คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอน พี่ชายคนใหม่(?)
ตอน พี่ชายคนใหม่(?)
เสียงโทรศัพท์ที่ดังกวนอยู่ข้างๆหูทำให้เด็กหนุ่มวัยสิบหกต้องฝืนตัวเองให้ลืมตาขึ้น
สิ่งแรกที่เขาเห็นตรงหน้าก็คือ .. เท้าอ้วนๆที่เกือบจะแนบกับหน้าเขาอยู่แล้ว
“ไอ้ก้อน! ตีนมึงอ่ะ!!” เซฮุนลุกขึ้นถีบก้นโด่งๆของไอ้อ้วนที่นอนคว่ำกลับหัวกลับหางอยู่บนเตียง
ส่วนแขนขาทั้งสองข้างก็แผ่ออกอารมณ์แบบ เตียงนี้เป็นของข้า...
“อือ แบคจะนอน” ดูมัน
ยังอุตส่าห์งึมงัมตอบกลับมาแล้วหลับต่อได้อีก เซฮุนเลิกสนใจไอ้อ้วนที่นอนน้ำลายยืดอยู่
แล้วหันไปรับโทรศัพท์แทน
“เชี่ยมึงถึงแล้วอ่อ”
[อยู่หน้าบ้านแล้วโว้ย
แดดเผาจะไหม้แล้วช่วยกูด้วย]
“ไม่ต้องโดนแดดมึงก็ไหม้”
ว่าแล้วก็กดวางสายไม่สนใจเสียงด่าของเพื่อนตัวดำ
ใช่
วันนี้จงอินนัดว่าจะมาทำงานกันที่บ้านของเขา แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ขยันจะทำงานอะไรแบบนั้นนักหรอก
แต่เพราะคนเป็นเพื่อนเอาแต่เซ้าซี้จะมาหาไอ้ก้อนให้ได้ ผลก็เลยออกมาเป็นแบบนี้
“หอบไรมาเยอะแยะว่ะ?”
“ขนม.. ให้น้องแบค”
คำตอบของเพื่อนสนิทพร้อมยิ้มที่มันพยายามจะทำให้ดูเป็นมิตร
เซฮุนก็ได้แต่เดินส่ายหัวเดินเข้าบ้านไป เตรียมมาตีสนิทกับไอ้อ้วนเน้นๆเลยว่างั้น..
“มันหลับอยู่
ไปปลุกเองล่ะกัน” พูดจบไอ้คนรักเด็กก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องเขาทันที
ไม่นานเสียงงุ้งงิ้งๆก็เริ่มดังมาจากข้างบน
ทำให้เซฮุนที่ฟุบหน้าสลึมสลืออยู่บนโต๊ะเงยหน้าขึ้นมามอง ภาพตรงหน้าก็คือไอ้เพื่อนตัวดำกำลังอุ้มไอ้ก้อนเดินลงบันไดมา
หัวเราะกันคิกคักๆอยู่ตลอด แหม สนิทกันเร็วเชียว...
“ไหนขนมของแบคอ่ะพี่ไหม้”
“ก็บอกให้เรียกพี่จงอินไงครับ
แหม ..” จงอินวางก้อนอ้วนๆลงบนเก้าอี้ข้างๆเซฮุน “เดี๋ยวพี่เอาขนมให้นะครับ”
“อื้อ!!”
“น้ำลายเปรอะแก้มมึงอ่ะ”
เซฮุนเอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำลายที่เปรอะอยู่บนแก้มยุ้ยๆ “ไม่ล้างหน้าก่อนว่ะ”
“ก็พี่ไหม้อุ้มออกมาอ่ะ”
“มาแล้วครับ
มาแล้วคร้าบบ น้องแบคอยากกินอันไหนหืม?”
