Infinity online (จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 16 มิโกะ กับการเริ่มต้น00

ตอนที่ 16 มิโกะ กับการเริ่มต้น

มาด้านของผมบ้างผมเดินออกมาจากอาคารก็ตรงดิ่งมายังทุ่งหญ้ากว้าง ผมจะไปเยี่ยมเจ้ากระต่ายน้อย เมื่อผมมาถึงต้นไม้ที่ผมเล่นกับเจ้ากระต่ายตอนนั้น ก็เข้าไปนั่งทันที โดยเอาหลังพิงกับลำต้น เวลาผ่านไปสักพักผมก็เผลอหลับไป โดยลืมเรียกเจ้ากระต่ายน้อยเลยอ่ะ

อีกด้านหนึ่ง

ตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวๆ 18 ผมยาวเงาสลวย เธอมีในตาสีน้ำดำอ่อนโยน ที่เมื่อใครเห็นก็ต้องหลงใหล ผมสีดำสลวยที่ยาวไปถึงเอวช่วยเพิ่มเสน่ห์เป็นอย่างดีไหนจะส่วนสูง สมส่วน 170 อีก ยิ่งเพิ่มความน่ารักเข้าไปเต็มๆ หน้าตาเรียวได้รูป ผิวนวลขาว นิ้วมือเรียวนวลน่าจับ ตอนนี้คุณเธอกำลังวิ่งไล่ เอิ่ม กระต่ายน้อยขนปุยสีขาวตัวหนึ่งอยู่ มือที่เรียวสวยมีแผลเป็นรอยฟันกระต่ายอยู่ สามถึงสี่แผล บ่งบอกได้ว่า เธอพยายามจะอุ้มเจ้ากระต่ายน้อย แต่ไม่สำเร็จนั้นเอง

“จะหนีไปไหนขนปุยน้อย มาให้มาม๊าอุ้มเดี๋ยวนี้นะ” ดูเหมือนเธอจะพยายามอย่างมากนะครับ เธอวิ่งตามกระต่ายน้อยสีขาวอย่างไม่หยุดหย่อน แถมตายังมองแต่กระต่ายน้อยอีกด้วย

เจ้ากระต่ายน้อยก็ไม่ลดความพยายามที่จะหนี วิ่งต่อไปเรื่อยๆ และดูเหมือนกระต่ายน้อยจะวิ่งเร็วขึ้นนะครับ เมื่อตัวน้อยเห็นอะไรบางอย่าง ตัวน้อยรีบวิ่งด้วยความเร็วสุดขีดไปหาสิ่งนั้นทันที

ซึ่งไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตัวเล็กเห็นผมนอนอยู่ใต้ต้นไม้นี่เอง ฝ่ายหญิงสาวเมื่อเห็นกระต่ายน้อยเพิ่มความเร็วก็เพิ่มความเร็วตัวเองขึ้นอีก เพราะเธอยังไม่ลดละความพยายาม

“ไหนๆ ก็ตามมาไกลแล้วไม่ยอมให้หนีหรอกน่า สปีดเต็มกำลัง” เธอพุ่งไปหากระต่ายน้อยด้วยความเร็วสูงสุดของเธอ กระต่ายน้อยเมื่อเข้าใกล้ผมในระยะสามเมตรก็ดีดตัวพุ่งเข้าหาผมทันที

ปึ๊ก! เสียงของกระต่ายน้อยชนผม

โครม!!! 950 (ค่าเสียหายของสิ่งที่ชนผม) เสียงของสิ่งที่มีน้ำหนักกว่ากระแทกอย่างแรง เอ่อ แบบว่าตอนนี้เจ้าตัวเล็กนั้นหลบไปอยู่ด้านหลังของผม ส่วนตัวนี้ อะไรอ่ะ

