ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว

ลำดับตอนที่ #7 : พอแล้วมั้ง

"ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว"

..Rit Said.

ตื่นขึ้นมาพร้อมท้องฟ้าที่แจ่มใสอีกวันหนึ่ง ผมหันไปมองคนข้างๆที่นอนกอดผมอยู่ เขาคงยังตื่นหลังผมเหมือนเดิม^ ^
ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะเข้าห้องครัวไปเตรียมอาหาร

ผมจัดการโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อย แต่น่าแปลกใจจังทำไมพี่โตโน่ยังไม่เห็นเดินเข้ามาหาผมเนี้ย ผมเลยเดินตรงไปห้องนอน แต่ต้องหยุดเมื่อเห็นพี่โตโน่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่ห้องนั่งเล่น ผมเลยเดินไปนั่งข้าง พี่โตโน่หันมายิ้มๆให้ก่อนจะคุยต่อ
"เออ..มึงเป็นไงบ้างอ่ะ"(กูสบายดี กูแม่งโคตรคิดถึงมึงเลย)
"หรอ เออกูก็คิดถึงมึงว่ะ"(มึงกลับมานานยังอ่ะ) คิดถึง..คิดถึง..พี่โตโน่คุยกับใครเนนี้ย ทำไมต้องบอกว่าคิดถึง แต่น่าจะไม่ใช่ผู้หญิงเพราะใช้สรรพนามแรง หรือว่าพี่โตโน่จะชอบทอม ??ผมยังคงจ้องหน้าพี่โตโน่อยู่
"กูกลับมาได้4-5วันแล้วว่ะ"(แล้วริทมากับมึงรึป่าว)
"มึงจะถามถึงริททำไม..กูดูแลดีอยู่แล้วน่า"(แล้ววันนี้มึงว่างป่ะ)??มีชื่อผมหนิ ทำไมเขาถึงรู้จักผมอ่ะ
"เออ..ว่างดิ"(งั้นมากินข้าวด้วยกันดิ)
"เออ..ได้ที่ไหนอ่ะ ว่ามา"(ร้านเดิมแล้วกัน บ่ายโมงตรงนะโว้ย)
"อืม..แต่มึงเลี้ยงนะ"(เออ..เออถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่ากูอยากเจอหน้าน้องริทนะ กูไม่เลี้ยงหรอกโว้ย)
"555 แค่เจอนะโว้ย ห้ามอย่างอื่น ไม่งั้นกูฟ้องเซนแน่ 55"(โอ้ย มึงก็คิดได้เนอะ กูรักเซนคนเดียวโว้ย) เซน??ชื่อคุ้นๆแหะ
"เอาว่ะ!!กูล่ะอิจฉาพวกมึงจริงๆ"(เออมึง แค่นี้ก่อนนะ เซนกูเรียกกินข้าว แล้วเจอกันโว้ย) อิจฉา??พี่โตโน่อิจฉาใครอ่ะ เล่าให้ผมฟังบ้างสิ๊
"เออๆ บาย" พี่โตโน่คุยโทรศัพท์เสร็จก็หันหน้ามามองหน้าผม แบบงงๆ
"เอ่อ..พี่คุยกะ.."ฟอดด ผมยังพูดคำถามไม่จบ พี่โตโน่ก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มซะแล้ว><
"ว่าไงครับ คนดี"พี่โตโน่ทำหน้าทะเล้นใส่
"เมื่อกี้พี่คุยกับคะ.."ฟอดด  เอาอีกแล้วนะ ผมยังถามไม่จบเลย มาหอมอีกแล๊ว
"ถามว่าอะไรนะครับ" ผมไม่ถามแล้ว เดี๋ยวก็โดนหอมอีก ตอนนี้หน้าผมแดงไปหมดแล้วเนี้ย
"อ๋อป่าว!แค่จะมาชวนพี่ไปกินข้าวอ่ะ"
"อื้ม..ไปสิพี่ก็หิวพอดี"พี่โตโน่ลุกขึ้นแล้วดึงมือผมไปห้องครัว><

..Tono Said..

