จำเลยรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #29 : sf ข้างๆหัวใจ (ภาคต่อของเราสองสามคน)100%

 

อยากให้เป็นเหมือนบทเพลงในท่วงทำนองหวานซึ้ง…เธอกับฉัน

            วาดหวังให้มันเหมือนรักในนิยาย แต่ฉันก็รู้ว่ามันไม่มีทาง

                                                    ปลายปากกาไม่สามารถบังคับเธอได้

              รักของฉันไม่สามารถเขียนได้ด้วยสองมือเปล่า

แต่ฉันหวัง หวังว่าสักวันเธอจะเข้าใจ

หวังว่ามันจะจบเหมือนในนิยาย

เธอกับฉันรักกัน…ชั่วนิรัน

………………………………………………………………………………………………………………

กึก ตัวอักษรสุดท้ายที่เขาพิมพ์ลงไป ตอนจบของนิยาย ริทซุกหน้าลงบนหน้าคอมพิวเตอร์ เสียงลมหายใจยังคงแผ่วเบา ตามด้วยเสียงร้องของเข้มนาฬิกา

ท้องฟ้ามืดมนท่ามกลางแสงไฟสลัว ฉันนั่งคิดถึงใครบางคน

ถ้านี่เป็นเรื่องจริงฉันเองก็ต้องการให้มันจบแบบนั้น อยู่ด้วยกันตลอดไป แต่รู้ว่ามันไม่มีทาง

ต้องมีคนไปต้องมีคนจากไปแล้วสุดท้ายก็คงต้องเป็นฉัน

เสื้อตัวโคร่งถูกคลุมลงบนไหล่ร่างบาง ไม่ได้หลับหรอกริทยังรับรู้ทุกกางกระทำของใครอีกคน

ไอดื้อตีสามแล้วยังนั่งทำงาน น้ำเสียงอ่อนโยนของเจ้าของห้อง มือหนาขยี้หัวคนหลับเล่นเบาๆ

รู้มั๊ยคนแกล้งหลับหัวใจเต้นแรงแค่ไหน

''พึ่งจะรู้เวลาหลับก็น่ารักดีเหมือนกันนี่หว่าเรานะ'' กันยิ้มน้อยๆก่อนจะลงมือปิดคอมพิวเตอร์ จัดการอุ้มร่างไอแสบที่หลับคอพับคออ่อนเขาไปในห้องวางอย่างเบามือที่สุด

ก่อนกดปากลงบนแก้มนุ่มอย่างทะนุถนอม แล้วล้มตัวนอนเคียงข้าง

ดวงตาสีดำสนิท ปิดลงเข้าสู่ห้วงนิทรา

''เพราะตัวเป็นแบบนี้ไงเขาถึงได้ตัดใจจากตัวไม่ได้สักที ''ริทลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืด ได้ยินแต่เสียงลมหายใจของกันและกัน

รู้มั๊ยว่าเค้ารักตัวมากแค่ไหนพี่ชาย

ในเมื่อความรู้สึกแบบนี้มันผิดเค้าจะเป็นคนเดินออกไปเอง

ในเมื่อรักไม่ได้ เค้าจะไม่รั้งหัวใจให้มันทรมานแบบนี้ พี่ชายผู้แสนดีของตัวเล็ก

ลาก่อนนะเค้าลาก่อน

……………………………………………………………………………………………………….

''ตื่นกินข้าวกินปลาไปมหาลัยได้แล้วไอตัวเล็ก ตื่นสิไอเด็กดื้อ'' น้ำเสียงสดใสของกันที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าปลุกไอเด็กขี้เซาให้ตื่นนอน

''เค้าไม่สบาย เค้าไปไม่ไหวแล้วเค้าปวดหัววันนี้เค้าไม่ไปมหาลัยนะตัวใหญ่  ''ลุกขึ้นนั่งตามแรงดึงของคนเป็นพี่

''ตัวเล็กเป็นอะไร ''พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของน้อง มือหนาก็ทาบลงไปบนใบหน้าใส

ริทได้แต่จับมือพี่ชายแนบแก้มไว้แน่น

''ตัวไม่ร้อนอ้อนอะไรพี่ หึตัวเล็ก วันนี้ตัวใหญ่ต้องไปทำงานนะ ''เสียงดุติดตลกพร้อมกับมือที่ออกแรงดึงจมูกคนตรงหน้าเบาๆ