“ว้าย ขอโทษค่ะ ที่ฉันไม่ดูตาม้าตาเรือ” พอเธอลุกได้แค่นั้นก็กล่าวขอโทษผมทันที

“อืม ไม่เป็นไร” ผมตอบกลับ อยากจะไล่ให้เธอไปไกล ๆ  คนเจ็บไม่ได้เป็นผมนะครับ แต่เป็นเธอต่างหาก

“อ๊ะ ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่มึนหัวนิดหน่อย” เธอจับหัวตัวเองแล้วพูดออกมา

“ไปไหนก็ปะ.... เอ่อ ...ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ”  ผมถามไป ทีแรกกะจะไล่เธอไปแล้วเดินหนี แต่ติดที่รับปากไอ้ชัยไว้ เอาเถอะ อย่างน้อยก็ลอง ๆ เป็นคนดีศรีสังคมกับผู้หญิงสักหน่อยก็แล้วกัน

“คือ ฉันวิ่งตามกระต่ายมานะคะ มันน่ารักเลยอย่างจะอุ้มค่ะ” เสียงของหญิงสาวคนนั้นพูด เธอทำหน้าตาไร้เดียงสาแต่ทำไมผมถึงรู้สึกไม่อยากเสวนา แต่ก็ช่างมันเถอะ ทิ้ง ๆ ความรู้สึกนั้นไปก่อนก็แล้วกัน พูดดี ๆ ดีกว่า ไหน ๆ ก็รับปากไอ้ชัยแล้ว

“อืม  เอ้ย..  แล้วแผลที่มือคุณล่ะครับ เจ็บมากหรือเปล่า”  เกือบเผลอทำเสียงเย็นชาเสียแล้วสิ ดีนะที่ไหวตัวทัน ผมเลยถามเธอถึงสภาพภายนอก เหมือนเธอจะบาดเจ็บนะ

“เจ็บค่ะ แต่ทนเอา พอดีว่าฉันอุ้มกระต่ายน้อยแล้วโดนกัดเอาค่ะอิอิ” เธออธิบายแบบเขินๆ ดูจากท่าเอานิ้วชี้มาจิ้มกันนั่นแหละครับ ท่าทางน่าขยะแขยงชะมัด

“กระต่ายเหรอครับ” ผมเอามืออีกข้างล้วงไปด้านหลัง “ใช่ตัวนี้หรือเปล่าครับ” ผมจับเจ้าตัวเล็กออกมาให้เธอดู

“ช ใช่แล้วค่ะ” เธอเห็นก็เข้ามาอุ้มตัวเล็กทันทีแต่ 24 ค่าเสียหายดังขึ้น

“โอ๊ย เจ็บๆ ๆ ” เธอโดนตัวเล็กกัดครับ แล้วตัวเล็กก็วิ่งมาหาผม แล้วกระโดดขึ้นตักผมทันที ผมคงต้องสวมบทแล้วสินะ เฮ้อ ปรับเปลี่ยนอารมณ์แปป  ผมสูดหายใจเข้าปอดทีหนึ่ง เอาล่ะพร้อมแสดงละครแล้ว ... ผมมองกระต่ายที่นั่งสั่นบนตัก

“หืม นี่ตัวเล็ก อย่าไปกัดพี่เขาสิลูก พี่เขาไม่ได้เป็นคนใจร้ายนะ อีกอย่าง พี่ชายอยู่ตรงนี้แล้วไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะจ๊ะ ให้พี่สาวเขาอุ้มเถอะ ป่ะ” ผมพูดกับตัวเล็ก ตัวเล็กก็เงยหน้ามองผมตาแป๋วเลย ผมก็ลูบหัวตัวเล็กเบาๆ

“อ่ะ ไปขอโทษพี่เขาก่อนนะ” ตัวเล็กเป็นสัตว์น่ารัก ว่านอนสอนง่ายครับ มันก็กระโดดลงจากตักผมแล้วเดินไปหยุดตรงหน้าหญิงสาวคนนั้น พอเธอเห็นกระต่ายไม่วิ่งหนีก็กรูเข้ากอดแล้วเอาหน้าถูกับตัวเล็กพักใหญ่

