คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 28 นี่มันหมูป่าใช่ไหม
ตอนที่ 28 นี่มันหมูป่าใช่ไหม
ข้างนอกหมู่บ้าน เป็นแนวป่าทึบที่อุดมสมบูรณ์อย่างมาก แต่ทำไมคนในหมู่บ้านถึงดูขัดสนกันนะ แล้วไอ้เรื่องหมูป่านี่มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไง
ผมเดินออกมาก็สอบถามเฟิร์สทันที
“เฟิร์ส ยังสามารถค้นหาได้เหมือนเดิมไหม”
“ได้ค่ะ เพียงแต่ระยะค้นหาจะลดลงมากกว่าครึ่งนะคะ”
“แล้วตอนนี้สามารถค้นหาได้ไกลแคไหนครับ หากปล่อยคลื่นตรงนี้ก็ราวๆสิบกิโลเมตรค่ะ ว่าแต่ทำไมนายท่านถึงไม่ใช้ทิพยจักษุคะ”
“ผมยังควบคุมไม่ได้ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เอาเป็นว่ารบกวนเฟิร์สช่วยค้นหาชาวบ้านที่เหลือรอดได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ……ตอนนนี้ตรวจพบ ชาวบ้านที่ยังมีชีวิต ห่างจากตรงนี้ไปทางทิศเหนือ สองกิโลเมตร เจ็ดสิบเมตรค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะไปได้เร็วแค่ไหน ลองดูหน่อยแล้วกัน”ว่าแล้วผมก็พุ่งตัวหายเข้าไปในป่าทันที เอาเป็นว่าพลังยังเหลือเยอะพอสมควร(ตรงไหน)
ทางด้านชาวบ้านที่ยังมีชีวิต
ตู้ม!!! อึก!!!
ชายคนหนึ่งกำลังอยู่ในท่าที่หมดสภาพ แขนหัก ขาหัก ลำตัวบิดเบี้ยวเล็กน้อย รอบๆตัวมีแต่แผลเหวอะหวะดูน่ากลัว แต่เขาก็ยังพยายามคลานไปเรื่อยๆ ด้านหลังเขามีหมูป่า ใช่หมูป่า ตัวสูงประมาณ เอ่อ สามเมตร เขี้ยวตรงหน้าโค้งยาวแลน่ากลัว กำลังตั้งหลัก แล้วก็พุ่งเข้าหาชายนนั้นทันที
“ข้าน่ะ จะมาตายตรงนี้ไม่ได้ อึก ต้องเอาอาหารนี่ไปให้ลูกๆก่อน”ด้วยความมุ่งมั่น เขากลั้นความเจ็บปวดทั้งหมด ฝืนตะเกียกตะกาย ร่างที่มีแต่บาดแผลมุ่งหน้าไปทางหมู่บ้าน แต่ว่าเมื่อเขาหันไปดูด้านหลังก็เจอกับเจ้าหมูพุ่งมาอย่างสุดแรง ภาพที่เห็นตรงหน้ามันติดตาอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ระหว่างที่ตาเขากำลังค้างนั้นก็เห็น
กึก!! ครืดๆๆๆ
หมูป่าถูกหยุดไว้ด้วยมือสองข้างของบุรุษผู้หนึ่ง จากนั้นเขาก็ง้างหมัดต่อยไปที่หมูป่ายักษ์ตัวนั้นทันที
ตูม!!!
เสียงหมัดกระทบกับหัวของหมูป่าดังกึกก้อง กับภาพของหมูป่าลอยละลิ่วไปกระแทกกับต้นไม้หักหลายต้น
และอีกภาพหนึ่ง เขาเอามีดออกมา แล้วทำการแล่เนื้อหมูป่าอย่างรวดเร็ว เขาเก็บใส่กระเป๋าใบเล็กๆใบหนึ่ง จนตอนนี้เหลือแต่กระดูกหมูเท่านั้น มันจะเร็วเกินไปแล้ว
แต่ว่า
อู๊ด!!! ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงของหมูป่าดังขึ้น ภาพที่เห็นต่อมาคือ หมูป่าตัวสูง 3 เมตร 4 เมตร 6 เมตร จำนวนไม่ต่ำกว่า 15 ตัว กับตัวที่สูง 10 เมตร 1 ตัว กำลังประจันหน้ากับหนุ่มนั่นอยู่ สักพักก็ได้ยินเสียงเขาพูดเป็นภาษาอะไรไม่รู้
“เฮ้ย ห่าเหวตะเลวแตกแดกปลาดุก พ่อมึงฟลุกจุกน้ำตาย เว้ยยยยยยย
