ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว

ลำดับตอนที่ #8 : แปรงฟัน

"ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว"

..Tono Said..

ไอ่เก่งเอ๋ยไอ่เก่ง เอาซะไม่เหลือหน้าให้กูเล๊ย แล้วกูจะมีหน้าไปมองหน้าริทหรอเนี้ย!!!
ตอนนี้ผมกับริทกำลังนั่งกินข้าวเย็นในห้องครัว ริทนี่ก็ทำตัวแปลกๆ ตั้งแต่กลับมาจากร้านอาหารก็ชอบมองหน้าผมอยู่เรื่อยเลย มองธรรมดาไม่ว่าหรอกนะ แต่ทำไมต้องอมยิ้มด้วยเนี้ย ผมเขินรู้มั้ย><

ผมกับริทกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ เมื่อผมอาบน้ำเสร็จ ...เหมือนลืมอะไรสักอย่าง เห้ย!ผมลืมแปรงฟันนี่หว่า
ผมเดินตรงไปยังห้องน้ำ เห็นริทยืนแปรงฟันอยู่ ผมเลยเข้าไปในห้องน้ำ

"แปรงฟันด้วยดิ"ผมบอกริท  ริทหันกลับมายิ้มแล้วแปรงฟันต่อ
ซ่า...ริทเปิดน้ำบ้วนปากแล้วเก็บแปรงเข้าที่
"พี่โตโน่ริทของถามอะไรหน่อยดิ"ริทเดินมาข้างๆผมแล้วมองหน้าผมในกระจก
"ว่ามาสิ"..อย่าบอกว่านะว่าเรื่องนั้น><
"เอ่อ..ไม่มีอะไรดีกว่า ริทไปนอนแล้วนะ จุ๊บ^o^"ริทเขย่งตัวมาจุ๊บที่แก้มผม วะ..ว้าวว  ริทเนี้ยทำอะไรก็ไม่รู้พี่ยังไม่ทันตั้งตัวเลยนะเนี้ย

ผมเข้ามาในห้องนอนที่ปิดไฟสนิท ผมเลยเดินไปเปิดไปบนหัวเตียง ปิ๊ง!!
"ริท/พี่โตโน่"ริทที่จากนอนตะแคงหันร่างกายมาหาผม ส่วนผมก็นั่งบนเตียงข้างๆ
"เอ่อ..พี่โตโน่พูดก่อนดีกว่า"ริทบอกแล้วอมยิ้ม
"ริทก่อนดีกว่า พี่เห็นริทจะพูดกับพี่ตั้งแต่ในห้องน้ำแล้ว"
"คะ..คือริทจะถามเรื่องวันนี้อ่ะ"ว่าแล๊ว..ริทที่นอนอยู่หันมาสบสายตาผม*_*
"ที่พี่เก่งพูด...ความจริงหรอ"ริทถามแบบทำหน้าสงสัย แล้วผมจะตอบยังไงเนี้ย ไอ่เก่งเอ๋ยไอ่เก่งหาเรื่องให้กูแล้วมั้ยล่ะ
"อื้มมม"
"พี่แคร์ริทขนาดนั้นเลยหรอ ริททำให้พี่ต้องเสียน้ำตา ริทเป็นตัวปัญหาให้พี่รึป่าว ริทขอโทษน่ะ" ริทเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
"ป่าวนะ ริทไม่เคยเป็นตัวปัญหาสำหรับพี่เลย  พี่เต็มใจทำเพื่อริททุกอย่าง"ผมเอื้อมอีกมือนึงไปลูบหัวริทเบาๆ
"แล้ว..เรื่องรายงาน..พี่โทรไปหาพี่เก่ง พี่นั่งคิดให้ริทจริงหรอ"ผมไม่พูดใดๆเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ
"แล้ว...ที่ริทโกรธพี่วันนั้น พี่ร้องไห้จริงหรอ"ผมพยักหน้าต่อ
"ฮึก..ริทขอโทษน่ะ ที่ทำให้พี่ลำบากใจ ที่ทำให้พี่เครียด ริทมันงี่เง่าเองแหละ ที่ทำตัวแบบนั้น...ฮือ"ริทปล่อยโฮออกมา โธ่ริท..
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะริท ริทไม่ผิดเข้าใจมั้ย แล้วอีกอย่างเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว อย่าไปใส่ใจเลย ไม่ร้องนะครับ"ผมใช้มือที่ลูบหัวริทลดลงมาเกลี่ยหยดน้ำตาบนแก้มริทอย่างเบามือ
"ฮึก..พี่โตโน่ ริทขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างนะ ระ..ริทรักพี่นะT^T"
"พี่ก็รักริทเหมือนกันครับ"เย้!!ผมทำสำเร็จแล้ว ผมเผยความในใจออกมาได้แล้ว
"รักแบบพี่น้องหรอ??"ริทถาม
"ริทรู้O.O"
"อืม..พี่เก่งบอกว่า..พี่ไม่ได้รักริทแบบ..พี่นะ..น้อง"ผมพูดแบบเขินๆ เอาอีกแล๊วไอ่เก่ง
"เอ่อ..คือ"ผมจะทำยังไงดีครับ
"ทำไมพี่ไม่บอกริทล่ะ ถ้าพี่เก่งไม่บอกริทก็คงไม่รู้ว่าพี่ก็คิดแบบเดียวกับริท"ห่ะ ว่าไงนะ..คะ..คิดแบบเดียว??
"คือ..พี่กลัวว่าถ้าพี่บอกไป ความสัมพันธ์ของเราอาจลดลง พี่กลัว พี่กลัวพี่จะเสียริทไปริทเข้าใจพี่มั้ย"ริทลูบหลังมือผมเชิงปลอบ
"พี่โตโน่..."น้ำตาริทยังไหลเป็นระยะๆ เอาว่ะไอ่โน่ลองดูก็ไม่เสียหาย
"พี่รักริทนะ พี่รักริทมากกว่าคำว่าพี่น้อง!!"ผมสูดหายใจลึกๆแล้วพูดออกมา ทำไมริททำหน้าเหวอแบบนั้นล่ะ T^T
">< ริทก็รักพี่เหมืนกันครับ รักมานานแล้วด้วย!!"ห่ะO.Oว่าไงนะ ริทรักผมรักมากกว่าพี่ชาย รักมานาน รักมานานงั้นหรอ นี่ผมไม่ฝันไปใช่มั้ย เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ถ้าริทไม่รังเกียจ พี่ขอดูแลริทในฐานะมากกว่าพี่ชายได้รึป่าว พี่จะดูแล คอยปกป้องริท ทำให้ริทมีความสุข และอยู่เคียงข้างริทแบบนี้ได้มั้ยครับ"ผมยื่นหน้าไปถามริท>///< ไม่มีเสียงตอบใดๆมีเพียงสีหน้าของคนตรงหน้าผมที่แดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด ผมเอื้มมือไปปิดโคมไฟบนหัวเตียง ปึ๊บ!!