"อื้ม ริทวันนี้ตอนบ่ายเราไปกินข้าวนอกบ้านกันนะ"ผมบอกริทที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามผม
"ไม่ละ พี่ไปเถอะ"อ่าว ไปงอนใครมาเนี้ย
"ไปน๊า..พี่อยากให้ริทไปอ่ะ นะๆครับ"
"ไปเจอตัวแฟนพี่นะหรอ อุ๊บ!"ริทพูดแล้วรีบเอามือปิดปาก
"อะไรน่ะ พี่ไม่ค่อยได้ยิน"ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน 55หึงผมละสิ๊ ที่ผมบอกคิดถึงไอ่เก่งนะ เด็กเอ๋ยเด็ก พูดว่ากูมึงจะเป็นแฟนกันได้ไงเล่าริทเอ๋ย
"ปะ..ป่าว"ริทก้มหน้าก้มตากินก่อน
"งั้นไปกับพี่นะ" ริทไม่ตอบใดๆเพียงแค่พยักหน้าน้อยๆพร้อมทำหน้าบึ้ง ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้

บ่ายโมงตรงผมกับริทมาถึงที่ร้านอาหาร ตั้งแต่นั่งในรถ ริทไม่พูดไม่จา แถมทำหน้าบึ้งตลอดเป็นไรป่ะเนี้ย
ผมมองหาบุคคลที่นัดผมไว้
"เห้ยโน่!"ไอ่เก่งโบกมือเป็นสัญญาลักษณ์ว่ามันอยู่ตรงนั้น ผมกับริทเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะ
"โฮ้ว มึงเป็นไงบ้างว่ะ หล่อเหมือนเดิมนะเนี้ย"เก่งถาม
"เหอะมึงก็ยังคงความขาวเหมือนเดิมนะ กูบอกแล้วไงว่าแบ่งมาให้กูบ้าง55"
"อ่าวเซน/อ่าวริท"เซนกับริทอุทานออกมาพร้อมกัน ไปรู้จักกันได้ไงเนี้ย
"อ่าวเซนรู้จักริทด้วยหรอ"ไอ่เก่งหันไปถามเซน
"ก็ริทเป็นเพื่อนสนิทเซนตอนม.ต้นอ่ะ เห้ยเป็นไงบ้าง"เซนอธิบายเก่งเสร็จก็หันไปคุยกับริท อื้มดีจังที่รู้จัก โลกกลมชะมัด
"เออ..โน่นี่เซน แฟนกูเอง"ไอ่เก่งแนะนำให้รู้จัก
"สวัสดีครับ/ครับ"ผมกับน้องเซนทักทายกัน
"มึงไม่คิดจะแนะนำเด้กมึงหน่อยหรอ"เด้กอะไรกันเล่า พูดแบบนี้ริทก็เขินหมดนะสิ ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว
"อื้ม นี่ริท ริทนี่เก่งเพื่อนพี่"

..Rit Said..

