ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว

ลำดับตอนที่ #9 : รอยอะไร

"ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว"

..Rit said..

วันนี้เปิดเรียนแล๊ว�ผมเดินไปเตรียมอาหารเช้า พี่โตโน่ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี้ย ผมเดินตรงไปที่ห้องนอน
"พี่โตโน่ตื่นได้แล้วค๊าบ"ผมเดินไปที่เตียง
"....."พี่โตโน่ยังคงหลับเหมือนเดิม
"พี่โตโน่..ตื่นได้แล๊ว"ผมเพิ่มระดับเสียงแล้วโน้มหน้าไปกระซิบข้างๆหู
"อื้มมมม"พี่โตโน่ทำหน้างัวเงียแบบสุดๆ
"ตื่นได้แล้วครับที่รัก!!!"เมื่อผมกระซิบข้างหูพี่โตโน่ก็รีบลืมตาทันที แหมๆๆรู้งี้เรียกนานแหละ แต่เรียกแบบนี้มันก็..เขินๆเหมือนกัน
ฟอดด พี่โตโน่วางจมูกบนแก้มของผมและสูดเข้าไปอย่างเต็มแรง
"หอมจัง"
"หอมอะไรเล่า..ริทยังไม่ได้อาบน้ำเลย"เขินนะเนี้ย หน้าผมแดงหมดแล้ว
"งั้นก็ไปอาบน้ำกัน"พี่ลุกขึ้นพร้อมอุ้มผมพาดไหล่
"เห้ยย..พี่โตโน่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยๆๆๆ"ผมพยายามดิ้นสุดแรง
"เหอะน่า..ไปอาบน้ำด้วยกันดีแล้ว ประหยัดน้ำจะตาย"T^T
"พี่โตโน่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ถ้าพี่ไม่ปล่อยริทโกรธจริงๆด้วย"ผมดิ้นสุดแรง
"อาบแปบเดียวเอง ไม่ต้องอายหรอกน่า"T^Tผมหยุดดิ้นและหยุดตะโกน หยุดการกระทำทุกอย่าง

..Tono said..

ทำไมริทเงียบแปลกๆเนี้ย อย่าบอกนะว่างอนผมแล๊ว ผมขอโทษผมแค่จะแกล้งเล่นๆอ่า ผมเลยเปลี่ยนทิศทางการเดินไปห้องนั่งเล่นและวางริทลงบนโซฟา
"งอลอีกแล้วหรอเนี้ย"ผมนั่งยองๆบนพื้นที่มีริทนั่งอยู่ตรงหน้าบนโซฟา
"...."ริทหันหน้าหนี ทำไงดีๆๆ
"โอ๋...ขอโทษน๊าค๊าบ พี่พูดเล่นเอง อย่าโกรธน๊า น่ะๆๆๆ"ผมเอื้อมมือไปจับมือริท ผมอ้อนวอนสุดชีวิตแล้วนะเนี้ย
"เชอะ!!"T^T
"ก็ได้..ถ้าริทไม่หายโกรธพี่ วันนี้พี่ไม่ไปเรียนแล้ว ริทไปคนเดียวนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ"><ได้ผมชัวว์ ผมทำหน้าหน้าสงสารแบบสุดๆ
"ก็ได้ๆ ริทหายโกรธก็ได้ แต่พี่ต้องไปเรียนนะ"เย้ๆๆ
"ครับผม!"หลังจากที่เคลียปัญหาเสร็จ ทำกับริทก็ไปนั่งกินข้าวกัน

