คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จิตที่เชื่อมต่อกัน
อนนี้ผมำลันั่อยู่ในห้อโถรับประทานเ้าเหมือนทุวัน แ่ที่แปลเอลล่าน้อสาวอผมเธอยัไม่มาที่นี่ 'หายไปไหนหน่า' ผมเริ่มัวลแล้วสิผมไม่เยห่าาเธอเลยเราใ้เวลาร่วมันทุวินาที
"แฮร์รี่ินอะไรหน่อยเถอะเี๋ยว็หิวหรอ"
เสียอรอนเาเป็นเพื่อนนแรอผมบอให้ผมิน้าว เพราะผมมัวแ่ะเ้ออไปมา
"ันินนมปัไปแล้ว"
"นายนี่ินน้อยัลัวอ้วนหรือไ"
รอนพูพร้อมยัไ่ทอใส่ปา สายาอผมเหลือบไปเห็นาร์ฟิเพื่อนในบ้านอเอลล่าำลัมอหาอะไรอยู่ เธอมอมาที่ผมแล้วรีบวิ่มาระาแนผมอย่ารน ๆ
"พอเอร์ ...พอเอร์ ไปเร็วเอลล่า..เอลล่า"
ผมใทันทีเมื่อไ้ยินื่อน้อสาว
"เอลล่าทำไม!!!"
าร์ฟิหอบหายใาวามเหนื่อย
"เมื่อเ้าันับเธอำลัเินมาที่ห้อโถแ่อยู่ ๆเธอเป็นลมล้มพับไปอนนี้ัวร้อนมาอยู่ที่ห้อพยาบาล"
ผมรีบออัววิ่ไปที่ห้อพยาบาลทันทีเมื่อเ้ามาถึมีศาสราารย์หลายนยืนมุเธออยู่ผมรีบเินแทรเ้าไปหาเอลล่าที่นอนสะลืมสะลืออยู่
"เอลล่าเป็นอะไร"
ผมใ้มือแะที่หน้าผาอเธอมันร้อนเหมือนไฟเลย ทำไมัน
"ศาสราารย์..."
ผมหันไปมอหน้ามาามพอมฟีย์และศาสราารย์นอื่น ศาสราารย์ัมเบิลอร์ยมือึ้นห้าม
"เธอไม่เป็นอะไรหรอแฮร์รี่ ให้ป๊อปปีู้แลเธอะีว่านะ "
ผมหันลับไปลูบศีรษะอเธออย่าถนุถนอมเอลล่ามอหน้าอผมสัพัึหันไปทาประู
อนนี้ันนอนอยู่ในห้อพยาบาลเมื่อเ้าันื่นมา้วยอาารปวหัวอย่าแรปวนเหมือนะอาเียนไม่สบายัว แ่็ฝืนออมาาหอเพื่อไปทานอาหารแล้วเ้าั้นเรียน แ่เินไปไ้ไม่เท่าไหร่็ล้มพับไปเพราะอาารหน้ามื ันไม่รู้หรอว่าันมาที่นี่ไ้ยัไมารู้ัวอีที็มีศาสราารย์ยืนอยู่เ็มห้อพยาบาล แฮร์รี่รีบวิ่หน้าั้มาูเเ่ันปวหัวมานไม่อยาพูอะไรสายาอันเหลือบไปเห็นเ็สลิธีรินผู้ายผมบลอน์ำลัยืนอยู่หน้าประูห้อพยาบาล 'มัลฟอย?' ันไ้แ่สสัยว่าเามายืนทำไม แ่็หลับลเพราะฤทธิ์ยาอมาามพอมฟรีย์ ที่รอใส่ปาัน
ลาึ
ร่าเล็่อยๆลืมาึ้น้า ๆ
'เสียใรุยัน?"
อนนี้ันยันอนอยู่บนเียในพยาบาลเหมือนเิมเมื่ออนเย็นแฮร์รี่มาเยี่ยมเธอพร้อมับบอ่าวีว่าเาไ้เป็นีเอร์อริฟฟินอร์ และอนนี้มีนำลัุยันอยู่ไม่ไลาเียอัน ัน้อั้ใฟั
"นี่มันอะไรันอัลบัส...ทำไมเธอถึป่วยระทันหันแบบนี้ไ้ นาป๊อปปี้ยัไม่รู้เลย"
นั่นเสียศาสราารย์มัอนนาัล
"ใเย็น ๆ มิเนอร์ว่า เรื่อแบบนี้มันยาแท้หยัถึริๆ"
พวเาำลัพูถึันหรือ
"ท่านอาารย์ให่ิเ่นไรหรือผมไม่เ้าใ"
ศาสราารย์สเนป็อยู่้วยหรือนี่ เหลือเื่อเลย
"มันเป็นเพราะิที่เื่อม่อันมันเป็นสายใยบาอย่าที่ส่ผ่านวามรัที่แสนบริสุทธิ์ เป็นวามิถึ วามโหยหาสุหัวใ แล้วเธอเพิ่ะเยรู้สึับมันรั้แรอนนี้พวเาสอนอยู่ในโลเียวันพวเราทุนรู้สายใยมันำลัึเาสอนเ้าหาันาวามเรียร้อวามะนึหาอย่าแสนสาหัสาอีนที่เธอไม่รู้ั"
หมายวามว่ายัไที่ศาสราารย์ัมเบิลอร์พูถึัน อีนือใร
"ุำลัะบอว่าร่าายอเธอำลั่อ้านมัน" สเนปพู
"ไม่เิหรอ แ่วามไมุ่้นินแ่นั้นเอ"
ทุอย่าในห้อูเียบไป พร้อมับผ้าห่มอันที่ยับึ้นมาอยู่บนอ 'มีนห่มผ้าให้ัน'
ฝ่ามือาใรสันลูบบนศีรษะอย่าอ่อนโยน
เมื่ออีนละออไปเธอึลืมาู สเนปยืนอยู่หน้าประูแ่นที่เพิ่เินไปือศาสราารย์ัมเบิลอร์ 'เาูอบอุ่นั'
ความคิดเห็น