หมูป่าบ้าอะไรวะ ตัวสูงเป็นเมตร แล้วนี่มีเป็นฝูงอีก ตรูจะบ้าตาย เฮ้ยยยย แล้วจะจัดการไงดีเนี่ย”หลุดแล้ว มาตรเมิด ไม่เหลือแล้ว เหอๆ
“เอาไงดี เอาไงดี เจ้าหมูช่วยคิดหน่อยดิ”ผมหันไปถามความคิดเห็นของหมูตัวสูงเป็นเมตร(สูงมากกว่าเมตรอีกเฟ้ย) แต่คำตอบที่ได้คือพวกมันพุ่งมาหาผมทันที เว้ยยย บอกกันหน่อยว่าจนชนก็ไม่เสียหายนะเว้ยไอ้หมูบ้า
“ไม่มีทางเลือกแล้ว จัดการแร่เนื้อทำเสบียงแม่ม”ผมบ่นกับตัวเองแล้วจับมีดแร่เนื้อระดับ S ให้แน่นทันที แล้วจากนั้นผมก็พุ่งไปตวัดเส้นเลือดใหญ่ตรองคอของหมูตัวสามเมตรทันที จากนั้นก็เอี้ยวตวัดข้อเท้า ทั้งสี่ของมัน ตามด้วยกระโดดเฉือนสะดือมัน ทันที มันร้องอู๊ดด แล้วล้มลงดิ้นกับพื้น จากนั้นผมก็ทำแบบนี้กับตัวต่อไปเรื่อยๆจนถึงตัวสุดท้าย แต่ตัวสุดท้ายมันใหญ่ไปแฮะ มีดเฉือนไม่ค่อยโดนจุดสำคัญ ผมจึงประเคนหมัดไปตู้มหนึ่ง แล้วปามีดเข้ารูหูซ้ายทะลุหูขวาทันที มันล้มลงดิ้นพรวดๆกับพื้น ยังไม่ทันไรผมก็วิ่งไปเก็บมีดแล้วจัดการแร่เนื้อมันทันทีด้วยความรวดเร็ว และผมก็ทำอย่างนี้กับทุกๆตัว (สรุปว่ามันยังไม่ตาย นายก็แล่เนื้อมันออกเลยว่างั้น ไอ้...)
จนตอนนี้ในกระเป๋า มีหนังหมู เนื้อหมู เขี้ยวหมู และเครื่องในหมูบรรจุอยู่ และผมก็รู้อีกอย่างว่า สัตว์พวกนี้ไม่ดรอบของแฮะ(นี่มึงไม่ฟังที่มาเรียพูดใช่ใหม) แสดงว่าเป็นโลกจริงๆสินะ(ไม่ได้ฟังจริงๆสินะ:ไรท์)
ผมง่วนอยู่สักพักก็สังเกตเห็นลุงเขาหอบหายใจแฮกๆแล้ว จึงรีบหยิบน้ำยาเพิ่มเลือดระดับ A กรอกปากทันที ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า แต่พอสักพัก ผลก็ปรากฏ แผลของลุงเขาค่อยๆสมาน กระดูกค่อยๆกลับคืนรูปเดิม ไม่นึกว่ามันจะทำได้แฮะ ไอ้น้ำยานี่เนี่ย เอ่อ แล้วมันเอาทฤษฏีไหนมาวะ น้ำยาเพิ่มเลือดสมานแผลได้เนี่ย เว้ยยยย คอยดูเถอะ เมื่อผนึกคลายเมื่อไหร่ได้เห็นดีกันแน่ ถามว่าผมจะทำอะไรนะเหรอ ผมก็จะหาทางกลับบ้านไง อยู่ไปก็ปวดหัว ไอ้โลกนี้เนี่ย
ถามว่าทำไมผมถึงรั่วได้ขนาดนี้นะเหรอ หนึ่งคือผมเป็นมนุษย์ครับมีความรู้สึก เมื่อมีอะไรมากระทบ็ต้องมีอารมณ์ทั้งหลายเหมือนกัน สองก็เพราะไม่รู้นะสิครับ รู้แต่ว่าช่วงนี้อารมณ์แปรปรวนบ่อยมากแฮะ
มาเข้าเรื่อง เหมือนลุงเขาจะสลบไปแล้วนะครับ ผมต้องแบกเขากลับหมู่บ้านสินะ แต่ว่าก่อนกลับหมู่บ้านผมขอไปตัดไม้ก่อนก็แล้วกัน เมื่อกี้ตอนวิ่งมารู้สึกจะเห็นต้นไม้เนื้อดีหลายต้นอยู่ และมหกรรมล้างบางป่าก็เริ่มขึ้นจนถึงเย็น
ผมแบกลุงเขาเดินเข้ามาในหมู่บ้านก็เห็นชาวบ้านส่วนใหญ่ยังอยู่ตรงลานหมู่บ้าน ลานที่กว้าง 100 คูณ 100 เมตร พอผมเดินผ่านประตูหมู่บ้านเข้ามาก็มีชาวบ้านหลายคนวิ่งมาช่วยพยุงลุงที่ผมแบกทันที แล้วเขาก็ถามไถ่ถึงเรื่องๆต่างๆอีกเยอะ ผมก็ตอบเบี่ยงๆไป
“คุณพ่อ คุณพ่อจริงๆด้วย”เสียงของมาเรียดังขึ้นตรงหน้าผม แล้วเธอก็วิ่งเข้ามาดูอาการของพ่อเธอเอง เมื่อเธอดูอาการของพ่อเธอจนหายห่วงแล้ว
