่างช้าๆ จนยืนตัวอยู่บนพื้นเช่นเดียวกับเขา พร้อมกับปีกเพลิงที่ค่อยๆครายเป็นอีกาเพลิงที่เกาะอยู่บนบ่าเช่นเดิม

"ฮะๆ พูดไปเจ้าก็ไม่เข้าใจหรอกโซระ เพราะงั้น มาสู้กันดีกว่า.."

ว่าจบชายหนุ่มก็ตั้งท่าเตรียมจู่โจม แต่ระหว่างนั้นเอง

"พอได้แล้วงิน.."

'ฟุบ'

ก็มีบุคคลเข้ามาขัดขวางการต่อสู้ ซึ่งทำให้โซระถึงกับเบิกตากว้างกับหญิงสาวที่ปรากฎตรงหน้า เผยให้เห็นหญิงสาวเรือนผมสีชมพูอ่อน รวบมัดไว้ด้านหลังภายใต้หน้ากาก

"อะไรเนี่ยมิวะ ให้ข้าเล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้รึไง.."

ชายหนุ่มยังคงกล่าวด้วยรอยยิ้มตาปิดแต่แสดงความขัดใจออกมาเล็กน้อย

"เธอก็ด้วยนะโซระ.."

ร่างบางที่ปรากฎเมินเฉยกับคำบ่นของชายหนุ่มพรางหันมาพูดกับหญิงสาวข้างหลัง

นี่มันอะไรกัน งงไปหมดแล้ว ทำไมเธอที่พึ่งปรากฎถึงได้ห้ามให้พวกเราสู้กันล่ะ เป็นไปไม่ได้ว่าเธอคนนี้จะทรยศด้วย

"หมายความว่าไงคะ พี่มิวะ.."

ยามาโมโตะ มิวะ บุตรหลานสาวคนโตของตระกูลยามาโมโตะ และยังเป็นหัวหน้าหน่วยลับกองพิเศษ ที่ทำภารกิจลับสุดยอดซึ่งบางคนก็ยังไม่รูถึงตัวตนของเธอภายใต้หน้ากากจิ้งจอกนั้นได้เลย แต่ชายที่เป็นศัตรูและไม่น่าจะรู้ ทำไมถึงได้รู้กันล่ะ

"มิวะ..เจ้านี่ชอบมาขัดความสุขของข้าตลอดเลยรู้ตัวมั้ย เดี๋ยวฆ่าทิ้งซะหรอก.."

งินเอ่ยขึ้นอีกครั้งกับผู้มาเยือนใหม่ พรางแผ่รังสีอำมหิตที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจในสีหน้าที่ยิ้มตาปิดแบบนั้น..

"น่ารำคาญเจ้างูจิ้งจอก.."

จะงูหรือจิ้งจอกก็เอาให้แน่สิฟ้ะ!

"เฮ้อ หมดอารมณ์เลยให้ตายซิ.."

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเนือยๆ พรางบิดขี้เกียจเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น

โซระที่ยืนมองทั้งคู่ถกเถียงกันยิ่งงุนงงดับเบิ้ลคูณสอง แต่ก็พอจะเดาคำตอบได้แล้วเหมือนกัน

"อย่าบอกนะว่า..เจ้านี่"

"ใช่ เจ้างูจิ้งจอกนี่ คือรองหัวหน้าหน่วยลับพิเศษ ซึ่งก็เป็นสายลับที่คอยตามการกระทำของไอเซ็น จนต้องแกล้งเป็นกบทตามไปด้วยน่ะ.."

หญิงสาวที่ฟังดังนั้นถึงกับอ้าปากค้างทันที เจ้าบ้าตาปิดนี่อยู่หน่วยลับพิเศษเลยงั้นหรอ แต่ก็แกล้งอยู่หน่วยสามมาตลอดด้วย จะว่าสุดยอดหรือบ้าบิ่นดีนะ..



ตัดมาอีกด้านนึง

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้

"หะ..หัวหน้าไอเซ็น.."

