ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว

ลำดับตอนที่ #11 : แกล้ง

"ฮีโร่..รักที่ใช่ใกล้ๆตัว"

..Tono Said..

เห้อออ� หลังจากที่เปิดเรียนมาหลายวัน โคตรเหนื่อยเล๊ย
ตอนนี้ผมกำลังไปรับริทกลับหอที่คณะ รถผมมาจอดที่ฟุตบาทที่เดิม ทำไมริทยังไม่มาเนี้ย อืม..อาจารย์อาจปล่อยช้าก็ได้
20นาทีผ่านไปผทภชถึงได้เห็นริทเดินหิ้วของเยอะแยะมากับกันแล้วก็ไอซ์
ริทเปิดประตูรถด้านหลังก่อนจะเอาข้าวของจากมือทั้งสามคนยัดใส่เข้าไป
"ไปด้วยกันมั้ยกัน" ริทถามกัน
"ไม่ดีกว่า พอดีไอซ์เอามอไซค์มานะ งั้นเจอกันที่หอนะ " กันบอก
"อื้ม" ริทเปิดประตูขึ้นมานั่ง
"พี่โตโน่สวัสดีครับ" ริทเปิดกระจกให้ทั้งสองทักทายผม ผมพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้ และขับรถออกไป

"รอนานรึป่าว..หืม^ = ^ " ริทหันมายิ้มถาม
"ไม่หรอก นานเท่าไหน่พี่ก็รอได้^ ^"
"เอ่อ..พี่โตโน่เดี๋ยวไปส่งริทที่หอกันนะ"
"ไปทำอะไร " ผมถาม
"ไปทำงานนะ อาจารย์เร่งส่งพรุ่งนี้ด้วย ไม่รู้จะทันรึป่าว" สีหน้าริทดูเศร้าลง
"ให้พี่ช่วยป่ะ"
"ไม่เป็นไรดีกว่า พอดีมีไอซ์กับเซนแล้วไหนจะไอ่กันอีก มีคนช่วยเยอะแยะ"
"งั้นให้พี่รอรับกลับนะ" ผมหันไปบอก
"ไม่เป็นไรครับ..ริทกลับเองได้ ^ . ^" ริทเอามือนุ่มๆมาหยิกแก้มผม> <
"งั้นก็รีบๆทำแล้วก็รีบๆกลับนะ พี่เป็นห่วง^ 3 ^" ผมยืนหน้าไปหอมแก้มริท

รถผมมาจอดหน้าหอกันโดยมีกันกับไอซ์ยืนรออยู่
"ตั้งใจทำงานนะริท" ผมบอก
"ค๊าบ พี่นอนไปก่อนก็ได้นะถ้าง่วง สงสัยคงกลับดึก" ริทลงไปยกของก่อนจะยืนโบกมือบ๊ายบาย

..Rit Said..

โอ๊ยยยย� เหนื่อยเป็นบ้าเลย
"ขอบคุณมากนะครับพี่เก่ง ที่มาส่ง" ผมขอบคุณพี่เก่งที่อุส่าห์มาส่ง โชคดีจริงๆที่พี่เก่งมารับเซน ไม่ต้องจ่ายค่าแท๊กซี่ ^ ^
"ไปก่อนนะเซน" ผมลงจากรถ ก่อนจะโบกมือให้คนทั้งสองที่เพิ่งขับรถออกไป

