คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2
|
"คุณที่ยืนสั่งของอยู่หน้าเคาเตอร์น่ะล่ะ ไม่ต้องหันหรอกครับ"
เค้าพูดพลางกวักมือเรียกฉัน(?) และเค้าขำเล็กน้อย เมื่อฉันยืนทำหน้างงๆอย่างนั้น
ฉันทำหน้างงๆและมองไปที่เค้า ฉันยืนเหมือนคนซื่อ(บื้อ)ๆ ใสๆ อ่อนต่อโลก(?) และมองไปรอบๆร้านอีกครั้ง
#จะมองทำม๊าย???? ในเมื่อทั้งร้านก็มีฉันแค่คนเดียวที่ยืนอยู่หน้าเคาเตอร์
และฉันก็หันไปมองเค้าอีกครั้ง และพลางชี้นิ้วมาที่ตัวเองแบบว่า
'นายเรียกฉันหรอ?'
"ใช่คุณนั่นหล่ะ" เค้าพูดขึ้น
เมื่อฉันรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเรียกฉัน ฉันเลยบอกกับพนักงานว่า
"เดี๋ยวมารับของที่สั่งไว้น้ะค้ะ" เมื่อฉันบอกเสร็จ
ก็ยกสเก็ตบอร์ดและเดินอย่างเก้งๆ กังๆ ไปหาเค้า ผู้ชายคนนั้นกลั้นขำเล็กน้อยกับการกระทำของฉัน
‘จะไม่ให้ขำได้ไง ก็เธอเดินเหมือนคนจะล้ม สะดุดขาตัวบ้าง คนอะไรน่ารักชะมัด’ เค้าสบถกับตัวเอง
เมื่อฉันเดินไปถึงหน้าโต๊ะฉันก็มองเค้าอย่าง งงๆ ว่าเรียกฉันมาทำไม?
"นั่งลงก่อนซิ" เค้าพูดและส่งยิ้มหวานให้ฉัน
‘คนอย่างฉันหรอจะปฏิเสธเทวดาอย่างนาย’ ฉันสบถในใจและยิ้มให้เค้าและถามไปว่า
"เรียกฉันมา? มีอะไรรึเปล่าค้ะ?" ฉันถามเค้าอย่างสงสัยว่าเรียกมาฉันเพื่ออะไร?
"นั่งเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหม ไหนๆก็มีแค่เรา 2 คนที่เป็นลูกค้า" เค้ากล่าวพร้อมทำสายตาอ้อนวอนและขอให้ฉันนั่งเป็นเพื่อน
‘โอ๊ยยย! จะละลาย’ ฉันสบถกับตัวเอง
และฉันก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับที่เค้านั่งพลางถอดหมวกออกและวางสเก็ตบอร์ดลงข้างๆตัวฉัน
"โกโก้ร้อนที่สั่งได้แล้วค่ะ" เสียงพนักงานที่ฉันพึ่งสั่งของไปเมื่อกี้นี้
"เอามาที่โต๊ะนี้เลยค่ะ" ฉันตอบกลับ
"โกโก้ร้อนค่ะ" พนักงานเสิร์ฟเดินมาส่งของและยิ้มให้ฉัน(หรือเค้า?)อย่างเป็นมิตร
"ขอบคุณค้ะ" ฉันกล่าวขอบคุณและยิ้มกลับให้พนักงาน เมื่อพนักงานเดินไปแล้ว
"เอ่อ........คุณ?"
"อ่อ ขอโทษครับ ผม เลียม......เลียม เพย์น ครับ" เลียมแนะนำตัวกับฉัน
"อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉัน (ชื่อคุณ) ค่ะ" ฉันก็แนะนำตัวกลับเช่นเดียวกัน
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ (ชื่อคุณ) "เลียมยิ้มหวานให้ฉัน
"เช่นกันค่ะ เพย์น"
"เอ่อ เรียกผมเลียมเฉยๆเทอะครับ"
"ค่ะ......เลียม?" ฉันยิ้มบางๆให้เค้า
"คุณเป็นคนเอเชียหรอ?" เลียมถามพลางมองหน้าฉัน
"ใช่ค่ะ คนไทยน่ะ" คุณตอบอย่างภาคภูมิใจ
"เฮ้! จริงหรอ?พวกเค้าบอกว่าที่ไทยสวยมากๆเลยน้ะแต่ผมไม่เคยไปน่ะ" เลียมตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าฉันมาจากไทย ‘ผู้หญิงก็สวยยยย’เลียมสบถในใจ
"ค่ะ เอ่อ.......... มั้งค้ะ? ฉันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวซักเท่าไหร่"
"อ่อ งั้นหรอครับ" เมื่อเลียมฟังคำตอบของฉันก็ไม่ซักต่อเรื่องเมืองไทย
"แล้วคุณเป็นคนที่นี่หรอค้ะ?"
"อ่อเปล่าหรอกครับ ผมมาจากอังกฤษ น่ะครับผมมาพักผ่อนที่นี่เฉยๆน่ะครับ"
"หรอค้ะ?เอ่อ....หน้าคุณคุ้นๆน้ะ?" ฉันพูดพลางมองหน้าเค้า
"คะ-คล้าย?.........คล้ายใครหรอครับ?" เลียมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ น้ำเสียงของเลียมถามอย่างกังวลเหมือนมีความลับบางอย่าง
"One Direction หรอ?" คุณย่นคิ้วพลางมองหน้าเค้าอย่างสงสัยอีกครั้ง
"Directioners หรอ!?" เลียมถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
_____________________________________________________________ ขอบคุณค้ะที่ติดตาม Xx.
|
ความคิดเห็น