คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ความต้องการ:13
วาม้อาร:13
ผมลับมาถึห้อีหนึ่ว่าๆพร้อมับเฮียพาส
ร่าสูเินปึ้ปัผ่านผมเ้าห้อน้ำ
สาเหุที่เป็นอย่านี้็เพราะเรื่อที่ผมเ้าานเลทนั้นแหละ ระหว่าถ่ายแบบผมไม่รู้้วย้ำว่าเฮียโทรมาเพิ่มารู้อนที่เ้าานนั้นแหละ
ทันทีที่พี่ผู้ัารเห็นผมเธอ็รีบรบเร้าให้ผมึ้นไปพบเฮียโยเร็วเพราะ่อนหน้าที่ผมะมาเฮียเหวี่ยพอสมวร
พอผมึ้นไปพบเฮีย็หน้ายัษ์ใส่แล้วโวยวายเรื่อที่ผมหายไปโยไม่บอ
โวยวายเสร็็ไล่ผมลไปทำาน ีที่ไม่ถามว่าไปไหนมาไม่ั้นผมิำโหไม่ทัน แ่ผม็้อรับรรมอย่าอื่นแทน
เฮียไม่ยอมพูับเลยน่ะสิ
เฮียพาสอาบน้ำเสร็็เินมาที่นอนแล้วล้มัวลนอน โยไม่สนใผมเลยสันิเอแบบนี้ผม็๋อยไปเหมือนัน
ผมเินไปหยิบุนอนแล้วเ้าไปอาบน้ำบ้า
อาบเสร็ผม็เินออไปหยิบน้ำในรัวมาให้เฮียเพราะผมำไ้ว่าเฮียยัไม่ินยา
“เฮีย…”
“…”ไม่มีเสียอบรับ
แ่ผมรู้หรอว่าเฮียยัไม่หลับ
“เฮียยัไม่ินยา่อนนอนเลยนะ”
“…”
“พี่หมอบอถึะหายแล้ว็้อินให้หมนะรับ”
“…”
“อย่าเป็นแบบนี้สิ”
“…”ร่าสูยผ้าห่มึ้นลุมนมิหัว
เฮ้อ…ื้อใส่ผมอีแล้ว แ่ผมไม่ยอมหรอ ผมเินอ้อมไปปลายเียแล้วมุเ้าไปในผ้าห่ม่อยๆลานึ้นไปนอนทับบนัวอีน
เฮียพาสลืมาึ้นมามอแล้วสะุ้เล็น้อย ผมยิ้มร่าให้เฮีย่อนะบลที่อ
“ะเป็นแบบนี้อีนานมั้ยเนี่ย”
“…”ถึยัไม่ยอมอบแ่แนเฮีย็เนียนยึ้นอเอวผมไว้
“ผมอโทษที่หายไปไม่บอ ือ…เฮีย็รู้ใ่มั้ยล่ะว่าผมเป็นเ็ทุนผมเลยใ้เวลาที่เหลือาสอบไปอ่านหนันเพลิน
แล้วพรุ่นี้็้อสอบวิาเอ้วยผมเลยั้ในลืมูเวลา อย่าโรธผมเลยนะ”ผมอโทษนะที่้อโหุริษาอมาผมปิเสธไม่ไ้ริๆ
“อย่าน้อย็ไลน์มาบอเฮียหน่อย็ไ้”ยอมพูแล้ว^^
“ผมลืม ผมสัาว่าราวหลัผมะทำอะไรผมะโทรบอล่วหน้าโอเมั้ยรับ”
“เฮ้อ…ไ้อย่านั้นะีมาเลย”
“อ้อ…เฮียพรุ่นี้ผมอหยุานวันหนึ่นะ”
“ะไปไหนเฮียไป้วย”
“ือ…ผมมีนัิวหนัสือับไอ้เอร์อ่ะ
มัน่อน้าอ่อนวิานี้ผมเลยอาสาะิวให้”
“เฮียไป้วย”
“แ่ผมลัวไอ้เอร์ะอึอัอ่ะเฮียไม่้อไปหรอนะ ผมสัาว่าะรีบิวรีบลับ”
“ทำไมูเหมือนมีวามลับ”
“เปล่าสัหน่อยเฮียอย่าระแวสิ”
“แอบมีนอื่นรึเปล่าเราน่ะ”ผมเยหน้ามอเฮีย นี่เอาสมอส่วนไหนิถามริ?้อเป็นผมรึเปล่าที่ถามำถามนี้
“ถ้ามีริผมไม่แอบหรอ”ผมบออย่าหมั่นไส้
พรึ่บ!