เพื่อนพี่ ที่แท้ก็เพื่อนนี่เอง โด่วว เรานี่กระต่ายตื่นตูมจริงๆเล๊ย
"สวัสดีครับ"ผมหันไปยิ้มให้พี่เก่ง
"อิอิ น้องริทนี่น่ารักเหมือนที่ไอ่โน่พูดไว้จริงๆด้วย"อะไรนะ เมื่อกี้พี่เก่ง..บอกว่าพี่โน่บอกว่าผมน่ารักงั้นหรอ
"เห้ย..ไอ่เก่ง"พี่โตโน่ทำตาปริบๆเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าพูด55เขินล่ะสิ๊
"เออเหอะน่า..คนกันเอง นี่น้องริทรู้มั้ยไอ่โน่เนี้ยนะ มันโคตรแคร์น้องเลย เวลาน้องโกรธมันนะ มันชอบโทรมาปรึษาพี่บ่อยๆ บางครั้งพี่ก็ช่วยได้ แต่บางครั้งพี่ก็ต้องพึ่งเซน55 "><งั้นหรอ พึ่งรู้นะเนี้ย
"หมดกัน ชีวิตกู"พี่โตโน่พึมพำกับตัวเอง คิดหรอว่าผมไม่ได้ยิน^ ^
"เออนี่!!บางครั้งอ่ะนะ มันเห็นน้องเครียดกับการทำรายงาน มันก็จะโทรมาถามว่ารายงานเรื่องนี้ควรทำยังไง มันอยากจะช่วยน้องอ่ะ โชคดีนะเนี้ย ที่พี่เรียนหมอเหมือนกัน พี่เลยช่วยมันได้"ถึงขะ..ขนาดนั้นเลยหรอ T^Tซาบซึ้งในพระคุณ
"พอแล้วมั้ง..><"พี่โตโน่พูดออกมาพร้อมทำหน้าเขิน ผมเลยหันไปยิ้มให้
"เดี๋ยวสิ..มีอีก วันนั้นอ่ะนะ ไอ่โน่มันโทรมาร้องไห้กับพี่เลยแหละ มันเครียดมากเลย ที่ริทไม่ยอมคุยกับมันตั้ง3วัน พี่โคตรสงสารมันเลยอ่ะ เพราะน้อยครั้งมากที่ไอ่โน่มันจะร้อง แต่พอน้องหายโกรธมัน มันก็โทรมาบอกว่ามันสารพัดจะดีใจ "ผมฟังที่พี่เก่งแล้วพลางอมยิ้มไป ไม่คิดเลยว่าพี่โน่จะเป็นแบบนี้
"เอ่อ..กูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวพี่มานะริท"พี่โตโน่บอกแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
"นี่ๆๆ ริทรู้มั้ย ว่าไอ่โน่อ่ะ มันรักริทนะ รักริทมากๆด้วย มันอ่ะมีผู้หญิงเข้ามาจีบ มาเสนอตัว มากมายมันยังไม่เอาเลย" พี่เก่งลดน้ำเสียงลง เชิงกระซิบ><รักผมงั้นหรอ
"แล้วริทเรียนเป็นไงบ้างอ่ะ"พี่เก่งเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วพูดน้ำเสียงปกติ ผมก็คิดว่าน่าจะเปลี่ยนได้แล้วแหละ เพราะตอนนี้ผมยิ้มไม่หุบแล๊ว
"ก็เรื่อยๆครับ"ผมบอก
"มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ หรือปรึกษาเซนก็ได้ เพราะเซนอยู่คณะข้างๆที่ริทเรียนนั้นแหละ"
"จริงๆหรอเซน แล้วทำไมปีที่แล้วริทไม่เห็นเซนเลยอ่ะ"
"อ๋อ ปีที่แล้วเซนไปเรียนที่ต่างประเทศ#$@%&*$@$"แล้วผมก็นั่งคุยกับเซนจนพี่โตโน่เดินมาพร้อมเด็กเสริฟ
เราก็นั่งกินไป คุยไปอย่างสนุกสนานโชคดีจังวันนี้ได้มาเจอเพื่อนเก่าแถมยังได้รู้เรื่องที่เราไม่รู้และคาดคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น ดูเหมือนหน้าพี่โตโน่จะแดงอยู่แถมยังยิ้มไม่หุบเหมือนผมเลย เขาจะรู้มั้ยนะ ว่าผมก็รู้สึกไม่ต่างจากเขาเลย ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างนะครับ พี่โตโน่..

____________________________________
หากผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
วันนี้ต้องขอต้อนรับตัวละครใหม่ด้วยนะค่ะ
ไม่ใช่ใครที่ไหน"เก่งเซน"ของพวกเรานี่เอง
ไรเตอร์อาจไม่เน้นเก่งเซนเยอะนะค่ะ
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ  1คอมเม้น=1กำลังใจ
..หางแมว..