จงอินรีบวิ่งดุ้กๆกลับมาพร้อมกับขนมเต็มอ้อมแขน วางกองเอาไว้เต็มโต๊ะให้เด็กน้อยได้เลือกสรรค์
“แบคอยากกินอันนู้น”
เพียงแค่ไอ้อ้วนชี้นิ้วขนมที่มันอยากได้ก็มาเสิร์ฟตรงหน้า โดยไอ้ดำ
“อร่อยมั้ยครับ?” จงอินเท้าคางลงกับโต๊ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
มองเด็กน้อยที่เคี้ยวช็อคโกแลตหนับๆเต็มปากจนแก้มตุ่ย
“อื้อ!”
“น้องแบคไปเที่ยวกับพี่มั้ยครับ?”
“เที่ยว?! ไป แบคอยากไป” ตาของไอ้อ้วนเป็นประกายทันทีที่ได้ยินคำว่าเที่ยว
ถึงขนาดทิ้งขนมในมือไปเกาะอยู่ที่จงอิน
ผัวะ!
“ไอ้ไหม้
ไหนมึงบอกจะทำงาน” แรงตบกลางหัวของโอเซฮุน
ทำให้พี่ชายใจดีหัวทิ่มกระแทกโต๊ะดังปั้กไปอีกทีหนึ่ง
“สัส!”
จงอินหันไปด่าแต่ก็ลืมตัวรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง “อุ้ย น้องแบคอย่าฟังนะ ปิดหูนะครับ”
“เต๊าะเด็กรึไงมึงอ่ะ”
“กูแค่อยากเล่นกับน้องเอง
มึงนี่ขี้หวงเหมือนกันนี่หว่า”
“ไม่ได้หวงโว้ย
เดี๋ยวออกไปข้างนอกแล้วอันตราย แม่ไอ้ก้อนก็จะมาด่ากู”
“อ้อเหรอออออออออออออออ”
♪
เสียงหัวเราะคิกคักๆที่ดังอยู่ตลอดเวลากำลังทำให้เซฮุนหงุดหงิด
ตั้งแต่ขึ้นมาทำงานบนห้องไอ้ก้อนกับจงอินก็เอาแต่เล่นกันอยู่บนเตียง
หัวเราะเอิ้กอ้าก และปล่อยให้เขามานั่งปั่นรายงานหลายชั่วโมงแบบนี้
“ไอ้ดำ
มาทำงานดิว่ะ” พูดด้วยก็ไม่ตอบ .. เอาแต่เล่นแบบนี้จะไม่ให้หงุดหงิดได้ไง
“น้องแบคๆ ปูไต่..
ปูไต่~”
“คิกๆๆ
พี่ไหม้ไม่เอา! แบคจั๊กจี้!!” เด็กน้อยดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียง
มือป้อมๆพยายามปัดมือของจงอินที่เอาแต่จิ้มเอวไม่หยุด
“น้องแบคจุ้บก่อนเร็ว”
จงอินพองลมในแก้ม พร้อมยื่นหน้าไปใกล้ๆ
“ไม่เอา”
เด็กน้อยบุ้ยหน้าหนีไปทางอื่น
“งั้นพี่จี้ต่อนะ..”
ว่าแล้วก็ค่อยๆกระดึ้บมือเข้าไปใกล้ “หนึ่ง... สอง... สา-”
“คิก.. ไม่เอา! แบคจุ้บก็ได้”
“ตรงนี้เลยครับ
ตรงนี้เลย” เด็กหนุ่มผิวแทนยิ้มแป้นยื่นหน้าไปใกล้และ ชี้นิ้วที่แก้มตัวเองรัวๆ
ปัก!
“ไอ้ดำ! ตามึงไปทำงานแล้ว” เซฮุนลุกขึ้นมาตบหัวไอ้เพื่อนที่วันนี้ทำตัวน่ารำคาญเป็นพิเศษไปทีนึง
“ตบจังหัวกูเนี่ย! กูไม่ได้มาทำงาน กูมาหาน้องแบคต่างหาก”
“ไปทำก่อนที่กูจะเอาชื่อมึงออก”
“เดี๋ยวดิกูขอถ่ายรูปกับน้องก่อนค่อยทำได้มะ
แหม” จงอินว่าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเปิดกล้องหน้า
และอุ้มไอ้ตัวเล็กมานั่งตัก “น้องแบคครับถ่ายรูปกัน”
“อื้อ!”