รองหัวหน้าสาวหน้าใสถึงกับตกใจสุดขีดเมื่อรู้ว่าผู้ที่บุกเข้ามาในห้องหัวหน้า นั่นก็คืออดีตหัวหน้าของเธอเอง ก่อนเธอจะค่อยๆหันกลับไปด้านหลัง ปรากฎร่างชายหนุ่มชุดเรียวกะ แต่ใบหน้าคมเรือนผมสีน้ำตาลก็ยังคงเป็นอดีตหัวหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง

"คิดถึงข้ามั้ย ฮินาโมริคุง.."

ไอเซ็นถามกับหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่เสแสร้งเหมือนที่เคยทำเมื่อก่อน เพื่อจะให้เธอหลงกลอีกครั้ง แต่เหมือนความคิดของเขาจะผิดขึ้นมา

"อย่าเข้ามานะ.."

ฮินาโมริชักดาบฟันวิญญาณออกมา พรางหันคมดาบใส่อดีตหัวหน้าของตนอย่างไม่ลังเล ไม่..เธอจะไม่ถูกหลอกอีกแล้ว และจะต้องหยุดเขาให้ได้

"กล้าทำอย่างนั้นหรอ.."

ชายหนุ่มไม่สะทกสะท้านใดๆ แต่ชักสีหน้าไม่พอใจออกมาเล็กน้อยที่หมากไม่ได้เรื่องอย่างเธอกล้าหันคมดาบใส่เขาคนนี้ ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวอย่างไม่หวาดกลัว

หญิงสาวที่เห็นดังนั้นจิตใจกับเริ่มลังเลอีกครั้งพร้อมกับลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น เมื่อเขาเดินใกล้เข้ามา และใกล้เข้ามา มือบางกำด้ามดาบแน่นแต่ก็เริ่มสั่นเทาขึ้นด้วยความกลัวและกังวลในจิตใจ

"สุดท้ายเจ้าก็ทำไม่ได้.."

'หมับ..'

สิ่งที่เธอไม่คาดก็เกิดขึ้น เมื่อเข้าจับที่คมดาบของเธออย่างไม่หวาดกลัวว่ามันจะทิ่มแทงฝ่ามือให้เจ็บปวด พร้อมกับกำแน่นจนโลหิตรินไหลออกจากฝ่ามือนั้น ก่อนจะดึงดาบนั้นออกมาจากมือของเธอแล้วเหวี่ยงไปที่อื่น

"มะ..มือท่าน"

แต่หญิงสาวหาตกใจกว่าเรื่องที่ดาบตนลอยละริ่วไปไม่ แต่กลับสนใจบาดแผลที่ฝ่ามือของชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่แสดงออกมาชัดเจนว่ากังวลหรือ เป็นห่วงนั่นเอง พรางรีบพุ่งตัวเข้าไปสำรวจฝ่ามือใหญ่นั้นอย่างลืมตัว แล้วค่อยๆนำขึ้นมาใช้วิถีมารบรรงรักษาบาดแผลนั้นอย่างตั้งใจ

และเธอก็ทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วอย่างอ้ำอึ้งอีกครั้ง ซึ่งนี่มันก็หลายครั้งนับตั้งแต่ทำงานอยู่ด้วยกัน จนบัดนี้เธอก็มักจะทำสิ่งที่เขาตกใจอยู่เรื่อย ทั้งที่เมื่อกี้ตั้งใจจะสู้กับเขา แต่กะอีแผลแค่คมมีดบาดมือถึงกับร้อนใจขนาดนี้ เธอมันก็ยังไร้เดียงสาอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ

"ไหนเมื่อครู่ยังจะสู้กับข้าอยู่เลยไม่ใช่หรือไง.."

เสียงทุ้มถามขึ้นกับผู้ที่กำลังรักษาตนอย่างตั้งใจ ทั้งๆที่ตนนั้นคือผู้บุกรุกมาที่นี่เพื่อจะยึดครองแท้ๆ

หญิงสาวนิ่งเงียบไปพักนึง ซึ่งก็รักษาบาดแผลให้กับเขาเสร็จแล้วเหมือนกัน ก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความรู้สึกเจ็บใจ เพราะยอมรับเลยว่าสิ่งที่ทำเมื่อครู่ เธอทำไปด้วยไม่รู้ตัวเลยจริงๆ ลืมแม่กระทั่งสถานะระหว่างเราสองคน นั่นก็เพราะเธอไม่อาจจะทำร้ายคนตรงหน้าเธอได้จริงๆ

"ท่านไอเซ็น ได้โปรดหยุดเถอะค่ะ อย่าทำร้ายคนอื่นเพราะความทะเยอทะยานของท่านมากไปกว่านี้เลย.."