“นี่คุณค่ะ คุณทำได้ยังไงเหรอ ถึงทำให้กระต่ายเชื่องและเชื่อฟังได้คะ” เธอหันมาถามผมทั้งๆ ที่ยังกอดกระต่ายน้อยอยู่

“ความพยายามครับ พยายามจนกว่าเขาจะยอมรับและไว้ใจเรา”  ผมก็พูดดีไปแบบนั้นแหละ อยากจะไล่ก็ทำไม่ได้ ติดที่รับปากเพื่อนสารเลวไว้ อืม อันที่จริงผมก็เลวพอสมคควรนี่นะ

“เหรอคะ แต่ฉันก็พยายามแล้วนะคะ” เธอมองผมอย่าง งง งง

“ครับ แค่พยายามแหละครับ”  ก็มีแค่นั้นแหละแม่คุณ  จะรีบไปไหนก็ไปเลยไป น่ารำคาญ

“เข้าใจแล้วค่ะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรเหรอคะ ฉันชื่อว่ามิโกะค่ะ” เธอหันมามองผมด้วยสายตาคาดหวัง แต่ผมไม่ชอบสายตาแบบนี้ ไม่น่ารับปากเพื่อไว้เลย เสียใจชะมัด

“เฮ้อ!!  ออฟครับ เรียกผมว่าออฟ ว่าแต่ผมขออุ้มกระต่ายหน่อยได้ไหมครับ”  เอาว่ะ  จะยอมเสวนาด้วยก็ได้ เดี๋ยวจะทำให้มันอลังการไปเลยคอยดู ดูซิว่าผลมันจะเป็นยังไง

“อ๊ะ ค่ะ อิอิ” แหม่ รอยยิ้มเธอช่างดูสดใสแบบเสแสร้งจริง ๆ เมื่อผมได้อุ้มเจ้าตัวเล็กผมก็บอกให้ไปเรียกเพื่อนมา ตัวเล็กก็วิ่งออกไป

“อ๊ะ คุณปล่อยไปทำไมเหรอคะ หว้าเสียดายเลย” เธอพูดแนวเด็กที่เสียดายของเล่นแสนโปรด

“รอสักพักเดี๋ยวก็รู้เองครับ” ผมตอบพร้อมกับเอนหลังไปพิงต้นไม้ต่อ หันหน้าไปทางอื่นด้วยนะ

สักพักตัวเล็กก็มาพร้อมกับพรรคพวกหลายร้อยตัวและเริ่มทยอยมาเรื่อยๆ มิโกะเห็นภาพนี้เธอก็อึ้งเลยครับ กระต่ายหลายร้อยตัวกำลังมาคลอเคลียผม แล้วก็เธอ เพราะผมบอกพวกตัวเล็กว่าเธอเป็นเพื่อนของผม พอมิโกะถูกกระต่ายมาวิ่งคลอเคลีย มาเล่นด้วย เธอก็หัวเราะทั้งวัน บางครั้งก็ไปวิ่งไล่จับกับพวกกระต่ายบ้าง กลิ้งเล่นกันบ้าง เหมือนกับเด็กๆ เลยทีเดียว

ผู้เล่นอตวสัตถาพบกับราชากระต่ายขนเงิน คลาส 1 เลเวล 25 หากถูกสังหารจะเสียค่าประสบการณ์ 1200 จุด

ผู้เล่นมิโกะพบกับราชากระต่ายขนเงิน คลาส 1 เลเวล 25 หากถูกสังหารจะเสียค่าประสบการณ์ 1200 จุด

“อะ อะไรน่ะ ระราชาเหรอ ว๊าย แย่แล้ว แย่แล้ว แย่แล้ว ตายแน่ๆ เลย” มิโกะเธอร้อนรนครับเมื่อได้ยินเสียงประกาศจากระบบ ยัยนี่  เห็นอยู่ว่าไม่ได้กลัว ตอมาก ตอมาก ๆ ไม่ชอบเว้ย แต่ต้องทำเป็นชอบสินะ เอาเถอะ ตาม ๆ น้ำไปก็แล้วกัน