''ขออยู่ตรงนี้ ขออยู่ตรงนี้ก่อนนะ'' ก่อนที่หัวใจจะโบยบินไป ก่อนที่เค้าจะไปจากตัว

ริทล้มลงนอนตักพี่ชาย

''เป็นอะไรขี้อ้อนจัง ปวดหัวมากหรือเปล่ากินยามั๊ย เดี๋ยวพี่หาให้''

''ไม่เป็นไรลูบหัวเค้าหน่อยสิ เค้าอยากให้ตัวลูบหัวเค้า''

หลับตาลงรอรับสัมผัส ใบหน้าหล่อคมราวกับลูกครึ่งลูบหัวทุยเบาๆ น้ำตาคลอที่หางตาริท

เค้ามีความสุขเสมอที่อยู่กับตัว เค้ารักตัว ความรู้สึกแบบนี้มันผิด เค้ารู้เค้าไปเอง

''อย่ากลับบ้านดึกนะ ''เค้าไม่อยู่ตัวต้องดูแลตัวเองให้ดี

''อย่ากินเหล้าเยอะด้วย ตัวเองจะเอาตับไปแช่เหล้าหรือไงไม่กลัวตับแข็งเหรอ ''เค้าไม่อยู่แล้วไม่มีใครเช็ดตัวให้เวลาเมาแล้วนะ

''ตอนนอนห่มผ้าหนาๆ ก่อนจะนอนต้องอาบน้ำทุกวันด้วยนะ'' ตัวไม่ชอบอาบน้ำ สกปรกจะตาย แล้วใครจะบังคับให้ตัวโตอาบน้ำล่ะ

ไม่มีเขาอยู่ดูแลตัวเองดีๆนะ

 เค้าต้องไปเค้าอยู่ที่นี้ไม่ได้ รับความรักจากตัวไม่ได้ เห็นตัวมีความสุขกับเค้าคนนั้นไม่ได้

พึ่งจะรู้ว่าเค้าคนนี้เห็นแก่ตัวที่สุดเค้ามันน่ารังเกียจชะมัด

''เป็นอะไรพูดเหมือนจะไปไหน ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวพี่ลางานแล้วมาดู นอนอยู่นิ่งๆเดี๋ยวพี่โทรไปลางานก่อน''

'เธอยังคงอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนเดิมเสมอ อย่าปล่อยมือฉันนะ อย่าปล่อยมือฉันเลย'

'แต่วันนี้เป็นฉันที่ต้องปล่อยเธอไป…'

''ไม่เป็นไรตัวไปทำงานเหอะ เค้าไม่เป็นอะไรมากไม่อยากให้เสียงานตัวหรอก''

''ไม่เป็นไรน้องชายเค้าสำคัญที่สุด รู้มั๊ยว่าตัวเล็กสำคัญกับพี่มาก'' มือแปะไปบนหัวน้อง

ทำไมไม่ชอบสายตาแบบนั้นเลย ไอตัวเล็กทำเขาใจหาย

''ตัวก็สำคัญกับเค้ามากเหมือนกัน ไปทำงานเถอะเค้าไม่เป็นไร'' ฝ่ามืออุ่นที่แนบแก้มค่อยลากออกไป อยากเก็บสัมผัสแบบนี้ไว้อีกนิด ได้แต่ปล่อยความอบอุ่นแบบนั้นซึมซับเข้าไปอยู่ในหัวใจ

ตัวจะอยู่กับเขาตลอดไปในนี้ในความทรงจำ

ไปทำงานได้แล้วครับพี่ชาย

เพราะเค้าก็ต้องไปเหมือนกัน

…………………………………………………………………………………………………………….

'หากนี่เป็นนิยายเรื่องหนึ่ง ฉันจะเขียนให้เธออยู่กับฉันจนชั่วนิรัน'

''ไอกันนี่มันเรื่องที่ไอ้ริทเขียนหรือเปล่าวะ อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลย เชี่ยแมร่งจบทรมานใจคนอ่านจริงๆกุอุสส่าห์ตามอ่านนะ น้องมึงทำร้ายกู อุสส่าห์ให้ยืมใช่ชื่อนึกว่าให้เป็นพระเอกทำไมพระเอกเสือกเป็นมึงวะ ''

''ไหนๆ ''กันนั้งลงข้างๆโตโน่ นิยายเรื่องนี้นะเหรอที่ไอตัวเล็กของเขาไม่ยอมหลับยอมนอนนั่งถ่างตาเขียนจนสว่าง