เสียงหวานที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหนักแน่นเอื้อนเอ่ยจากหญิงสาว ซึ่งแฝงไปด้วยความหวังดีของเธอที่อยากให้โทษที่หนักของเขาจะได้กลายเป็นเบา ถ้าเขายอมลดละซะ

แต่นั่นมันทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจขึ้นทันที ก่อนจะขยับตัวเข้ามาประชิดร่างเธอ พร้อมกับบีบกรามที่ใบหน้าของเธออย่างรุนแรง..

"อึก.."

นัยตาสีน้ำตาลอร่ามมองไปยังร่างเล็กด้วยแววตาที่แข็งกร้าวอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

"ฮินาโมริคุง เธอมันก็แค่ตัวหมากที่ใช้การไม่ได้แล้ว อย่าริอาจมาสั่งข้า.."

ตัวหมากงั้นหรอ..

น้ำใสๆเอ่อล้นจากดวงตากลมทันทีที่รู้ว่าสำหรับเขา เธอมันก็แค่ตัวหมากในแผนการ ไม่เคยมีความรู้สึกส่วนตัวให้เธอเลยซักนิด ทั้งที่เธอ..เธอรู้สึกับเขาขนาดนั้นแท้ๆ

"ฮึก..ทำไม..ท่านถึงได้ใจร้ายถึงเพียงนี้"

เสียงหวานสั่นเครือด้วยความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนตอกย้ำเขาที่บาดแผลเดิมไปหลายๆครั้ง

"แล้วข้าเคยบอกเจ้าหรอ ว่าข้าใจดี..ทุกอย่างมันเป็นเพียงละคร หัวหน้าไอเซ็น โซสึเกะที่เจ้าเคยรู้จัก มันไม่มีอยู่จริงตั้งแต่แรกแล้ว.."

แม้ไม่ได้โดนทำร้ายอะไรให้บาดเจ็บร่างกาย แต่ทำไมมันทำรู้สึกเจ็บปวดจะขาดใจอยู่แบบนี้กัน

ขาเรียวเล็กรู้สึกอ่อนแรงลงจนทรุดลงไปกับพื้นเหมือนร่างกายมันหนักอึ้งไปหมด พร้อมกับข้างในที่มันบีบรัดจนหายใจออกมาไม่ทั่วท้อง

ดวงตากลมโตมองตรงไปด้านหน้าเหมือนกับทุกอย่างมันว่างเปล่า และไร้ชีวิตชีวา ความรู้สึกไร้ค่า มันเป็นแบบนี้เองสินะ

"ข้ารับรู้แล้ว..ว่าข้าเป็นเพียงตัวหมากสำหรับท่าน แต่ท่านจงรู้เอาไว้ว่า ตัวหมากไร้ค่าอย่างข้า..มันรักท่านจนสุดหัวใจ.."

หญิงสาวเอื้อนเอ่ยความรู้สึกที่เก็บไว้ออกมาจากใจด้วยประโยคสุดท้ายที่แผ่วเบา แต่มันก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมา

ชายหนุ่มยืนอึ้งแข็งทื่อด้วยหัวใจที่สั่นไหวขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งตัว เขาไม่อาจจะรับมือกับคำสารภาพกับหญิงสาวตรงหน้าได้ จนสติแถบแตกออกมา


ณ ปัจจุบัน

หญิงสาวที่ถูกผู้เป็นพี่สั่งให้ไปตามหาผู้บุกลุกต่อ และเหมือนตนเองจะฉุกคิดได้ถึงบางที่ที่เจ้าตัวบงการน่าจะไปแน่ๆ

ณ ที่ทำการหน่วยที่5

โซระพาร่างของตนมาหยุดที่หน่วยที่ทำการที่5 พวกลูกหน่วยต่างทำหน้าตกใจกันยกใหญ่

"มีอะไรที่หน่วยนี่หรือครับท่านโซระ.."

