คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 32 ค่าโชคนำภัย
ตอนที่ 32 ค่าโชคนำภัย
“วันนี้ทางโรงเรียนเวทมนต์อานีเชีย ได้จัดกิจกรรม “อัศวินพิทักษ์ขึ้น” โดยทางเราจะให้นักเรียนปี่หนึ่งของแต่ละหอร่วมกันต่อสู้ โดยทางเราจะสุ่มสัตว์อสูรให้ บัดนี้ได้เวลาที่นักเรียนปี 1 ทุกท่านต้องเตรียมพร้อม แล้วมาเจอกันที่ลานต่อสู้อีก 1 ชั่วโมง หากหอพักในนักเรียนใหม่ไม่มาเข้าร่วม จะโดนหักคะแนนหอ 50 คะแนนต่อคน ทางเราจะเริ่มนับเวลา ณ บัดนี้ ขอให้มีชัยในการแข่งขัน”
“เฮ้ย เมื่อกี้มันประกาศอะไรวะ”นักเรียนปี 1 หอน้ำพูดขึ้นมา แล้วก็มีเสียงฮือฮาต่างๆนาๆ ของนักเรียนหอต่างๆ
“หยุดๆๆ พี่จะอธิบายเอง
ที่ประกาศนี่มันเป็นประกาศกิจกรรมของทางโรงเรียน ซึ่งจัดขึ้นทุกปีเพื่อต้อนรับ และเพื่อให้เกิดความกลมเกลียวกันของนักเรียนหอใหม่
กิจกรรมนี้หากหอใดคว้าชัยชนะมาได้จะได้คะแนนหอ 250 คะแนน ที่สอง 150 คะแนน ที่สาม 50 คะแนน นอกจากนี้ได้หอละ 10 คะแนน โดยจะสุ่มสัตว์อสูรมาให้เราต่อสู้ ในที่นี้ขึ้นอยู่กับโชคที่สุ่มได้ด้วย หากโชคดีสุ่มได้ตัวที่อ่อนๆหน่อย แล้วชนะก็ได้แต้ม โดยแต้มจะวัดที่ระดับความแข็งแกร่งอันตรายของสัตว์อสูร แต่ว่านะ หอไหนสุ่มได้ตัวอ่อนๆก็เรียกได้ว่าโชคดีที่สุดแล้ว แต่ทว่าบางทีมันก็สุ่มมาให้หลายตัวเหมือนกันนะ เอาเป็นว่าถ้าชนะก็ได้รางวัล แต่มีอีกกรณีหนึ่ง คือ ถ้าหากเราสามารถสยบสัตว์อสูรได้ เราก็จะได้คะแนนเพิ่ม ทั้งคะแนนหอและคะแนนบุคคลโดยคะแนนบุคคลจะให้แก่คนที่สยบได้เท่านั้น อีกอย่าง คะแนนพิเศษจะขึ้นอยู่กับระดับ ความแข็งแกร่ง และความอันตรายของสัตว์อสูรด้วย ต่ำสุดก็น่าจะได้ 10-20 คะแนน สูงสุดๆที่เคยมีในบันทึก ก็ 150 คะแนน
เอาล่ะ พี่จะไม่ถามความเห็นใครทั้งนั้น รีบๆทานข้าวแล้วเจอกันตรงนี้อีก 30 นาที ส่วนชุด อยู่โต๊ะตรงหน้านี่ ใครทานอิ่มแล้วก็หยิบไปเปลี่ยนได้เลย อีกอย่าง ไมต้องเลือกขนาดของชุดนะ เพราะมันจะปรับให้เข้ากับร่างกายของเราเอง จบเพียงเท่านี้แล้วเจอกัน” รุ่นพี่พูดแล้วก็เดินขึ้นห้องตัวเองทันที
30 นาทีผ่านไปนักเรียนปี 1 ทุกคนก็มารวมกันตรงที่นัดหมายอย่างเป็นระเบียบ
“เอาล่ะ ขาดใครอีกไหม”รุ่นพี่ถาม
“ไม่มีครับ ครบแล้ว” นักเรียนคนหนึ่งตอบ
“งั้นไปกัน ตามพี่มานะ”
ณ ลานกว้างของโรงเรียน บัดนี้มีนักเรียน ปี 1-5 อัดเต็มอัฒจันทร์อย่างแน่นหนา และแล้วก็ถึงเวลากิจกรรม โดยแต่ละหอจะส่งตัวแทนขึ้นไปจับฉลากเพื่อจัดลำดับการลงสนาม โดยอันดับแรกคือ หอลม ต่อไปก็ หอแสง,หอไฟ,หอดิน,หอมืด,หอน้ำ ตามลำดับ
เมื่อถึงเวลาแข่งขันปี 1 หอลมก็เดินผ่านเส้นแสงเพื่อตรวจและยันยันนักเรียนว่าไม่มีคนอื่นปะปน และตรวจว่ามาครบไหม ถ้าไม่ครบ จะอนุโลมไปตามมาให้จนกว่าเวลาเตรียมแผนจะหมดลงซึ่งให้เวลา 10 นาทีในการเตรียมพร้อม
