คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอน น้องแบค...โดนจีบ?
ตอน น้องแบค...โดนจีบ?
“ไอ้ฮุนจ๋า!!” เสียงเรียกพร้อมกับแขนที่พาดไปที่คออย่างเต็มแรง
ทำให้เซฮุนที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ตกใจจนเข่าแทบทรุด
“ไอ้ดำ! กูตกใจหมด”
“ทำไรของมึงว่ะ? เอาแว่นดำมาใส่ทำหอกอะไร?”
เซฮุนพยายามจะส่งสัญญาณให้ไอ้เพื่อนตัวแสบเงียบลงแต่มันกลับทำตัวไม่รู้เรื่อง
ดึงแว่นกันแดดจากหน้าเขาไปส่องดู
“ไอ้ดำเอามานี่!”
เซฮุนคว้าแว่นกันแดดของตัวเองกลับมาใส่ก่อนจะดึงเพื่อนสนิทไปที่มุมหนึ่งของห้าง
“มึงมาเงียบๆไม่เป็นรึไงว่ะ?”
“เอ้า! คุณเพื่อนจะเอาไงครับ ไม่ได้โทรชวนกูมากินข้าวรึไง”
“เงียบก่อนดิว่ะ” เซฮุนหันไปปิดปากไอ้เพื่อนตัวแสบก่อนจะด้อมๆมองๆไปรอบตัวอย่างน่าสงสัย
“อ๋าไออองอึงอ่ะ(หาไรของมึงว่ะ)” เสียงอู้อี้ๆของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างๆหู
“ไอ้ก้อน”
“ห้ะ! มึงตามน้องแบคมา?”
“ก็เออดิ กูมาตามไอ้โย่งนั่นมั้งแหม” ว่าแล้วก็ชี้ไปที่เด็กหนุ่มสองคนที่กำลังเดินมาใกล้
คนหนึ่งรูปร่างสูงโย่งจนไม่เหมือนเด็กอายุสิบแปด ส่วนอีกคนนั้น ...
จะเป็นใครได้นอกจากแบคฮยอน
“หูย ตามมาคุมอย่างกะพ่อหวงลูกสาว”
เพื่อนสนิทผิวสีแทนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้จนน่าตบ
“เงียบก่อนดิ มันเดินมาแล้ว” และภาพที่เห็นตอนนี้ก็คือ...
ชายหนุ่มวัยทำงานสองคนกำลังพยายามทำตัวกลืนไปกับกำแพงของห้าง
และเงี่ยหูฟังบทสนทนาของคนที่กำลังเดินผ่านไป
...
“แบค มึงหิวยัง? อยากกินไร?”
“อือ กูกินอะไรก็ได้แล้วแต่เลย” เสียงที่เริ่มแตกหนุ่มแสนจะคุ้นเคยดังขึ้นในระยะใกล้
และเซฮุนก็เพิ่งจะรู้ว่าไอ้ก้อนที่เขารู้จักเวลาอยู่กับเพื่อนนั้น
...เหมือนคนล่ะคน
“มึงเลิกแทนตัวเองว่ากูได้มะ ไม่เหมาะกับมึงเลย”
“ไม่เอาอ่ะ มึงยังพูดได้เลย” ถ้าให้เซฮุนเดา...
ตอนนี้ไอ้ก้อนมันต้องทำหน้าไม่พอใจพร้อมกับส่งสายตาอ้อนๆใส่คู่สนทนาแน่ๆ...
ก็มันน่ะรู้ดีตลอดแหละว่าต้องทำอะไรถึงจะได้สิ่งที่มันต้องการมา...
“ทีกับพี่เซฮุนอะไรนั่นมึงยังแทนตัวเองว่าแบคเลย
น่ารักจะตาย ทำกับกูมั่งดิ”
“เรื่องนั้นมัน...” เสียงคุยกันแผ่วเบาลงจนเซฮุนไม่สามารถได้ยินคำตอบนั่น
...
“มึง ไปกินร้านนั้นกัน” เซฮุนไม่รอช้าลากเพื่อนสนิทกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเด็กหนุ่มที่พวกเขารู้จักดีเข้าร้านอาหารไป
“เดี๋ยวดิไอ้ฮุน” จงอินคว้าไหล่ให้คนข้างหน้าหยุดเดิน
พร้อมถามด้วยหน้าตาจริงจังกว่าปกติ “มึง..จะตามไปทำไม?”
“ไปดูไง”
“ดูอะไรของมึง”
“ดูไอ้ก้อน” ถึงปากจะตอบคำถามของเพื่อน
สายตากลับคอยแต่จะหันไปมองร้านอาหารนั่นอยู่ตลอดเวลา
“สัส อย่ากวนตีนดิ” เพื่อนเริ่มมีสีหน้าจริงจัง
“น้องแบคเขาจะทำไรมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับมึงป่ะ?”
“เกี่ยว ... แม่มันฝากกูดูแล” ว่าแล้วไอ้คนปากแข็งจนน่าหงุดหงิดก็ลากแขนเพื่อนสนิทเดินตรงไปที่ร้านอาหารนั่นทันที
♪
สายตาของพนักงานทุกคนที่เดินผ่านไปผ่านมาในร้านต่างมองมาที่โต๊ะของชายหนุ่มวัยยี่สิบปลายๆสองคนที่กำลังยกเมนูของร้านขึ้นมาบังหน้า
แถมยังพยายามเอาหูแนบกับโซฟาราวกับพยายามจะฟังโต๊ะถัดไปคุยกัน...