"ริทไปอาบน้ำก่อนนะ"ริทพูดพร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำ
"อ๊ากกกกกกกกกกกก พี่โตโน่!!!!!!!!"เสียงริทดังออกมาจากห้องน้ำหนิ ผมรีบวิ่งไปหน้าประตู
ปัง� ปัง� ปัง� ปัง "ริทเปิดประตูให้พี่หน่อยริท ริทเปิดสิริท"
ปัง ปัง ปัง"ริทเป็นอะไร เปิดประตูให้พี่หน่อย"หลังจากที่ผมตะโกน ริทก็เปิดประตูแล้วเดินไปหน้ากระจก
ตอนนี้ท่อนบนริทว่างเปล่าไร้สิ่งปกคลุม มีแต่กางเกงที่ปกปิดส่วนล่าง หุ่นใช้ได้นะเนี้ย><
"เป็นอะไรริทร้องซะเสียงดังเลย"ผมเดินเข้าไปใกล้ริทแล้วมองหน้าริทในกระจก
"พี่โตโน่.."ก่อนที่ริทจะพูดจบ ผมเดินไปกอดริทจากด้านหลัง
"จุ๊บ^O^ พี่เป็นห่วงรู้มั้ย หืม.."ผมฝากรอบจูบไว้ที่ไหล่อันขาวเนียนของริท
"ก็..พี่โตโน่ดูนี่สิ รอยอะไรไม่รู้อ่ะ"ผมมองตามนิ้วที่ริทชี้ในกระจก มันเป็นรอยแดงจ้ำๆที่คอ4-5จุด เออคุ้นๆน่ะ><
"ไหนดูสิ"ผมแกล้งทำเป็นไม่เห็นและกระชับกอดให้แน่นขึ้น
"นี่ไงๆๆ พี่โตโน่รู้รึป่าวว่ามันเกิดจากอะไร ริทเรียนมายังดูไม่ออกเลย"ริทชี้ตำแหน่งเดิม แต่หน้าริทเริ่มเปลี่ยนสีแล้วนะเนี้ย
"รู้สิ!ทำไมพี่จะไม่รู้ล่ะ"ผมบอก
"จริงหรอ แล้วมันเกิดจากอะไรอ่ะ"ริททำหน้าสงสัย ผมเลยพลิกตัวริทให้หันร่างมาทางผม ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆหู
"พี่จะบอกให้"ผมค่อยๆซุกไซร้ต้นคออันขาวเนียนก่อนจะฝากรอยแดงเอาไว้ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
"มันเกิดจากแบบนี้ไง"ฟอดด ผมบอกริทก่อนจะหอมแก้มเบาๆ
"อะ..อ๋อหรอ งั้นพี่โตโน่ออกไปได้แล้ว ริทจะอาบน้ำ><"ริทบอกก่อนจะดันตัวผมออกจากห้องน้ำ
ตอนนี้ผมเดินจูงมือริทลงมาจากห้องเพื่อจะไปที่รถแต่พี่แตงดันเรียกทักทาย

"อ่าว!!จะไปเรียนแล้วหรอค่ะ ขยันเรียนจังเลยน๊า"
"อ๋อ ครับ"ผมยิ้มๆให้
"นี่ค่ะ พี่ทำแซนวิชมาเพื่อน้องโตโน่.....แล้วก็น้องริทด้วย"เอ่อ?? ผมรับถุงจากมือพี่แตง แต่โดนริทแย่งไป
"ขอบคุณนะครับพี่แตง แต่เราสองคนกินข้าวเช้ามาแล้ว กินอิ่มแล้วด้วย"เห้อออ แบบนี้เขาเรียกว่าหึงรึป่าวน๊า ผมรีบเขย่ามือริท เพื่อบอกว่ามันเป็นการเสียมารยาท
"น้องริทอิ่มแต่พี่โตโน่อาจจะยังไมอิ่มก็ได้ น้องริทอิ่มก็ไม่ต้องกินสิค๊ะ"พี่แตงเริ่มเพิ่มระดับเสียง
"อ่าว!!ก็บอกแล้วไงป้า ว่าเราสองคน สองคนอ่ะสองคน กินข้าวมาแล้วเข้าใจป่ะ พูดไม่รู้เรื่องหรือไงห่ะ"ริทก็เพิ่มตาม เอาแล้วไงเอาแต่เช้าเล๊ย
"หยี๋..น้องริทกล้าดียังไงมาเรียกพี่ว่าป้าเนี้ยห่ะ"พี่แตงชี้หน้าริท ผมได้แต่งยืนอึ้ง
"ก็เห็นป้าพูดแล้วไม่รู้เรื่องหนิ นึกว่าหูตึง"ริทพูดพร้อมปัดมือพี่แตงออก
"หยี๋ น้องริ๊ท...ตบกับพี่ม่ะห่ะ เอามั้ยตรงนี้มั้ย!!!."เอาแล้วๆๆๆไงๆ ผมรีบเขย่ามือริทแรงๆ
"หน๊อย คิดว่ากลัวหรอ เอามั้ยๆตรงนี้เลยมั้ย เข้ามาๆแล้วอย่าหาว่าริทรังแกคนแก่แล้วกัน"
"กรี๊ดๆๆๆๆๆ"พี่แตงกรี๊ดดังลั่น จากนั้นริทก็ปล่อยมือผมแล้วเดินมุ่งหน้าไป เห้ยยย
"ริทๆๆๆไปได้แล้วริท"ผมรีบฉุดแขนริทเอาไว้
"เดี๋ยวสิพี่โตโน่ พี่ไม่เห็นหรอมันท้าริทอ่ะ"
"ไปเหอะน๊า เร็วๆเข้า"ดูเหมือนริทจะเย็นลง
"ขอบคุณมากนะครับพี่แตงสำหรับแซนวิช"ผมหันไปบอกพี่แตงที่ยืนเถียงกับริทด้วยท่าทางอยู่
"อ๋อ..ค๊าไม่เป็นไรค่ะ" พี่แตงบอก ผมเลยพาริทไปที่รถ
"ฝากไว้ก่อนเถอะน้องริท ชิ!!"ยังไม่จบ ยังไม่จบ
"เออ..อย่าลืมมาเอาคืนล่ะ บอกไว้ก่อนพี่โตโน่นะริทจองแล้วโว้ย"ริทตะโกนไปบอก ริทจองแล้วงั้นหรอ><เขินนะเนี้ย

ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปมหาลัยโดยมีริทนั่งข้างๆ
"ร้ายไม่เบานะเราเนี้ย"ผมพูดขึ้นมา
"ก็แค่กับบางคนเท่านั้นแหละ ใครอย่ามาทำให้ริทโมโหแล้วกัน ริทไม่เว้นหน้าใครแน่"เอ่อ..ดูเหมือนอารมณ์ริทจะขึ้นอีกแล้ว�เวลาโหดเนี้ย�โคตรน่ากลัวเลยนะเนี้ย�เปลี่ยนเรื่องดีกว่าเรา
"เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่ไปรอที่คณะนะ แล้วเราไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ"ผมหันไปบอก ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้ามือริทมาจับไว้
"อื้ม!!"
"แล้วอย่างไปทำตัวน่ารักใส่ใครเค้าล่ะ โดยเฉพาะรุ่นน้อง เพราะเด็กสมัยนี้มันเชื่อไม่ค่อยได้"ผมพูดพร้อมเขย่ามือริทเบาๆ
"ค๊าบบผม อ่าว!แล้วถ้าริทไม่ได้ไปทำตัวน่ารักใส่เค้า แต่เค้าเห็นความน่ารักของริท แล้วมาจีบริท�ทำไงอ่ะ"ริทหันมาถามพร้อมทำหน้าทะเล้น
"พี่ก็จะไปจัดการมันเอง"
"555"แล้วเราก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนมาถึงหน้าคณะ
"ตั้งใจเรียนนะริท"ผมบอก
"พี่ก็ตั้งใจเรียนน๊า อย่ามัวไปมองสาวละ อย่างลืมนะว่าเป็นอะไรกับริท"ริทหันมาชี้หน้า ก่อนจะยิ้มให้
"ค๊าบ ที่รักของพี่"ผมขยี้หัวริทเบาๆ ริทกำลังจะเปิดประตู แต่ผมดันพูดขวางไว้
"ริท!!"ริทหันมมามอง ผมจึงทำแก้มป่องๆแล้วเอานิ้วมาจิ้มเบาๆ
ฟอดด ริทโน้มหน้ามาหอมแก้ม ก่อนจะบีบจมูกผมอย่างหมั่นไส้
"ไปแล้วครับ"ริทเปิดประตูออกไป ก่อนจะเห็น กัน เพื่อนสนิทริทเดินมารับ ผมจึงกดกระจกทักทาย
"สวัสดีครับพี่โตโน่"น้องกันทักทายผม
"หวัดดีครับกัน ฝากดูแลริทด้วยนะ อย่าให้ใครมาจีบล่ะ ใครมาจีบรีบโทรหาพี่ด่วน"ผมบอก
"55ครับผม"ผมพยักหน้าก่อนจะปิดกระจก แล้วขับไปที่คณะผม..

____________________________________________
หากผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ
วันนี้เราขอต้อนรับ ตัวละครใหม่คือ..พี่กัน นั้นเองมารับบท
เป็นเพื่อนสนิทพี่ริท ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะ
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ1คอมเม้น=1กำลังใจ
..หางแมว..