คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน น้องแบคฮยอน
น้องแบคฮยอน
เสียงกระทบกันของเครื่องครัวและกลิ่นหอมของอาหารเช้านั้นทำให้เด็กหนุ่มที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัว
ไม่นานโอเซฮุนก็ลุกขึ้นจากเตียง
คว้าสมาร์ทโฟนบนหัวเตียงขึ้นมากดทั้งๆที่ยังหาวอยู่ และเดินออกจากห้องไป
“แม่
มีไรกินมั่ง” เซฮุนทิ้งตัวนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวโดยที่ไม่ละสายตาจากมือถือในมือ
“มีไข่ดาวที่แบคทอดให้”
กลับกลายเป็นเสียงเล็กๆที่คุ้นหูตอบกลับมาแทน
เงยหน้ามองขึ้นไปก็เห็นจานข้าวค่อยๆลอยมาหาเขาอย่างทุลักทุเล
“เห้ย! เดี๋ยวจานแตก” เซฮุนเดินไปแย่งจานข้าวมาจากเด็กตุ้ยนุ้ยที่สูงแค่ต้นขาของเขา
“มึงมาไงเนี่ย”
“แบคบินมา”
ดูมัน .. เด็กอ้วนยิ้มแป้นแล้นหันมากวนตีนเขาอีก มันน่าเตะจริงๆเลยไอ้นี่หนิ
“อย่างมึงคงบินไม่ขึ้นหรอก
ไอ้ก้อนไขมัน” เซฮุนว่า พร้อมกับใช้เท้าเขี่ยก้นกลมๆของบยอนแบคฮยอนวัยหกขวบ
เด็กอ้วนกลมที่อาศัยอยู่ข้างบ้านเขา
“เซฮุน
อย่าพูดกูมึงกับน้องแบบนั้น” เป็นคุณแม่ของเขาที่เดินเข้ามา
วางจานข้าวอีกใบหนึ่งลงบนโต๊ะ และก้มลงอุ้มแบคฮยอนขึ้นมานั่งข้างๆเซฮุน “เดี๋ยวแบคฮยอนจะมาอยู่บ้านเราสักพักนะ”
“ห้ะ
.. ทำไมอ่ะแม่”
“คุณน้าเขาไปทำงานต่างจังหวัด
แต่ไม่อยากให้น้องขาดเรียนเลยมาฝากไว้”
“ให้มันนอนกับแม่นะ
มันพูดมากผมรำคาญ”
“ไม่เอา! แบคจะนอนกะฮุน”
หน้าตาจิ้มลิ้มของแบคฮยอนบึ้งทันทีที่ได้ยินว่าจะไม่ได้นอนกับ
พี่ชายข้างบ้านสุดรักของตัวเอง
“ไม่ให้นอนโว้ย”
“เป๋าแบควางอยู่นู่น”
แบคฮยอนใช้แขนป้อมๆของตัวเองชี้ไปที่กองกระเป๋าที่ขนาดใหญ่กว่าเด็กวัยหกขวบมาก
“เออ
กินข้าวก่อน”
“อื้อ”
ไม่กี่นาทีผ่านไปอาหารบนโต๊ะทั้งหมดก็ถูกเด็กชายสองคนจัดการจนหมดเกลี้ยง
...ไม่สิ ต้องบอกว่าไอ้ก้อนไขมันข้างๆเขากินมันซะส่วนใหญ่มากกว่า
เด็กบ้าอะไรกินจุชะมัด
หลังจากเก็บจานชามทุกอย่างไปวางเอาไว้ในอ่างแล้ว
เซฮุนก็ย้ายตัวเองไปนั่งหน้าโซฟา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเริ่มเล่นมันอีกครั้ง
“ฮุน..