“ยง แย่ อะไรกันครับ เจ้าขนเงินเองครับ ไม่ได้เลวร้ายหรอก เนาะ” ผมพูดให้เธอฟังแล้วคำสุดท้ายหันไปทางเจ้าขนเงิน เจ้าขนเงินก็พยักหน้า

“หา เอาจริงดิ นายรู้จักกับราชากระต่ายด้วยเหรอ” ดูเธอตกใจอ้าปากค้างไปแล้ว หันหน้าไปทางอื่น แล้วยิ้มแบบมีนัยสำคัญ โอเค ผมยอมให้คุณเธอหลอกใช้ก็ได้ โอเคตามนี้

“ก็จริงสิครับ พูดเป็นเล่นไปได้ ว่าแต่ตัวเล็ก (เท่ารถเก๋งขนาดใหญ่) มีอะไรเหรอลูก” ผมถามราชากระต่าย เหมือนมันจะคิดถึงผมแน่เลยดูสิ เอาหน้ามาคลอเคลียผมใหญ่เลย

,พวกเราอยากอยู่กับท่าน เราไม่อยากโดนมนุษย์ทำร้ายพวกพ้องอีกแล้ว, เสียงของกระต่ายครับ กระต่ายพูดได้ หรือเป็นเพราะทักษะของผมหว่า ***

“อื้อ ได้สิครับ แต่คุณต้องมาอยู่ใต้อาณัติผมนะ” ผมตอบกลับไปยังราชากระต่าย

,เป็นความเมตตาอย่างสูงที่ให้เราอยู่ได้อาณัติของท่าน ความจริงแล้วท่านจะให้พวกเราเป็นทาสรับใช้ก็ยังได้,  ราชากระต่ายพูดด้วยน้ำเสียงเคารพอย่างสุดซึ้ง

“โหย ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอกครับ ว่าแต่พร้อมหรือยังตัวเล็ก” ราชากระต่ายพยักหน้า มิโกะเธอกำลังลุ้นครับว่าผมกำลังทำอะไร

ผมกวาดมือบนอากาศ สักพักแล้วดีดนิ้วเปลาะหนึ่ง วงเวทนับพันก็ปรากฏรอบทิศ แต่ละวงจะหมุนช้าเร็วต่างกัน หมุนตามเข็มนาฬิกาบ้าง ทวนเข็มบ้าง วงนอกหมุนบ้าง ในหมุนบ้าง ฯลฯ มิโกะเหรอ เธอมองจนอ้าปากค้างแล้วครับ หากถามว่าผมรู้วิธีวาดเวทแบบนี้ยังไง ก็บอกได้เลยว่ามาจากความทรงจำของอสูรในพันธสัญญาของผมล้วนๆ และนี่ก็เป็นวงเวทสร้างอาณัติระดับสูงครับ

ด้วยนามแห่งข้าอตวสัตถา ขอทำพันธะโบราณกาลแห่งอาณัติ บัดนี้ข้าจักรับเผ่าพันธุ์ของราชากระต่ายมาอยู่ในอาณัติแห่งข้า ราชากระต่ายเอ๋ยเจ้าจักยินยอมหรือไม่

ข้าราชากระต่ายขนเงินขอทำพันธสัญญาอยู่ใต้อาณัติของท่านตราบเท่าชีวีหาไม่ และจะรับใช้ท่านด้วยสัตย์จริงตลอดไป

ผู้เล่นอตวสัตถาได้ทำการสร้างพันธสัญญาอาณัติกับราชากระต่ายขนเงิน นับจากนี้เป็นต้นไปผู้เล่นที่สังหารเผ่ากระต่ายที่อยู่ใต้อาณัติของท่านจะไม่ได้ค่าประสบการณ์ใดๆ ทั้งสิ้น เผ่ากระต่ายจะจงรักภักดีต่อท่าน 100%

