[ Fic Bleach ] หัวใจที่ถูกแช่แข็งของเจ้า ข้าจะละลายมันเอง..

ลำดับตอนที่ #16 : Charpter XIV : fiance

อีกด้านนึง

ณ ที่ทำการหน่วยที่4

หญิงสาวที่ตอนนี้เปลี่ยนกลายมาเป็นโซระเช่นเดิมแล้ว ค่อยๆวางร่างฮิสึกายะลงที่เตียงภายในห้องรักษา

"ฝากด้วยนะคะหัวหน้าอุโนะฮานะ.."

โซระเอ่ยกับหญิงสาวที่ทำการรักษายมทูตอยู่หลายตนภายในห้องนั้นที่ได้รับบาดแผลจากการต่อสู้เพื่อปกป้องโซลโซไซตี้

"ค่ะ รองหัวหน้ายามาโมโตะคงจะเหนื่อยมากแล้ว ไปพักเถอะค่ะ"

หัวหน้าอุโนะฮานะรับคำเพื่อครายกังวลให้หญิงสาว ก่อนเธอจะโค้งลงน้อยๆให้กับผู้ที่มีศักดิ์เป็นหัวหน้าแล้วเดินออกไปจาห้อง

หลังจากนั้นร่างบางก็สาวเท้าเดินออกมา และมุ่งน่าไปยังคฤหาสต์ยามาโมโตะที่เป็นบ้านของตน..แต่ทว่า

อึก..

ร่างกายกลับรู้สึกอ่อนแรงลงแล้วปวดแสบปวดร้อนตามร่างกายอย่างฉับพลัน ลมหายใจร้อนๆหอบหายใจออกมาถี่ๆ คงเป็นผลข้างเคียงกับการใช้ฮารุซาเมะสินะ

ดะ..เดินไม่ไหวแล้ว

หญิงสาวที่ได้รับผลกระทบจากพลังของตนค่อยๆเซลงด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง

'หมับ'

"โซระจัง!"

แต่ดีที่ร่างของใครบางคนเข้ามารับเธอไว้ในอ้อมอกทันควันทำให้เธอไม่ล้มลงไปกองกับพื้น

"นี่โซระจัง ได้ยินข้ามั้ย.."

ผู้เป็นหัวหน้าหน่วย13เอ่ยเรียกเธออย่างกังวล แต่ก็ไร้ซึ่งการตอบรับใดๆ นัยน์ตาสีม่วงละอ่อนค่อยๆพร่ามัว ก่อนจะปิดเปลืกตาลงด้วยความหนักอึ้ง

"เฮ้อ..นี่ต้องฟื้นอะไรเกินตัวอีกแน่ๆเลย"

อุคิทาเกะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ กับหญิงสาวที่แสนจะดื้อรั้นชอบฟื้นอะไรแบบนี้อยู่เป็นประจำ ซึ่งไม่รู้เลยว่ามันทำให้เขาเป็นห่วงเธอขนาดไหน

ร่างสูงช้อนร่างของเธอขึ้นในอ้อมอก พรางเร่งฝีเท้าไปยังหน่วยที่4ที่เธอพึ่งเดินออกมา


"เอ่อ ตายจริงขอโทษนะคะ ดิฉันไม่ได้สังเกตว่ารองหัวหน้ายามาโมโตะก็บาดเจ็บเหมือนกัน.."

เมื่ออุโนะฮานะเห็นร่างสูงอุ้มหญิงสาวเดินเข้ามาก็ขอโทษขอโพยทันทีด้วยความไม่ได้เรื่องของตน

"ไม่เป็นไรหรอก โซระจังเองก็ไม่ได้บอกเจ้าด้วยนี่.."

อุคิทาเกะเดินเข้าไปวางเธอลงบนเตียงที่ว่าง พรางใช้มือเกลี่ยปอยผมดำขลับที่ปกหน้าเธอออกแล้วเอื้อมมือขึ้นไปวางบนศีรษะของเธอด้วยแววตาที่ยังคงกังวล

"เป็นอะไรก็ไม่เคยจะบอกใครหรอก เธอน่ะ.."

ใช่แล้วเขารู้นิสัยของหญิงสาวที่นอนไร้สติอยู่นี่ดี เธอมักจะทำเหมือนไม่เป็นไรอยู่เสมอ ไม่ว่าจะมีอาการเจ็บปวดหรือทุกข์ร้อนอะไร เธอก็จะพยายามทนอย่างที่สุดเพื่อจะได้ไม่ให้ใครต้องเป็นห่วง ซึ่งเขาเองก็เหนื่อยใจกับความดื้อรั้นนั้นเสียเหลือเกิน

อุโนฮานะเดินเข้ามาหาเธอเพื่อเช็คสภาพร่างกายอย่างคร่าวๆ

"เหมือนจะมีไข้ขึ้นสูง แถมสภาพร่างกายคงจะขยับไม่ได้ไปซัก2-3วัน เป็นผลจากพลังของเธอค่ะ.."

