คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เกรียนที่ ๕
สถานที่ใกล้ๆ
กับสุสาน มีกิลด์สิงคะนองเลือด ที่คุมอาณาเขตบริเวณนี้อยู่ และทั้งหมดกำลังจะเผชิญหน้ากับคนที่ไม่กลัวตายอย่างทานตะวัน
เพื่อนสุดรักสุดหวงของอาเมนนั่นเอง
“ฮ๊าดดดชิ้วววว! ใครบ่นคิดถึงว่ะ แม่ง ถ้าจะคิดถึงเข้าขั้นรุนแรง จามทีจมูกจะพัง”
ทานตะวันขยี้จมูกหลังจากที่จามอย่างรุนแรง
“ไอ้อ่อน! แค่นี้ถึงกับกลัวจนไข้ขึ้นหรือไง” หัวหน้ากิลด์สิงห์คะนองเลือดใช้ดาบชี้ใบหน้าของทานตะวันที่กำลังจะบุกตีกิลด์ของคนที่เดินเหยียบหัวแม่เท้าเมื่อวันก่อน
แค้นนี้จึงต้องชำระ
“ไอ้พวกสิงห์คะนองเกลืออย่างพวกแกจะไปรู้อาร๊ายย
ที่ข้าจาม เพราะสาวๆ คิดถึงตั้งหากละเว้ย!” ทานตะวันจึงจัดนิ้วกลางไปให้หนึ่งทีโดยไม่ได้ให้ไปแค่ข้างเดียว
เขาให้ไปทั้งสองข้าง
คนในกิลด์เองก็เริ่มเป็นเดือดเป็นแค้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
มันหยามกันชัดๆ ให้ตายสิ! มันกล้าดียังไงถึงได้มาท้าสู้กับคนทั้งกิลด์
แถมยังประกาศกร้าวว่าจะยุบกิลด์ที่ปกครองแถบนี้ให้ได้!
กินนมแล้วไปนอนฝันกลางวันเถอะ!
ผมเดินทะลุป่าในสุสานมาเรื่อยๆ
ระหว่างทางก็หยิบเอาระเบิดชนิดต่างๆ ขึ้นมาศึกษา
และมันก็ทำให้ผมตกตะลึงจนแทบอยากจะปามันทิ้งข้างทาง แต่ก็ต้องเก็บไว้
เพราะผมเล็งถึงประโยชน์ของมันในภายภาคหน้า
ไม่ว่าจะระเบิดอันไหน
ดูเหมือนว่ามันจะมีมาเรื่อยๆ ช่องกระเป๋าหนึ่งช่องจะเก็บระเบิดได้หนึ่งร้อยลูก
และจะไม่มีวันหมด เพราะมันจะผลิตขึ้นมาเรื่อยๆ ตราบใดที่มันอยู่ในกระเป๋าใบเล็กนี่
เพียงแต่พลังชีวิตของผมจะลดลงไป ก็เรียกได้ว่า ยิ่งใช้ ยิ่งเสียเลือด
จะว่าอย่างนั้นก็ได้ แล้วเสียไม่ใช่น้อยๆ นะ ลงที เกือบร้อยจุด! สงสัยผมคงต้องไปอัพไอ้พวกเรื่องแทบเลือดให้เยอะเข้าไว้
ยามควักระเบิดออกมาใช้ ผมจะได้ไม่ตายไปก่อนวัยอันควร
ผมเดินมาโผล่ที่ลานกว้างแห่งหนึ่ง
ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าที่ไหนเหมือนกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องสนใจ
สิ่งที่ผมสนใจมากที่สุดก็คือ คุณสมบัติระเบิดชนิดหนึ่งที่สุ่มหยิบขึ้นมานี่สิ!
นี่มันระเบิดระดับอันตรายชัดๆ!!
ตกลงจะให้มาเป็นคนเลี้ยงผีหรือว่าเป็นผู้ก่อการร้ายกันแน่ว่ะ! เอาสักอย่างสิ!!
บรึ้มมมมมม!!!