ไอ้อ้วนก็ไม่ได้อิดออดอะไร
แถมยังยิ้มยิงฟันจนแทบจะเห็นฟันครบทุกซี่ใส่กล้องอีกต่างหาก
“เอาล่ะนะ หนึ่ง..
สอง.. ซั่ม!”
แชะ!
“ไอ้สัสฮุน! มึงเดินเข้ามาทำหอกไรว่ะ?!” หันไปโวยอีกคนทันทีเมื่อเห็นว่าในรูปนั้นไม่ได้มีแค่เขากับน้องแบคฮยอน
แต่กลับมีไอ้เพื่อนตัวขาวติดเข้ามาด้วย
“กูเปล่าหนิ”
“อีกรูปนะน้องแบค~ คราวนี้ชูสองนิ้วด้วย”
“คับ!”
แบคฮยอนพยักหน้ารับปากอย่างจริงจัง ยิ้มยิงฟันใส่กล้องอีกรอบ
พร้อมยกแขนสองข้างชูสองนิ้ว
แชะ!แชะ!แชะ!
จงอินยิ้มพอใจกับรูปที่ได้เพราะเขากะจังหวะที่ไอ้เจ้าของห้องมันเผลอแล้วกดถ่ายรัวๆ
แต่พอหันไปก็เจอ.. สายตาอาฆาตจากไอ้คุณเจ้าของห้อง
“แหม
มองตาขวางเชียวนะครับ”
“กูเปล่า”
“งั้นกูถ่ายอีกได้ป่ะว่ะ?”
“ไปทำงานโว้ย!”
“เดี๋ยวพี่มานะน้องแบค~”
จงอินไม่ได้สนใจเพื่อนขี้หวง แล้วหันไปยีหัวไอ้ก้อนน่ารักที่โบกมือบ๊ายบายมาเบาๆ
แล้วถึงไปทำงานต่อ
เซฮุนทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างๆไอ้ก้อน
ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมากดเล่นนู่นเล่นนี่อย่างเงียบๆ
“ฮุนๆ”
เสียงเล็กๆมาพร้อมกับมือกลมๆที่เกาะอยู่บนแขนของเขา แต่คนเป็นพี่ก็ไม่ได้เงยหน้ามามอง
“ว่า?”
“ทำไรอ่ะ
แบคดูด้วย” ว่าแล้วก็ชะโงกหัวพยายามดูจอโทรศัพท์
แต่ก็โดนมือใหญ่ดันหัวลงไปนอนที่หมอน
“ยุ่งหน่า นอนไปมึง”
“แบคไม่ง่วงอ่ะ”
“หลับตา เดี๋ยวก็หลับ”
“...” พอหันไปดูก็เห็นว่าไอ้ตัวเล็กพยายามหลับตาปี๋ตามคำสั่ง
และนั่นทำให้เซฮุนถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆกับความพยายามของมัน
“ฮุน”
รอยยิ้มเอ็นดูกับมือใหญ่ที่เกือบจะวางลงบนหัวกลมๆถูกพับเก็บไปทันที
เมื่อเด็กน้อยที่ควรจะหลับไปแล้วลืมตาขึ้นมา
“ร...ไรมึง”
“เล่นกับแบคหน่อย..
นะ” ไอ้อ้วนเขยิบเข้ามาออเซาะแขน เอาหัวถูไปถูมาไม่หยุด
“เล่นอะไรของมึง?”
“พ่อแม่ลูก”
...
...
...
“5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555”
ไอ้เพื่อนตัวดำที่นั่งทำงานอยู่หันมาระเบิดหัวเราะใส่หน้าคนถูกชวนเล่นพ่อแม่ลูก
ซึ่งกำลังทำหน้าปูเลี่ยนสุดๆอยู่บนเตียง
“มึงจะเล่นอะไรนะ?”
“พ่อแม่ลูกไง
เดี๋ยวแบคเป็นพ่อ ฮุนเป็นแม่ ส่วนคุณฮิปโปโปเป็น...”