และแล้วหอลมก็ผ่านเส้นแสงไปได้สบายๆ พวกเขาเตรียมแผนการอย่างเป็นระบบ ทั้งๆที่ไม่ได้ซักซ้อมมาก่อน
และแล้วก็ถึงเวลาสุ่มสัตว์อสูร ซึ่งหอลมสุ่มได้ เอ่อ หมูป่ายักษ์ตัว 3 เมตร 1 ตัว กระทิง 1 เมตร 1 ตัว และแล้วหอลมก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบในเวลาเพียง 5 นาที เรียกได้ว่า เปิดเกมมาก็ซวย เหอๆ
“หอลมนี่โคตรซวยว่ะ เจอของแข็งเป็นกลุ่มแรก เจออะไรไม่เจอดันมาเจอหมูป่ายักษ์ แล้วจะเอาอาวุธอะไรไปเจาะหนังมัน อาวุธในสนามมีเป็นพันก็ทำอะไรไม่ได้ ฮ่าๆ”
นักเรียนหอน้ำคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วก็มีหออื่นๆ วิพากษ์วิจารณ์จ้าละหวั่น
หอแสง สุ่มได้ วัวที่มีรูปร่างแปลกประหลาด จะว่าวัวก็ไม่ใช่ ควายก็ไม่เชิง โกเลมก็คงเรียกได้อยู่ เอ่อ เอาเป็นว่ามันมีลักษณะคล้ายวัว แต่เขาเหมือนควาย ยืนสองขา ตัวใหญ่ 4 เมตร แล้วธาตุแสงก็พ่ายแพ้ไปในระยะเวลา 5 นาทีแรก เพราะเจ้าวัว?นั่นถือดาบมาด้วยนะสิ แถมฟันอย่างชำนาญอีก
หอไฟ เจอกับไวเวิร์น 1 ตัว ขนาด 1.5 เมตร 1 ตัว เกร็ดสีแดง ซึ่งเป็นไวเวิร์นธาตุไฟ ผลสรุปการต่อสู้คือ ไม่มีฝ่ายไหนแพ้ชนะเพราะเวลา 30 นาทีได้หมดลงก่อน
หอดินเจอกับตะขาบยักษ์ ตัวยาว 8 เมตร และโดนตะขาบที่มีลักษณะเท้าหน้าคล้ายดาบ ฟันฉับเดียวโดยไม่มีใครมองความเร็วออก จึงหลบไม่ทัน พ่ายแพ้ราบคาบในเวลา 10 วินาที ถือว่าซวยยิ่งกว่าหอลมอีก
“นี่สรุปให้พวกเรามาสู้หรืมาให้อสูรขย้ำกันแน่วะ”ชายคนหนึ่งหลังจากคืนชีพด้วยเวทมนต์อาณาเขต ก็บ่นทันทีคนอื่นๆที่คืนชีพตามๆกันมาก็บ่นเหมือกัน
ทางด้านผู้อำนวยการ
“ดูเหมือนปีนี้จะเจออสูรโหดๆ กว่าปีก่อน มากกว่าสิบเท่าแฮะ แล้วจะมีใครเขาสามารถจัดการได้สักทีมไหมเนี่ย” ผู้อำนวยการโรงเรียนบ่นออกมา แล้วคณาจารย์ทั้งหลายก็แลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน
หอมืด สุ่มได้กิ้งก่ายักษ์ ตัว 2 เมตร 1 ตัวและอสูรกิ้งก่าก็ถูกจัดการภายในเวลา เพียง 10 นาที แถมยังสยบกิ้งก่ายักษ์ ได้อีกด้วย จึงได้รับคะแนนพิเศษเพิ่ม 20 คะแนน แต่คะแนนหอโดนหัก 50 คะแนนเพราะมีคนไม่มา 1 คน และหาไม่เจอจนถึงช่วงลงแข่งนั่นเอง
ต่อไปถึงคราวของหอน้ำ ทุกคนก็เดินเข้าเขตเวทย์มนต์ แต่ทว่า ผู้คุมกลับรายงานว่าขาดอีก 2 คน ซึ่งเขาก็ใจดียื่น หน้าจอคริสตัล แสดงใบหน้าของนักเรียนสองคนที่ขาดไป ซึ่งรุ่นพี่ที่มาส่งก็พุ่งตัวด้วยความเร็วกลับมายังหอพักทันที และมุ่งไปยังห้องพักของนักเรียนที่ไม่มา ซึ่งเขารู้ตำแหน่งจากหน้าจอคริสตัลของผู้คุมนั่นเอง
ณ ห้องของนักเรียนที่ไม่ไปร่วมกิจกรรม
“ครอก.......”เสียงกรนของนักเรียนคนหนึ่งดังพอเหมาะ
“ฟี๊......”เสียงของอีกคนดังตามมา และเสียงก็เป็นจังหวะแบบนี้ตลอด
ไม่ต้องสงสัยเลยครับ ขอบอกตรงๆเลยว่า เสียงแรกเป็นของคนที่ชื่อเรน เสียงต่อมา เป็นเสียงของผมเอง แล้วก็มีเสียง
ตู้ม!!!!!