หัวหน้าหน่วยแพทย์ใช้วิถีมารตรวจสอบ จนรู้แจ้งขึ้นมาเล็กน้อย ทำให้ชายหนุ่มยิ่งเป็นกังวลหนักขึ้นไปอีก

"เฮ้อ ยังไงก็ฝากด้วยนะครับหัวหน้าอุโนะฮานะ.."



เวลาผ่านมาจวบจนค่ำมืด

เปลือกตาจากหญิงสาวที่นอนหลับพริ้มอยู่ที่เตียงค่อยๆเปิดขึ้น นัยน์ตาสีม่วงละอ่อนกระพริบตาปริบๆเพื่อปรับความชัดเจนจากที่ยังพร่ามัวอยู่

นี่ตนอยู่ในหน่วยที่4อีกแล้วสินะ..

อะไรกันร่างกายมัน หนักไปหมดเลย แถมร่างกายยังรู้สึกหนาวเอาเสียมากๆด้วย..

สัมผัสอุ่นๆที่มือนี่มัน..

ร่างบางที่พอจะหันหน้าไปมาอยู่ได้บ้างหันไปหามองด้านข้างเตียงของเธอ พบกับชายหนุ่มที่ฟุบนอนอยู่ข้างเตียงพรางกุมมือเธอไว้หลวมๆ

"พี่จูชิโร่.."

เสียงหวานเอ่ยเรียกชายที่ฟุบนอนอย่างแผ่วเบา เพราะไม่อาจจะตะเบงเสียงได้มากกว่านี้

"อืม~ โซระฟื้นแล้วหรอ"

เสียงเรียกของเธอปลุกให้เขาตื่นขึ้นทันที พรางใช้อีกมือที่ไม่ได้จับมือเธอไว้ขยี้ตาอย่างงัวเงียก่อนจะเหลือบมองร่างที่นอนอยูาบนเตียงด้วยแววตาอ่อนโยนเช่นเดิม

"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า.."

เสียงนุ่มทุ้มแฝงไปด้วยความห่วงใย พร้อมกับมือที่กระชับแน่นขึ้น

"ข้าแค่รู้สึกว่าร่างกายมันหนักไปหมดเลยเท่านั้น แต่ไม่ได้เจ็บปวดอะไรเลยค่ะ"

เจ้าของร่างบางเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มเพื่อให้ร่างสูงข้างๆตนครายกังวลลงบ้าง แต่ในความจริงแล้ว แค่ได้เห็นหน้าชายหนุ่ม เธอก็รู้สึกดีขึ้นมากเลยต่างหาก

ฝ่ามือใหญ่ใช้หลังมือทาบลงที่หน้าผากของร่างเล็กเพื่อวัดไข้ ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปลูบผมดำขลับ

"ไข้เจ้ายังไม่ลดเลย หนาวหรือไม่"

เมื่อรู้สึกว่าตัวของเธอนั้นยังร้อนไม่จาง แถมใบหน้าขาวนวลยังแดงก่ำเพราะพิษไข้อย่างชัดเจน..จึงเลื่อนผ้าห่มขึ้นมาห่มให้มิดชิดขึ้นอีก

"หนาวสิ..หนาวมากเลย แค่กๆ"

เธอว่าพรางไอออกมาพร้อมกับลมหายใจถี่ๆที่แสนจะร้อนผ่าวจากพิษไข้

แขนเรียวเล็กที่แสนหนักอึ้งทั้งสองของโซระค่อยๆขยับเข้ามากอดตัวเองอย่างยากลำบาก

ให้ตายสิ ไม่คิดว่าการที่เธอใช้ฮารุซาเมะมันจะหนักหนาแบบนี้

"ถ้าเช่นนั้น..แบบนี้ล่ะ"

'หมับ'

'สวบ'

ร่างสูงขยับขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆเธอ พรางค่อยๆใช้แขนแกร่งช้อนร่างเธอขึ้นมาในอ้อมอกแกร่งของตน พร้อมกับกระชับกอดแน่น

ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายอย่างบอกไม่ถูก มันทั้งอุ่นกายและอุ่นใจ

"ทำแบบนี้ท่านจะติดไข้ข้าไปด้วยนะ.."

"อย่ากังวลใจ ข้าไม่เป็นไรหรอก เจ้าอุ่นขึ้นหรือไม่ล่ะ.."