นี่ลูกหน่วยที่5ยังไม่รู้อะไรเลยงั้นหรอ ถ้าโดนผู้บุกรุกรอบฆ่าจะไม่แปลกใจเลยจริงๆ

หญิงสาวคิดพรางส่ายหัวอย่างระเอือม

"พวกเจ้ายังไม่รู้เรื่องผู้บุกรุกที่โซลโซไซตี้อีกหรอ.."

"ไม่นะครับ รองหัวหน้าไม่ได้บอกอะไรเลย.."

"หา.."

อะไรกัน จะบ้ารึไง ท่านโยรุอิจิก็น่าจะแจกแจงข้อมูลครบทุกหน่วยนี่แล้วทำไม รู้สึกไม่ดีเลยให้ตายสิ

โซระรีบสาวเท้าเข้าไปในหนาวยทันทีด้วยความร้อนใจ

'ปั้ง!'

ประตูห้องของหัวหน้าหน่วยถูกเปิดออกจากแรงถีบของหญิงสาว ภาพที่เห็นคือ เจ้าของร่างรองหัวหน้าหน่วยที่5นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ราวกับหมดสติไป พร้อมกับเจ้าของร่างของผู้บงการใหญ่ที่มาบุกนุกโซลโซไซตี้ ไอเซ็น โซสึเกะ

"นี่แก ทำอะไรฮินาโมริ.."

หญิงสาวพุ่งเข้าไปหาร่างบางที่นอนแน่นิ่งอยู่ พรางเช็คชีพจรเพื่อตรวจสอบว่ายังมีชีวิต

"หืม โซระคุงงั้นหรอ.."

และในขณะนั้นเอง..

"ฮินาโมริ...ไอเซ็นแกทำอะไร!!"

ร่างชายหนุ่มน้อยหัวหน้าหน่วยที่10 ที่มาเยือนที่นี่อย่างรีบร้อนไม่น้อย เมื่อเห็นภาพที่หญิงสาวอันเป็นที่รักของเขากำลังนอนแน่นิ่ง ซึ่งมีโซระอยู่ด้วย ก็เลือดขึ้นหน้าทันที

ไอเซ็นมองผู้มาเยือนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะแสยะยิ้มร้ายออกมา

"คงจะฆ่าไปแล้วล่ะมั้ง.."

การกระตุกต่อมโทสะคืองานถนัดของเขาที่สุดที่จะทำให้อีกฝ่ายบุกเข้ามาเล่นงานโดยขาดสติ..ซึ่งก็เป็นไปตามคาด

"แก..ตายซะ บังไคไดกุเร็นเฮียวรินมารุ"

ในหัวของฮิสึกายะตอนนี้คือการฆ่าคนตรงหน้าให้นอนแดดิ้นไปกับพื้นด้วยความโกรธแค้นจนถึงขั้นปลดปล่อยบังไคออกมา ทำให้ร่างกายที่ มีน้ำแข็งจำนวนหนึ่งห้อหุ้มแขนขวาของฮิซึกายะไว้เป็นรูปมังกร และงอกออกไปเป็นปีก 1 คู่ ใช้ในการตั้งรับ และจะมีดอกไม้สี่แฉก12ดอกลอยอยู่ข้างหลัง

"ใจเย็นก่อนหัวหน้าฮิสึกายะ!!"

โซระพยายามที่จะเรียกสติอีกคน แต่เหมือนจะไม่เป็นผล เขาไม่รับรู้อะไรแล้วนอกจากการที่จะฆ่าคนตรงหน้าให้สิ้นซาก

"เฮียวริวเซ็นกะ!"

'ฉึก!..'

"อั่ก"

ฮิสึกายะพุ่งเข้าไปหาไอเซ็นด้วยความเร็วสูงและเหมือนเจ้าตัวเองจะตั้งรับไม่ทันเช่นกัน..

