จำเลยรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #39 : จำเลยรักซาตาน ภาคสอง อินโทร

 

''คุณพ่อขารีบกลับบ้านนะคะ คุณแม่กับน้องปามีเซอร์ไพร์ท ''เสียงไอตัวเล็กมันพูดเสียงเจื่อยแจ้วในโทรศัพท์ เฮ้อจริงๆเลยไอลูกคนนี้

''พี่ปาฮับให้น้องตะวันคุยกับคุณพ่อบ้างสิ'' คราวนี้น้องตะวันเด็กชายวัน4ขวบหันมาแย่งโทรศัพท์กับพี่สาว ผมมองไอสองแสบที่แย่งกันคุยกับกัน

''คุณพ่อฮับรีบกลับบ้านนะฮับวันนี้คุณแม่ทำวีรกรรม''

ทำอะไรฟ่ะทำวีรกรรม ผมนั่งยองๆมองไอตัวเล็ก ไม่ได้ทำอะไรนี่ผมก็แค่ทำอาหารฉลองวันครบรอบแต่งงานของเราสองคน

ต้องใช่คำว่าวีรกรรมเลยเหรอน้องตะวัน

''ไอตัวแสบมานี่เลยทั้งสองคนส่งโทรศัพท์มาให้แม่กวนคุณพ่อทำงานมานานแล้วนะคะ ''ไปอาบน้ำเลยไป แอบไล่ไอตัวเล็กแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาคุยกับกันได้ยินเสียงน้องปาพูดแว่วๆว่า

''คุณแม่ขา อย่ากวนคุณพ่อนานน้า คุณพ่อต้องทำงานคิก ''

กวนคุณแม่เหรอน้องปาน้องตะวันมานี่เลยนะ คว้าเขาไว้แต่ว่าไม่ทันล่ะไอตัวดีจูงน้องตะวันวิ่งปร๋อไปแล้วคนในโทรศัพท์ก็หัวเราะใหญ่

''อย่าวิ่งน้องปาเดี๋ยวล้มลูก เห้อ''

''หัวเราะอะไรครับหึ'' กดเสียงดุๆลงไปในโทรศัพท์

''อยากกลับบ้านแล้วริทไม่อยากทำงานเลย ''

''ทำไม''

''คิดถึงลูกคิดถึงภรรยากลับเลยดีมั๊ยเนี่ย''

''กากเหอะทำงานไปเลย ''

''แล้วมีเซอร์ไพรท์อะไรครับไหนบอกสามีมาสิ ''รู้สึกว่าพักหลังๆสามีจะหวานมาก ผมชินซะแล้วกับกันคนใหม่ สี่ปีแล้วแต่เราสองคนก็ยังรักกันเหมือนเดิม

กันเป็นพ่อที่ดีแล้วก็เป็นสามีที่ดีอย่างที่เขาสัญญา

พอคิดกับไปถึงเรื่องตอนนั้นแล้วก็อดที่จะขำไม่ได้ กันคนนั้นร้ายขนาดนั้น ไม่เคยคิดเลยว่ากันจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

''ไม่บอกหรอกมาดูเองสิคุณสามี ''

''งั้นกลับเลย ''ปลายสายพูดน้ำเสียงจริงจัง

''อะไรทำงานก่อนกันคุณเจ้าของบริษัทอู้เหรอครับ''

''ก็คิดถึงเมียนี่ครับ ''ผมอยากจะบ้าตายพักนี้ช่างหยอดจริง

''เป็นอะไรเงียบยังไม่ชินอีกเหรอครับ ริท กันรู้ว่ากันหวาน''

 เป็นไงพอผมเงียบก็โดนไปอีกดอก

''พอเลยไม่ไหวจะเคลียร์ล่ะ'' ทำงานไปเลยดุเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะกับมานึกถึงหน้าคนพูดออกเลยคงกำลังยิ้มกวนๆอยู่แน่ๆ

''งั้นแค่นี้ก่อนนะครับกันมีประชุมขอเตรียมตัวก่อน'' ได้ยินเสียงเลขาเข้ามา พูดอะไรกับเขาสองสามประโยค

''งั้นแค่นี้นะกันริทวางแล้ว''

''รักนะคะ''

 ถ้าคุณเคยเฉียดระหว่างความเป็นความตายมาคุณจะไม่รีรอพูดคำว่ารักกับคนที่คุณรัก

ผมดีใจที่ได้กลับมาเพื่อพูดคำๆนี้อีกครั้ง

''รักเหมือนกันครับ''

…………………………………………………………………………..