จบแล้วเหรอเนี่ยไวจริงเชียว ขออ่านก็ไม่ให้อ่านบอกรอให้จบก่อน

ไม่รู้จะอายอะไรนักหนา

เราสองสามคน เขาเป็นพระเอกเหรอ แค่ไล่สายตาอ่านคอมเม้นก็พอจะเข้าใจได้

ดราม่ามาก

น้ำตาไหลท่วม

เป็นการอ่านที่บีบคั้นหัวใจ

เป็นกำลังใจให้นะคะ คนเขียนคะ ขอให้พี่คนนั้นรู้นะคะ

ตอนนี้คนที่อ่านก็กำลังเจ็บอยู่เหมือนกัน เหมือนมีอะไรอยู่ในนั้นเหมือนคนเขียนกำลังจะบอกอะไร

เขาไล่สายตาไปยังบรรทัดสุดท้าย สุดท้ายตัวเอกทั้งสองก็ไม่ได้อยู่คู่กัน เหมือนโรมิโอกับจูเลียตหรือไงที่ต้องตายด้วยกันทั้งคู่ถึงจะอยู่ด้วยกันได้

จากใจนักเขียน ขอบคุณครับที่ตามอ่านมาจนจบ นิยายเรื่องนี้จบลงแล้วพร้อมกับหยดน้ำตาของนักเขียน บางทีพวกคุณอาจจะสงสารตัวเอกทั้งสองตัว

แต่มันเป็นตอนจบที่ผมว่ามีความสุขมากที่สุด

เพราะสุดท้ายพวกเขาสองคนก็อยู่ด้วยกันไปชั่วนิจนิรัน ไม่เหมือนกับชีวิตจริงของผม เอาเรื่องอกหักมาเล่าให้คุณฟังอีกแล้ว555ถ้าพี่เขาอ่านเขาจะรู้มั๊ยว่าผมแอบชอบพี่เขา ไม่ใช่ชอบหรอกรักต่างหากล่ะ

ถ้านี่เป็นนิยายสักเรื่องผมจะเขียนให้ผมกับพี่เขาอยู่ด้วยกันตลอดไป ถ้าใช่ปลายปากกาเขียนได้นะ ถ้าเขียนได้ ผมกับพี่คงรักกัน แต่นี้คือชีวิตจริง ผมทำได้แค่อวยพรให้พี่กับเขาคนนั้นมีแต่ความสุข

ผมนี่มันเห็นแก่ตัวชะมัดเลยว่ามั๊ย แต่ไม่เป็นไร ผมกำลังจะไป ไปในที่ๆไกลแสนไกล ที่นั้น ผมจะลืมทุกอย่างที่เคยมี ลืมทุกคนที่เคยรัก จะลืมทุกอย่าง ลืมแม้กระทั้งคนที่เป็นลมหายใจ จะลืมให้หมด

ไม่มีเงาของพี่ผมคงลืมพี่ได้สักที

ลาก่อนเมืองไทย

ลาก่อนคนอ่านที่น่ารักทุกคน

ลาก่อนหัวใจของผมที่กำลังโบยบินไปในที่ๆไกลแสนไกล

ลาก่อนครับพี่ชายผมขอให้พี่มีความสุขกับผู้หญิงคนนั้น ผมคงอวยพรได้แค่นี้

ผมรักพี่นะ ผมรักพี่จริงๆ

กำลังทำบ้าอะไรกำลังจะไปไหน กันหยัดตัวลึกขึ้นน้ำตาเริ่มพล่ามัว ที่พูดแปลกๆเมื่อเช้าที่บอกว่าให้พี่มาทำงาน เพราะเราจะไปหรือไง จะไปไหน

ดูแลน้องให้ดีนะกัน น้องไม่มีใครแล้วนะลูก พ่อกับแม่น้องก็ไม่มีแล้ว

มีกันอยู่สองคนพี่น้องต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป

ตัวใหญ่สัญญากับเค้านะว่าจะไม่ทิ้งเค้า

สัญญาลูกผู้ชายยังไงพี่ก็ไม่ทิ้งจนกว่าเราจะตายจากกัน

ไม่เอาไม่พูดคำว่าตายตัวเล็กไม่ชอบ

โอเคงั้นเราสองคนพี่น้องจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไม่มีวันพรากจากกัน

สัญญาแล้วนะ…

อืม…สัญญา

''เฮ้ยไอกันมึงจะไปไหน'' เขาเหยียดตัวตรงเช็ดน้ำตาที่ไหล่ริน

พี่บอกว่าจะไม่ทิ้งแล้วเราจะทิ้งพี่เหรอไง

ไอเด็กบ้า ไอเด็กต๊อง ทำไมไม่บอก ทำไมไม่พูด

สัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอไง จะผิดสัญญางั้นเหรอ

''พี่โน่ยืมกุญแจรถหน่อย'' เอื่อมมือไปหยิบกุญแจรถจากพี่ชายคนสนิท

ต้องหาต้องตามให้เจออย่าพึ่งหายไปไหนนะ

ถ้าหัวใจหายไปแล้วพี่จะอยู่อย่างไง......