อุ้มแบคลงหน่อย”
“มีขาก็ลงเองดิ”
“ก็ขาแบคไม่ถึงอ่ะ
แบคกลัวตก”
“ตุ้ดป่ะมึงอ่ะ
แค่นี้ก็กลัว” เซฮุนวางสมาร์ทโฟนลงบนโต๊ะและค่อยๆเดินเข้าไปหาเด็กตัวเล็กที่กางแขนเรียกร้องจะให้เขาอุ้ม
“ตุ้ดคือไรอ่ะ”
“ถ้ามึงชอบผู้ชาย
มึงก็ตุ้ดไง” ว่าแล้วก็อุ้มแบคฮยอนขึ้นมาในอ้อมแขน “มึงหนักขึ้นป่ะหนิ”
“แบคชอบฮุนอ่ะ
ตุ้ดป่ะ” แบคฮยอนเกาะไหล่พี่ชายข้างบ้านเอาไว้แน่น ระหว่างที่เซฮุนเดินไปหยิบกระเป๋าของเขา
“เออตุ้ด
.. มึงนอนกะแม่นะ” เซฮุนค่อยๆเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง
“...”
“ว่าไง
ทำไมไม่ตอ-”
เด็กหนุ่มว่าจะหันไปท้วงแต่ก็กลายเป็นว่า ไอ้ก้อนไขมันดันหลับคาไหล่ของเขาไปซะแล้ว
..
“เฮ้อ
ไอ้ไขมันเดินได้เอ้ย”
สุดท้ายโอเซฮุนก็เดินเข้าห้องของตัวเอง
ทิ้งกระเป๋าของแบคฮยอนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า
ก่อนจะค่อยๆวางเด็กน้อยที่กำลังหลับสบายไว้บนเตียง พร้อมห่มผ้าให้เรียบร้อย
“ฝันดีไอ้ตัวแสบ”
J
“ฮุนๆๆ”
หลังจากกินข้าวแล้วหลับไปไม่นาน
เด็กตัวแสบก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับพลังเต็มเปี่ยมเอาแต่เรียกชื่อเขาไม่หยุด
ยิ่งแม่ออกไปทำงานด้วยแล้วเด็กนี่ก็ยิ่งต้องมาอยู่ตัวติดกับเขา
“ไร”
“ดูนี่สิแบคยืนขาเดียวได้ด้วย!”
“อืม”
เซฮุนตอบทั้งๆที่ยังก้มหน้ากดสมาร์ทโฟนอยู่
“ฮุนไม่มองแบคเลย”
“เออน่ะ”
“ฮุนดูแบคยืนขาเดียวก่อน”
“ใครก็ทำได้หน่า”
คนอายุมากกว่าเพียงแค่หันไปมองคนตัวเล็กเพียงแปปเดียว “เดี๋ยวก็ล้มหรอก ยืนดีๆ”
“แต่แบคกระโดดได้ด้วยนะ!” ว่าแล้วแบคฮยอนก็เริ่มกระโดดขาเดียวรอบๆตัวเซฮุน
“เดี๋ยวล้ม
อย่าซนหน่า” เสียงของเซฮุนเริ่มติดรำคาญขึ้นเรื่อยๆ
เขาอยากจะดูวิดิโอเต้นอย่างสงบสุขสักหน่อย ..
“ไม่ล้ม
แบคเก่ง.. โอ้ะ!”
“เห้ย!”
เซฮุนรีบลุกไปคว้าตัวเด็กตัวแสบที่พลาดท่ากำลังจะล้มลงบนพื้น “มึงนี่ซนชิบหาย”
“คิก
.. ฮุนห่วงแบคใช่มะ”
“เปล่า
กูขี้เกียจพามึงไปโรงบาล” เซฮุนบ่นเบาๆ ก่อนจะอุ้มไอ้อ้วนมานั่งบนโซฟาด้วยกัน
หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเสียบหูฟังและเริ่มดูวิดิโอเต้นของตัวเองอีกครั้ง
“ฮุน...”
“กูบอกกี่ครั้งล่ะว่าให้เรียก
พี่ฮุน”
“อื้อ! พี่ฮุน”
...
...
...
“ฮุน”
“เฮ้อ..”
#ฟิคน้องแบค
TBC
ความคิดเห็น