“ไอ้ฮุน..
สั่งอาหารก่อนไหม?” จงอินที่ต้องจำใจยกเมนูขึ้นมาบังหน้าเพราะกระดากอายกระซิบถามไอ้เพื่อนปากแข็งเบาๆ
“กูไม่หิว
มึงก็สั่งๆไปดิ” เซฮุนกระซิบตอบ ทั้งๆที่ไม่หันหน้ามามองไม่วายปัดมือไล่ๆประมาณว่า
มึงไปนั่งฝั่งนู้นดิ อีก
แล้วเพื่อนรักอย่างคิมจงอินจะทำอะไรได้
... นอกจากเดินไปนั่งอีกฝั่งแล้วสั่งอาหารตามที่มันบอก...
“พูดกันดังๆหน่อยดิว่ะ...”
คนขี้หวงบ่นกับตัวเองเบาๆพร้อมกับพยายามแนบหูให้ชิดกับโซฟามากขึ้นอีก
...
“แบคฮยอนอ่า...”
“อ...อะไรของมึง
นี่..ปล่อยมือกูนะ”
“แบค.. ฟังกูก่อนดิ”
“ก็พูดมาดิ ปล่อยมือกูด้วย จะกินแล้ว”
“...”
“...ไม่พูดก็ปล่อยดิ”
“กู.. กูชอบมึง”
“เรื่องนั้นมึงบอกกูตั้งแต่หกขวบแล้ว”
“...!!!” เซฮุนได้แต่นั่งนิ่งแข็งเป็นหิน
ปล่อยให้บทสนทนาบ้าๆนี่ลอยผ่านหูไป..
“กูจริงจัง ให้กูจีบมึงนะ..”
“ชานยอล...”
“ให้โอกาสกูได้ไหมแบคฮยอน?”
“คือ...”
ไวกว่าความคิดเซฮุนลุกขึ้นยืนจนเพื่อนผิวแทนที่กินอาหารอยู่ถึงกับสะดุ้ง
พร้อมกับส่งสายตามาถามว่าเกิดบ้าอะไรขึ้น
“กูกลับล่ะ มึงรับไอ้ก้อนกลับบ้านด้วย”
ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินออกจากร้านไป แต่เพื่อนสนิทที่เห็นความผิดปกติกลับคว้าข้อมือเอาไว้แล้วกดเสียงถามเบาๆ
“เดี๋ยวดิ มึงจะไปไหน?”
“คอนโด”
“มึงโมโหเพราะไปฟังเขาสวีทกัน
มึงอ่ะ..ชอบน้องแบคใช่ป่ะ?”
“กูเปล่า” เซฮุนพยายามปั้นหน้าให้เป็นปกติที่สุด
“เพิ่งนึกได้กูยังทำงานค้างไว้ที่บ้าน” ว่าแล้วก็เดินออกจากร้านอาหารไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกของจงอิน
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องไปแอบตามไอ้เด็กอ้วนขนาดนี้ด้วย..
แต่พอรู้ตัวอีกทีเขาก็โทรตามไอ้เพื่อนสนิท แล้วก็เดินตามไอ้โย่งกับแบคฮยอนไปทั่วห้างซะแล้ว
เซฮุนฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถ
ปล่อยให้คำพูดของชานยอลแล่นผ่านไปมาในหัวเรื่อยๆ
ไม่อยากจะคิดเลยว่าแบคฮยอนจะตอบอะไรกลับไป เขาไม่กล้า... ไม่กล้าที่จะฟังคำตอบนั่น
ก็เลยหนีออกมา...
♪
“ไง น้องแบค~”
จงอินโบกมือหยอยๆให้เด็กน้อยวัยสิบแปดที่กำลังเดินเตาะแตะๆออกมาจากห้างจนเห็นภาพซ้อนทับเป็นเด็กหกขวบเมื่อก่อน
“อ้าว หวัดดีคับพี่ไหม้555555555555” ...แต่ความกวนประสาทนี่ยอมใจมันเลย
“เรียกพี่จงอินสิน้องแบค
แหม่” คนเป็นพี่ล็อคคอไอ้เด็กกวนประสาทพร้อมกับยีหัวฟูๆนั่นอย่างมันมือ
“โอ้ยพี่ ฮ่ะๆๆ เดี๋ยวแบคหมดหล่อนะ”
มือเล็กๆพยายามจัดผมที่ชี้ฟูหลังจากดิ้นหลุดออกมาได้
“ป่ะ
เดี๋ยวพี่ไปส่งคอนโด”
“อ้าว
แล้วฮุนไปไหนอ่ะ?” คนตัวเล็กเดินกึ่งวิ่งตามพี่ชายคนสนิทไปขึ้นรถ
“มันกลับไปก่อนแล้ว
เห็นบอกงานไม่เสร็จ”
“เอ้าไหงงั้น...
ไหนฮุนบอกวันนี้ว่าง”
“นี่น้องแบค..”
“คับ?”
“เราเก็บความลับเก่งมั้ย?”
#ฟิคน้องแบค
TBC
ฝากเข้าไปทำแบบสอบถามเรื่องรวมเล่มหน่อยนะคับบ ( http://goo.gl/forms/Dxtlc5Z6Fo )
อ้อ.. แล้วก็ฝากแบบสอบถามเรื่องมีตติ้งฮุนแบคด้วยนะค้าบ ( https://goo.gl/N9HFPN )
ขอบคุณค่าา
รักเสมอออ♡
ความคิดเห็น