เฮียพาสพลิัวันผมให้อยู่ใ้ร่า
ผมใ้มือยันอเฮียไว้เพื่อันไม่ให้อะไรอย่าที่ผมิเิึ้นาท่าล่อแหลมนี้
เฮียพาสยยิ้มเ้าเล่ห์นิ้วเรียวเลี่ยผมที่ปหน้าผมออ
ใบหน้าม้มลมาใล้นไ้ยินเสียลมหายใสอเรานัเน ริมฝีปาหนาูบลเบาๆที่ริมฝีปาอผม
สัมผัสอ่อนโยนอเฮีย่อยเป็น่อยไปนผมเผลอหลับายอมรับสัมผัสที่ำลัเิึ้นเสียหัวใัึ้นเรื่อยๆ
เมื่อร่าายโนฝ่ามือที่ไม่ใ่อัวเอลูบไล้
ุนอนที่สวมใส่อยู่ในอนแรเหมือนะหลุออไป ร่าที่เหมือนี้ผึ้รนไฟนอนอ่อนไม่ยับ
วาเรียวปรือึ้นมออีนแรที่ั้ใัืนอนแรหายไปับฝ่ามือและรสูบ
รอยามัวที่เิึ้นามวามั้ใอนระทำสร้าวามพอใไม่น้อย
“แพน…”เสียระิบัึ้นท่ามลาวามเียบับเหุาร์ที่เิึ้น
“อะ…ไร”รู้สึเหมือนโนูพลัานไปยัไม่รู้
“เฮียอไ้มั้ย?”ผมรู้ว่าเฮียหมายถึอะไร ผม็อยาะให้นะแ่ผมลัว…
“ผมลัว…”
“ถ้าแพนไม่ไว้เฮีย็ะหยุ…ลอไ้มั้ย?”แววาอ้อนวอนอเฮียพาส
ทำเอาผมอำไม่ไ้ถ้าผมัสินใให้เฮียริๆ
เฮียะรับผิอบเรื่อทั้หมที่เิในวันนี้ใ่มั้ย?
“ถ้าผมยอม…เฮียะไม่ทิ้ผมใ่มั้ย”
“ไม่หรอน่า…”
“อือ…”สิ้นำอบ
ทุอย่าที่เิึ้น่อานี้…ทุนรู้ันีใ่มั้ยรับ>-^
แสแยามเ้าสาส่อเ้ามาผ่านม่านสีอ่อน
แสแยานผม้อมุหมอนหนีแ่ยับัวไ้ไม่เท่าไร็้อหยุะั
วามเ็บี๊ๆับวามปวเนื้อปวัวนี่ทำเอาผมแ็เป็นหินไม่ล้ายับัวไปไหนเลยทีเียว
เมื่อืน…เฮ้อออออ
ผมไม่น่าพลาท่าไอ้เฮียอมวนประสาทนั้นะริๆเลย
พอยอมรั้เียวเล่น่อั้หลายรอบ ร่าพัแบบนี้ผมะไปสอบยัไเนี่ย!
“เฮียพาส!”
“ร้าบบบบบ”ร่าสูโผล่หน้าแป้นแล่นออมาาห้อน้ำ
ผมอยาเอาหมอนปาใส่ริๆ
“ผม้อไปสอบ”
“แล้ว?”
“แล้วยัไล่ะ
ถ้าผมไม่ลุอนนี้ผม็ะไปสายน่ะสิ”
“แล้ว?”เอาริๆนี่เฮียวนประสาทผมป่ะ
“ผม้ออาบน้ำ”
“^^”ผมรอาไปมาอย่าเบื่อหน่าย
ทำไมเฮียเ้าใอะไรยาหรือ้อาระแล้ผม
“เฮีย!!”
“เฮียรู้ว่าแพน้อารอะไร
แ่่วยพูเพราะๆับเฮียหน่อยสินะ”ผม่อยๆยันัวเอลุึ้นนั่แล้ว้อเฮียเม็
บ่บอว่าผมไม่เล่น
“ไม่พูเหรอ?
