จำเลยรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #20 : มีเเต่เจ็บกับเจ็บ

 

''นี่นายมันจะมากไปแล้วนะ ''สายตาคู่สวยมองคนตรงหน้า

''ไอโรคจิตกวนประสาทฉันไม่ใช่นักโทษของนายนะ''

''ก็บอกว่าจะอาบน้ำจะมายืนขวางประตูทำไม''

''ก้ผมกลัวคุณหนี เพราะฉะนั้นผมจะอาบกับคุณด้วย'' คนพูดหน้าตายหันมายิ้มกวนประสาท ทำเอาร่างเล็กอยากจะหักคอคนตรงหน้าทิ้งซะจริงๆ พูดมาได้จะอาบด้วย

''ไอ้บ้า จะอาบได้อย่างไงละ ''โอ้ยไม่อาบแล้วยิ่งปวดๆหัวอยู่ เดินพละจากห้องน้ำ แต่คนกวนประสาทยังเดินตาม

''คุณจะอายอะไรของมันเคยเห็นๆกันอยู่ แค่หลับตาผมก็จำร่างกายของคุณได้ทุกซอกทุกมุม ออกจะเห็นอยู่บ่อยๆไม่เห็นต้องอาย ผมยังไม่อายเลยถ้าคุณจะดูของผม''

''ไอบ้าก็ฉันไม่ได้หน้าด้านอย่างนายนี้ แล้วใครอยากดูของนาย หลบไปเลยนะถ้าไม่อยากให้อาบไม่อาบก็ได้วะ''

ฮึ๊ย บ้าชะมัด จะเล่นสงครามประสาทหรือไง

''โอเคผมไม่แกล้งแหละ อาบก็ได้ครับ'' กันเดินมาหาคนหน้าง้ำ

''แต่ถ้าอยากให้ผมช่วยถูหลังให้ก็ได้นะ'' ผมเต็มใจเสมอ ยิ้มกรุ้มกริ่ม ยืนหน้ามาหาคนตัวเล็กที่ดันอกหนาออก

''ไอบ้ากัน ไอกาก โว้ย'' อยากจะบ้าคนอะไรกวนชะมัด

พูดจบก็กระแทกเท้าปล่อยให้คนขี้แกล้งยิ้มจนแก้มปริ

………………………………………………….

''นี่คุณเสร็จยังครับ'' เสียงทุ้มๆตะโกนเรียกคนในห้องน้ำ

''ไอบ้ายังไม่ได้ถอดเสื้อเลย'' เข้ามายังไม่ถึงห้านาที

''ใครจะอาบไวขนาดนั้น'' ทั้งๆที่ปากก็พูดอยู่กับคนข้างนอก แต่คนข้างในกำลังหาทางออกไปจากที่นี้ต่างหาก

ริทมองที่ช่องระบายอากาศ ตัวเข้าหน้าจะเล็กพอที่จะรอดออกไปได้

อยู่ไปคนเดียวแล้วกันไอกันบ้า เผด็จการณ์ ดีหนัก

''งั้นผมเข้าไปช่วยถอดให้เอามั๊ย นะๆจะได้เร็วไง'' ผมร้อนแล้วนะอยากอาบน้ำ

''นะริท ''ไม่มีเสียงจากคนข้างใน  ริท

''หรือว่าจะเป็นลมในห้องน้ำวะ''

''ริทเปิดประตูให้กันหน่อย ริท ''กันเคาะประตูครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะตัดสินใจหันไปกระแทกประตู เพราะเป็นห่วงคนข้างใน แต่ในห้องน้ำกับว่างเปล่าไม่เห็นเงาของใครอีกคนนอกจากช่องระบายอากาศที่เปิดออกไว้

''แสบนักนะริท!!!''