………………………………………………………………………………………………………………………………….ต่อค่ะ.

  

''กึก'' ขาเรียวก้าวหยุดอยู่หน้าประตูห้อง ก่อนจะไขลูกบิดประตูช้าๆ

เป็นพี่น้องกันต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป

ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งว่างเปล่าไม่เห็นเหงาของใครอีกคน ริทนายอยู่ไหนพี่กลับมาแล้วไง

ชีวิตเค้านอกจากตัวใหญ่แล้วเขาสัญญาว่าเขาจะไม่รักใครนอกจากตัว

ริทไม่เล่นแล้วพี่ขี้เกียจหา อยู่ไหนครับ ถ้าพี่เจอพี่จะดุเราแล้วนะออกมาเดี๋ยวนี้เลย

อ้อนวอนขอร้อง

อย่าหาย… อย่าไปไหน… อย่าทิ้งกัน

ตัวเล็กกับตัวใหญ่เกิดมาเพื่อคู่กัน ต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปจนกว่าจะตายจากไป

แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน อยู่ที่ไหนริท

มือที่คอยจับ รอยยิ้มที่เคยมีให้กัน

อยู่ด้วยกันทุกวัน ตื่นนอนพร้อมกัน

… เป็นลมหายใจของกันและกัน

ทุกสิ่งทุกอย่างของพี่ก็คือเรา

เขานั่งลงบนเตียง ที่ๆเคยนอนด้วยกัน ความอ่อนแอกำลังทำร้ายหัวใจเขา ที่นี้เงียบเกินไปเงียบจนน่าใจหาย

จนในที่สุดเขาก็ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา

ในเมื่อโง่เองก็สมควรแล้วที่ต้องเสียของรักไป

หัวใจมีแค่ดวงเดียว…

แต่…รู้มั๊ยตัวเล็ก

ไม่ใช่แค่นายที่หายไป แต่ทั้งหมดที่พี่มี

มันหายไปพร้อมกับนายด้วย

ทำไมต้องไปทำไมต้องทิ้งกัน ไม่อยู่เมืองไทยงั้นเหรอ

จะไปไหน ไม่มีจดหมายสักฉบับ

เราสองคนสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ใช่เหรอไง 

นายลืมคำมั่นสัญญาของเราแล้วหรือไงตัวเล็ก

ทิ้งกันได้แม้กระทั้งคนที่นายบอกว่าเป็นลมหายใจ

สุดท้ายก็เป็นแค่คำโกหก …

แต่ต่อให้นายไปไกลแค่ไหนฉันก็ต้องตามนายไป ไม่เข้าใจหรือไง

ว่าพี่ชายคนนี้อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย

………………………………………………………………………………………………………………………..

สนามบิน

ห้าโมงสิบห้า อีกสิบนาทีสินะ  ริทยืนนิ่งอยู่กับที่

อีกสิบนาที เขาจะไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วสินะ

นิวซีแลนด์ที่ๆจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ของการเป็นนักเรียนทุน ไม่ได้ยินเสียงตัวใหญ่คอยปลุกตอนเช้า

ไม่ได้กินกับข้าวฝีมือตัวใหญ่อีกแล้ว

อีกสิบนาทีข้างหน้าจะไม่ได้เห็นหน้าตัวใหญ่อีกแล้วนะ

 เค้าจะอยู่ได้มั๊ยนะตัวใหญ่ ถ้าพี่รู้คงจะโกรธเค้ามากใช่หรือเปล่า

แต่การอยู่ในที่ๆมีแต่เรื่องราวของเรา ที่ๆมีความสุขขนาดนั้น

เค้าจะเสียดาย แล้วกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว

ให้เค้าไปอยู่ในที่ๆไม่มีเงาของตัวนะ ถ้าหัวใจเค้าหายดีเค้าจะกลับมาเอง

พี่ชายใจดีของตัวเล็กรอเค้านะ

ไม่นานหรอก อีกแค่นิดเดียว

หรือไม่ก็แค่ตลอดชีวิตของเขา

ได้ยินเสียงของเธอ

ในหัวยังเห็นภาพของเธอที่หัวเราะไปด้วยกันกับฉัน

ก้าวเดินไปด้วยกัน วันนั้นฉันมีความสุขจริงๆนะ

เจ็บหัวใจจังตัวใหญ่ เมื่อไหร่ความรู้สึกแบบนี้มันจะตายไปจากหัวใจเค้าสักที นานแค่ไหนเรอหรือต้องรอจนกว่าเขาจะหมดลมหายใจ