เนื่องจากพันธะของท่านเป็นอาณัติระดับสูง เผ่ากระต่ายที่อยู่ในอาณัติของท่านจะได้รับการเลื่อนคลาสด้วยวิธีพิเศษหนึ่งคลาส ท่านต้องการทำตอนนี้หรือไม่

“ไม่ต้องการ” ผมตอบออกไปเพราะขืนให้เลื่อนตรงนี้ก็แย่ละสิครับ มิโกะเธอก็อยู่ด้วย

“นี่ๆ เมื่อกี้นายทำอะไรอ่ะ วงเวทนั่นสวยมากเลย” เธอถามด้วยความตื่นเต้นเอามือมาเกาะแขนผม ผมรีบแกะเลยครับ ขยะแขยง

“มันเป็นทักษะของอาชีพครับ ไม่มีอะไรมากหรอกครับ” ผมตอบปัดๆ ไป

“จริงสิ แล้วนายเลเวลเท่าไหร่แล้ว ฉันคลาสสองเลเวล ห้าสิบ” เธอถามผมโดยบอกของตัวเองก่อน ยัยยนี้หวังหลอกใช้ผมจริง ๆ สินะ

“อ่อนกว่าคุณครับ คลาสหนึ่งเลเวลร้อย กำลังทำภารกิจเลื่อนคลาสอยู่ครับ” ผมตอบไปตามระดับในระบบ

“งั้นเหรอ ฉันนึกว่านายคลาสสูงกว่านี้ซะอีก” สีหน้าเธอรู้สึกผิดหวัง แต่เหมือนเธอจะยังไม่ยอมถอยแฮะ

“ก็เลื่อนคลาสยังไม่ได้เลยนี่ครับ” ผมทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์อยากเดินหนีไปไกล ๆ

“อิอิ จ้าๆ ” โอเค ท่าทีของเธอเปลี่ยนไป สรุปว่ายัยยนี่จะตามผมไปแน่นอนเลยล่ะ คงจนกว่าจะช้ประโยชน์จากผมจนหมดนั่นแหละ

ตอนนี้ผมคิดว่าจะให้ราชากระต่ายอยู่ที่นี่แต่ว่ากระไรอยู่ เพราะเขาอยากไปกับผม ผมก็เลยคิดว่าจะให้อยู่ในแหวนเก็บสัตว์เลี้ยง ก็เลยลองถามมินนี่ดู ถึงแม้ว่าผมจะหายไปเป็นเดือนก็เถอะ

“นี่ๆ มินนี่ ได้ยินไหม” ผมเคาะกำไลแล้วถามดู

“งืม งืมม มีอะไรเหรอออฟจัง กำลังหลับสบายเลย”  มินนี่ส่งเสียงงึมงำ เหมือนเธอกำลังนอนอยู่นะ  ผมรู้สึกว่าเสียงของมินนี่มันมีความจริงใจมากกว่ามิโกะไม่รู้กี่เท่า

“ผมจะเอากระต่ายเข้าไปอยู่ในแหวนน่ะ พันกว่าตัว ทำได้หรือเปล่าครับ” ผมก็ถาม ๆ ไปงั้นแหละ อันที่จริงด้วยอำนาจนายเหนือของผมไม่ต้องขออณุญาตเธอหรอก

“ได้สิออฟจัง ที่ออกตั้งกว้าง และตอนนี้มินนี่กับมาซาร์ก็กำลังสนุกกับการสร้าง และตกแต่งภายในแหวนอยู่ ออฟจังอย่าพึ่งเรียกเราออกไปล่ะ อิอิ” เธอคงกำลังสนุกอยู่กับกิจกรรมของพวกเธอ เอาเป็นว่าตามั้นแล้วกัน

“อ่า ผมหายไปตั้งหลายเดือนคุณไม่เบื่อหรือด่าว่าผมสักหน่อยเหรอครับ” ลองถามเป็ชั้นเชิงดู เผื่อจะได้ผลสรุปอะไรมาบ้าง