ชายหนุ่มว่าพรางลูบแผ่นหลังของเธอและไล้ขึ้นจนมาถึงเรือนผมแล้วลงมาทีท้ายทอย

"อื้อ อุ่นมากเลย.."

เสียงหวานเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และความรู้สึกที่เริ่มจะเคลิ้มหลับในไม่ช้า พรางเอนตัวเข้าแนบชิดกับแผ่นอกกว้างอย่างเต็มที่ พร้อมกับแขนเรียวที่ค่อยๆรวบกอดร่างสูงกลับ

"ถ้างั้นก็หลับซะนะ โซระจังของพี่.."

เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเหมือนกล่อมให้ร่างบางในอ้อมอกหลับไหลอย่างสบาย พรางก้มลงพรมจุมพิตเบาๆที่เรือนผมดำขลับ

และค่ำคืนแห่งความอบอุ่นนี้ก็ผ่านอย่างเนิ่นนานจนหญิงสาวเข้าสู่ห้วงนิทราไปพักใหญ่ๆ..

ชายหนุ่มจึงค่อยๆปล่อยร่างบางออกจากอ้อมอก และวางร่างกลับไปนอนราบที่เตียงอีกครั้งอย่างเบามือเพื่อไม่ให้เธอตื่นขึ้น พร้อมกับห่มผ้าให้เสร็จสับ พรางลูบผมเธอเบาๆก่อนจะลุกออกมาแล้วเดินออกไปจากห้อง

อา..เกร็งชะมัดเลย

ใบหน้าคมขึ้นสีเล็กน้อย เนื่องจากพยายามหักห้ามใจไว้อยู่นานเหมือนกัน ถึงจะเป็นเขาก็เถอะ แต่ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายนะ..มันก็ต้องรู้สึกอย่างนั้นบ้างแหละ

"แหมๆ..คงจะอดทนมากๆเลยสินะน่าสงสารจริงๆอุคิทาเกะ.."

'ควับ!'

ชายหนุ่มหันไปหาเจ้าของเสียงที่ยืนพิงกำแพงอยู่ข้างประตูตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ด้วยสีหน้าตกใจสุดๆ

"นี่เจ้า..แอบดูงั้นหรอ"

อุคิทาเกะหันพูดกับเพื่อนเจ้าสำราญด้วยเสียงที่เบา เพราะเกรงว่าผู้ที่นอนภายในห้องจะตื่นขึ้น

"แหมๆ ไม่ตั้งใจซักหน่อย กะจะมาดูอาการโซระเท่านั้นเอง.."

"เฮ้อ ถ้าอย่างนั้นตามมาด้วยกันหน่อยสิ"

อุคิทาเกะที่เห็นว่าตรงนี้จะคุยไม่ค่อยสะดวกจึงเปลี่ยนที่ไปคุยกันด้านนอกของหน่วย

"เรื่องไอเซ็น ทาง46ห้องวังกลางตัดสินว่ายังไงบ้างล่ะ.."

ชายหนุ่มถามขึ้นกับเพื่อนเจ้าสำราญของตนเพราะไม่ได้ออกไปฟังข้อมูลเนื่องจากง่วนอยู่กับการเฝ้าหญิงสาว

"ก็ ขังไว้ที่คุกที่ลึกที่สุดไม่ให้เห็นแสงเดือนแสงตะวันเลยล่ะ.."

"อย่างงี้นี่เอง ก็เป็นความผิดร้ายแรงนี่นะ"

"ว่าแต่เจ้าน่ะ รู้รึยังว่ามิวะจังกลับมาแล้วนะ.."

"วะ..ว่าไงนะ!"

อุคิทาเกะมีท่าทีตกใจสุดๆเมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่เป็นพี่สาวของโซระนั้นได้กลับมาแล้ว ซึ่งมันก็มีเหตุผลสำคัญอยู่ที่ชายหนุ่มไม่อยากจะนึกถึงซักเท่าไหร่

"ไหนจะเรื่องภารกิจของหน่วยลับพิเศษที่สำเร็จลุล่วงไปแล้ว เธอคงต้องกลับมาเป็นรองหัวหน้าของหน่วยเจ้าตามเดิม..และเรื่อง.."

"งานแต่งสินะ.."

ใช่แล้วอุคิทาเกะเป็นคู่หมั้นหมั้นกับพี่สาวของโซระ นั่นก็คือมิวะนั่นเอง เขาทั้งสองถูกหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่ยังเล็กและที่สำคัญ..

โซระเองก็ยังไม่รู้เรื่องเลย..

====================

Writer talk

บอกแล้วว่าตอนหลังมีดราม่าแน่นอนจ้า ฝากติดตามต่อไปและอย่าลืมคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะ~ ♡