ร่างเล็กวิ่งไม่คิดชีวิตหนีคนใจร้าย ให้ตายเถอะชายหาดเริ่มมืดสนิด ไร้วี่แววผู้คน โทรศัพท์ก็ไม่มี จะทำอย่างไงละทีนี้

ใช้ต้องหาโทรศัพท์ ต้องโทรบอกพี่ชาย แต่เขาไม่มีตังค์นี้แค่เหรียญสักบาทก้ไม่มี

''โอ้ยจะทำอย่างไงละทีนี้ จะออกจากที่นี้ไปอย่างไงมีแต่หาดทรายกับทะเล ไอบ้านั้นพาเรามาที่ไหนว่ะเนี่ย''

''นี้น้องหน้าหวานจะไปไหนเหรอ ''ชายหนุ่มสามสี่คนเดินเข้ามาล้อมคนตัวเล็ก

''มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกน่ารักแบบนี้ พวกพี่ช่วยขาดใจตายเลย ''หน้าเถื่อนๆของผู้ชายคนนึงหันยิ้มเยาะ ก่อนดึงมือคนตัวเล็ก

''ปล่อยฉันนะ ไอพวกเลว ปล่อยสิ'' พยายามบิดข้อมือ แต่อีกคนกับกระชากกับ

''ปากดีแบบนี้มาเป้นเมียพี่มั๊ยน้อง พี่จะเปลี่ยนจากเสียงด่าเป็นเสียงครางทั้งคืนเลย ฮ่าๆๆๆ'' ดูเหมือนคนที่โตที่สุดในกลุ้มจะชอบใจ หัวเราะแบบบ้าคลั้ง  ก่อนที่ร่างสูงขาวของอีกคนจะมาลูบไร้ใบหน้าขาวนวล จนร่างเล็กเม้มริมฝีปากแน่น

''ไอพวกบ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย ฮึกใครก็ได้ช่วยที กะ กันช่วยด้วย''

''หาดกว้างขนาดนี้ร้องให้ตายก็ไม่มีคนช่วยหรอกคุณหนูหน้าหวาน เรามาสนุกกันดีกว่า''

''ไอพวกสารเลว ''คนตัวเล็ก ได้จังหวะเหยียบขาคนที่จับแขนเขาไว้ก่อนจะพละออกแต่มือของอีกคนจับไว้

''แสบนักนะชอบความรุนแรงก็ไม่บอก''

''พลั๊ก''

''โอ๊''ย หมัดหนักกระแทกเข้าที่ท้องน้อยคนตัวเล็ก จนจุก หยดน้ำตาไหลรินเพราะความเจ็บปวดที่เข้ามา คนตัวเล็กไม่มีแรงนอนราบลงกับพื้นทราย

''ปะ ปล่อย ปล่อยกู ''น้ำเสียงเบาราวกับอากาศ มือเล็กกุมท้องแน่น ทำไมถึงได้ปวดแบบนี้อีกแล้ว เหมือนเมื่อสองปีก่อนเลย

''กูขอก่อนนะไอชาติ ไอหน้าหวานนี้กูขอลองก่อนเดี๋ยวกูลองเสร็จค่อยตาพวกมึง''   ร่างสูงใหญ่ขึ้นคร่อมคนตัวเล็ก มือบางพยายามปัดป่ายคนตรงหน้าออก น้ำตาอุ่นๆไหลรินอย่างไม่มีท่าว่าจะหยุดเขากลัวคนพวกนี้

''ฮึก กัน กันมาช่วยริทที''

จับแขนมันไว้ให้กุทีไม่หยุดดิ้นใช่มั๊ย คุณหนู

''พลั๊ก ''หมัดนักๆกระแทกบนท้องคนตัวเล็กอีกครั้งจนคราวนี้ร่างเล้กแทบไม่มีแรง

''ชอบรุนแรงก็ไม่บอก''เสื้อผ้าของเขาถูกร่างสูงฉีกขาดอย่างไม่ใยดี ริมฝีปากเริ่มขบกัดซอกคอขาวนวล จนเป็นรอยแดงไปหมด  สัมผัสป่าเถื่อนของคนตรงหน้าทำให้ร่างเล็กร้องไห้ออกมา

''กะกัน ฮึกช่วยริทด้วยริทกลัวฮึก ''

