ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 กัดกัน
เพรี๊ยะะะ..!!
เพรี๊ยะะ..
เสียงฝ่ามือตบลงกระทบกับใบหน้าสวยของนัทธมนกลางโรงอาหารจนทุกคนหันมามองและกลายเป็นจุดสนใจ แล้วนัทธมนก็ตอบกลับโดยใช้หลังมือตบ
ตบมาตบกลับแฟร์ๆแบบไม่มีเหตุผล ส่วนเหตุผลค่อยไปถามเอาทีหลัง ตอนนี้ขอตบคืนก่อน ก็อยากมาตบฉันก่อนเองนะ
“บ้ารึเปล่า..ตบหน้าฉันทำไมวะ ตบคนอื่นโดยไม่มีเหตุผลอยากมีเรื่องรึไง”
“ก็มึงมาแย่งผัวกูก่อนทำไมล่ะ”
“ฉันไปแย่งผัวเธอตอนไหนกัน แล้วเธอเป็นใครถึงกล้ามาตบคนอื่นมั่วซั่วแบบเนี้ย”
“อย่ามาตอแหล ก็เห็นๆอยู่ว่าเมื่อเช้ามาด้วยกันอ่ะ”
“เอ่อะะ! เดี๋ยวนะ..นี่เธอหมายถึงยัยเด็กเอิร์ทนั่นนะหรอ”
“ยอมรับแล้วสินะ”
ง่างมือจะตบนัทธมนอีกรอบ แต่นัทธมนก็หลบทันจึงตบสวนกลับไปฉากนึง
“เชิญเอาไปเลย ฉันไม่ได้อยากได้ยัยนั่นอยู่แล้ว บอกผัวเธอเหอะว่าให้เลิกยุ่งเลิกตามตอแยฉันได้แล้วสักที..น่ารำคาญ”
นัทธมนกล่าวจบหญิงสาวคนนั้นก็ตั้งท่าจะตบอีกทั้งที่ตัวเองพึ่งจะโดนตบไป
“หยุดเลยนะ”
ชี้นิ้วปราม
“ถ้าคิดจะตบฉันอีกล่ะก็..ครั้งนี้จะไม่ใช่แค่ตบนะ แต่จะเป็นต่อย หลีกไป..เสียเวลาซื้อข้าวฉิบหายเลย”
ชิ๊..!! เล่นกับใครไม่เล่น..มาเล่นกับคนอย่างฉัน คิดว่าฉันจะไม่สู้คนอ่ะดิ คิดผิดซะแล้วล่ะ ไปเรื่องต่อไปเลยก็แล้วกัน ขี้เกียจเล่าถึงเรื่องนี้ต่อละ
เอะะ!! ตอนที่เราตบกันยัยเอิร์ทอะไรนั่นน่ะ ก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยนะ แถมเรื่องก็ไปเข้าถึงห้องปกครองซะด้วย ฉันกับนางจึงโดนเรียกเข้าห้องปกครอง ฉันก็พูดไปตามความจริงตามเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้น ส่วนนางก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ
หลังจากผ่านพ้นวันนั้นไปทุกอย่างก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมทุกเช้า ได้วิ่งออกกำลังกายเผาผลาญไขมันในร่างกายอยู่ทุกเช้าจากการวิ่งหนีสภานักเรียนที่ออกมารับไหว้อยู่ที่หน้าโรงเรียนทุกๆวัน แต่ทุกวันก็มีคู่หมั้นเจ้าปัญหาที่ฉันไม่เคยต้องการเลยตามรังควานอยู่ทุกๆวัน แถมก็ยังโดนสายตาจิกกัดของเด็กรุ่นน้องคนนั้นที่มาตบฉันในวันนั้นจนต้องเข้าห้องปกครองเพิ่มขึ้นมาอีก ฉันล่ะอยากจะเอานิ้วตัวเองไปจิ้มตาคู่นั้นของยัยรุ่นน้องคนที่อยู่ห้องเดียวกันกับยัยเอิร์ทให้บอดกันไปเลยที่เดียวเชียว
เวลาค่อยๆเดินล่วงเลยผ่านไปอยากช้าๆจนกระทั่งมาถึงการเปิดภาคเรียนที่สอง และก็เป็นอีกเช่นเคย..ฉันดันมาสายในวันเปิดภาคเรียนที่สองวันแรกอีกครั้ง แต่ว่าวันนี้ฉันไม่ยักจะเห็นยัยนั่นเลยแฮะ หายหัวไปไหนของมันกันนะ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่คิดจะลงรถหรอก ให้คนรถขับเข้าไปส่งข้างในเพราะก็คงจะหลอกให้ฉันตายใจคิดว่าไม่มาทั้งที่แอบอยู่หลังกำแพงน่ะสิ แต่แล้วมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้ เมื่อฉันเหลี่ยวหลังกลับออกไปหน้าประตูโรงเรียนแต่ก็ไม่เห็นมายัยนั่นยืนอยู่ตรงจุดไหนเลย
.
