คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #87 : ตอนที่ 6 การเดินทาง 2 100 เปอร์
ตอนที่ 6 การเดินทาง
หลังจากจัดการกับอสูรยักษ์นั่นเสร็จพี่ออฟก็พาฉันเดินทางตามแนวถ้ำเรื่อยๆ จนในที่สุดก็เจอทางออก เมื่อได้ก้าวเท้าออกจากถ้ำบรรยากาศจากเย็นยะเยือกก็กลายเป็นอบอุ่นทันที
กวาดสายตามองดูรอบๆดูเหมือนป่าที่นี่จะไม่ทึบสักเท่าไร แต่ต้นไม้ก็ขนาดสองคนโอบล่ะนะ สายลมเย็นๆพัดมาเป็นระยะๆ เสียงแมลงเล็กๆร้องจี๊ดๆ หวีดๆ ดังมาเป็นจังหวะๆ บรรยากาศอาจจะน่ากลัว
ถ้าหากไม่มีไอ้พี่บ้าวิ่งไปกินผลไม้แปลกๆที่หล่นตามทางอ่ะนะ
"ไอ้พี่บ้าไม่กลัวตายหรือไง กินสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวก็เดี้ยงหรอก" ฉันตะโกนเสียงดัง แต่ก็ไม่ทันแล้ว พี่แกเล่นกัดกินจนหมดลูก
ลูกที่พี่ออฟกินเป็นผลไม้ลักษณะคล้ายวงรี มีผิวขรุขระ สีเขียวอมฟ้า
"อืมๆๆ ลูกนี้พิษแรงแฮะ แต่หากนำไปสกัดจะสามารถทำยารักษาโรคเกี่ยวกับประสาทตาได้ ถ้าสกัดเป็นส่วนๆสามารถนำไปเป็นส่วนประกอบในการทำยาระดับสูงได้ อีกอย่างบางส่วนสามารถนำไปสกัดเป็นเครื่องปรุงได้ ต้องเก็บๆ" พี่แกเล่นบอกว่ามีพิษ แล้วบรรยายเป็นสรรพคุณมาเลย
"เฮ้ยพี่บ้า ไม่กลัวตายเหรอไงห๊ะ แล้วนั่นจะเก็บมันใส่กระเป๋าทำไมตั้งเยอะแยะ แล้วนั่นแะไรน่ะ ไปกินทำไมไอ้ลูกสีดำๆนั่นน่ะ ดูแล้วมันมีพิษไม่ใช่เรอะ เฮ้ยพี่ฟังหนูพูดบ้างสิ โอ๊ย อยากจะบ้าตาย" ฉันกุมขมับตัวเองกับนิสัยที่เหมือนเด็กได้ของเล่นไหม่พี่เขา แถมยังบรรยายสรรพคุณอะไรเยอะแยะ
"อืม ลูกคล้ายส้มแต่สีดำนี่พิษรุนแรงมาก อาจเป็นพิษระดับ 6 เลย ถ้านำไปสกัดทำยาพิษนี่จะสุดยอดมาก หากนำไปเจือจางจะกลายเป็นยาชาที่รุนแรงได้ เมล็ดยังไม่มีพิษสามาถนำไปประกอบอาหารได้ ต้องเก็บๆ" พี่เขายังบ่นต่อไป แถมเก็บใส่กระเป๋าทำไมเยอะแยะ
ครั้นจะเดินนำฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่นี่อาร๊ายย ดันมาขอยืมกระเป๋าฉันไปใส่หญ้าบ้าบออะไรเนี่ย
แม้ฉันจะบ่นตามหลังแต่พี่เขาก็ไม่สนใจอะไรเลย เอาแต่เก็บหญ้าแล้วยิ้มไปๆมาๆ สมควรเรียกว่าพี่บ้าแล้วล่ะ
เดินได้สักสองชั่วโมงฉันก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว คันๆเหมือนผื่นขึ้นตามร่างกาย เรี่ยวแรงเริ่มหายไป
อาการต่อมาก็อึดอัดหายใจไม่ออก พอจะเรียกพี่บ้าก็ไม่มีเสียง แล้วทุกอย่างก็มืดสนิท
................................................................................................................................