''ไม่มีใครมาช่วยคุณหรอกคุณหนู''  คนบนร่างยิ้มเยาะก่อนจะก้มไปหาริมฝีปากบาง แต่ริทเบี่ยงหลบ

''อยากลองดีกับกูนักใช่มั๊ย ไอบ้านี้ ชอบความรุนแรงสินะ ได้เดี่ยวกูจัดให้''  มือหนาตบบนใบหน้าหวาน ก่อนจะเลือนมาปลดกางเกงยีนต์ตัวยาว แต่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น ร่างสูงก็ถูกกระชากด้วยฝีมือคนผิวเข้ม ตามมาด้วยเสียงปืนอีกสองนัดที่กันยิ่งขึ้นฟ้า

''มึงทำอะไรเมียกุไอพวกสารเลว'' กันแทบไม่มีสติเมื่อเห็นสภาพร่างเล็กที่นอนอยู่แบบนั้น เสื้อผ้าที่ขาดลุ้ย ก่อนจะหันเข้าไปหาคนตัวเล็ก รอยช้ำจากพวกแก้ม กับรอยเลือดที่ริมฝีปาก

''ไอสัดมึงตบเมียกู''

''นะนายกัน นี่เมียนายเหรอผมไม่รู้'' น้ำเสียงสั่นเทา ใครๆก็รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของเกาะที่นี้

ที่ปล่อยให้พวกชาวบ้านมาอาศัย โดยไม่คิดจะไล่ที่

ดูเหมือนกันเองจะไม่ได้สนใจฟังคำว่าไม่รู้ มือที่ปืนเล็งไปหาคนที่คร่อมเมียเขาไว้เมื่อกี้

''ผะ ผมขอโทษอย่ายิงผมเลย ผะผมไม่ได้ตั้งใจ  ''

''วิ่งให้ไวกว่ากระสุนกุสิแล้วมึงจะรอด ''เขายกปืนขึ้นเล็งไอพวกสารเลวทั้งสามคนที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต

''กะกันอย่า'' น้ำเสียงเบาราวกับอากาศ มือเล็กพยายามรวบรวมสติ จับมือคนผิวเข้มไว้ เขาไม่อยากให้กันทำอะไรใคร

เสียงปืนดังขึ้นฟ้าสามนัด ร่างคมเข้มหลับตาลงช้าๆพยายามข่มอารมณ์ ก่อนหันไปหาร่างบาง

''ถ้าพวกมึงมาให้กูเห็นหน้าอีก มึงจะไม่เหลือแม้กระทั้งลมหายใจออกไปเอาไว้ไอพวกสารเลว''

''เป็นอะไรหรือเปล่าริท ไม่ต้องกลัวนะไม่ต้องกลัว กันอยู่นี้ไม่ต้องกลัว'' มือใหญ่ประคองร่างนุ้มนิ่มเข้ามากอด เสื้อตัวหนาถูกสวมใส่ให้คนตัวเล็ก

'น้ำเสียงอ่อนโยนจนคนตัวเล็กปรือตามอง

'กันคนไหนตัวจริง แล้วกันคนไหนตัวปลอม

กันคนที่อบอุ่นอ่อนโยนแบบนี้ หรือซาตานที่ไร้หัวใจแบบนั้น

ช่วยตอบทีได้มั๊ยกัน …ช่วยตอบริทที

………………………………………………….

มือหนาเฝ้ากอบกุมมือร่างเล็กแนบใบหน้า แปลกมั๊ยเวลารู้ว่ารักก้อยากทำให้เขาเจ็บ เนื้อตัวถลอกถูกเช็ดเบาๆด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะสวมเสื้อผ้าบนร่างบอบบางที่หลับตาพริ้ม ไออุ่นๆที่ริมฝีปากที่จรดหน้าผากทำให้คนตัวเล็กต้องปรือตาขึ้นมามอง

''ไม่เป็นอะไรแล้วนะริท กันอยู่นี้แล้ว''