ั้นเฮียไปอาบน้ำ่อนะ”
“เฮียพาสรับ่วยอาบน้ำให้ผมหน่อย”ผมลั้นใหลับหูหลับาพู
เฮียพาสหัวเราะพอใ่อนะเินัวเปลือยเปล่าออมาาห้อน้ำ แล้วอุ้มผมเ้าไปอาบ้วย
“เฮียอย่าน้อย็ใส่ผ้าเ็ัวหน่อยสิ(.////.)”
“อายอะไรเห็นันมาทั้ืนแล้ว”ะเห็นี่รั้มัน้อมีวามอายันบ้าล่ะ ผมไม่ไ้หน้า้านแบบเฮียนะ
บอแล้วว่า้อสายผมไม่น่าเสียเวลา่อล้อ่อเถียับเฮียในห้อน้ำเลย
ผมมาสอบสายเือบสิบนาทีีที่อาารย์เลทให้ไ้ ารแ่ัวมาสอบวันนี้ผม่อน้าแ่าับเพื่อนเป็นพิเศษถึะเ้าฤูหนาวแล้ว็เถอะ
แ่ไม่มีใรแ่ัวเวอร์เท่าผมอีแล้วล่ะ
เสื้อันหนาวับผ้าพันอมิิะอาารย์ลัวผมอึอัายในห้อสอบ
ผม่อน้าเสียสมาธิในารทำ้อสอบเล็น้อยเพราะอาารเ็บับปวำลัเล่นาน
พร้อมับภาพเมื่อืนที่หลอนายวน้ำๆอยู่ในหัว
ผม้อฟุบลับโ๊ะหลายรั้เพื่อั้สิและ้ออ่านำถามทวนหลายรอบว่าะเ้าใ สาบานไ้สอบเสร็เมื่อไรนะเฮียายามือผมแน่- -* แ่ผม็ยอมเอป่ะวะ= =เฮ้อ…………..
นาฬิาที่้อมือบอว่าถึเวลาทีุ่ริษาะมารับผมแล้ว
ผมรีบเินออไปรอเธอหน้ามอ. รถเปิประทุนสีาวบีบแรทันทีที่เห็นผม
สอารีบเินรไปที่รถและเปิประูเ้าไปนั่
“สวัสีรับ”ผมยมือไหว้
เธอหันมารับไหว้ผม่อนะมอ้วยสายแปลๆ
“นี่ป่วยเหรอ?”
“เปล่ารับ”ว่าแล้ว็้มูสำรวัวเอ
อ้อ ุริษา้อใับารแ่ัวอผมสินะ แ่ะอธิบายยัไีล่ะ
“ั้น็ถอออเถอะ เห็นแล้วอึอัแทน”
“เอ่อ…”
“ร้อนะายถอออเถอะ”ไม่พูเปล่าเธอยื่นมือมาถอผ้าพันอผมออไปอย่าไม่ทันั้ัว
“…”
“…”
“ือ…”ผมไม่รู้ะอธิบายยัไ
ยิ่เห็นสายาทีุ่ริษา้อเม็รอยที่อผมแล้วยิ่อยาแทรแผ่นินหนี
“าพาสทำเหรอ?”
“รับ”ผมอบพร้อมับ้มหน้า
“ันอยาะบ้าาย”
“…”ุริษา้นหาอะไรสัอย่าในระเป๋า่อนยื่นให้ผม
“ทาปิไป่อนวันนี้เรา้อออาน
ีนะที่วันนี้ใส่สูท ทาปิรอยที่อให้เนียนที่สุนะถ้าไม่อยาให้ันแหอพวนาย”ผมรับแท่ที่ล้ายๆลิปสิับระมาถือไว้ าที่อ่าน้าๆมันืออนีลเลอร์
ผม่อยๆทามันลที่อบริเวที่เป็นรอยแล้วเลี่ยๆนรอยมันาหายไป
“วันนี้ันะพานายไปานรบรอบอนิยสาร”ุริษาพูะที่ามอทา้าหน้า
“แล้วผม้อทำอะไรบ้ารับ”
“่อนอื่นเรา้อไปแ่ัว่อน แล้วพอไปถึานันะบออีที”
“รับ”
“นี่…เรียมใไว้หน่อยนะ
เพราะไปถึานนายอาะเอนที่ไม่อยาเอ”
ใรันนะ…?
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
TO BE CON...
ความคิดเห็น