“คุณออฟ”เธอโผกอดผม เฮ้ยยยย แต่ผมก็ทำหน้านิ่งไว้ แต่สายตาของชาวบ้านที่มองมานี่สิ มองอย่างกับผมเป็นคนรักเขางั้นแหละ เฮ้อออออ
“ขอบคุณนะคะ”เธอค่อยๆคลายกอด
“ผมบอกไปแล้วนี่ครับ ว่าจะกลับมา เห็นไหม กลับมาแล้วครับ”ผมพูดด้วยอารมณ์ที่ไม่ทุกข์ร้อนออกไป
“ค่ะ กลับบ้านกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้เราต้องเข้าเมืองหลวงแล้วนะคะ”ว้าวว เธอตอบผมด้วยรอยยิ้มทีหาได้ยาก
“ครับ ผมเหนื่อยแล้วล่ะขอพักก่อนนะครับ”ผมเดินนำเธอไปทันที
“เดี๋ยวฉันจะเตรียมอาหารเย็นไว้ให้นะคะ”
“อย่าพึ่งดีกว่าครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง”
เมื่อกลับไปถึงบ้านมาเรีย ผมก็นำข้าวกล่องทั้งหกกล่องออกมา เบลน้องสาวของมาเรียเห็นดังนั้นก็วิ่งกรูเข้ามาหาผมทันที
“ว้าววว พี่ชายเอาข้าวแสนอร่อยมาให้ด้วยละ เย้ๆๆๆๆ”เอ่อ คือผมยังไม่ได้ให้นะครับ แต่หนูเบลหยิบไปเอง
เบล เป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก ส่วนสูงระดับเอวของผม(ไม่รู้ว่าสูงกี่เซน อิอิ)หน้าตาเหมือนถอดโครงมาจากมาเรียเลย เบลอายุสิบสองขวบนะครับ
เมื่อเบลหยิบข้าวกล่องไปแล้ว ผมก็หยิบขึ้นไปบนห้องกล่องหนึ่งทันที แล้วแกล้งหลับ
ตอนดึกๆ ผมออกมานอกหมู่บ้าน แล้วร่ายเวทย์นิทราที่อยู่ในความทรงจำออกมา เพื่อให้ทุกคนหลับสนิท จากนั้นผมก็เคลื่อนย้ายพวกมาเรียออกมาข้างนอก แล้วจักการซ่อมแซมบ้านให้อย่างรวดเร็ว บ้านของมาเรียตอนนี้ใหม่เอี่ยม ด้วยฝีมือของผม จากนั้นผมก็นำกระเป๋ามิติออกมา สองใบ ผมจัดการแบ่งเนื้อหมูป่า และหนังหมูป่า(คาดเอา ตัวหกเมตร 3 ตัวไว้ในกระเป๋า พร้อมกับ ใส่ข้าวสาร(หุง)ไป 100 กระสอบใหญ่ อาหารกระป๋องอีก 2,000 กระป๋อง เกลือ 10 กระสอบ น้ำดื่ม 100 ถัง แล้วผมก็นำกระเป๋าไปวางไว้ข้างบนกล่องไม้ที่แกะสลักกล่องหนึ่ง ซึ่งก็คือผมเองที่ทำมันขึ้นมา ในกล่องนั้น มีธนูระดับ A อยู่อันหนึ่ง และสร้อยคอระดับ A เส้นหนึ่งจากนั้นผมก็ออกไปข้างนอก
ผมเดินไปยังลานหมู่บ้าน ก็จัดการนำไม้ที่ตัดตอนเย็นมาทำเป็นโรงเก็บของขนาดใหญ่ และนำเนื้อหมู หนังหมู เครื่องในหมู ไปวางไว้เป็นล๊อคๆ โดยผมกะออกมาประมาณ 8 ตัวใหญ่ ล็อคต่อไปผมนำข้าวสาร(หุง)ไปไว้ 1500 กระสอบใหญ่ เกลืออีก 500 กระสอบ อีกล็อคหนึ่งเป็นน้ำ 1000 ถัง ล็อคสุดท้ายเป็นไม้แผ่นที่ผมแปรรูปออกมา
เมื่อทำเสร็จดังนี้แล้วผมก็ใช้เวทพรางตาทันที รวมไปถึงบ้านของคุณเมเรียด้วย เพื่อไม่ให้เป็นที่ตื่นตระหนกของชาวบ้าน
ทำเสร็จทุกอย่างผมก็เข้านอนทันที อ้อ ผมไม่ลืมนำคุณเมเรีย ลุงบ๊อป และหนูเบลเข้าไปนอนในบ้านหรอกนะครับ
ทีนี้ก็รอให้ถึงวันพรุ่งนี้สินะ และแล้วผมก็นั่งสมาธิจนถึงตอนเช้า การนั่งสมาธิครั้งนี้ ผมก็รู้เลยว่า ไม่สามารถเข้าธรรมะได้ แต่ก็ทำจิตใจให้สงบ ไม่คิดอะไรดีกว่า ที่เหลือ ช่างมัน
และแล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น