ตื่นมาก็เห็นละครฉากใหญ่เลยสินะ ริทดึงมืออกจากคนตรงหน้าที่จับเอาไว้แน่น นายนี่หน้าจะไปเป็นพระเอกละครนะ สายตาเกรี่ยวกราดที่เขาเห็นตอนที่คนตรงหน้าแทบจะฆ่าไอพวกนั้นได้ คราวนี้กับอบอุ่นและอ่อนโยน

หัวใจเขามันกำลังสับสน …แต่มันก็คงเป็นแค่ละครเหมือนกับที่ผ่านมา

''ไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยริท ''น้ำเสียงที่อ่อนโยนพร้อมกับแววตาที่ห่วงใย

''ก็ยังไม่ตาย'' เมินหน้าไปทางอื่น กลับมาที่นี้อีกแล้วสุดท้ายก้หนีไอบ้านี้ไม่พ้นสินะ

'' 

''ทำไมเราสองคนจะพูดกันดีๆไม่ได้ ''

''แล้วทำไมเราถึงต้องพูดกันดีๆในเมื่อฉันเกลียดนาย'' สบตากับคนข้างหน้าที่แววตาสั่นไหว หัวใจของกันเจ็บหนึบกับคำว่าเกลียด

''หึ ต้องเป็นไอบ้านั้นนายถึงจะรักสินะ แต่จำไว้ริท ฉันไม่ยอมให้นายกลับไปหามันนายเป็นเมียฉัน ก็ต้องอยู่กับฉัน ''เสียงตะโกนดังกร้าวกันจับข้อมือบางไว้แน่น

คนอวดดีมองคนผิวเข้มก่อนจะเหยียดยิ้ม

''นายมั้นใจเหรอกันว่าฉันเป็นเมียนายแค่คนเดียว ไร้น้ำยาอย่างนาย ฉันไม่เอาไปเป็นพ่อของลูกหรอก คำว่าเมียสำหรับฉันมีไว้ให้คนๆนั้นเรียกคนเดียวนายก็หน้าจะรู้นะว่าใคร ''

''ริ''ท จบคำพูดแววตาที่เคยอ่อนโยนกับแข็งกร้าว มือหนากระชากคนตัวเล็กให้มาหาตัว ดวงตาคู่คมเคลือบด้วยคราบน้ำตามองเขาด้วยความเจ็บปวด

อยากเห็นเขาเจ็บมากใช่มั๊ย อยากเห็นกันร้ายมากใช่มั๊ยริท

'ของๆเขาริทเป็นของๆเขา

''งั้นก็จำไว้นะริท ไม่ว่าคุณจะเป็นของใครมาต่อจากนี้คุณต้องเป็นของผมของผมแค่คนเดียวจำเอาไว้  ''โน้มตัวเขาไปหาซอกคอขาวนวลแต่คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลัก ไอบ้า ไอเลวปล่อยนะ อื้อ พูดได้แค่นั้นริมฝีปากก็กดจูบหนักๆลงบนกรีบปากบาง

มือเล็กที่ทุบคนบนร่างอย่างเอาเป็นเอาตาย ถูกรวบไว้เหนือหัว

หยดน้ำตาหยดใสๆไหลริน นี่สินะตัวจริงของนายแสดงธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ

สุดท้ายก็ทำกับเขาเหมือนเดิมเหมือนตุ๊กตาที่ไร้หัวใจ

..........................................................................

ตัดฉับเอ้นซีค่ะ

คลิ๊กนิดนะคะ ถ้าไม่ชอบกดออกคะ เเก้สองครั้งเเล้ววันนี้ เอ็นซี ทยอยบางตอนถยอยลงไว้เหมือนเดิมเเล้วค่ะ


http://my.dek-d.com/mairukter/blog/?blog_id=10152662




....................................................................................

เม้นนิดนะคะคนเขียนหมดกำลังใจ อย่างไงไม่รู้
มันท้อมากมาย กับเม้นตอนทีเเล้วน้อยมาก
 
พระเอกร้ายอีกเเล้ว ชื่อเรื่องจำเลยรักซาตาน พระเอกจะดีได้ไงอ่ะ