คมดาบพุ่งเข้าใส่ร่างไอเซ็นเต็มๆ พร้อมกับร่างกายที่เริ่มกลายเป็นน้ำแข็ง

"อย่าได้ฟื้นมาอีกเลยไอเซ็น.."

ชายหนุ่มชักดาบออกมาจากลำตัวของไอเซ็นก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะมาหาหญิงสาวที่สลบอยู่ด้วยความเป็นห่วง

แต่ทว่า

สิ่งที่ฮิสึกายะเห็นกับโซระเห็นมันต่างกัน

ไอเซ็นไม่ได้โดนแช่แข็ง..

"หัวหน้าฮิสึกายะ ระวัง!!"

'ฉึก..'

"คนที่ตายมันเจ้าต่างหาก.."

เหมือนโซระจะบอกช้าเกินไป ร่างของฮิสึกายะโดนดาบเข้าแทงจากด้านหลังซึ่งเจ้าตัวคิดว่าน่าจะโดนแช่แข็งไปแล้ว แต่อันที่จริง เป็นเพียงผลจากชิไคของไอเซ็นที่สะกดโดยสมบูรณ์เพียงเท่านั้น

"กะ..แก.."

ชายหนุ่มน้ำแข็งขบฟันอย่างเจ็บใจแต่เรี่ยวแรงตอนนี้ก็ไม่สามารถขยับได้พร้อมกับร่างกายที่หนักอึ้งจากการโดนโจมตีเข้าจุดสำคัญ

ไอเซ็นชักดาบออกจากร่างของฮิสึกายะด้วยใบหน้าที่เฉยชา ก่อนเจ้าของร่างที่โดนแทงจะค่อยๆล้มลงไปพร้อมกับโลหิตที่ค่อยๆรินไหลออกมา

โซระนั่งมองภาพนั้นนิ่งแข็งทื่อ นี่ตนไม่ได้ช่วยอะไรเลยงั้นหรอ

ความรู้สึกผิดก่อเกิดในจิตใจ ถึงความสามารถของเธอจะสูงก็จริง แต่ก็ไม่ได้สูงถึงระดับที่จะโค่นไอยมทูตปีศาทอย่างไอเซ็นลงได้แน่

แค่ความเร็ว..มันก็ผิดกันแล้ว

"เหลือแค่เจ้าและนะ โซระคุง.."

ไอเซ็นเอ่ยขึ้นพรางยกยิ้มราวกับผู้ที่อยู่เหนือกว่า

"อย่าได้ใจให้มันมากนะ ไอเซ็น.."

====================

Writer talk

ดุเดือดเลือดท่วมมากค่า จบไปอีกตอนแล้ว จะเป็นยังไงต่อไปฝากติดตาม และคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะ  ♡

New Caractor

Yamamoto Miwa

บุตรหลานสาวคนโตของตระกูลยามาโมโตะ ซึ่งเป็นถึงหัวหน้าหน่วยลับพิเศษแห่งโซลโซไซตี้ ซึ่งจัดตั้งขึ้นสำหรับภารกิจอันตรายโดยเฉพาะเจาะจง นั่นก็คือการสืบข้อมูลเกี่ยวกับคดีของยมทูตในร่างฮอลโล่ที่คร่าชีวิตยมทูตตายอย่างปริศนาตั้งแต่นานมาแล้วจนถึงตอนนี้ จนได้ข้อมูลมาให้แก่โยรุอิจิจากการบุกไปสืบที่อูเอโกมุนโด้ โดยมีอิชิมารุ งินเป็นผู้ช่วยเปิดทาง

ดาบฟันวิญญาณ 

คำปลดปล่อย : จงแผดเผาพร้อมกับคมดาบของข้า โฮโนะ

ลักษณะ : จะเป็นดาบฟันวิญญาณที่ควบคุมเพลิงซึ่งคล้ายคลึงกับของโซระ แต่จะมีรูปแบบที่ต่างกัน ของโซระจะเป็นรูปร่างออกมาเป็นอีกาเพลิง แต่สำหรับโฮโนะแล้ว เป็นเพลิงที่สามารถควบคุมผ่านดาบเพียงเท่านั้น