“เบื่ออะไรล่ะ ก็ในแหวนนี้มีอะไรให้ทำสนุกๆ เยอะแยะไปเลยล่ะ ว่าแต่ออฟจังจะเอาสัตว์ทั้งโลกนั้นเข้ามาอยู่ที่นี่ยังได้เลยน๊า อิอิ”  เธอพูดน้ำเสียงเชิงล้อเล่น

“ครับๆ แล้วมาซาร์ล่ะ”  ผมถามถึงมาซาร์ ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่

“หลับปุ๋ยเลยจ้า” มินนี่ตอบกลับ

“งั้นผมฝากดูแลกระต่ายน้อยด้วยนะ” น้ำเสียงของผมบอกไปยังมินนี่ รอดูท่าทีว่าเธอจะตอบเช่นไร เหมือนว่ากำลังง่วง ๆ เบลอ ๆอยู่นะ

“ไม่มีปัญหาจ้า อิอิ เดี๋ยวมินนี่จะดูแลให้เอง”

“ครับ ฝากด้วยนะครับ อ่ะตัวเล็ก เดี๋ยวพี่ชายจะให้ตัวเล็กเข้าไปอยู่ในแหวนนะ ไปอยู่กับพี่ๆ เขานะ” เหล่ากระต่ายต่างพยัคหน้า ผมก็ชูแหวนขึ้นมา แล้วก็ส่งพลังเวทมนตร์เข้าไปในแหวน

“ทำการเก็บสัตว์ที่อยู่ในอาณัติทั้งหมด”

วิ้ง แวบ แวบ แวบ

เหล่ากระต่ายน้อยหายเข้าไปในแหวนผมทั้งหมด มิโกะก็อึ้งอีกรอบ

“นี่ เมื่อกี้คุณทำอะไรเหรอคะ” มิโกะถามผมครับ

“ทักษะของอาชีพครับ ฮะๆ ”  ผมตอบด้วยน้ำเสียงกึ่งหัวเราะ ต้องเสแสร้งแบบนี้ไปก่อนแหละนะ

“ค่ะ”  เธอรับอย่างว่าง่าย เหมือนไม่ต้องการให้ผมรำคาญไม่มากกว่านี้

“คุณมิโกะครับ ผมต้องขอตัวไปทำภารกิจแล้วนะครับ ไว้เจอกันใหม่ครับ” ผมพูดเสร็จศัพท์ก็เดินออกมาทันทีเลย ไม่อยากอยู่แบบนี้แล้วครับ มันรู้สึกไม่โอเคเลย

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” เธอเรียกผม

“หืม มีอะไรเหรอครับ”  ผมชะงัก ไม่หันหน้าไปทางเธอหรอก เดี๋ยวจะเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของผมเอา

“ขอฉันเดินทางไปด้วยนะคะ ฉันไม่อยากเดินทางคนเดียวค่ะ” นั่นไง ผมกะไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้  จะทำยังไงดีล่ะ ไอ้ชัยเพื่อนสารเลวก็ขอไว้ด้วย เฮ้อ

“แต่ทางที่ผมไปนั้นมีแต่อันตรายทั้งนั้นเลยนะครับ”  ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังกึ่งแอบไล่แบบเนียน ๆ

“ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ อีกอย่างฉันก็คลาสสองแล้วด้วย น่าจะดูแลตัวเองได้ค่ะ”  อืม ขอบคุณที่พูดแบบนี้นะ ผมละเบื่อผู้หญิงนิสัยแบบนี้จริง ๆ อีกไม่นานคงได้ใช้ประโยชน์จากผมแน่

“แต่ว่า”  ผมทำเสียงอ้ำอึ้งเหมือนไม่อยากให้ไป ก็มันไม่อยากให้ไปจริง ๆ นี่ ไม่ชอบครับ