.
ร่างสูงของพิชญาเดินออกมาจากห้องนอนของใครสักคนหนึ่งพร้อมกับล็อคประตูเอาไว้ด้วย ซึ่งแน่นอนว่าห้องนั้นไม่ใช่ห้องของเธอเอง แต่เมื่อก้าวเท้าออกมาได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้นก็ต้องหยุดยืนเพราะเสียงของใครบางคน
“คุณหนูเข้าไปทำอะไรในห้องคณท่านกับคุณผู้หญิงคะ”
พิชญาหันหน้าไปมองยังต้นเสียงก็เห็นว่าเป็นป้าแม่บ้านที่ทำงานดูแลบ้านหลังนี้และคอยเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กจนโต จึงส่งยิ้มให้แบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เปล่าหรอกค่ะป้า..เอิร์ทไปเรียนก่อนนะคะ บ๊ายบายค่ะ”
รีบเดินไปลงบันไดเพื่อลงไปชั้นล่าง แล้วป้าแม่บ้านคนนั้นก็ส่ายหัวเหมือนจะสลัดความคิดบางอย่างออกไปจากหัว
“ไม่หรอก..! คงไม่ใช่อย่างที่คิดหรอก”
พูดจบเดินเข้าตามพิชญาลงไปชั้นล่างของบ้าน
ตัดภาพเข้าไปที่ด้านในห้องที่พิชญาพึ่งจะเดินออกมา
เรือนร่างกายเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าปกคลุมร่างกายนั่งอยู่บนพื้นห้องโดยหันหน้าเข้าหาเตียงนอน แล้วเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองฝ่าเพดานจะนั่นก็ค่อยๆยืนขึ้นเยื่อมมือไปหยิบชุดเสื้อผ้าบนเตียงมาสวมใส่ แล้วย่อตัวลงไปหยิบถุงยางบางอย่างขึ้นมา พลันในหัวก็นึกถึงคำพูดของพิชญาก่อนหน้าที่พิชญาจะเดินออกไปจากห้องของตน
“ถุงยางนี่ฝากทิ้งด้วยแล้วกันนะ”
เมื่อหยิบขึ้นมาแล้วก็เดินไปหากระดาษมาห่อมันเอาไว้ก่อนที่จะเก็บมันใส่กระเป๋าและเดินออกไปข้างนอก
.
.
เห็นแล้วใช่มั้ย!! ใช่..นั่นแหละแม่เลี้ยงฉันเองแหละ ทุกคนจะบอกว่าฉันเหี้ยใช่มั้ยล่ะ อืมม!! ใช่..ฉันยอมรับ ฉันก็ทำตัวเสเพลมาตั้งนานแล้วแหละ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังป้องกันอยู่ตลอดนะ ฉันก็ไม่ได้ชอบหรอก แต่จะเอา..สนุกๆ ของของพ่อก็เหมือนของของลูกนั่นแหละ แต่ก็ต้องแอบๆกินนิดนึงเพื่อความหวาดเสียวหน่อยๆ ถึงแม้ฉันกำลังจะมีคู่หมั้นแล้วก็เหอะ ฉันก็ไม่ได้ขืนใจใครหรอกนะว่าอยากมีไรกับฉันรึเปล่า ถ้าเค้ายอมฉันก็เอา แต่ถ้าไม่ก็จบ..เซ็กส์แบบไม่ผูกมัด น้ำแตกแยกย้าย..จบ ก็คิดถือไปซะแบบว่าช่วยๆกันไปไง
ว่าแต่ว่า...รุ่นพี่คนสวยว่าที่เมียในอนาคตของฉันกำลังจะทำอะไรอยู่น้าตอนนี้ จะนั่งเรียนรึเปล่า เพราะนี่ก็เปิดเทอมสองวันแรกก็ไม่น่าจะได้เรียนอะไร นอกซะจากว่าครูกับนักเรียนในห้องจะปฐมนิเทศกัน
