ซาตานจำเเลงรัก(สนกัน)

ลำดับตอนที่ #1 : intro

โกหกปลิ้นปล้อน กะล่อน ตอแหล อย่างไงก็ได้นั้นละ สัจธรรมของชีวิตมนุษย์ ถ้าบังเอิญมีใครตกหลุมพราง ก็บดขยี้มันให้แหลกละเอียด จะไปสนใจอะไรในเมื่อ คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนที่ฉลาดกว่าเสมอ

ซาตาน

……………………………………………………………………………………………………………….

กลิ่นหอมอ่อนๆของบุหรี่แบรนนอกถูกจุดขึ้นมาสูบครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะที่ควันสีเทาดำลอยคลุ้งในอากาศ ร่างสูงนั่งมองภาพคลิปวีดีโอของเพื่อนสนิทที่กำลังแสดงบทรักเร้าร้อน ระหว่าง ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิท อย่างสนกับแฟนสาวคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน

"สามสิบแต้ม กูวิน" สนหัวเราะในลำคออย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร ก่อนจะกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก

"วินก็วิน กูเคยเอาแฟนมึง มึงเลยมาเอาแฟนกู ก็ถือว่าหายกัน แต่ยังไงมึงก็ยังไม่ชนะกูอยู่ดี"

"อีกแต้มเดียว" ดูเหมือนคนที่กำลังเป็นเจ้าบ่าวเองก็ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไร โตโน่ ขยี้บุหรี่ที่สูบจนมันเปลวไฟสีแดงดับลง

"แล้วมึงจะเอายังไง"

"คนสุดท้าย  มึงก็รู้ว่ากูกำลังจะแต่งงาน คนนี้จะเป็นคนสุดท้าย เพราะอย่างงั้นก็ต้องพิเศษหน่อยสิว่ะว่ามั้ย โตโน่กระดกเหล้ามียี่ห่อเข้าปาก"

"แล้วใครจะเป็นคนสุดท้ายว่ะ"

"คนนี้ "ภาคิณเปิดรูปในโทรศัพท์ให้เพื่อนดู เด็กหนุ่มใส่แว่นหนาเตอะ ผิวสีเข้มกำลังยิ้มอย่างอ่อนโยนอยู่ในนั้น

"ชื่อกัน ไม่มีพ่อมีแม่ เป็นเด็กกำพร้าเข้ามาเรียนในกรุงเทพได้สักพัก แล้วที่สำคัญอ่อนต่อโลก"

"หนึ่งแต้มถ้ามึงเอามันได้แล้วถ่ายคลิปมันมาให้พวกกูดู"

"ส่วนแต้มที่สอง ถ้ามึงอยากชนะกู "ภาคิณยิ้มเย็นๆที่มุมปาก

"ส่งมันมาให้กูเอาต่อ ถ้ามึงอยากชนะกู ไอสน"

ซาตานก็ไม่ได้แตกต่างจากปีศาจที่ไม่มีหัวใจหรอก

ไม่มีหัวใจก็รักใครไม่เป็น

ปีศาจมันชอบทำลาย โกหก ปลิ้นปล้อน กะล่อน ตอแหล

ระวังตัวเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน

………………………………………………………………………………….
 

''ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยผมด้วย'' ตัวสั่นระงม อยู่ดีๆก็ฟื้นขึ้นมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

เสื้อเชิ้ตสีขาว เปรอะเปื้อน มือทั้งสองข้างถูกมัดไว้ด้วยเชือก

แถมตายังถูกมัดไว้ด้วยผ้า

''ก็หน้ารักดีเหมือนกันนี่ ''ยุกต์มองคนที่รนรานบนเตียง

ดูไร้เดียงสา น่าทนุถนอม

''นายเป็นใคร…ปล่อยฉันนะ ได้โปรด'' ตัวสั่นด้วยความกลัว พยายามกระถดตัวหนี แต่กับถูกลูบคำไปทั่วทั้งตัว

''กระต่ายตัวน้อย เวลากลัวนี้มันหน้าเอาดีจังนะ''

นายเป็นใคร ฉันไม่เคยทำอะไรนาย อย่าทำฉันเลย

อีกหน่อยเราก็จะได้เจอกันตัวนำโชคของฉัน

''ปล่อยเถอะนะ อย่าทำอะไรฉันเลย''

''คนอ่อนแอนะมักเป็นเหยื่อของคนที่แข็งแรงกว่านะ''

 ''ปล่อย อย่า อย่าทำฉัน อ้ากกกก''

ตัดเอ็นซี

เสียงเตียงกระแทกพนักห้องอย่างแรงครั้งแล้วครั้งเล่า

ร่างกายยังบำเรอความสุขให้คนที่ไม่เห็นหน้า

ก่อนหมดสติไป

ร่างสูงถอนกายออก มองคราบเลือดที่เปรอะลงบนเตียง

ผสมกับคราบน้ำที่ไหลเปรอะออกมาบนขาอ่อน

แล้วเจอกันนะกระต่ายตัวน้อยนี่แค่มัดจำเอาไว้ก่อน

ตัวนำโชคดีของฉัน…

ของเล่นของซาตาน