หนุ่มร่างสูงโน้มตัวไปจนอดใจไม่ได้ที่เห็นริมฝีปากบางอมยิ้มอยู่ มันเหมือนเป็นแรงดึงดูด ชวนให้ร่างสูงเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ จนริมฝีปากทั้งสองทาบทับกันอย่างสนิท ร่างเล็กค่อยๆหลับตายอมให้คนที่ตัวเองรักทำตามที่ใจต้องการ ร่างสูงค่อยแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากบาง และหยอกล้อเล่นกับลิ้นบางอย่างอ่อนโยน จูบนี้ที่เขาทั้งสองเฝ้ารอมานาน ไม่รู้กี่ปีที่พวกเขาทำได้เพียงหอมแก้ม เพราะต่างคนต่างกลัวว่าอีกฝ่ายจะรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าตัวเองคิดมากกว่าพี่น้อง แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว เพราะสิ่งที่พวกเขากลัวมาตลอดมันกลับทำให้ชีวิตของพวกเขามีความสุขยิ่งขึ้น "อื้อ.."ร่างเล็กเริ่มครางความพึงพอใจออกมาเบาๆ มือหนาเริ่มซุกไซร้เข้าไปในเสื้อนอนของร่างเล็กและลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง "อื้อ.."ร่างเล็กครางออกมาเป็นระยะๆ ร่างสูงถอดจูบอันแสนเนิ่นนานออก
"เป็นแฟนกับพี่น่ะริท"ด้วยความเขินอาย ทำให้ร่างเล็กทำได้เพียงพยักหน้า "พี่รักริทน่ะ" ร่างสูงโน้มตัวลงจูบอย่างต่อเนื่อง ลิ้นเริ่มแทรกเข้าไปที่เดิมอย่างอ่อนโยน และเริ่มเร้าร้อนขึ้น "อื้อ..อื้อ"ร่างเล็กครางออกมาเนื่องจากมือหนาแทรกเข้าไปลบไล้แผ่นหลังบาง ทำให้ร่างเล็กใช้มือน้อยๆโอบรอบคอร่างสูงไว้ จูบยังคงเนิ่นนาน ถึงแม้ทั้งคู่แทบจะหมดลมหายใจ แต่เขาก็อยากจะให้มันนานที่สุด
ร่างสูงกังวลว่าร่างเล็กจะหายใจไม่ออกเลยถอดจูบอันอ่อนโยนออก ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปซุกไซ้ที่ต้นคอ ขาวเนียนและหอมอย่างบอกไปถูก ร่างสูงเริ่มจัดการขบเม้มให้เกิดรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของไว้ทั่วคอ"อื้อออ"ร่างเล็กครางออกมาเพราะรู้สึกเจ็บนิดๆ
ร่างสูงเลื่อนหน้าขึ้นไปพร้อมมอบจูบอันแสนหวานให้ร่างเล็กอีกครั้ง มือหนาเริ่มจัดการปลดกระดุมเสื้อของร่างเล็ก และเมื่อปลดมาถึงกระดุมเม็ดสุดท้ายเขากลับโดนรั้งเอาไว้