''น้องปาน้องตะวันคุณพ่อกลับมาแล้วครับ'' เสียงของกันดังแว่วมาแต่ไกลผมได้ยินตั้งแต่รถจอดแล้ว เจ้าพวกเด็กๆก็จะวิ่งไปรอคุณพ่อของเขาทุกวัน

''ไหนมาคุณพ่อหอมหน่อยสิคิดถึงจังเลยครับ''

''หอมน้องตะวันด้วยสิฮับ หอมแก้มข้างนี้ด้วยค่ะคุณพ่อจะได้เท่ากัน'' ทั้งน้องตะวันน้องปาอ้อนคุณพ่อทุกวันผมชักจะอิจฉากันเล็กๆแล้วสิ พักนี้เป็นอะไรไม่รู้กลัวลูกไม่รัก

''หอมทั้งสองคนแหละครับหอมคุณพ่อด้วย'' กันปล่อยให้ไอตัวแสบหอมซ้ายหอมขวาจนหน้าเปียกไปด้วยน้ำลาย น้องตะวันนะจะมีวิธีหอมที่ไม่เหมือนใครคือเขาจะพ่นไฟ(พ่นน้ำลายมาด้วยเวลาหอมออกมาด้วย)

''พอแล้วครับทั้งสามคนมากินข้าวได้แล้ว''

ที่เงี่ยเงียบมองหน้าผมกลืนน้ำลายกันนิ่งเชียว

''มากินข้าวครับเร็วๆสิแม่หิวแล้วนะ''

''พี่ปาพี่ปาเป็นพี่น้องตะวันนะพี่ปาไปกินก่อนสิ เดี๋ยวคุณแม่เสียใจนะ ''เสียงกระซิบจากไอตัวเล็กทำให้ผมท้าวเอวมอง

''คุณพ่อขา คุณพ่อเป็นคุณพ่อน้า คุณพ่อต้องกินก่อนนะคะน้องปายังเด็กน้องปายังไม่อยากไม่สบาย''

น้องปาอาหารแม่ไม่ได้ใส่ยาพิษนะลูก

''คุณพ่อก็ยังไม่อยากเข้าโรงพยาบาลค่ะ''

''กันนนนนนนนนมานี่ทั้งสามคนพ่อลูกเลยอย่าให้แม่โมโหนะคะ'' ผมเริ่มขึ้นเสียงล่ะเห็นอาหารที่ผมทำเป็นอะไร ทั้งสามคนเดินมาหาผมหน้าจ๋อยสนิท ไอตัวเล็กนะไม่เท่าไหร่แต่คนตัวโตนะผมจะเก็บไว้เช็คบิลวันหลัง

''กินข้าวกันค่ะ'' ผมยิ้มให้ลูกๆวันนี้มีอาหารทะเล แล้วก็สุกกี้ ผมจัดให้มันเป็นงานฉลองเล็กๆแบบครอบครัวฉลองงานวันครบรอบแต่งงานไม่รู้ว่ากันจะจำได้หรือเปล่า มีเค้กก้อนเล็กๆอยู่ในครัวด้วยนั้นแหละเซอร์ไพร์ทที่ไอตัวเล็กว่า ครอบครัวเราสี่คนก็เป็นแบบนี้ไม่ค่อยได้ออกไปไหนกันเท่าไหร่ แต่สำหรับผมที่ไหนก็ไม่สำคัญถ้าเราอยู่ด้วยกัน