"อ้าวววว ไปไหนมาหรอค๊ะ เห็นกลับไม่พร้อมกัน หรือว่าทำตัวน่ารำคาญจนพี่โตโน่ทิ้ง!!!!" ป้าแตงๆๆๆๆๆ พูดแล้วหมั่นไส้จริงๆ แต่ว่าไปดูหน้าผมตอนนี้สิโทรมอย่างกับคนโดนทิ้งจริงๆด้วย
"ไม่รู้เรื่องอย่างพูดได้ป่ะ!" ผมหันกลับไปบอก
"ไม่รู้เรื่อง หรือ ว่าพูดแทงใจดำค่ะ" - [ ] - เก็บอารมณ์ไว้...
"นี่ เก็บปากป้าไว้กินข้าวเถอะนะ แล้วนี่ทำไมดึกป่านี้แล้วยังไม่นอน" พี่แตงทำหน้าอึ้ง ผมจึงพูดต่อเก็บไม่ไหวแล๊ว
"อ๋อ หรือว่ามัวแต่นั่งดูผู้ชายจนลืมมองนาฬิกา หรือว่าคอยจะจับผัวของคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาล่ะ" ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ
"ผมพูดถูกใช่มั้ยครับ ป้าแตง!!!!!!!" ก่อนจะส่งคำบอกลาแล้วเดินไปขึ้นห้อง
"O[ ]O" 555ดูหน้าป้าแกตอนนี้สิ ดีนะที่วันนี้ผมเหนื่อยไม่อย่างนั้น ต่ออีกยาว ผมก้มมองนาฬิกา เห้ยจะเที่ยงคืนแล๊ว พี่โตโน่คงนอนแล้วสินะ
แค๊ก!!! ผมเปิดประตูเข้าไป ไฟทุกดวงยังเปิดไว้ครบ แถมยังมีเสียงทีวีอีก ผมเลยเดินไปห้องนั่งเล่น
O[ ]o พี่โตโน่นอนถือรีโมทแต่ดวงตาคู่นั้นกลับถูกปิดลง� ผมเดินไปใกล้ๆแล้วนั่งยองๆลงบนพื้นคนตรงหน้า นี่เค้ารอผมหรอเนี้ย
ผมใช้นิ้วบางๆเกลี่ยผมที่ปรกหน้าคนตรงหน้าออก ทำไมเวลาหลับยังหล่อแบบนี้เนี้ย> <�ผมได้แต่นั่งจ้องหน้าพี่เค้า...น่ารักจัง

..Tono Said..

ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่บริเวณหน้าผาก ผมเลยค่อยๆลืมตา ริท!!!!
"เห้ยยย^[ ]^"ริทสะดุ้งก่อนจะดึงหน้าหนี ผมไม่น่าลืมตาเล๊ย ริทลุกขึ้นเดินมานั่งข้างๆผม
"กะ..กลับมานานแล้วหรอ" ผมยังเขินจากเมื่อกี้อยู่
"อื้ม"
"ใครมาส่งล่ะ"
"พี่เก่งนะ พอดีพี่เก่งเค้าไปรับเซนเลยขอติดรถมาด้วย" ริทหันมาบอกก่อนจะไปดูทีวีต่อ
"แล้วนี่กินไรมายัง"
"ยังเลย นี่พี่พูดริทก็หิวขึ้นมาทันทีเลยนะเนี้ยตั้งแต่กลับมาจากมหาลัยก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย^ ^" แล้วเราก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร
"นะ..นี่พี่ยังไม่ได้กินข้าวหรอ" ทำยืนอึ้งอยู่ข้างตก พร้อมมองไปที่กับข้าวที่ไม่มีร่องรอยการตักใดๆ
"อื้ม!!ก็พี่อยากกินพร้อมริทหนิ^ ^"

..Rit Said..

"ริทไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่ล้างเอง" พี่โตโน่พูดแล้วยกจานไปที่สำหรับล้าง ผมเลยเดินไปอาบน้ำ นี่ผมทำให้พี่เขาลำบากรึป่าว?
เห้ออ อาบน้ำแล้วค่อยสดชื่นหน่อย ผมเดินไปหาพี่โตโน่ที่ห้องนั่งเล่น ที่ห้องครัวก็ไม่มี สงสัยไปนอนแล้วมั้ง
เมื่อผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นพี่โตโน่นั่งรออยู่บนเตียง ผมเลยกระโดดขึ้นไปนอนข้างๆ
"เป็นไง เหนื่อยล่ะสิท่า" พี่โตโน่พูดก่อนจะเอามือมาเล่นเส้นผม อย่างเบามือ
"โคตรๆๆเหนื่อยเลย แต่ผลงานที่ออกมาก็เป็นที่น่าพอใจ> <"
"ริทรู้มั้ย ตอนริทไม่อยู่พี่โคตรเหงาเลย กลับมาพี่แตงก็ชวนกินข้าว.." พี่โตโน่หยุดคำพูดเอาไว้ ป้าแตงอีกแล้วหรอ แหมเห็นผมไม่เดินมาด้วยก็....เลยนะ
"แล้วทำไมไม่ไปกินกับเขาล่ะ - -"ทำเบื่อนหน้าหนี
"อิอิ..ก็พี่รู้ไงถ้าพี่ไปกิน คนแถวนี้ก็คงจะงอนพี่" บ้า><
"ฟอดดด คิดถึงจังเลย" พี่โตโน่โน้มตัวลงมาหอมแก้ม ทำไมหน้าร้อนแบบนี้เนี้ย
"......" พี่โตโน่หันมาสบตาผม...ผมเหมือนโดนมนต์สะกดเลย ยิ่งมองเข้าไปลึกๆก็ยิ่งรู้สึกว่า...พี่เค้าคิดถึงผมจริงๆ > . <
ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆและตามมาด้วยริมฝีปากบางๆของคนตรงหน้ามาทาบอย่างอ่อนโยนบนริมฝีปากผม� O[ ]O ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะค่อยเบี่ยงหน้าหนี ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจนะ แต่ผมเขินนี่น่า
"เอ่อ...พี่ขอโทษนะ" พี่โตโน่พูดก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งเหมือนเดิมพี่เค้างอนผมรึป่าว?
"เอ่อ...คือ" ตอนนี้ผมนอนหน้าแดงอยู่ แต่ทำไมพี่โตโน่ถึงนั่งก้มหน้าหันหลังให้แล้วแถมยังเงียบอีกด้วย� ผมเลยลุกขึ้นแล้วขยับไปกอดจากด้านหลัง
"โกรธริทหรอ" ผมเอาคางเอาวางไว้บนไหล่
"ป่าว" T^Tพี่โตโน่ตอบคำเดียวสั้นๆ
"ไม่โกรธแล้วทำไมต้องทำกิริยาอย่างนี้ด้วย"ผมกระชับกอดให้แน่นขึ้น รู้สึกเขินเหมือนแหะ เพราะปกติพี่โตโน่จะเป็นคนทำมากกว่า
"ก็ป่าว" =[ ]=พี่โตโน่ขึ้นเสียง ฮุ้วว ตกใจหมดเลย
"พี่โตโน่......"� ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยอ่า..ผมชักกลัวแล้วสิ

..Tono Said..

5555 ผมรู้แล้วล่ะว่าริทเค้าแคร์ผมจริงๆ >< เขินเหมือนกันนะเนี้ย แต่ต้องทำเข้มไว้ก่อน ผมหันตัวเองไปเผชิญหน้ากับริท
ก่อนอุ้มริทไปนอนตำแหน่งเดิม ริททำหน้างงๆ55แบ๊วซะน่ารักเลยนะเนี้ย
"นอนได้แล๊ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทัน" ผมหันไปบอกริทที่นอนหน้างงอยู่ ผมเลยโน้มหน้าไปจูบๆที่หน้าผาก
"พี่โตโน่..หายโกรธริทแล้วหรอ" ริทพูดเสียงกล้าๆกลัว
"นอนได้แล๊ว..พี่ส่งให้นอนยังไงล่ะ!!" ผมแกล้งขึ้นเสียง55
"ครับๆๆๆ นอนครับนอน นอนแล้ว" ริททำหน้าเหมือนจะร้องก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมปิดหน้า น่ารักจังเล๊ย
ผมเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ ก่อนจะดึงตัวริทมากอดไว้
"ริทกลัวพี่ขนาดนั้นเลยหรอ" ก็ผมเห็นริทตัวสั่นๆหนิ
"....." ริทไม่ยอมตอบ ผมเลยดึงผ้าห่มที่ริทปิดที่หน้าออก แล้วกระชับกอดให้แน่นขึ้น
"พี่ล้อเล่นน๊า5555" ผมปล่อยขำออกมา
"พี่โตโน่อ๊า!!!แกล้งริทอีกแล้วนะ ริทตกใจหมดเลยรู้มั้ย" ถึงบรรยากาศรอบข้างจะมืดแต่ก็ทำให้ผมรู้สึกว่าคนตรงหน้าตอนนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว
"55ก็พี่เห็นริทเครียดอ่ะ" ผมยังคงหัวเราะต่อ
"ริทจะเครียดกว่าเดิมละสิไม่ว่า" ฟอดดด เมื่อริทพูดจบผมก็หอมแก้มริทฟอดใหญ่
"ฝันดีครับ" ผมบอกริท ริทพยักหน้าเบาๆก่อนจะเอามือมากอดผม น่ารักจริงๆเลย แฟนใครหว่า??

__________________________________
หากผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะค่ะ ขอบคุณที่คอย
อยู่เคียงข้างไรเตอร์มาเสมอ เราไม่เคยเห็นหน้ากัน
แต่ไรเตอร์รักรีดเดอร์ทุกคนเล๊ย> O <
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ1คอมเม้น,โหวต = 1 กำลังใจ
..หางแมว..