"ไม่พี่โตโน่!!!"ริทจับมือผมแล้วตะโกนออกมา ผมลุกขึ้นนั่งพร้อมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง ปิ๊ง!! ผมหันไปหาริทที่นอนหน้าแดงอยู่อย่างเห็นได้ชัด น่ารักจริงจริ๊งเล๊ย
"ทำไมละริท"ผมถามก่อนจะเอามือไปลูบผมริทเบาๆ
"คือ..ริทยังไม่พร้อม"ริทหันมาสบตากับผม
"อื้ม!!"ผมยิ้มให้ริท
"ริทขอโทษนะ แต่ริทยังไม่พร้อมจริงๆ พี่ไม่โกรธริทใช่มั้ย"ริทเอื้อมมือมาจับมือผม เหมือนเป็นการบอกในๆว่าเขาขอโทษ
"พี่จะโกรธริททำไม พี่ไม่โกรธริทหรอก ถ้าริทไม่พร้อม พี่ก็จะไม่*** โอเคมั้ยครับ"ผมเอื้มมมือไปจัดการติดกระดุมที่ผมแกะมันออกเมื่อกี้ในอยู่ในรูปแบบเดิม ถ้าเขาไม่พร้อมผมก็จะรอ..
"><"ผมนั่งติดกระดุมไปแต่สายตาผมยังมองหน้าและยิ้มให้ริทตลอด ตอนนี้หน้าริทแดงจนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
"ขะ..ขอบคุณครับ"ริทบอกเมื่อผมติดเม็ดสุดท้ายเสร็จ ผมเอื้อมมือไปขยี้หัวริทเบาๆอย่างเอ็นดู
"งั้นเรานอนกันเถอะ"ผมเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ ก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆคนที่ผมรัก

..Rit Said..

ทุกคนผมไม่ได้ฝันใช่มั้ย ไม่ได้ฝันใช่มั้ย??  ผมได้เป็นแฟนพี่โตโน่แล้ว แล้วเมื่อกี้...ก็..><.กรี๊ดๆๆๆ ผมอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ
ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆด้วย พี่โตโน่แม่งโคตรสุภาพบุรุษอ่ะ จะมีสักกี่คนที่มีอารมณ์อย่างว่าแล้วไม่ทำตามที่ใจต้องการ เพราะคนที่ตัวเองรักขอให้หยุดเพราะยังไม่พร้อม ตอนแรกผมคิดว่าคืนนี้ผมเสร็จพี่เขาแน่เลย แต่ทำไม..พี่เขาถึงยอมหยุดหรือเพราะว่าพี่เขารักผมจริงๆ ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆด้วยใช่มั้ยครับ คนที่ให้เกียรติคนอื่น และรักเราไม่ได้หวังเพียงจะทำเรื่องอย่างว่า  แบบนี้แหละคนที่ผมตามหามาชั่วชีวิต พี่โตโน่นี่แหละที่ผมพร้อมจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างและฝากหัวใจไว้ที่เขา
"ฝันดีนะครับ ที่รัก"พี่โตโน่กระซิบข้างหูก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดอย่างเบามือ
ถ้าพี่โตโน่ไม่ลืมแปรงฟันผมอาจไม่รู้อะไรดีๆแบบนี้ก็ได้เนอะ เพราะฉะนั้นทุกๆคน อย่างลืมแปรงฟันกับคนที่เรารักก่อนนอนนะครับ!!!

__________________________
หากผิดพลาดประการใดของอภัย ณ ที่นี้ด้วย
เป็นไงบ้างค่ะทุกคน เฮียของพวกเราแมนมั้ยล่ะ
ไรเตอร์แต่งไปยังอิจฉาพี่ริทเลย555
ยังไงก้ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ 1คอมเม้น=1กำลังใจ
..หางแมว..