วันนี้หาเรื่องกวนประสาทนางสักหน่อยดีกว่า..แต่ว่าจะหาเรื่องอะไรนางดีล่ะ คิดไม่ออกเลยอ่ะ แต่ว่าวันนี้มีนัดซ้อมเด็กขึ้นสแตนซะด้วยสิ ซ้อมมาเป็นเดือนแล้วยังพากันจำท่าไม่ได้เล้ยย..นัดมาซ้อมบางคนก็ไม่มา เอ๊ะะ!! แต่คิดๆดูแล้วก็เหมือนกับด่าตัวเองไปด้วย เพราะตอนมอหนึ่งฉันก็ไม่มาเลยสักวัน เหตุผลก็แค่ความขี้เกียจเองล้วนๆเลย เทอมสองก็มีแต่กิจกรรม ทั้งกีฬาสีทั้งโอเพ่นเฮาส์ ทั้งทัศนศึกษาและอีกหลายๆกิจกรรมอีก น่าเบื่อๆๆ อ่ะ!! คิดออกละ ไปกวนตอนกินข้าวเที่ยงดีกว่า..ช่วงปิดเทอมนี้ก็แทบจะไม่ได้เจอนางเลยซะด้วยซ้ำไป เพราะดันติดนัดซ้อมสแตนกับอีเด็กเปรตพวกนี้นี่แหละ
เที่ยงวันเดียวกัน..
พิชญาเดินแยกจากกลุ่มเพื่อนไปตามหาตัวนัทธมนว่าเธอนั่งทานอาหารอยู่ตรงโต๊ะไหน
“อีเอิร์ทมันเอาจริงว่ะ”
“เออใช่! ตั้งแต่เป็นเพื่อนมันมาตั้งแต่ม.ต้นนะ ยังไม่เคยเห็นมันเอาจริงเอาจังกับใครเลยสักคน”
“พึ่งจะเห็นก็กับรุ่นพี่คนนั้นนี่แหละ”
“แต่เข้าไปกวนประสาทรุ่นพี่เค้าแบบนั้น มันจะโดนอะไรกลับมาอีกนะ”
“ก็รอดูแล้วกัน..! เห็นเจอหน้ากันทีไรก็กัดกันตลอด”
.
.
“หวัดดี..! คุณคู่หมั้น..”
พิชญากล่าวทักนัทธมนและเงยก็เงยหน้าขึ้นมาจากการกิน เพื่อนๆของเธอก็ด้วยเช่นกัน
“ขอนั่งด้วยคนนะ”
พูดจบก็นั่งลงพร้อมกับแก้วน้ำในมือถึงแม้จะยังไม่ได้รับคำอนุญาตจากใครเลยก็ตาม
“นัท..! เดี๋ยวพวกกูมานะ ไปซื้อน้ำก่อน..”
เพื่อนของนัทธมนกล่าว
“เฮ้ยย! เดี๋ยวๆสิ อย่าทิ้งกูไว้กับอีเด็กนี่คนเดียวสิ”
“อ้าวว..!! รุ่นพี่..พูดงี้ก็สวยดิ”
“ยอมรับ..เพราะฉันก็สวยจริงๆนั่นแหละ”
“แหวะะ!! คนอะไรหลงตัวเอง ฉันไม่ได้พูดหมายถึงแบบนั้นสักกะหน่อย”
“หุบปากไปเลย จะไปไหนก็ไป..น่ารำคาญฉิบหายเลย นี่ถามจริงเหอะ ไม่เหนื่อยรึไงห๊ะ ตามรังควาญชีวิตคนอื่นอยู่ได้..”
“คนอื่นที่ไหนกันเล่าา..!! ตัวเองเป็นถึงว่าที่เมียใครอนาคต ไม่ใช่คนอื่นไกล”
“ไปพูดกับเมียตัวเองนู่นไป..”
“เมียฉันก็อยู่ตรงหน้านี่ไงเล่า..”
“ย่าาาห์ พูดจากวนประสาทฉันอยู่ได้..”
“อุ้ยกลัว..กลัวจัง กลัวๆๆ”
พิชญาทำท่าทางล้อเลียนจนนัทธมนเริ่มจะทนไม่ไหว กำหมัดแน่นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเอง
“จะทำไรอ่ะ"
พิชญารีบชักสีหน้ากลับเป็นปกติ
“อยากรู้หรอ..”