''รสชาติผิดคาดแฮะพี่ปา ''น้องตะวันถ้านินทาคุณแม่ขนาดนี้ พูดออกมาดังๆเลยก็ได้ลูก

''มานี่ค่ะเดี๋ยวแม่แกะกุ้งให้''

''น้องตะวันกินผักด้วยสิลูก'' มองน้องตะวันที่เขี่ยผักทิ้งแล้วแอบดุเบาๆ

''ไม่ต้องบอกก็รู้เลยนะนี่ว่าลูกใคร'' คนหัวโต๊ะพูดออกมา เดียวนะยังไม่ได้เคลียร์เรื่องเมื่อกี้ ผมมองกันแบบคลาดโทษ

''ริทก็นั่งกินบ้างสิ เดี๋ยวกันแกะกุ้งให้ลูกเอง'' เขาคงเห็นว่าผมไม่ได้กินอะไร ลูกชิ้นปาถูกจ่อมาที่ปาก

''อ้าปากครับ'' ลูกๆมองเราสองคนแล้วก็ยิ้มใหญ่ผมเลยรีบอ้าปากงับลูกชิ้นปาที่กันป้อนให้

''มาไอตัวเล็กกินเลยไม่ต้องมามองแม่อย่างนี้เลย''น้องปาเด็กแสบมองผมแบบล้อๆน้องปาแกห่างกับน้องตะวันแค่ปีเดียว สองคนพี่น้องเป็นพี่น้องที่รักกันมาก เหมือนผมกับพี่รุจตอนเด็ก ผมมองน้องปาที่เช็ดน้ำลายให้น้องตะวันแล้วก็อดเผลอยิ้มออกมาไม่ได้ พูดถึงพี่รุจตอนนี้เกรซกำลังท้องเจ้านั้นเขาเห่อลูกน่าดู เห็นเกรซโทรมาบอกตอนแพ้ท้องพี่แกไม่ยอมไปทำงานเลย พี่ชายเป็นคนรักครอบครัวเพราะฉะนั้นคงไม่แปลกเท่าไหร่

แต่ก็ช้ากว่าผมกับกันเพราะเราลูกสอง มีลูกเยอะไม่ใช่ว่าจะดีนะ ผมแค่สองยังเหนื่อยแทบตาย

แต่ไอคนที่นั่งหัวโต๊ะเมื่อคืนบ่นอยากมีอีกคน

ฝันไปเถอะ!

หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วตามมาด้วยของหวานคือเค้กกันยังไม่คงจำไม่ได้ว่าวันนี้คือวันอะไร ผมล่ะน้อยใจไม่เป็นไรเอาไว้เช็คบิลวันนี้ บางทีก็อยากเอาหน้าเขาไปกระแทกกับเค้กสักที(แอบโหดร้าย)ว่ามันเขียนว่าสุขสันต์ครบรอบวันแต่งงาน(แม้จะไม่เหมือนภาษาไทย) แต่ก็ช่างมันเถอะถึงเซอร์ไพร์ทจะก่อยไปบ้าง แต่เค้กฝีมือผมเจ้าปา แล้วก็เจ้าตะวันก็อร่อยใช้ได้อยู่ดี

''นอนได้แล้วครับ ''ไอตัวเล็กเริ่มง่วงหลับบนตักเราสองคนไปเรียบร้อยแล้วทั้งที่การ์ตูนยังไม่จบมันเป็นกิจวัตรประจำวันที่ต้องดูการ์ตูนด้วยกันกับลูกทุกวัน แต่วันนี้หลับเร็วผิดคลาดแหะสองทุ่มเอง

''เดี๋ยวกันพาลูกไปนอนเองริทปิดบ้านนะ'' พ่อของลูกเขาพูดแค่นั้นสองแขนก็อุ้มไอตัวเล็ก วันนี้คงไม่ต้องเปลืองเวลาเล่านิทานก่อนนอน ผมทำได้แต่พยักหน้ารับ มองกันที่อุ้มลูกเข้าไปนอน