ถ้าอย่างนั้นเขาคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วสินะ

ประกาศจากทางสนามบิน เขายันตัวลุกขึ้นไปเช็คอิน ไม่เคยก้าวเท้าออกจากเมืองไทยเลยสักครั้ง

นิวซีแลนด์เชียวนะ เขาคนนี้จะไปอยู่ในที่ๆไกลขนาดนั้น ริมฝีปากสวยขบกันจนแน่น

ตื่นเต้นชะมัด แต่ทำไมถึงรู้สึกใจหายนะ

ที่ตรงนั้นไม่มีตัวใหญ่นะตัวเล็กจะอยู่ได้เหรอ

ได้สิต้องได้ อือ ต้องได้ น้ำตาไหลลงมาแล้ว ได้เวลาแล้วริท

เหมือนคนหมดแรงอยากหยุดเดิน อยากให้เวลามันหยุดอยู่กับที่

ตัวใหญ่รู้ไหมที่ๆเค้าจะไปในที่ๆไม่มีตัวนะ เค้าต้องไปแล้วไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมื่อไหร่

แต่ต่อให้นิวซีแลนด์จะไกลแค่ไหน เค้าก็ไปแค่ตัวหัวใจเค้ายังอยู่กลับตัวเสมอนะ

เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกรักตายไปเค้าจะกลับมาเป็นน้องชายที่แสนดีของตัวอีกครั้ง

แค่ต้องรอเวลานะตัวใหญ่ เค้าขอแค่นั้น

รอเค้านะรอให้เค้ากลับมาหาตัวอีกครั้ง เขาจะยิ้มหัวเราะให้ตัวเหมือนเดิม แค่รอให้ความรู้สึกรักตายไป

เค้าขอแค่นั้น…ให้เวลารักภาษาหัวใจเค้า

''กึก !''

''จะไปไหน'' ร่างทั้งร่างถูกรัดแน่น มือของใครบางคนรัดเอวเขาไว้ กลิ่นน้ำหอมที่เคยคุ้นลอยเตะจมูก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร

''ตัวใหญ่ตัวมาได้ยังไง''

''พี่มาเอาตัวเรากลับบ้าน'' มันน่าดีใจไม่ใช่หรือไงได้เจอตัวใหญ่อีกครั้ง

แต่ว่า…ถ้าเขาไม่ไปก็ตัดใจไม่ได้สักที

ปล่อยเค้าเถอะนะตัวใหญ่

เจ็บมากปวดหัวใจมากที่พูดไป หัวใจเค้ากำลังไม่มีแรง ถ้าเค้าไม่ไปเค้ากลัวสักวันมันจะตาย รู้ไหม

หัวใจเค้ามันอ่อนแอมากกว่าตัวเค้า มันมีน้ำตามาก  เค้าคนนี้อ่อนแอกว่าที่ตัวคิด

''จะทิ้งเหรอ'' มันเป็นคำพูดที่น่าเศร้า ''จะทิ้งพี่เหรอริท''

''อยู่ก็ไม่ได้ ไปก็ไม่ได้ ตัวจะให้เค้าทำอย่างไง รักตัวก็ไม่ได้ ''

ยิ่งพูดตัวใหญ่ยิ่งกอดเขาแน่น ไม่มีเวลาแล้วขอร้องนะตัวใหญ่

''ทำไมจะไม่ได้ ทำไมจะรักไม่ได้''

''เค้าเป็นผู้ชายแล้วตัวก็ไม่ใช่เกย์ รู้มั๊ยว่าเค้าเจ็บที่มารักตัวแบบนี้ ''

เค้าไม่อยากทำลายความทรงจำดีๆที่ตัวมีให้ เค้าอยากให้ตัวเก็บน้องชายที่แสนดีอย่างเค้าไว้ในใจ มือของกันตกลงไป

