Knight God ฉันมันเทพรู้ไมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4

ณ วันงานปาร์ตี้

ตุบ ตุบตุบ ตุบ!!

"กรี๊สสสสสสส!!พวกนายเอาเสื้อผ้าฉันไปไว้ไหนหมด"ตอนนี้ฉันใส่ชุดสะสาวกระต่ายพวกมันเอาชุดฉันไปหมดตู้แต่เอาชุดนี้มาให้แทนไม่ได้ตายดีแน่

"555ก็บอกแล้วว่าให้มาเป็นสาวเซิฟเรื่องชุดนะต้องใส่อยู่แล้ว^^"x8

"ฉันจะไม่ว่าจะไม่ด่าอะไรหรอกนะถ้าในปาร์ตี้นี้จะมีผู้หญิงด้วยนะแต่ทำไมเชิญแต่ผู้ชายมาละยะ!!"

"ก็อยากนิ~~"^^ไอเอ็มจะเยอะเกินไปแล้วนะ

"เอาน้าเอาน้าไปเซิฟแขกหน่อยไป๊"นี้ไล่หรอไอแฝดเง่า

"ชิ"

.

.

.

.

งานจบทุกคนออกไปแล้ว555คราวนี้ก็ได้ไปนอนแล้ว^^

"กลับห้องของตัวเองไปเลยนะ"

 

พอหันมาเท่านั้นละหลับที่โซฟาเมาเละเลย-*-เจ้าพวกนี้!!

 

"เฮ้ย!!ไปนอนที่ห้องสิ"พูดไปก็เอาแขดโอบลาขึ้นจะไปส่งที่ห้อง

"เชี่ย!"หยาบนิดนึงนะตะเอง

 

อยู่ๆแม่มดึงฉันลงไปนั่งที่ตักซะงั้นแล้วทุุกคนก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้ฉันจนฉันได้กลิ่นเหล้าที่ตัวพวกเค้าเหม็นมากกกกกกกกกแล้วก็เริ่ม...ฉัน...ฉัน

 

กรี๊สสสสสสสสสสสสส!!!ตึ้งตุบพลัก

"เฮ้ย!!"x8

ตอนนี้หน้าฉันแดงมากกฉันกรี๊สออกมาเพราะพวกมันจับฉันเจ็บจนฉันตื่นจากพวังส่วนพวกมันก็ซ่างเมาเพราะฉันดิ้นเอาถีบไปต่อยมาหึไม่ซ่างก็ให้รู้ไป

"พ...พวก..น..นาย~~"ตอนนี้หน้าฉันต้องแดงมากแน่

"ระเรย์พวกเราไม่ได้ตั้งใจยกโทษให้พวกเราด้วยเถอะนะ!"x8

"เจ็บไมหน้าพวกนายเขียวแล้วนะ"พูดปัดไปงั้นละ

"แต่ตัวเธอ.."

 

หะตัวฉันมีอะไรกล่มดูปุ๊บหึพรุ่งนี้ไปโรงเรียนยังไงดีละเนี่ยรอยฟกช้ำรูปปากที่พวกมันสลักเอาไว้ดีนะที่เสื้อโรงเรียนแขนยาวกระโปรงก็ยาว

 

"ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดทุกตัวเลย!!"

ตุบ ตุบตุบ ตุบ!!

ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องตกใจตาเบิกกว้างน้ำตาไหลปริ่มๆแล้วสักพักก็สลบไป

 

ตอนเช้า ณ ห้องนอนเรย์

"เรย์พวกเราขอโทษขอโทษจริงนะพวกเราไม่ได้ตั้งใจ"

 

พอตื่นมาพวกมันเก้าคนนั่งกันคนละมุมเตียงจะมาขอโทษหรอเออๆๆๆๆ

 

"ไม่เป็นไรจ๊่ะT3T"

"แล้วทำไมหลุดคำนั้นออกมา"

"ออไม่มีไรจ๊ะแค่โกรธนะ"

"พวกเราไม่เชื่อหรอกหลุดคำแบบนั้นออกมาได้แต่ปกติพูดดีจะตายมีอะไรปิิดบังพวกเรา"

"ไม่มีก็ไม่มีเซ่!!"

"แต่พวกเราเจอปืนกับอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้ เล่ามาเดียวนี้"

"นี้!พวกนายค้นตัวฉันงั้นหรอถ้างั้นก็เห็นแผลแล้วนะสิ!!"

"อืมเล่ามาเถอะหน้า"

"ฉันนะโกหกพวกนายตั้งแต่เริ่มเฉียวนะจะไม่เกลียดฉันรึไง"

"เล่ามาเถอะน้า"

"ฉันโดนทิ้งตั้งแต่เด็กตอนนี้จำหน้าพ่อแม่ไม่ได้แล้วละจำได้อย่างเดียวพ่อแม่ฉันพวกเค้าจะฆ่าฉันตั้งแต่ตอนทิ้งแล้วละแต่ก็หนีออกมาก่อนแต่ไม่นานก็โดนจับไปตั้งแต่เป็นคนใช้ไปถึงข่มขืนฉันหนีหนีหนีและก็หนีขโมยเอาขโมยเอาทำให้ฉันมีแผลเต็มตัวแต่จะฉันจะทำสิ่งที่อยากทำจะได้เป็นคนจะได้ไม่ต้องไปให้ใครมาทำแบบเมื่อก่อนฉันเคยมีคนที่พอจะเรียกว่าเพื่อนได้อยู่คนนึงแต่มันก็โดนเอาตัวไปโดยมาเฟียกลุ่มนึงฉันขอร้องฉันทำทุกอย่างแล้วมันก็พูดออกมาคำนึงว่า"พ่อแม่ของแกจะทำให้แกไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต"แล้วพออีกวันคนทั้งโรงเรียนก็ไม่คุยกับฉันอีกเลยแม้แต่ครูฉันเลยย้ายโรงเรียนหนีมาที่นี้ก่อนมาฉันฝึกเรื่องชกต่อยมาเต็มที่เอามาทั้งปืนทั้งมีดรักษาแผลที่หน้ารักษาเท่าที่รักษาได้ถ้ามาโรงเรียนนี้แล้วฉันจะทำตัวดีๆหาเพื่อนให้ได้สักกลุ่มนึงที่ฉันเชื่อใจอยู่ในสายตาตลอดแล้วจะปกป้องพวกเค้ายิ่งกว่าชีวิตแล้ว นิสัยฉันแปลกมากเลยใช้ไมละก็เลยติดนิสัยวิปริตมานะฮึกฮือ~ฮือ"

"ก็เธอแค่อยากเป็นคนอยากมีครอบครัวไม่ใช่หรอเธอไม่ผิดสะหน่อย"

"แต่พวกนายก็รังเกลียดฉันไม่ใช้หรอกลัวไม่ใช้หรอชีวิตฉันมันหน้าขยะแขยงฮือ~ฮือ~ฮึก"

"ไม่กลัวไม่เกลียดหรอกเธอเป็นเพื่อนพวกเรานะเป็นเหมือนครอบครัวเลยละเราจะไม่ทิ้งเธอไปไหนเลย"

 

พวกเค้าเข้ามากอดฉันพวกเค้าใจดีจริงๆนะซึ้งคะซึ้งT^T

 

"แต่ว่าเห็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่แผลด้วยใช่ไม?"- -,

"เอิ่ม.."

"เห็นสินะอืมไม่เป็นไรจะยกโทษให้ก็แล้วกัน^^"

555เข้มข้นขึ้นมานิดนึงแล้วนะนิ๊ดจริงๆ
รักนะนักอ่าน จุ๊บ~^^