คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 พี่ครามคะ......ฟาเลิกชอบพี่ไม่ได้
Chapter 4 พี่ครามคะ......ฟาเลิกชอบพี่ไม่ได้
ถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน เสียงเพลงดังไปตลอดทาง ท้องฟ้ายามนี้ไม่ได้เป็นเหมือนทุกวันเลย มันดูมืดหม่นกว่าที่เคย ดาวเอย พระจันทร์เอย ก็ไม่ได้สวยเหมือนคืนที่พี่เค้าบอกgood night ฟาเดินออกไปโดยไร้จุดหมาย เธอไม่ได้สนใจเลยว่ามีใครแอบสะกดรอยตามเธอมา
เธอยืนข้างถนนและโบกรถแท็กซี่ด้วยมือที่ตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงเหมือนเคย
“ลุงคะ....ไป.......ว้ายยยย”
ลุงคนขับมองอย่างตกใจเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งคว้าข้อมือเธอไว้
ฟาก้อสะบัดมือออกแล้วรีบเหยียบเท้าชายคนนั้น ก่อนที่เธอจะหันไปชกเค้า เธอก้อต้องยั้งมือในทันที
“พี่ครามมมม!!!!!” ฟาทำตาโตแล้วร้องเสียงดัง
“ขอโทษนะครับลุง เดี๋ยวผมพาน้องกลับบ้านเอง” พี่ครามขอโทษเสียงสุภาพ จนลุงคงโกรธไม่ลง
“ไม่เป็นไรหรอก ดูแลน้องดีๆหล่ะ”
แล้วลุงก็ขับรถออกไป ทิ้งฟากับพี่ครามยืนอยู่ข้างถนนกันสองคน
“พี่มาได้ไงอ่ะคะ”
“เถอะน่า ขึ้นรถมาเหอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
พี่ครามก้อยังไม่ปล่อยมือฟา แล้วเค้าก้อลากเธอไปที่รถ
เวลานี้....พี่ครามไม่ได้เป็นผู้ชายที่ดูสุภาพและดูอยู่สูงเกินเอื้อมอีกแล้ว แต่กลับกลายเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและดูเป็นกันเอง รอยยิ้มของพี่ครามก็ยังทำให้ฟาประทับใจยิ่งกว่าวันไหน
“พี่ครามคะ....พี่ตามฟามาหรอ”
“อือ พี่เห็นเราแล้วน่าเป็นห่วงน่ะ ดูหมดเรี่ยวหมดแรงยังไงไม่รู้”
เป็นห่วงหรอ.........พี่เค้าเป็นห่วงเราจริงๆหรอ
“ไหนๆก้อมาทางนี้แล้ว เดี๋ยวพี่จะพาไปดูอะไร”
พี่เค้าจะพาเราไปไหนเนี่ย.................ฟาตื่นเต้นจนลืมเรื่องเมื่อตอนบ่ายไปสนิท
“ถึงแล้วคร้าบบบบ.........”
พี่ครามเดินอ้อมมาอีกฝั่งเพื่อมาเปิดประตูให้ฟา
น่ารักจัง...................ฟาได้แต่คิดในใจ
“ที่ไหนคะเนี่ย ไม่น่าเชื่อยังมีที่สวยๆแบบนี้อีกหรอคะเนี่ย”
ตรงหน้าฟา คือทะเลสาบที่สวยงาม น้ำนิ่งจนมองเห็นแสงจันทร์สะท้อนลงมาสวยงามอย่างไม่มีที่ติ ใบไม้ไหวพลิ้วเล็กน้อยตามสายลม พระจันทร์ดวงกลมโตกำลังยิ้มให้เราทั้งสองคน
“สวยจังเลย” ฟาที่แหงนหน้ามองท้องฟ้าพูดขึ้น
“พี่ก้อว่างั้นแหละ พี่ชอบมองดวงดาวเวลาที่พี่เหงา มันดูเหมือนมีใครกำลังมองลงมาแล้วบอกพี่ว่าพี่ยังมีดวงดาวดวงนั้นอยู่เสมอ”
ฟาเองก้ออยากอยู่กับพี่ครามแบบนี้ไปนานๆ เพราะนี่คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของฟา แต่ว่าใจเธอเรียกร้องให้เธอพูดอะไรบางอย่างที่ไม่ควรพูดออกมา
“แต่ตอนนี้พี่คงไม่ต้องการมันแล้วมั้ง”
“ทำไมหล่ะ............”
“ก้อพี่มีคนรู้ใจอยู่ข้างๆพี่ตลอดเวลา คนที่พี่รักน่ะ พี่คงไม่เหงาแล้วหล่ะ”
“นั่นสินะ พี่มีฟาแล้วนี่..........”
อะไรนะ..............พี่ครามบอกว่าพี่ครามมีเราอยู่ข้างๆงั้นหรอ
“พี่มีฟา เป็นน้องสาวที่พี่รักที่สุดไง รู้มั้ย เด็กน้อย”
น้องสาว??........................พี่ครามไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันนะ
“พี่รู้นะ ว่าพี่เองยังสนใจฟาไม่พอน่ะ พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้ฟาเลย ก้อคงเป็นพี่ที่ไม่ดีเท่าไหร่ แต่พี่อยากให้รู้ไว้นะ ว่าพี่เป็นห่วงฟาเสมอ”
“ค่ะ.........”
ตอนนี้ปากเราดูเหมือนจะทำงานให้ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วสินะ
“กลับเถอะ ดึกแล้ว เดี๋ยวที่บ้านฟาเค้าเป็นห่วงเปล่าๆ”
“เดี๋ยวค่ะ..........” ฟารีบพูดขึ้นมา
พี่ครามคะ.............ฟาเลิกชอบพี่ไม่ได้
“เปล่า.........เชือกรองเท้าฟาหลุดอ่ะค่ะ”
แล้วฟาก็ก้มลงแก้เชือกรองเท้าที่ไม่ได้หลุดแล้วก้อผูกมันใหม่อีกครั้ง พร้อมน้ำตาที่ไหลรินลงมาช้าๆ
ความคิดเห็น