พี่ชายปล่อยแล้ว พี่เข้าใจแล้วสินะ

เค้าไปได้แล้วใช่มั๊ย…

ไม่ได้หันไปมองแต่ทุกก้าวที่เดินไปมันยากลำบากหัวใจมันกำลังสั่นเทาเหมือนเจ้าของ

''พี่ไม่ใช่เกย์ก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่รักนาย''

เขาหยุดชะงัก

''พี่ไม่ใช่พระเอกในนิยายของนายนะตัวเล็ก แล้ววันนี้พี่จะรั้งนายไว้''

อยู่กับเค้านะตัวเล็กอยู่กับเค้าตลอดไป… ทั้งชีวิต

เขาดึงน้องเข้ามากอดไม่สนสายตาใครต่อใคร

''ถ้าตัวเล็กอยากจะไปก็ไปแต่รู้ไว้นะต่อให้พี่จะต้องวิ่งตามเครื่องบินไปพี่ก็จะทำ''

''ติ้งต๊อง ''คนเป็นน้องกอดตอบ

''ติ๊งต๊องชะมัด งั้นเค้าไปนะเค้าอยากเห็นตัววิ่งแข่งกับเครื่องบิน''  กอดตัวใหญ่แน่นมาก

''ใจร้าย ตัวเล็กใจร้ายชะมัดเลย ''น้ำเสียงที่เจอด้วยเสียงหัวเราะ ได้แค่ลูบหัวไอแสบเล่น

ไอเด็กขี้แงร้องไห้จนเปียกไหล่ของเขา

''พี่รักนายนะริท จำไว้ว่าพี่รักนาย ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะไม่รัก หัวใจพี่เป็นของนายมานานแล้ว ตั้งแต่วันที่พี่บอกว่าจะปกป้องนาย ''

 ตั้งแต่วันนั้นที่นายส่งมือคู่นี้มาให้ พี่ก็อยากจะปกป้องนายไปตลอดชีวิต

เราอยู่ในหัวใจพี่มาตั้งนานแล้วไม่รู้หรือไงไอตัวเล็ก

………………………………………………………………………………………….

วันพรุ่งนี้เรายังมีกันแบบนี้ไหมนะ  ริทมองหน้าพี่ชายตัวโต มือของเขายังคงจับตัวใหญ่ไว้แน่น

เขายิ้ม มือของพี่ชายอุ่นเสมอ อ้อมกอดของพี่ทั้งชีวิตเค้าก็ขาดมันไม่ได้

''เป็นอะไรตัวเล็ก ''

เขาว่ากันว่าความสุขมักอยู่กับคนเราไม่นาน ตัวใหญ่ว่าจริงมั๊ย เค้ากลัวว่ามันจะหมดไป ถ้าเค้าได้รับมันมากๆ

โชคชะตาจะมาแย่งมันไปจากเค้า

กลัวว่าใครจะมาพรากเราจากกัน

''นอกจากตัวใหญ่แล้ว เค้าไม่เหลือใครแล้วนะ'' 

ไม่เอาไม่พูดไม่ร้องด้วย กันจับคนตัวเล็กให้หันมามองหน้าเขา

''จนกว่าเค้าจะตายเค้าจะไม่ทิ้งตัวเล็กไปไหนเค้าสัญญา  ''

เชื่อมั๊ย…เชื่อพี่นะ

ตลอดไปจนกว่าจะหมดลมหาย

พี่จะอยู่กับเราตลอดไป

ริมฝีปากหนาค่อยๆกดจูบหนักๆเมื่อเห็นคนตัวเล็กพยักหน้า ร่างเล็กถูกดันให้ราบลงกับเตียงนอน

ปล่อยให้พี่ชายทาบทับลงมา ทุกสัมผัสอบอุ่นและอ่อนโยนเสมอ

ริมฝีปากได้รูปกดจูบหนักๆไปที่ซอกคอคนใต้ร่าง

พี่จะรักนาย..ตลอดไป

ริทยิ้มน้อยๆคำว่ารักจากตัวใหญ่ พี่ชายไม่ใช่คนชอบพูดคำพวกนี้

แต่ทุกคำที่ตัวใหญ่พูดเป็นเหมือนสัญญาเค้ารู้

''เค้าก็จะรักตัวใหญ่ตลอดไป เหมือนกัน สัญญา ''

''ครับสัญญา ''

''เชื่อนะเค้าเชื่อตัวเสมอ จะไม่มีใครมาแยกเราจากกัน''

ตัวเล็กกับตัวใหญ่ เกิดมาเพื่อคู่กันเค้าเชื่อแบบนั้น  และจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

จนกว่าจะตายจากกัน…

………………………………………………………………………………………………..