“ขอร้องนะคะ ให้ฉันไปด้วยเถอะค่ะ” มิโกะก้มหัวนิ่งไม่ไหวติง ให้ตายเถอะผู้หญิงแบบนี้เป็นตัวอันตรายต่อผมจริง ๆ เฮ้อ แต่ก็ช่างเถอะ

“อืม  เอางั้นก็ได้ครับ”

“เย้ ขอบคุณค่ะ ว่าแต่เราจะตั้งชื่อปาร์ตี้ว่าอะไรดีคะ” น้ำเสียงบ่งบบอกถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับจากผมในอนาคต แต่เรื่องปาร์ตี้คือไรงะครับ

“เอ๋ ปาร์ตี้เหรอครับ” ผมงงครับ แต่ทำเนียนแล้วผมก็ตั้งไม่เป็นด้วยไอ้ปาร์ตงปาร์ตี้เนี่ย

“งั้นคุณเป็นคนตั้งก็แล้วกันครับ ส่วนชื่อก็มหาขุนพลครับ”

“ชื่อขลังดีนะคะ ได้ค่ะ”

ผู้เล่นมิโกะเชิญคุณเข้าร่วมปาร์ตี้มหาขุนพล ยอมรับหรือไม่

ยอมรับ

ปาร์ตี้มหาขุนพล

หัวหน้า มิโกะ คลาส 2 เลเวล 50 อาชีพ นักเวท

รองหัวหน้า อตวสัตถา คลาส 1 เลเวล 100 อาชีพ นักฝึกสัตว์

“ชื่อเข้าใจยากดีนะคะ แถมอาชีพนักฝักสัตว์อีกด้วย” เธอมองดูชื่อและอชีพของผม เหมือนมันจะห่วยนะเนี่ย

“ก็นั่นสิครับ ผมถึงบอกไง ว่ามันอันตราย”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อิอิ”

“ไปกันเถอะครับ”

“ค่ะ”

เชื่อเหอะอะไรที่ได้มาง่ายๆ แบบนี้มักจะพ่วงด้วยความซวยของผมเสมอ

ในแหวน

ทุ่งหญ้าเขียวขจี ต้นไม้อันอุดมสมบูรณ์ ธารน้ำใสที่ไหลเป็นสาย แสงแดดอุ่นๆ ขอบอกว่าที่นี่เป็นแหวนครับ แถมยังไม่พอลึกเข้าไปมีปราสาทหลังใหญ่มากๆ ๆ ๆ ตั้งตระหง่านอยู่ด้วย ซึ่งก็เป็นฝีมือของสองสาวเอง ก็นะครับ แหวนระดับ SSS นี่นา

“ว้ายยย น่ารักจังเลยกระต่ายน้อยพวกนี้อ่า อิอิ”

“งืมๆ อย่าปลุกฉันสิมินนี่ ขอตอนต่อก่อน”

“จ้าๆ ว่าแต่ช่วงนี้ขอเล่นกับกระต่ายน้อยก่อนละกัน” เอ่อมินนี่ครับ คุณเธอจะไม่โกรธผมสักหน่อยเหรอ ที่หายไปตั้งหลายเดือน เฮ้อ

ส่วนราชากระต่ายพอเข้ามาเห็นมินนี่ตอนแรกก็สั่นเลยครับ แบบว่าเจอระดับที่สูงกว่าอ่ะนะ ส่วนมินนี่ก็เข้าใจดีครับ เธอชวนคุยจนราชากระต่ายหายกลัวเลยล่ะ ตอนนี้ก็กำลังเล่น อยู่ครับ แบบว่าตอนเข้ามาในแหวนระดับก็ถูกเพิ่มอัตโนมัติเรียบร้อย ตอนนี้เหล่ากระต่ายน้อยก็คลาสหนึ่งกว่าๆ ส่วนราชาก็คลาสสอง และเมื่ออยู่ในแหวนทุกตัวสามารถคุยกันได้อย่างไม่มีข้อกังขาอีกด้วย

...................................................