พูดจบก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมาไว้ในมือแล้วสาดใส่ชุดนักเรียนของพิชญาจนเปียกและก็ดึงสายตาของผู้คนในโรงอาหารให้หันมาจับจ้องจนกลายเป็นจุดสนใจมากมาย
“อ้า..ทำบ้าไรเนี่ย มันเปียกหมดเล่าเนี่ย”
เมื่อนัทธมนสาดน้ำใส่พิชญาก็เริ่มมีเสียงคนซุบซิบกันว่าจะตีกันขึ้นมารึเปล่า แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งหรือแทรกแซง
“แล้วไงล่ะ! อยู่ดีๆไม่ว่าดี..เปิดเทอมวันแรกแท้ๆ แทนที่จะอยู่เฉยๆ”
“อร้ายยย..!!”
นัทธมนถึงกับร้องเสียงหลงเลยทีเดียวเพราะไม่คิดว่าพิชญาจะสาดน้ำใส่เสื้อผ้าตัวเองเพื่อเป็นการเอาคืน
“อุ๊ยย!! โตดทีนะ มือมันลั่นไปเองอ่ะ”
เผยยิ้มออกมาอย่างสะใจซึ่งก็ค่อนข้างออกจะขัดแย้งกับน้ำเสียงการพูดไปอยู่นิดหน่อย
“ว้าา..!! แย่จัง เสื้อผ้าเปียกหมดเลยอ่ะ ก็ถือซะว่าจ๊าวๆกันไปก็แล้วกันนะ”
นัทธมนยืนกัดฟันกรอดๆด้วยอารมณ์โกรธจนเกือบจะถึงขีดสุด
“อุ้ยๆๆๆๆ”
“จ๊าวๆกันใช่มั้ยห๊ะ”
ยื่นมือลงไปจับชามก๋วยเตี๋ยวแล้วสาดใส่เสื้อนักเรียนของพิชญาซ้ำรอยเดิมอีกรอบแล้วเดินหนีไปจากจุดนั้นในทันที
“อ้า..นี่! ทำบ้าไรฟะ สกปรกหมดแล้วเนี่ย”
ก้มหน้าลงมองเสื้อตัวเองที่มีทั้งผักทั้งเส้นและคราบน้ำก๋วยเตี๋ยว
“แล้วกูจะเอาชุดที่ไหนมาเปลี่ยนวะเนี่ย เออะ! ก็ชุดในรถมึงไง ซวยจริงๆเล้ยยย..!! เปิดเทอมสองวันแรกก็มาประเดิมด้วยน้ำก๋วยเตี๋ยวเลย”
พูดจบก็เดินไปจากตรงนั้นด้วยท่าทีอารมณ์เสีย
“แม่งเอ้ยย!! คิดจะแกล้งเค้าแต่ดันโดนซะเอง ฮึ้ยย..รมณ์เสียว้อยยยย!!!!!!”
นาทีนี้พิชญาร้องเสียงดังออกมาแบบไม่สนว่าใครหน้าไหนจะหันมองมองตัวเองจนเกิดเป็นจุดสนใจแล้ว
“เฮ้ย..! พากูไปเปลี่ยนชุดดิ๊”
ยกมือแตะไหล่เพื่อนพร้อมกับบอกให้เพื่อนพาตัวเองไปเปลี่ยนชุดใหม่
“เอ้ยย!! ไม่สภาพมึงเหมือนไปกัดกับใครมาจนมีสภาพสะบัดสะบอมแบบนี้ล่ะวะเนี่ย”
“จะใครซะอีกล่ะ ฮืยยย!! พูดแล้วก็แค้นใจยิ่งนัก”
กัดฟันกำหมัดแน่น
“คอยดูเหอะ กูจะเอาคืนให้ได้เลย”
“ก่อนจะเอาคืน กูว่ามึงรีบไปเปลี่ยนชุดดีกว่ามั้ย ตัวมึงมีแต่กลิ่นก๋วยเตี๋ยวเนี่ย”
“มา..! กูพาไป..”
“ขอบใจเว้ยย!!”
เพื่อนของเธอลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วพาพิชญาเดินออกไปจากโรงอาหาร
“คอยดูนะ พรุ่งนี้กูจะไม่ยึดกระโปรงแล้วเอากระโปรงตัวใหม่มาเป็นให้ จะให้ใส่กางเกงในห้องปกครองเรียนไปเลย”
“จ้าา..! รีบเดินเลยมึงอ่ะ เร็วๆก็อายเค้าเนี่ย มองดูมึงกันหมดแล้ว”
“ชิ!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น