พรึบไฟดับ ผมได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่

ผมกลัวความมืดตั้งแต่วันที่ถูกฝังทั้งเป็น

ไม่ชอบเลยความเงียบแบบนี้มันทำให้น้ำตาเริ่มไหลตัวผมเริ่มสั่น

อยู่ดีๆก็รู้สึกเหมือนมีคนมากอด กัน ผมจำสัมผัสกันได้

กลัวเหรอริทตัวสั่นเชียว ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะกอดกันกลับ

''ลูกหลับแล้วเหรอกัน''

''หลับแล้วครับ'' ก่อนจะจูบปลอบผมกดจูบหนักๆที่ใบหน้าแล้วหันมาต้นคอ

มือเขาเริ่มลามขึ้นมาเรื่อยๆ จนผมต้องเบี่ยงตัวหลบ

''อยากมีลูกอีกคน ''ประเด็นนี้ยังไม่จบ กันกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ แต่ผมยังไม่พร้อม

''ไว้รออีกหน่อยนะ ''อยากให้น้องปากับตะวันโตกว่านี้สักนิดถ้าผมท้องตอนนี้กลัวว่าจะไม่มีใครดูแลลูก

''ก็ได้ค่ะ แต่เราไปต่อกันข้างบนนะ''

''ป้องกันนะ ''เขาหันมาพยักหน้า ซาตานยังไงก็ยังเป็นซาตานร้ายกาจอยู่วันยังค่ำ ผมปล่อยให้เขาอุ้มไป วางไว้บนเตียงเห็นหน้ากันลางเลือนแค่สายตาปรับละดับในความมืดเท่านั้น แต่มันคงไม่เกินความสามารถเขาหรอก วันนี้แปลกยอมผมเรื่องลูกวันก่อนเถียงกันจนงอนกันไปข้างนึง

''อือ ป้องกันสิ ''พอเขาลุกผมหนักๆก็ต้องเตือน

กันถอนหายใจออกมา ก่อนทำหน้าไม่พอใจ อย่าทำมาเนียนดีกว่า เขาเอื้อมไปหยิบถุงยางที่ลิ้นชักออกมา ปล่อยให้เขาจัดการกับตัวเอง

แต่ผมก็หน่วงเรื่องลืมวันครบรอบแต่งงาน หันไปมองอีกทีเขาก็หันมารุกผมต่อ มือเขาค่อยๆลาก วนมาถึงมือผม จนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาใส่ที่นิ้วไว้

อยากเปิดไฟดูเหมือนกันรู้สึกว่ามันจะเป็นแหวนแต่ไฟดันดับเนี่ยสิ อยากจะถามแต่ปากก็ถูกประกบก่อน รู้ว่าคนตรงหน้าเจ้าเล่ห์แค่ไหน

แต่แค่ประโยคเดียวที่ดังออกมาจากปากเขาทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา

''สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานนะคะดีใจนะคะที่มีริทอยู่ข้างๆจนถึงวันนี้''

มันไม่ได้หวานมากมายหรอกแต่ก็อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้

''กันรักริทนะแล้วก็จะรักตลอดไป''

''ริทก็รักกัน'' ผมไม่รู้ว่าพุดออกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่ แต่ผมรักกันรักกันจริงแล้วก็จะรักตลอดไปปล่อยให้เขาทำหน้าที่ของเขาต่อ ท่ามกลางความมืด ร่างกายสองร่างหล่อหลอมกันด้วยหัวใจ ด้วยความรัก

นอกบ้านอินทร์ใจเอื้อ รถยนต์คันหรูสีแดงสนิทจอดลงหน้าบ้าน รอยยิ้มร้ายกาจถูกผ่อนออกมาจากใบหน้าหวาน ขาเรียวยาวเดินลงมาจากรถ เธอกำมือแน่นด้วยความแค้นใจ

''มีความสุขกันดีนักนะถึงเวลาที่ฉันจะมาเอาคืนพวกแกแทนพี่สาวฉันสักที''