ด้านของออฟ
หลังจากออกมาจากถ้ำนั่นผมก็เจอกับป่าที่มีแต่ผลไม้เต็มไปหมด แปลกหูแปลกตาดีแท้ ความจริงอยากจะเก็บเอามาสกัดทำอาคมด้วยวิชาให้มันเสร็จไปเลย แต่ว่าตอนนี้มีน้องแสตมป์พ่วงมาด้วยนี่สิ
ผมก็เลยสวมหน้ากาก ทำเป็นคนบ้าบิ่น บ้าบอ เอาแต่สนใจแต่ของแปลกใหม่ เก็บกินผลไม้มีพิษไปเรื่อยเปื่อย รสชาติก็อร่อยดีนะ ถึงแม้มันจะมีพิษ แต่ก็แค่นั้น เพราะตอนนี้เลือดของผมก็ยังมีความสามารถในการสลายพิษขั้นสูงอยู่ จะกลัวพิษระดับต่ำนี้ทำไม
แต่ถึงจะอย่างนั้นผมก็จัดการเก็บผลไม้ สมุนไพร หญ้าพิษ ที่คาดว่าสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้สูงสุด ถึงแม้ว่าทุกอย่างจะสามารถทำเป็นยารักษา หรือแก้อาการต่างๆได้ทังหมด แต่ก็นะ เอาอันที่เด่นๆไปก่อนก็แล้วกัน
ผมก็เก็บนู่นเก็บนี่ไปตามทางเรื่อยเปื่อย พอเต็มกระเป๋าของผมก็ไปขอยืมของน้องเขามาต่อ
การจะออกไปสู่โลกจริงนั้นคงต้องใช้เวลาประมาณ 2 วัน เพราะเวลาในนี้มันเหลื่อมกับเวลาจริง และปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็คือการหาที่ปลอดภัยสำหรับออกไป สำหรับตัวผมนั้นไม่เท่าไหร่หรอก ผมจำเส้นมิติได้จะออกไปก็แค่ใช้พลังเปิดมันแล้วก็จะไปโผล่ในห้องใต้เครื่องครอบ
แต่สำหรับน้องแสตมป์นี่สิ เรื่องใหญ่ ระหว่างเก็บผลไม้แปลกๆ ผมก็ได้กระจายเส้นสัมผัสหาหมู่บ้านหรือเมืองเพื่อใช้สำหรับให้น้องแสตมป์ออกไปโลกจริง ปรากฏว่ามีหมู่บ้านอยู่ แต่ไกลถึง 100 กิโลเมตร ซึ่งหากนับสำหรับการเดินทางแล้วถือว่าไกลมาก
หากพวกเราติดอยู่ที่อื่นการพาน้องเขาออกไปคงเป็นเรื่องยาก แต่สำหรับที่นี่ ป่านี่ เป็นเรื่องง่ายมาก เพราะอากาศของป่านี้เต็มไปด้วยพิษรุนแรง แต่ออกฤทธิ์ช้า ผมก็แค่รอ รอให้น้องเขาหมดสติเพราะพิษอากาศ
ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงน้องเขาก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ผมจึงเข้าไปดูอาการ อย่างน้อยตอนนี้ร่างกายก็ยังสามารถรับพิษไหวนะ
อย่ามาด่าว่าผมใจร้ายนะครับ ที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากจะให้ร่างกายของเขาสร้างภูมิต้านทางพิษเหล่านี้ขึ้นมา การรักษาพิษระดับแค่นี้ใช้เลือดผมหยดเดียวก็รักษาหายอยู่แล้ว แถมยังสามารถป้องกันพิษระดับสูงได้อีกด้วย แต่แค่ช่วงเล็กๆเท่านั้น เพราะงั้นให้ร่างกายสร้างภูมิต้านทานในระยะยาวให้มันดีกว่าครับ
พิษมันรุนแรงมาก จะให้ร่างกายน้องเขารับภาระหนักก็ไม่ได้ ผมจึงตบแขนน้องไปทีหนึ่ง ส่งพลังไปเจือจางพิษให้อยู่ในระดับที่ร่างกายพอรับไหว
แล้วก็ทำการแบกน้องเขาไว้บนบ่า ข้างหลังสะพายกระเป๋าอีกสองใบ แล้วเล็งเป้าไปยังหมู่บ้าน
แต่ก่อนที่ผมจะพุ่งไปก็สัมผัสได้ถึงพลังเล็กๆ ที่เป็นพลังเกี่ยวกับการรักษา แต่มันก็ถือว่ามีพลังในการรักษาเยอะที่สุดแล้วมั้ง จึงพุ่งไปทางนั้นก่อน
พอไปถึงก็เห็นผลไม้สีทอง มี่ออกผลมาจากต้นไม้ขนาดท่อนขา สูงแค่เอว เป็นต้นสีดำสนิท ผลลักษณะคล้ายกับมะม่วง และเรืองแสงสีทองอร่าม ทั่วทั้งต้นมีอยู่แค่สองลูก ผมจึงเด็ดไป พอเด็ดออกก็มีควันพิษอย่างแรงกระจายครอบคลุมไปทั่ว ต้นไม้ที่โดนตายเรียบ น้องแสตมป์ที่อยู่บนบ่าผมก็ไม่ได้โดนอะไรเพราะผมคลุมพลังทัน
แต่คิดไปคิดมาควันนี่มันก็พิเศษดีแฮะ จึงเปิดให้ควันเหล่านั้นซึมเข้าร่างน้องเขาซะเลย แล้วผมก็ทำการเจือจางให้ โดยปล่อยให้น้องเขาอยู่ในฝันร้ายกับอาการทรมานจากพิษอีกขั้นสูงๆขั้นหนึ่ง
แล้วผมก็พุ่งไปด้วยความเร็วสูงจนเห็นเป็นเส้นแสง เป้าหมายก็คือ หมู่บ้านที่อยู่ห่างออกไป
ความคิดเห็น