  

เราจะอยู่ด้วยกันจนกว่าจะตายจากกันพี่สัญญาตัวเล็ก...

ตัวเล็กกับตัวใหญ่เกิดมาเพื่ออยู่คู่กันตลอดไป ไม่รู้หรอกว่ามันจะนานแค่ไหน แค่จนกว่าจะหมดลมหายใจของเราสองคนก็พอ

ตัวเล็กเดินไปกอดกัน ใช่หัวเกยบนไหล่ กอดเอวพี่ชายไว้หลวมๆ

ทำอะไรให้เค้ากินเหรอตัวใหญ่ มองตัวโตแล้วก็ยิ้ม พี่ชายเอาหน้ามาแนบหน้าเขา

หลับตาซึมซับทุกสัมผัส

เขาว่ากันว่าความสุขมักอยู่กับคนเราไม่นาน

เค้าไม่รู้หรอกว่าความสุขแบบนี้มันจะอยู่หมดไปเมื่อไหร่

แค่ตอนนี้แค่วันนี้ก็พอแล้ว...

''ขี้อ้อนจะเอาอะไรครับ ''ลักยิ้มบนแก้มพี่ชายปรากฏ ก่อนเผลอหันไปกดริมฝีปากบนแก้มนุ้ม

''ใครขี้อ้อนวันนี้เวรเขาทำกับข้าวไม่ใช่เหรอไงทำไมตัวใหญ่มาแย่งหน้าที่เค้าแบบนี้ละ ''

''ไหวเหรอเมื่อคืนหนักอยู่นะ ไหวเหรอ''

''อะไรหนักไอพี่บ้าพูดอะไรเนี่ย ''

ตัวใหญ่ของเขากลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ไอหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้น สายตาหยอกล้อ แถมยังแก้มบุ้มๆแบบนั้นอีกมันน่าจะงับแก้มเล่นจริงๆเลย

อะไรตัวเล็กคิดอะไรพี่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ เขาทำหน้าตายก่อนจะพลิกหน้าเข้าไปกอดริท

ตัวใหญ่แล้วไอ้ที่มองหน้าเค้าแล้วหน้าแดงแบบนั้นตัวจะตอบเค้าว่าไง

''ปล๊าววววว!''

เสียงสูงไปมั๊ยยยย

''แล้วอยากให้พี่ตอบว่าอะไรล่ะไอแสบ''

กอดกันแน่น ในอ้อมกอดของกันและกัน

ต่างคนต่างยิ้ม ต่างคนต่างมีความสุข

ราวกับการรอคอยที่แสนยาวนานได้สินสุดลง…เมื่อได้เจอเธอ

บอกว่ารักริท รักริทคนเดียว

บอกแบบนี้ทุกๆวันนะตัวใหญ่

เค้าอยากได้ยินตัวบอกเค้าทุกวัน

''ไม่เบื่อเหรอ ถ้าพี่บอกทุกๆวันถ้าพูดทุกวันว่ารัก ''หน้าทีห่างกันไม่กี่เซน ก่อนที่กันจะเลื่อนหน้าจนปลายจมูกชนกับอีกคน

''ถ้าไม่เบื่อจะพูดให้ได้ยินทุกๆวัน ตั้งใจฟังนะครับ''

ทั้งๆที่คำพูดนั้นแผ่วเบา แต่กับได้ยินชัดเจน

''พี่รักตัวเล็ก รักตัวเล็กคนเดียว''

''ไม่เบื่อหรอก เค้าอยากได้ยินคำๆนี้จากปากตัวใหญ่ ยกเว้นเค้าห้ามไปบอกรักใครนะ''

''ครับไอเด็กขี้หึง ''

เราหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน

เป็นของกันและกัน

ส่วนนึงของชีวิต

ครึ่งนึงของลมหายใจ

เป็นของที่แยกจากกันไม่ได้

หัวใจกับลมหาย… ต้องอยู่เคียงข้างกัน

ตลอดไป…

……………………………….