เวรแล้วไง! หลุดมือ!
ผมเดินไปอยู่ดีๆ
ก็รู้สึกเหมือนมีสงครามขนาดย่อมๆ เกิดขึ้น แต่ผมก็ไม่สนใจ
เพราะดูเหมือนพวกมันจะสนใจเฉพาะไอ้คนที่อยู่ในวงล้อมเท่านั้น
และแน่นอน
ผมไม่อยากจะยุ่ง
และถ้าหากไม่มีไอ้หอกหักที่ไหนมาชนผม
จนระเบิดในมือถูกขว้างออกไป มันก็คงไม่มีปัญหา! เพราะระเบิดที่ผมเผลอทำหลุดมือไป
มันก็คือ...
ระเบิดคำสาป!
ไม่ว่าใครก็ตามที่อยู่ในรัศมีของมัน
คำสาปที่อยู่ในระเบิดจะทำงานทันที และมันจะสุ่มด้วยว่าจะเป็นคำสาปแบบไหน!
และหน้าที่แก้คำสาปจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผม!
ให้ตายสิ! รู้ว่ามีสกิลแก้คำสาป แต่มันต้องใช้ HP และ MANA เยอะมาก!
เรียกได้ว่าแก้คำสาปคนเดียวก็ปากเข้าไปครึ่งหลอด! แล้วคิดดู
ผมที่มีระดับเลเวลแค่ 1 จะเอาอะไรไปช่วยคนจำนวนเยอะขนาดนั้น!
“เอาแล้วไง
ห่านเอ๊ยย ไอ้ทานนนน ช่วยด้วยย”
งานนี้ทำอะไรไม่ได้
นอกจาก...
เผ่นสิครับ! รอพ่อมันลุกขึ้นมาฆ่าผมหรอ! เผ่นสิ!
ผมจึงเดินหน้าใส่เกียร์หมาเต็มที่
เพื่อออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว แต่สายตาก็ดันไปเห็นชื่อผู้เล่นที่ดูคุ้นๆ
เหมือนกับชื่อของไอ้ทานเลย
หัวสีเหลืองของมันเด่นเป็นสง่า
ต้องแสงแดดแล้วแสบตา ส่วนชื่อที่ดูเกรียนๆ ก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากมันละนะ!
ผมเดินฝ่าร่างที่ยังสลบไสลไม่ได้สติ หากลุกขึ้นมาแล้วรู้ว่าติดคำสาป
ก็คงไม่แคล้วหาคนทำเป็นแน่ๆ
แล้วใครจะอยู่ให้มันฆ่ากันล่ะพี่น้อง! หนีสิครับ!
“ใช่ไอ้ทานใช่ไหม?”
ผมเอาขาหน้าเขี่ยหัวมันเบาๆ ก่อนจะได้รับอืออ่าเป็นการตอบรับ
“อะ ไอ้ อาร์ม
ฉันรู้สึกเหมือน..”
“แกไม่ต้องพูด
รีบออกไปก่อน เดี๋ยวมันตื่นมา แกกะฉันเนี่ยแหละ จะหนาว!”
ผมรีบพยุงมันเข้าไปในทางที่ผมเดินออกมาอีกครั้ง
ก็เท่ากับว่าผมเดินเข้าไปในรีสอร์ตสุดหรูอีกครั้งหนึ่ง
หากท่านไม่รู้ว่าบรรยากาศเป็นอย่างไร
ให้ย้อนกลับไปอ่านใหม่อีกครั้ง - -
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
งงตรงไหน เม้นไว้เลยย ถ้าว่าจะรีไรต์ให้ใหม่ครับ ฝีมือยังไม่เข้าขั้น ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ ว่างๆ ก็ลองเข้าไปเล่นเกมดูนะครับ ถึงจะยังสร้างไม่เสร็จ แต่ก็เกรียนอยู่พอสมควร 5555
จิ้มเลยยย >>>> http://my.dek-d.com/makare555/visualnovel/?vn_id=10677
ความคิดเห็น