เด็กน้อยพูดจ้อยๆด้วยหน้ายิ้มแป้นแล้น พร้อมกับตาแป๋วๆที่ดูมีความหวังสุดๆ
“อ้วนมึงหยุด! หน้าตากูดูเป็นแม่มากไหม?”
เสียงหงุดหงิดสุดๆดังขึ้นมาขัด พร้อมกับชี้หน้าตัวเองให้ไอ้ก้อนดู โอ้โห ให้หน้าหล่อๆอย่างกูเป็นแม่
ผมนี่ยืนขึ้นเลย
“งั้น...”
ไอ้ก้อนที่นั่งจุ้มปุ้กอยู่บนเตียงทำท่าคิดแปปนึง
“งั้นแบคยกตำแหน่งพ่อให้ฮุนก็ได้”
“ปัญญาอ่อน
กูไม่เล่น” เซฮุนล้มตัวลงนอน และหันไปสนใจโทรศัพท์ในมือแทน
“หูย..
ชยอลยังยอมเล่นกับแบคเลย” เสียงบ่นงุ้งงิ้งดังอยู่ข้างๆทำให้มือที่ไถหน้าจอโทรศัพท์ไปมาหยุดกึก
หูยิ่งเริ่มผึ่งเมื่อได้ยินเสียงคนที่ควรจะทำงานดังขึ้น
“น้องแบคเล่นกับพี่แทนไหมครับ
เดี๋ยวพี่เป็นแม่ให้ด้วย”
“จริงนะ!”
“จริงสิครับ ~”
จงอินคลานขึ้นมานั่งบนเตียง มืออีกข้างก็ผลักเพื่อนไปไกล “ไปมึงไปทำงานแทนกู”
“เออ
กูเล่นเองก็ได้ๆ”
“แต่กูจะเล่นก่อน” เด็กหนุ่มผิวแทนและผิวขาวจ้องหน้ากันอย่างไม่ยอมกัน
ไม่รู้ว่าที่จริงจังกันคืออยากเล่นกับไอ้ก้อนที่นั่งมองซ้ายทีขวาที
หรือไม่อยากทำงานกันแน่
“ไอ้ก้อนชวนกูไง”
“งั้นให้น้องแบคเลือกไหมล่ะ?”
จงอินยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ ..
อ้วนมึงเลือกใคร”
ไอ้ก้อนที่ทำหน้างงๆมองสลับไปมาระหว่างเซฮุนกับจงอิน
นิ้วชี้ข้างขวาอมอยู่ในปากอย่างเป็นนิสัยเวลาใช้ความคิด ดวงตาลุกวาวขึ้นทันทีเมื่อจงอินล่อโดยการกระซิบเบาๆว่าจะเลี้ยงหนม
ทว่าเพียงแค่หันไปมองหน้าฮุนที่ยิ้มบางๆพร้อมป้องปากพูดอะไรบางอย่าง เด็กน้อยก็...
“ฮุน!”
นิ้วชี้ข้างขวายกขึ้นชี้พี่ชายคนโปรด พร้อมกับกระโจนเข้าไปนั่งตักทันที
“เห็นป่ะ” ผู้ถูกเลือกหันไปยักคิ้วและโบกมือไล่จงอิน
“ไปทำงานเลยมึง”
“ฮุน จุ้บบบบบ”
“จุ้บไรมึง”
“ก็เมื่อกี้ฮุนบอกว่าถ้าแบคเลือกฮุน
แล้วฮุนจะจุ้บแบคอ่ะ”
...
...
...
#ฟิคน้องแบค
TBC
แวะมาบอกอีกที น้องแบคของเรายังไม่โตนะคะะ T_T แงงง รอกันแปปนึงเน้อะ
อีกประมาณสองสามตอนไอ้ก้อนเราถึงจะโตเนอะ
ใครได้ไปคอนมามั่งง โมเม้นฮุนแบคเยอะมากฮือออ ฟิน T/////T
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาเม้นหรือติดแท็กฟิคนะค้าา
รักกกกกกกกกกกกกกกกก
ความคิดเห็น