''ตัวใหญ่เชื่อมั๊ยมีคนบอกว่าถ้าเราจูบกันตอนที่ชิงช้าสวรรค์ขึ้นไปจนถึงชั้นบนสุดเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป''

ริทมองมือตัวใหญ่ มือของเรายังคงจับกันไว้แน่นกี่ปีแล้วนะ

ตั้งแต่จำความได้จนถึงทุกวันนี้ มือคู่นี้ยังอบอุ่นอยู่เสมอ

''รู้สิพี่ไม่รู้หรอก'' กันกำมือน้องแน่นจูงมือเดินเทียบชายหาด ภาพข้างหน้ามีแต่ทะเลยามคำคืน เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งแต่อีกไม่กี่ชัวโมงก็จะเช้า พระอาทิตย์กำลังขึ้น

วันเกิดน้องอีกไม่กี่นาทีก็จะอายุครบ21แล้วนะไวจริงๆเลย

เจอกันตั้งแต่มือคนข้างๆเล็กกว่านี้ตั้งเยอะ

ตัวนิดเดียวเอง แถมยังขี้อ้อนเขามาตั้งแต่เล็ก

ได้อยู่ข้างๆกันจนถึงวันนี้

กึก

กันหยุดชะงัก มือที่กุมมือน้องแน่นดึงน้องเข้ามาหาตัว

รอยยิ้มบางบนใบหน้าคม

รอยยิ้มแบบนี้ที่ไอ้ตัวเล็กของเขาบอกว่าชอบมองมากที่สุด

''ขอบคุณนะที่เกิดมา ''มันเป็นเพียงเสียงกระซิบที่แผ่วเบาของกัน ริมฝีปากก้มลงจูบน้องเบาๆ

เนิ่นนานจนพระอาทิตย์สาดส่องแสงแรก

อบอุ่นอยู่เสมอสินะความรักของเราสองคน

 ถ้าขอได้เขาจะขอให้เราสองคนอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป

พี่ไม่รู้หรอกตัวเล็กว่าถ้าจูบกันบนชิงช้าสวรรค์แล้วเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปหรือเปล่า

แต่พี่เชื่อนะ…พี่เชื่อว่า

ต่อให่เราไม่ได้จูบกันบนนั้นพี่ก็อยู่ด้วยกันกับเราอยู่ดี

เพราะเราสองคนเกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน

พี่เชื่อว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป…ไม่มีวันทิ้งกัน

………………………………………………………………………………………..

''ริทพี่เขาไปสบายแล้วนะลูก''

เสียงหญิงวัยกลางคนลูบหัวคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดดำ

มันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานเรื่องราวของเราสองคน

''แม่ฮะขอริทอยู่คนเดียวสักพักนะ ''กลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหล ฝืนยิ้มออกมาบางๆ

ไม่ต้องห่วงนะฮะ  ขอร้อง

แม่ของตัวใหญ่เดินออกไป

ในห้องยังคงว่างเปล่า

เธออยู่ไหน คนที่บอกว่าจะไม่ทิ้งกัน

ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

ไม่เคยรู้ว่าเตียงมันเย็นขนาดนี้

แค่ไม่มีอ้อมกอดของใครบางคน

ทำไมหัวใจมันหนาวขนาดนี้นะ

ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตามันเหือดแห้งลงไปเธอก็คงจะไม่กลับมาสินะ

รู้มั๊ยตัวใหญ่ พี่ใจร้ายกับเค้าชะมัด

รูปของเราสองคนยังคงยิ้มให้กันอยู่บนหัวนอน

ที่นอนที่เคยนอนเคียงข้างกันตอนนี้มันยังคงว่างเปล่า

อยู่ไหนเหรอ กลับมา

กลับมาเค้าเถอะนะ

ไม่มีพี่แล้วเค้าจะอยู่อย่างไง

ถ้าหัวใจหายไปคนๆนั้นมันจะอยู่อย่างไงรู้มั๊ยตัวใหญ่ก็ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่

ไม่จำเป็นต้องหายใจ แล้วหัวใจมันก็จะตายลงในที่สุด

รู้มั๊ยเค้าจะอยู่อย่าง  ถ้าไม่มีกัน

เป็นต้นเหตุทำคนที่ตัวเองรักตาย จะทนหายใจอยู่ยังไง

กลับมานะ กลับมาหาเค้าที

ได้โปรดอย่าทิ้งกัน...

 ........................................................................................................................................................

ยังเหลืออีกหนึ่งเรื่องค่ะ
มินิซีรีย์สุดท้าย

คำอธิฐานด้วยน้ำตา



เฉลยทุกอย่าง

รอนะคะ

17เม้นเเล้วเจอกัน
ชอบเรื่องนี่อ่ะ ดราม่าอบอุ่นดี
ใครยังไม่ได้เอ็นซีเรื่องนี้ติดต่อไรต์ในไอดีค่ะ

:)  Shalunla

center>M U S I C CAFE : LUN LA