ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
Intro
ปลายปี1910 เกาหลีใต้
myoungsoo
นานาเธอคือคนรักของผมยังไม่บอกค วามลับของผมกับเธอว่าผมเป็นอะไร
มีคําสาปอยู่ถ้าผมฆ่าคนรักของผม แล้วผมจะไม่ต้องกินเลือดแต่ในคื นพระจัยทร์เต็มดวงผมต้องกลายเป็ นเเวมไพร์เต็มตัวและต้องดูดเลือ ดคน
วันนั้นผมจะเซอร์ไพรส์เธอที่บ้า นขอเธอแต่งงานน่ะแต่ตอนนั้นที่ห น้าบ้านเธอผมเจอนานากับผู้ชายคน หนึ่งเขาสองคนเข้าไปในบ้านด้วยก ันผมสงสัยเลยตามเข้าไปดูพมผมเข้ าไปข้างใน
"พี่นานารักพี่คนเดียวนะ"
"พี่ก็รักนานานะ"
นานารู้สึกว่ามีคนมองเธออยู่
"แอล"เธอหันมาแล้วตกใจมาก
"เห๊อะ...มยองซูถอนหายใจและทําท ่าทางเย็นชาาทั้งๆที่นํ้าตาไหลไ ม่หยุด...นี่เธอ"
ผมพูดอะไรไม่ออก
"ไอหมอนั่นใครหรอนานาคนที่เธอบอ กว่าเธอสูบเงิบมันอยู่หรอ"
หลังจากประโยคนั้นผมก็ไม่มีแรงแ ล้วปล่อยแหวนที่ผมถืออยู่ออกผมเ กิบจะทรุดตัวลงไป
"แอลมันไม่ใช้อย่างนั้นนะ"
"หุปปาก...เธอนี่ยังจะโกหก....เ ธอนี่มันเลวจิงๆจากนี้เธอจะไม่ไ ด้เงินจากฉันสักนิด"
ผมพูดจบแล้วเดินไปดึงสร้อยที่ผม ซื้อให้ที่คอเธออก
"อันนี้ผมขอคืนนะ"
ผมหยิบแหวนที่ทําตกแล้วเดินออกจ ากบ้าน
"แอลนาขอโทษ แอลลล กรี้ดดดดดไอบ้า"
เขากลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง
"นานาฉันจะยกโทษให้เธอแล้วทําฉั นขออะไรได้ไหม"
"อะไรหรอ"
"ชีวิตเธอฉันขอได้ไหม"
แอลยิ้มแบบมีเรสนัย
"แอล..นายหมายความว่าไง"
ตาของแอลเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเเดง แล้วกรชากเธอมาและกัดเข้าที่คอ
"อ้าาาาาาาาาา"
"อ้าาาาผีผี"
ชายคนนั้นรีบวิ่งออกจากบ้าน
"ย๊าาาา..โธ่เว้ยทําไมมันเป็นอย ่างนี้ว้ะะ ไอพวกมนุษย์แม่งไม่เคยรักใครจริ งร่านไปวันๆ"
หลังจากปี1910ผมก็ไม่เคยกับพวกม นุษย์อีเลยเย็นชาและผมย้ายไปอยู อเมริกา แต่ผมก็มีคนมากมายที่มาตามติดเข าเหมือนแฟนคลับยังไงหยั่งงั้นแต ่เขาก็ไม่เคยสนใจใครนอกจากเรื่อ งงานและครอบครัว
ผมอยู่อย่างกับคนตายทั้งเป็นแบบ นี้เกิบร้อยกว่าปีจนเจอเขาคนนั้ นแต่ก็ดีอย่างหนึ่งผมกลับมากินอ าหารมนุษย์ได้เเล้ว
แต่ในที่สุดก็ต้องไปเรียนที่เกา หลีแล้วเจอเขาคนนั้น
ปลายปี1910 เกาหลีใต้
myoungsoo
นานาเธอคือคนรักของผมยังไม่บอกค
มีคําสาปอยู่ถ้าผมฆ่าคนรักของผม
วันนั้นผมจะเซอร์ไพรส์เธอที่บ้า
"พี่นานารักพี่คนเดียวนะ"
"พี่ก็รักนานานะ"
นานารู้สึกว่ามีคนมองเธออยู่
"แอล"เธอหันมาแล้วตกใจมาก
"เห๊อะ...มยองซูถอนหายใจและทําท
ผมพูดอะไรไม่ออก
"ไอหมอนั่นใครหรอนานาคนที่เธอบอ
หลังจากประโยคนั้นผมก็ไม่มีแรงแ
"แอลมันไม่ใช้อย่างนั้นนะ"
"หุปปาก...เธอนี่ยังจะโกหก....เ
ผมพูดจบแล้วเดินไปดึงสร้อยที่ผม
"อันนี้ผมขอคืนนะ"
ผมหยิบแหวนที่ทําตกแล้วเดินออกจ
"แอลนาขอโทษ แอลลล กรี้ดดดดดไอบ้า"
เขากลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง
"นานาฉันจะยกโทษให้เธอแล้วทําฉั
"อะไรหรอ"
"ชีวิตเธอฉันขอได้ไหม"
แอลยิ้มแบบมีเรสนัย
"แอล..นายหมายความว่าไง"
ตาของแอลเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเเดง
"อ้าาาาาาาาาา"
"อ้าาาาผีผี"
ชายคนนั้นรีบวิ่งออกจากบ้าน
"ย๊าาาา..โธ่เว้ยทําไมมันเป็นอย
หลังจากปี1910ผมก็ไม่เคยกับพวกม
ผมอยู่อย่างกับคนตายทั้งเป็นแบบ
แต่ในที่สุดก็ต้องไปเรียนที่เกา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น