จำเลยรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #15 : นางร้าย

 

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาเมื่อพรอาทิตย์ดวงกลมโตส่งแสงออกมาจากฟากฟ้า แค่ขยับกับรู้สึกเจ็บเพราะบทรักที่หนักหน่วงที่อีกคนมอบให้  ก่อนที่ผมจะหันไปมองคนใจร้ายที่กอดผมแน่น

คนอย่างนายสุดท้ายก็เห็นฉันเป็นแค่ตัวบำบัดความใคร่ ไม่เคยรัก จะหวังอะไรริทแค่คิดอยู่ดีๆน้ำตาก็พาลจะไหลออกมา เราไม่ได้ต้องการความรักแต่ที่เรากับมาที่นี้เพื่อแก้แค้นคนเลวคนนี้ต่างหาก อย่าร้องอย่าอ่อนแอ ริท

''จ้องขนาดนั้นจะยั่วกันแต่เช้าหรือไง หึ''  คนตรงหน้าหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม ก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มทั้งสองข้าง ดวงตา แล้วมาหยุดลงที่ริมฝีปากอยากจะให้มีทีวีถ่ายทอดสดไปให้ยัยบ้านั้นเห็นจังป่านนี้นางนั้นคงช็อคตายไปแล้วมั้ง แต่อีกไม่นานยัยนั้นคงมาถึงที่นี้แล้วละเพราะผมส่งข้อความไปบอกว่าสามีสุดที่รักมีเซอร์ไพร์ท

''ปล่อยได้แล้วกันริทให้ในสิ่งที่กันต้องการแล้ว ปล่อยริทไปได้แล้วมั้ง ''ผมพละคนตรงหน้าออกก่อนจะลุกขึ้นมองหน้ากัน

''กันต้องการอะไรริท  ''

''หึ'' กันต้องการอะไรเล่นละครได้ดีเหมือนเดิม ตอนนี้คนตรงหน้ากำลังจ้องผมอย่างไม่เข้าใจ

''ริทนอนกับกันแล้วให้ในสิ่งที่กันต้องการแล้วไง งั้นก็พาริทกับไปหาคู่หมั้นริทได้แล้ว ส่วนกันก็กับไปหาเมียกันซะ''

ผมพยุงร่างกายลุกขึ้นแม้จะเจ็บไม่น้อย แต่อีกคนกับกระชากผมกับไปนั้งที่เดิม กอดจะกอดผมไว้แน่น

''กันรักริทนะ รักจริงๆกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ยริท'' เขาซบหน้าบนไหลของผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงเชื่อ  แต่ตอนนี้ไม่

''กันมีเมียแล้ว ริทเป็นแค่คนอื่นปล่อยริทไปเถอะนะกัน ต่อให้ริทรักกันมันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้''

แต่กันกับเขาไม่ได้มีอะไรกันจริงๆนะริท เชื่อกันนะ กันแต่งงานกับเขาแค่ในนาม

''แล้วกันรักใคร ''สายตาของเราสองคนสบกันก่อนที่ผมจะเห็นใครอีกคนที่ยืนอยู่ที่ประตูข้างหลังกัน  มาไวดีนะ

เอาสิพูดออกมาว่านายรักใครกัน พูดออกมาให้ชัดๆกัน

''กันรักริท รักริทครับ''

หึ

''จริงเหรอ รักริทจริงๆเหรอ''กันไม่ได้ซึ้งสักนิด ผมมองผู้หญิงคนนั้นที่เอามือปิดปากตัวเองยิ้มเยาะเธอคนนั้น  ก่อนกอดร่างของกันแน่น

''งั้นกันเลิกกับเขาได้มั๊ยริทจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งนะ นะ''

''แต่ถ้าไม่ได้ริทจะยอมเดินออกมาจากชีวิตกันเอง เราจบกันแค่เรื่องวันนี้ ต่อไปนี้เจอกันไม่ต้องทัก ไม่ต้องทำเหมือนเราเคยรู้จักกัน ริทจะยอมให้กันเลือกอีกครั้ง จะรั้งริทไว้หรือปล่อยริทไปแล้วแต่กัน''

''กันเลือกริท กันรักริทนะกันจะหย่ากับเขา''  เกมโอเวอร์ ยัยมัดหมี่ยังคงมองผมใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เจ็บใช่มั๊ยเวลาที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรัก ตอนที่ฉันต้องสูญเสียเด็กทั้งสองคนนั้น ฉันเจ็บมากกว่านี้พันเท่า  ตอนที่พวกคนเลวๆอย่างพวกนายทำร้าย

แม้กระทั้งเด็กที่ไม่รู้เรื่องด้วยเขาก็ต้องมาตายเพราะน้ำมือของพวกนาย  ตอนนั้นฉันเหมือนตายทั้งเป็น

''ริทก็รักกันนะ จูบริทหน่อยสิกัน'' ผมปลดผ้าห่มที่พันตัวออกจนเผยให้เห็นส่วนบน ริมฝีปากหนากดจูบหนักลงบนปากผม ก่อนดูดริมฝีปากล่างเบาๆ มือผมคล้องมือคนตรงหน้าไว้

''อย่างนี้เขาเรียกว่ายั่วกันนะริท''

''ไม่ได้ยั่วสักหน่อยอยากทำอะไรก็ทำสิริทอนุญาติ'' ผมส่งยิ้มบางให้คนบนร่างที่โน้มตัวผมลงบนเตียง รังเกียจทุกสัมผัสแต่ตอนนี้กำลังสะใจมากกว่า

''กันรักริทนะ รักจริงๆให้อภัยกันได้มั๊ยริท กับสิ่งที่มันผ่านมา''

ง่ายไปมั๊ยกัน มันง่ายไปกับการอยู่แบบตายทั้งเป็นแบบนั้น

''อือ'' ผมพยักหน้าเบา รอยยิ้มปรากฏบนหน้าคมก่อนสัมผัสหนักๆจะมาหยุดที่ต้นคอ

''อ๊า กัน อือ'' ยิ่งผมครางเสียงดังมากเท่าไหร่ คนบนร่างกับยิ่งรุกหนัก แต่สายตาของผมกับมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่จ้องผมด้วยความเจ็บปวด

 


อ่านเต็มๆคลิ๊ก

ตอนที่10 - http://my.dek-d.com/mairukter/blog/?blog_id=10151825


อ่านเเล้วเม้นนิดนะคะ ลงทุกวันเหมือนเม้นตกอะ
หรือว่าจะลงอาทิตย์ละสองวันจะได้ไม่เบื่อ