เสียงของเวทมนต์ที่ทำลายประตูห้องของพวกผม แต่กระนั้น เจ้าของห้องก็ยังไม่รู้สึกตกใจอะไรเลย แถมยังค่อยๆลืมตัวแล้วทำท่างัวเงียๆ แต่ยังไม่ทันไร รุ่นพี่ก็คว้าคอเสื้อของทั้งสองทันที แล้วพุ่งตัวออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
“ว๊าก+++ อีกหกนาทีจะหมดเวลาแล้ว ต้องไปให้ทัน เว้ยยย”รุ่นพี่ที่ลากคอผมกับคนที่ชื่อเรน ร้องตะโกนอย่างกับพ่อตาย
“งืมๆ อะไรง่ะ อยู่ๆมาลากผมทามมายเนี่ย”เสียงของคนที่ชื่อเรนเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีงัวเงีย
“ฮ๊าวววว กำลังหลับสบายเลย อะไรอีกเนี่ย แล้วนี่จะพาผมไปหนายย”ผมค่อยๆเอ่ยออกไปแล้วก็หาวอีกฟอดหนึ่ง
“ไปแข่งขันสิเว้ย นี่พวกนายไม่ร้เหรอไงเนี่ยว่าเขาประกาศกิจกรรม”
“ถ้ารู้ผมก็คงไม่มาอยู่อย่างนี้หรอกครับเพ่ แล้วประกาศมันบอกตอนไหนนั่น”ผมแย้งไป
“เออๆๆๆ”
อีกสิบวิ เก้า แปด เจ็ด หก ห้า
ตุ๊บ!!!
อยากจะบอกว่ารุ่นพี่มันกลัวว่าจะถึงไม่ทันเลยควงสวิงโยนพวกผมเข้ามาในเขต ทันที และก็ทันเวลาในที่สุด
“โอ๊ย! ทำอะไรเนี่ย รู้ไหมว่ามันเจ็บนะครับ แล้วนี่มันกิจกรรมอะไรห๊ะ จัดงานยังกับเทศการปราบมังกร”คนที่ชื่อเรน เป็นคนบ่นออกมาอย่างหัวเสีย ผมได้ยินก็ค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วพูดกลับ
“ปราบมังกรเหรอ ฉันว่านายจัดการคนเดียวไป ฉันจะไปนอน อืม.. แต่ถ้ามีสองตัวก็ว่าไปอย่าง ฉันก็ยินดีจะช่วย แต่ขอโหดๆหน่อยนะ หุหุ”ผมปัดฝุ่นที่เสื้อแล้วพูดออกไปโดยไม่คิด
“ไม่เอาง่ะ นายจัดการคนเดียวเลยไป”เรนพูดเหมือนกับมีแค่ผมกับมันอยู่ในสนาม นี่มันไม่เห็นนักเรียนอีกร้อยกว่าคนเลยเรอะ
แต่ทว่า ตอนที่ผมพูดเมื่อกี้กับตอนสุ่มอสูร มันเข้าทางกันพอดี ค่าโชคบ้าบอเลยทำงานอย่างมีประสิทธิ์ภาพ
ตึง!!! โฮก!!! คูณสอง
เพียงแค่คำรามครั้งเดียว บาเรียก็เกิดรอยร้าว ส่วนนักเรียนปี 1 หอน้ำนะเหรอ ตายหมดแล้วครับ กับเสียงคำรามของไอ้สองตัวที่อยู่กลางลาน
เอ่อ แบบว่า ยังมีคนที่ยังรอดอยู่นะ 2 คน ซึ่งก็คือ ผมกับคนที่ชื่อเรนนั่นเอง
โฮก!!! คูณสอง
ความคิดเห็น